Morgunblaðið - 06.11.1965, Blaðsíða 6

6
MORCU N BLAÐIÐ
r
Laugardagur 6. nóv. 1965
Magriús Benediktsson
hann með gestrisni og gleði á
móti gestum sínum og vinum.
Þar var hann svo gæfusamur
að kveðja lifð sem auðveldlega
hefði getað gerst annarsstaðar,
þegar umskiptin koma svona ó-
vænt og snögglega.
Jónas Magnússon
hóndi á Vailá — Minnning
Fært um f jallvegi
a. m. k. um sinn
„Enginn veit, hver næsta
morgun lítur“.
2. NÓVEMBER barst dánar-
fregn Magnúsar Benediktsson-
ar bónda á Vallá Vallá Kjalar-
neshr. Hann varð bráðkvaddur
í rúmi sínu stundu eftir mið-
nætti, án þess að nokkur breyt-
ing hafi áður orðið vart um
heilsu hans.
Magnús var fæddur 18. jan.
1903, sonur Benedikts Magnús-
sonar bónda á Vallá, og Gunn-
hildar Ólafsdóttur konu hans.
Benedikt og Gunnhildur bjuggu
alla sinn búskap á Vallá. Bene-
dikt var góður bóndi og far-
sæll. 3®tti jörðina til muna að
húsakosti og jarðabótum, sem
áður var lítið kot og illa hýst.
Þau Gunnhildur og Benedikt
áttu 4 börn, 3 dætur og 1 son
Magnús. Eru þau nú öll látin
nema elsta dóttirin Steinunn.
Magnús tók við búi að nokkru
leyti af foreldrum sínum árið
1925 og kvæntist þá konuefni
sínu 22. okt. sama ár, Guðrúnu
Bjarnadóttur kennara ættaðri
úr Landssveit. Guðrún var mik-
il dugnaðar kona, vel að sér og
skarpgreind.
Þau Guðrún og Magnús eign-
uðust 5 börn. 1 dó í bernsku,
hin 4 þrjár dætur og 1 sonur
eru öll lifandi. Þau eru: Sigrún
búsett í Ameríku, Marta giftist
til Svíþjóðar, nú búsett í Ástra-
líu og Benedikt giftur og bú-
settur í Rvík. Rekur steypustöð-
ina B.M. Vallá. Gréta gift og
búsett í Rvík.
Litlu eftir 1930 tók Magnús
viS allri jörðinni af föður sín-
um, sem þá var farinn að bila
á heilsu og lézt 1939 eftir þunga
sjúkdómslegu á sjúkrahúsi.
1957 missti Magnús konu sína.
Það var mjög brátt um hana,
hún háttaði á aðfangadagskvöld
jóla, en varð ekki vakin á Jóla-
morguninn. Var hún þá strax
flutt á sjúkrahús, en komst ekki
til meðvitundar og andaðist ann
an Jóladag.
Eftir að Magnús missti konu
sína hætti hann að mestu bú-
skap, enda voru öll böm hans
íarin að heiman í búskap og
giftingu. Var þá enginn heima á
Vallá hjá honum nema Gunn-
hildur móðir hans háöldruð.
Gunnhildur hafði alltaf átt heim
ili á Vallá hjá þeim Guðrúnu og
Magnúsi eftir að hún hætti bú-
skap, og verið þar eins og hún
vildi til hjálpar heman og
heima. Þau Magnús og hún
höfðu aldrei skilið og að ég
hugsa komu þau vel skapi sam-
an. Magnús hafði mikinn hug á
að móðir sinni gæti liðð sem
bezt. Ef tl vill ekki sízt vegna
þess byggir hann þægilegt hús
á Vallá á einni hæð í nýjum
stíl. Þar var Gunnhildur látin
velja sér herbergi sem hún helzt
vildi vera í út af fyrir sig.
Það lánaðist líka vel að kon-
an sem Magnús hefði til að sjá
um heimilið með sér, Ingveldur
Þorsteinsdóttir hefir verið Gunn
hild enkar góð og nærgætin
Gunnhildur er nú 96 ára. Nú á
hún aðeins eina dóttir á lífi af
bömum sínum. En sonarbörnin
sem ólust upp með henni á
Vallá, einnig börn Grétu yngstu
dótturinnar eru eins og hennar
börn, og vilja aUt fyrir hana
gera. Ég gæti trúað, að það
bezta sem þau gerðu fyrir hana,
væri að hún geti veri ðkyrr á
Vallá með húsmóðurinni sem
þar er nú og litlu sonardóttur-
inni, sem er tæpra tveggja ára.
Snemma á búskapar árum
Magnúsar fór hann að vinna
út á við jafnhliða búskapnum.
Hann eignaðist fyrstur bænda
vömbíl í Kjalarneshreppi. Flutti
hann þá alls konar varning og
skepnur fyrir sveitunga sína og
fleirL Þótti þá nágrönnum hans
gott og þægilegt að grípa til
hans, með margvíslegann flutn-
ing á fólki og vömm fyrir ut-
an að hann var allra manna
sanngjarnastur á gjaldið einnig
svo greiðugur að fáum var hann
líkur og neitaði engum um bón
ef hann gat mögulega úr bætt.
Þrátt fyrir þessa hjá vinnu sem
Magnús hafði út á við með bú-
skapnum bjó hann allvel. Fóðr-
aði allar skepnur vel, og gætti
Skarðsbók
Og er það ekki bezt að fara
í bréfakörfuna því alltaf hæikk-
ar búnkinn. Nokikur bréf hafa
borizt til stuðnings þeirri til-
lögu, seim fram hefur komið
hér í blaðinu — þess efnis, að
Islendingar eignist Skarðsbók.
Einn bréfritara segir:
„Það er gott og blessað að
þiggja handrit okkar að gjöf úr
hendi Dana, en stórmannlegt
er ekki af okkar hálfu að halda
að okkur höndum og láta dýr-
gripinn frá Skarði flækjast
lengur milli erlendra einkaað-
ila og bókasafna. Þetta hand-
rit á að koma heim eins og
önnur íslenzk handrit og það
er á ökkar valdi, hvort svo
verður eða ekki.“
Útvarpið
Þá kemur bréf um út-
varpið:
„Það var hörmulegt að heyra
yfirklór dagskrárstjóra ríkisút-
varpsins á laugaxdaginn er
hann kynnti vetrardagskránna,
því að bak við öll finu nöfnin
þess að hafa nóg fóður fyrir
þær. Hann bætti jörðina, rækt-
aði og þurrkaði allt landið og
girti. Hann byggði vönduð og
góð útihús úr steinsteypu, stóra
heyhlöðu og fjós hvortveggja
vandað að efni og vinnu. Fjós-
ið því miður of skamman tíma
fullnýtt, þar sem Magnús hætti
búskap þegar kona hans féll
frá.
Nokkm eftir eða um 1930
kom Magnús upp vatns-virkjun
í bæjarlæknum til raflýsingar
og eldunar á heimilinu, og gat
þá jafnhliða veitt barnaskólan-
um á Klébergi sem þá var ný-
byggður rafljós, og einnig næsta
nábúa sínum. Þetta voru fyrstu
rafljósin í Xjalarneshr. áður en
Sogsrafmagnið kom. Þetta, þá
að raflýsa, þótti mikil' framför
og á undan tímanum hér um
slóðir. Sjálfur hafði Magnús
gaman af að fást við vélar og
hafði furðu góða þekkingu á
þeim, og rafmagni, án þess þó
i að hafa notið nokkrar tilsagnar
á því sviði annara en náttúru-
hagleik sem hann átti og auð-
sær var þegar hann beitti sér,
og til þurfti að taka.
Alla tíð eftir að Magnús eign-
aðist fyrsta bílinn stundaði
hann bíla akstur sem atvinnu
fyrir heimili sitt, fyrst lengi
með búskapnum. Flutti þá möl
(byggingarefni) úr landi sínu
sem hann seldi til Rvíkur og
vann hann um langt skeið með
bílinn sinn í vegavinnu á sumr
in. En nú mörg síðustu árin
flutti hann byggingar efni frá
fyrirtæki sonar síns.
En hvað sem Magnús gerði og
hvar sem hann var, átti hann
heimili sitt á Vallá. Þar tók
var sáralítið efni er lyft gæti
hinium almenna útvarpshlust-
anda upp úr deyfð hversdags-
ins: Erindi, sinfóníutónleikar
og bítlamúsik kxyddað með
messum og illa lesnum útvarps
langhundum.“
Síðar segir sami bréfritari:
„Eitt kom mér sérlega mikið
á óvart og það var, að einn
bezti þáttur útvarpsins, kvöld-
stund með Tge Ammendrup,
var feUdur niður.“
Fer bréfritari mörguon orðum
um ágæti Ammendrups og
vandar útvarpinu ekki kveðj-
urnar. Segist hann mæla fyrir
munn meirihluta allra útvarps-
hlustenda á íslandi.
Ég ætla hvarki að gagnrýna
né lofa talsmenn meirihlutans,
en ég held að þrátt fyrir allt
sé eitt og annað í útvarpinu,
sem hægt er að hhista á.
ií Svavar Gests
Frá New Jersey í Banda-
rikjunum barst bréf JErá Islend-
ingi, sem nýlega hafði rekizt
á gamalt Morgunblað þar sean
VEGAGERÐ ríkisins hefur und-
anfarna daga látið vinna við að
opna þá fjallvegi sem lokuðust
í hretinu um daginn. Var Siglu-
fjarðarskarð mokað í gær. Einnig
var opnaður Austurlandsvegur,
en Möðrudalsöræfi og Jökuldals-
heiði höfðu lokazt af snjó.
Auglýst var að fært væri til
Austurlandsins aftur til að þeir
sem þurfa að fara þessa leið, að
GRAFARNESI, 3. nóv. Að undan
fömu hafa róið hér 2 bátar með
línu. Afli hefur verið mjög sœmi
legur eða allt upp í 9 lestir í
róðri. Einn bátur hefur leitað
síldar hér í firðinum og víðar að
undanförnu, en með litlum á-
rangri til þessa.
Miklar byggingarframkvæmdir
ar og eru allmörg íbúðarhús í
hafa verið í Grundarfirði í sum-
smíðum. Auk þess er stöðugt
unnið að stækkun bátabryggj-
unnar og yfir standa framkvæmd
ir á langningu nýrrar vatnsveitu.
Enn er verið að vinna við fiski
ræktina í Lárós, og eru þar stór-
virkar vélar að störfum. Fyrsta
áfanga þeirrar framkvæmdar eru
nú að verða lokið.
Fyrir tveimur dögum kom hing
að millilandaskipið Dísarfell með
veikan vélstjóra og var maður-
inn fluttur í sjúkrakörfu í sjúkra
húsið í Stykkishólmi, en hann
mun hafa veikzt mjög snögglega.
Ekki hefur frézt um rjúpna-
veiðar hér um slóðir, enda er
greint var frá því að Svavar
Gests hefði látið af hljómsveit-
arstjórn:
„Landarnir missa mikið því
hann var rétrti maðurinn til að
lyfta þessum drunga af lands-
búum og koma þeim í léttara
skap“, segir bréfritari — og
lýkur bréfinu þannig: „Og svo
get ég ímyndað mér að hann
hafi haft góð áhrif á ungu
mennina í hljómlisitarlífinu.
Þeir eru því miður. stundum
nokkuð „blautir" — og ungir
sem garnlir gætu tekið Svavar
sér til fyrirmyndar, hann er
alger reglumaður. Það er hægt
að skemmta sjálfum sér og
öðrum án þess að neyta áfeng-
is.“
Mér sýnist á bréfinu að all-
langt sé liðið síðan bréfritari
hvárf af fslandi og vonandi til-
heyrir „bleytan", sem hann tal-
ar um fortíðinni. Það rýrir
Svavar samt á engan hátt, því
hann gnæfir yfir mannfjöldann
hvar sem hann er — eins og
allir vita, sem hafa séð hann.
austan eða austur, noti nú tæki-
færið, því erfitt er að halda þess-
um vegi opnum eftir að þessi
tími er kominn. Þetta er löng
leið, 43 km frá Möðrudal ofan
í Jökuldal, og varla hægt að
halda henni opinni eftir að
vetrarsjór sezt að. Á þessum
hlúta vegarins eru að vísu nokk-
uð góðir kaflar, en megnið al
honum er ekki enn uppbyggður.
ekki veður til slíks veiðiskapar.
í dag er sunnan rok og rigning
og allt er autt upp á tinda
Viðbúnaður vegna
flótta rússneskia
afbrotamanna
• Vestur-þýzk yfirvöld herma
að a-þýzkir landamæraverðir
hafi haft mikinn viðbúnað í dag
á landamærunum vegna líklegs
flótta fjögurra Rússa, sem gerzt
höfðu sekir um morð og rán.
Tollstjórnin í Göttingen hafði
fengið um það óstaðfestar fregn
ir, að Rússarnir fjórir hefðu
stöðvað v-þýzka bifreið í ná-
grenni a-þýzku borgarinnar
Gotha, banað einum farþega
hennar og sært annan lifshættu
lega. Síðan hefðu þeir tekið bíl-
inn og ekið á brott. Bifreiðin
fannst síðar auð við Eisenach
og var ekki vitað um afdrif
Rússanna.
it Séra Björn
Séra Bjöm Jónsson 1
Keflavík hrinigdi til mín og
gerði athugasemd við það sem
hér var sagt á dögunum um
Keflavíkurveginn — og fund-
inm þar syðra. Sagðist ég hafa
það fyrir satt, að einn ræðu-
manna hefði sagt, að flytja
bæri tollskýlið brott.
Sagði Bjöm að þetta væri
eftir honum haft. Hann hefði
sagt eitthvað á þá leið, að flytja
bæri skýlisfjárann í óeiginlegri
merkingu — þannig, að þeir
Suðumesjamenn mótmæltu
með öllum löglegum ráðum svo
kröftuglega, að stjórnarvöldin
sæju sér ekki annað fært
en fella tollinn niður. Sagði
Björn, að þetta hefði vantað
inn í fyrri frásagnir sem hefðu
verið villandi.
if Ökumenn
Nú er kominn tími til að
menn fari að athuga hjólbarð-
ana á bílum sínum. Snjóbarða
eða keðjur? Lögreglan ætti að
láta eitthvað frá sér um þetta,
gefa mönnum góð ráð og gera
þeim grein fyirir því hvað bezt
er og réttast að nota, þegar
vetur fer í hönd.
Kaupmenn - Kaupfélög
Fréttir úr Grundarfirði
Afli sæmilegur, byggingarframkvæmdir
Nú er rétti timinn til aS panta
Rafhlöður fyrir veturinn.
Bræðurnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Simi 38820.