Morgunblaðið - 15.05.1966, Síða 11

SunnuSagttr 15. maí 1966
MORGUNBLAÐIÐ
11
i
*
t
i
i
i
— Jú ætli þetta sé ekki síð
asti eða næstsíðasti róðurinn,
það er aldrei að vita, afla-
brögðin skera úr um það.
— Ertu búin að vera lengi
á Helgu?
— Þ'ð eru víst orðin ein
tíu ár.
— É. 3 hafið þið orðið
aflahæstir á þeim tíma?
— Ég man það ekki. Ég
held að við höfum alltaf verið
— O, svona eins og gengur
og gerist, ekkert stífara en
aðrir.
— Hvernig var eftirtekj-
an?
— Hún hefði getað verið
betri, við fengum 320 tonn á
netunum, ég veit ekki hve
mikið þeir fengu á línunni,
því að ég var ekki byrjaður
þá.
— Ertu búinn að vera lengi
til sjós?
— Já, ég er búinn að vera
talsvert lengi. Byrjaði strák-
ur 1922 í Bolungarvík og hef
verið við þétta síðan og vil
ekki gera annað, maður er
búinn að vera á sjónum í 44
ár, það held ég nú.
— Hvað ætlarðu að gera í
íumar?
— Ég verð á Hauk RE á
færum. Það er skemmtilegt
og spennandi að vera á fær-
um. Ég var á honum í fyrra-
sumar og hafði 4i8 þúsund á
þrem mánuðum. En það er
með skakið eins og annað,
þetta fer allt eftir aflabrögð-
um.
★
Orn Ingimundarson, 1.
Stýrimaður á m.s. Langá var
um það bil að fara af vakt-
inni þegar við komum um
borð. Örn er aðeins 27 ára
gamall og búin að vera til
sjós síðan hann var 14 ára.
— Verðið þið heima á sjó-
mannadaginn?
— Já, það er nú einasta
vonin. Ég held að svo verði.
— Eru ferðirnar langar?
— Þær eru yfirleitt um 5
vikur. Það sem bjargar þessu
er manneklan á eyrinni, hún
gerir það að verkum að við
fáum svona 4—5 daga heima,
annars tæki ekki nema 1—2
daga að losa skipið ef naegur
mannskapur væri fyrir
hendi.
— Er óvenjulegt að þú
svona ungur skulir vera orð-
inn 1. stýrimaður.
— Ég veit það ekki. Ég
held að þetta sé bara tíðar-
andinn.
— Hefurðu leyst af sem
•kipstjóri?
— Já, ég hef farið nokkrar
ferðir sem skipstjóri
— Hvenær leystirðu fyrst
af?
— Ég man það ekki. Ég
verð að gá í sjóferðabókina.
Og sjóferðabókin sýnir að það
hafi verið Selá í desember
1964 og þá var hann aðeins 25
ára gamall og mun þá hafa
Jón Erlendsson: „Byrjaði 15 ára til sjós“.
verið yngsti skipstjórinn í far
skipaflotanum.
— Kanntu vel við þetta
starf?
— Nei, maður er löngu orð
inn hundleiður á þessu. En
hvað á að gera? Þetta er það
eina sem ég kann.
★
Það var verið að landa úr
Helgu RE þvá mikla afla-
skipi sem enn eina vertíðina
hefur lagt á land mestan afla
í Reykjavik.
Jón Erlendsson, háseti stóð
uppi á vörubílspalli og losaði
úr löndunarmálunum ríga-
þorsk, sem þeir höfðu fengið
í þessari ferð.
— Hver er heildaraflinn
orðin á vertiðinni hjá ykkur?
— Með þessu er hann orð-
inn 1020 tonn frá því 20. fe-
brúar.
— Ætlið þið ekki að fara
að undirbúa ykkur fyrir sild-
arvertíðina?
Sigurður Þórðarson: „Aldrei gert út sjálfur".
Víkingur RE v£tr að koma
úr síðasta róðrinum og lá við
gömlu verbúðarbryggj urnar,
en mannskapurinn var á kafi
í hreingerningum. Sigurður
Þórðarson var hinn vigaleg-
asti að spúla dekkið þegar við
kölluðum til hans og spurð-
um hvernig hefði gengið.
— Þetta hefur gengið ágæt
lega. Við erum búnir að fá
540 tonn á netunum.
— Hvað er nú framundan?
— Það er ekki full ákveð-
ið. Ég geri samt ráð fyrir að
báturinn fari á snurvoð.
— Ertu búinn að vera lengi
til sjós?
— 21 ár. Ég byrjaði 17 ára
í siglingum á Síldinni gömlu
og var þar í eitt ár. Sáðan
hefur maður bara verið á bát
um og togurum.
til, svona þegar fer að vora.
— Hvað hefurðu verið
lengi til sjós?
— Síðan ég var 15 ára, eða
í 18 ár, og það er óhætt að
segja, að síðan ég byrjaði hafa
orðið ævintýralegar breyting
ar á þessu öllu saman.
— Þið verið þá heima á
sjómannadaginn í ár.
— Já, það er mikill mun-
ur síðan þeir fluttu hann aft-
ur, áður var maður alltaf far
inn á síld.
★
Eyjólfur Matthíasson, há-
seti á m.s. Heklu var að
skrapa málningúna af borð-
stokknum stjórnborðsmegin,
er við hittum hann að máli
og spurðum hvenær hann
hefði þyrjað til sjós.
— Ég byrjaði fyrir þrem
árum, þegar ég var 15 ára
gamall, sem messastrákur á
Dísarfellinu. Ég var messi þar
og á Arnarfellinu í hálft ár,
en fékk þá pláss sem háseti.
— Hversvegna fórstu á sjó
inn?
— Ég veit það ekki. Ætli
það hafi ekki verið ævin-
týraþráin. Frændi minn og
margir vina minna voru til
sjós, og sögðu manni sitt af
hverju úr ferðum sínum.
— Eru ekki mikil viðbrigði
að koma úr siglingum og fara
svo á ströndina?
— Því er ekki að neita. Hér
verðum við að losa skipið
sjálfir, þannig að vinnan
verður miklu meiri, en svo
Örn Ingimarsson:
„Löngu orðinn leiður á þessu“.
— Fórstu í Stýrimannaskól
ann?
— Já, á sínum tíma gerði
ég það.
— Hefurðu þá ekki verið
með eigið skip?
— Jú, ég var skipstjóri í
mörg ár, en ég hef aldrei gert
út sjálfur.
— Heldurðu að minni bát-
arnir eigi framtið fyrir sér?
— Það er ekki gott að
segja. Þeir eiga eflaust fram-
tíð fyrir sér, ef hægt er að
fá mahnskap á þá. En það
gengur svona upp ög niður.
— Ætlarðu ekki á síld í
sumar?
—Nei, ekki í sumar. Ég
ætla að hvíla mig eitt sutnar
á sildveiðum.
Erlendur Þórðarson; „Maður lifnar allur við þegar fer að vora“.
aflahæstir, eða með þeim
hæstu.
— Ertu farinn að hlakka
til síldveiðanna?
\
— Já, maður hlakkar alltaf
fer Heklan I siglingar í sum-
ar og þá breytist þetta.
— Hefurðu í hyggju að
fara í stýrimannaskólann?
— Ég veit það ekki. Ég er
ekki búinn að ákveða það enn
þú.
Maður er ungur og hefur
tímann fyrir sér.
Úti í Örfirisey hittum við
Erlend Þórðarson, þar sem
hann var að mála bátinn sinn
af mikilli vandvirkni.
— Ætlarðu að fara að setja
á flot?
— Já, maður er svona að
dútla við að gera hann klár-
ann. Ætli maður reyni ekki
að ýta úr vör um mánaða-
mót. Þetta fer svona eftir
vindum og sjógangi.
— Hefurðu hann á þurru á
veturna?
— Æ, já, maður er nú far-
inn að eldast; stendur á sex-
tugu og búinn að vera við
sjómennsku í 45 ár. En það er
sama, maður dræpist ef mað
ur gæti ekki dútlað þetta við
sjóinn. Annars má ég ekki
vera að þessu. Hjartað fór á
stað í vetur, snerist bara al-
veg upp á rönd. Ég er búinn
að ligeja í rújninu í allan
vetur, en það þýðir ekki ann-
að en að þrauka þetta meðan
maður getur.
— Áttu bátinn einn?
— Nei, við eigum hann
eiginlega þrír, en ég hef mest
verið á honum.
— Hefurðu haft það gott?
Eyjólfur Matthíasson:
„Ævintýraþráin réði".
— Það er svona upp og of-
an. Það var gott fyrsta sum-
arið. Þá fór ég á honum aust-
ur að Langanesi. En maður
fékk bara ekki frið. Þeir ráku
okkur í burtu, þóttust eiga
miðin sjálfir. Síðan hefur
maður verið að gutla þetta
í flóanum og út af Snæfells-
nesi. Þetta hefur gengið
svona upp og niður.
— Þú ert ekkert veikinda-
legur á að líta?
— Nei, maður lifnar allur
við þegar fer að vora og mað-
ur getur farið að dútla við
þetta. Það held ég nú.
-ihj.
Páll Gunnarsson:
„Handfaeraveiðar eru
skenuntilegar".
Sjómannadagurinn