Morgunblaðið - 29.07.1965, Blaðsíða 10

10
MÖRGUNRLAÐIÐ
Fimmtudagur 29. júlí 1963
Saint Tropez
LITLI franski Rivera-bærinn
Saint Tropez, er nokkurs kon
ar sa'mastaður fyrir ungt
fólk, sem á nóg af peningum,
en veit ekki hvernig það á
að eyða þeim og fá tímann til
að líða. Hundruð þúsunda
manna koma til Saint Tropez
til að sjá og taka þátt í hinu
skemmtilega næturlífi borgar
Hvenær skyldi þetta sjást á
götum Reykjavíkur?
mnar.
Áður fyrr var Saint Tropez
bara venjulegur lítill og ó-
þekktur fiskibær, en er nú orð
inn að einum sætrsta og eftir
sóknarverðasta ferðamanna-
stað í Evrópu. En það er líka
annað en skemmtanalífið,
sem gerir það að fólkið
streymir til Saint Tropez í
sumarfríum sínum. I>að er
Saint Tropez tízkan.
Ungu, ríku, en oft óham-
ingjusömu stúlkurnar, sem
dveljast í Saint Tropez, fá
aldrei nægju sína af fallegum
fötum. Þær eiga nóga peninga
og kaupa fyrir þá það sem
þær langar til að eiga. Þannig
getur t.d. ein stúlka úr hópn-
um borgað tugi þúsunda fyrir
einhverja flík, sem hún ágirn
ist í dag, en á morgun er full
búðin af stúlkum sem kaupa
nákvæmlega eins flík fyrir
miklu lægra verð.
Þetta hafa verzlunarmenn-
irnir kunnað vel að notfæra
sér, og nú keppast þeir um
að framleiða sem eftirsóknar-
verðust föt, því að þeir vita
að það eru nógu margir til að
kaupa þau.
Fram að þessu hafa það ver
ið tvær verzlanir, sem hafa
selt vinsælustu fötin, en núna
nýlega bættist ein ný í hóp-
inn. Það er hinn þýzki „play
boy“ Gunther Sachs, sem rek
ur hana, hann er milljóna-
eigandi og vill raska öllu
tízkulífi í litla bænum Saint
Tropez.
Á myndunum sjáið þið,
hvernig baðfötin og ferðaföt
in eiga að vera, ef þið ætlið
að gera ykkur von um að eft-
ir ykkur verði tekið í Saint
Tropez — en ef þið ætlið ekki
að láta taka eftir ykkur, þá
eru fötin samt eftirsóknar-
verð og samkvæmt nýjustu
tízku, og geta gefið ykkur
hugmyndir þegar þið hugið að
ferðafötunum.
— Gunnar Larsen.

Síðbuxur og blússa frá Choses.
v " ■- ■ ’’ ::

Gráar síðbuxur og ljósblá blússa frá Gunther Sachs.
Ekta mexíkanskur búningur
Rauð Chiffon-bikini-baðföt — frá Vachon
MISSTI FINGUR
1 JÚNÍ sl. var kveðinn upp í
• Hæstarétti dómur í skaðabóta-
máli, er Baldur Álfsson, Álfheim
um 72, Reykjavík, höfðaði gegn
Umbúðaverksmiðjunni h.f. og
Stálumbúðum h.f., en í máli
þessu krafðist hann skaðabóta
vegna slyss, er hann varð fyrir
og olli honum verulegu tjóni.
Málavextir eru sem hér segir:
Haustið 1958 réðist stefnandi,
«em þá var 15 ára að aldri í
vinnu til reynslu hjá Umbúða-
i verksmiðjunni h.f. Miðvikudag-
| inn 15. október þ. á. fór Magnús
Einarsson, framkvæmdastjóri
[ Umbúðaverksmiðjunnar h.f. á
| verkstæði Stálumbúða h.f. til
þess að móta lok á öskjur, sem
Umbúðaverksmiðjan h.f. var að
framleiða, en Stálumbúðir h.f.
áttu mót til að móta slík lok.
Magnús Einarsson hafði Baldur
Álfsson með sér til aðstoðar við
mótun lokanna. Varð stefnandi
þá fyrr því slysi, að lenda með
vinstri hendi í mótunarvélinni
með þeim afleiðingum, að hann j
missti vísifingur, löngutöng og
svo til allan baugfingur.
Verkið var þannig unnið, að
málmplötu þeirri, er lokin voru
unnin úr. var komið fyrir undir
fallhamri (stans) mótunarvélar-
innar ofan á móti því, sem lokið
lagðist eftir. Fallhamarinn var
síðan látinn falla niður á plötuna
sem síðan lagðist eftir mótinu og
varð lokið þá eftir fullgert og
skorið frá þeim hluta plötunnar,
sem afgangs var, en fallhamar-
inn færðist síðan upp aftur, til-
búinn fyrir næsta lok. Falli ham
arsins var stjórnað með íótstigi
og er stigið hafði verið á fótstig
vélarinnar, varð falli hamarsins
ekki forðað. Það virtist koma ali
oft fyrir, að það sem mótað væri,
festist í vélinni, en þar sem vélin
var stöðugt í gangi meðan mótað
var, og ekki þurfti nema lítið
átak á fótstigið til þess að ham-
arinn félli á ný, varð að gæta
ítrustu varkárni við að losa hlut
inn, til þess að lenda ekki undir
hamrinum, sem féll með ali-
miklum hraða og miklu afli. í
slíkum tilfellum mun hafa verið
venja að nota tréfleyga, skrúf-
járn eða önnur slík tæki, til að
losa hlutinn, sem var verið að
móta.
Magnús Einarsson stjórnaði
sjálfur mótunnarvélinni í upp-
hafi. Ef lok festust á stansinum,
notaði hann þó engin áhöld til
þess að losa þau, heldur aðeins
fingurna.
Þegar slysið var, var Baldur
einn við vélina. Eigi voru þeir
sammála Baldur og Magnús,
hvort Baldur hafi verið að móta
einn eftir fyrirskipun Magnúsar.
Stefnandi kvað hafa litið svo á,
að til þess væri af honum ætlast,
að hann ynni við mótunina með-
an Magnús brygði sér frá, enda
hefði hann tvívegis farið frá áð-
ur. Magnús hélt því hinsvegar
fram, að hann hefði ávítað stefn
anda fyrir að móta án sinnar um-
sjónar.
Stefnandi byggði bótakröfur
sínar á því, að óforsvaranlegt
hefði verið af Magnúsi Einars-
syni að láta hann vinna einsaml
an við mótunarvélin eins og á
stóð. Vélin hefði auk þess verið
stórháskaleg, þar sem á henni
hefði ekki verið öryggisútbúnað
ur, sem hún hefði átt að hafa
samkvæmt 16. gr. laga nr. 23/
1952 um öryggisráðstafanir á
vinnustöðum. Þótt öryggiseftir-
litið hefði í skýrslu sinni haldið
fram, að ekkert hefði verið at-
hugavert við vélina, þá skipti
það ekki máli, þar sem það væri
ekki á valdi þeirrar stofnunar að
slaka á þeim kröfum, sem lög
ákveða um öryggisráðstafanir á
vinnustöðum. Þá taldi stefnandi,
að starfsmenn Stálumbúða h.f.
Framhald á bls. 21.