Morgunblaðið - 19.07.1966, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
ÞriðjutJagur 19. júlí 1966
BÍLALEIGAN
FERÐ
Daggjald kr. 400.
Kr. 3,50 per lun.
SfMI 34406
SENDUM
MAGNÚSAR
SKIPHOLTI21 SÍMAR 21190
eftir lokun slmi 40381
',mi 3-n-eo
vfm/B/fí
Volkswagen 1965 og '66.
^——BiLALSIGAN
rALUR r
\
RAUÐARÁRSTÍG 31
SÍMI 22022
LITLA
bíluleigan
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Slmi 14970
BÍLALEIGAN
VAKUR
Sundiaugaveg 12. Sími 35135.
Daggjald 350 og kr. 4 pr. km.
LOGI GUÐBRANDSSON
taéraðsdómslögmaður
Laugavegi 12 — Sími 23207.
Viðtalstimi kl. 1—5 e.h.
BOSCH
Þurrkumótorar
24 volt
12 volt
6 volt
Brœðurnir Ormsson
Lágmúla 9. — Sími 38820.
daginn, að leyfa >eim að halda
sitt skrall þar. Nú setti allt að
vera fullkooxiiið: Hvergi opiun
vínveitingastaður, skrjáfandi og
braikandi þurrkur urn alla borg-
ina. Eintómiur miðvikudagur og
enginrn fullur.
,,Kippa-kcyrsIa“
strætisvagnabíl-
stjóranna
„Gömul kona“ sendir
bréf með fyrirsögninni hér að
ofan um akstur strætisvagna-
stjóra:
„Ég er fullorðin kona, sem
nota strætisvagnana töluvert,
aðallega Gunnarsbrautar- og
Njálsgötuvagninn, Austurbæj-
ar- og Vesturbæjarvagninn.
Bílstjórarnir, sem aka þessum
vögnum, eru hinir kurteisustu,
og alúðlegir þegar til þeirra er
leitað um upplýsingar. En eitt
er það, sem mér fellur ekki
allskostar hjá sumum þeirra og
er sérstaklega áberandi nú í
seinni tíð, en það eru þessir
sífelldu kippir og rykkir i
akstrinum, svo að nærri liggur
við, að maður verði bílveikur.
Ég spurði fullorðinn bílstjóra,
sem ég þekki, af hverju sumir
bílstjórar ækju farartækjun-
um á þennan hátt, og fékk það
svar, að snögg og harkaleg
gírskipting og hemlanotkun
gæti verið þarna orsökin.
Nú mælist ég eindregið til
þess, og mæli áreiðanlega fyrir
munn maigra, sem ferðast með
þessum ómissandi almennings-
farartækjum, að þeir bílstjórar,
sem aka eins og að ofan grein-
ir, breyti um ökulag og geri
ferðina ekki óþægilega farþeg-
um að ástæðulausú. En slík
kipp-keyrsla hlýtur að stafa af
kunnáttuleysi á farartækið eða
hreinum klaufaskap, en auðvelt
ætti það að vera viðkomandi
bílstjórum að lagfæra akstur-
inn.
Gömul kona“.
^ Skríll á Laugardals
vellinum
Velvakanda hefur borizt
efirfarandi bróf, dagsett 13.
þessa mánaðar:
„Virðulegi Velvakandi.
Mér liggur á hjarta lítið
sögukorn.
Sem þú veizt, var háður
kappleikur í knat/tspyrnu sl.
mánudagskvöld á Laugardals-
vellinum. Keppendur voru SV-
úrval og F.B.U., sem er danskt
lið. Var það þá, að tveir ungir
Danir ásamt unnustum sínum,
íslenzkum, lögðu leið sína þang-
að ásamt fjölda annarra.
Er líða tók á seinni hálfleik,
stóð leikurinn 1:1, og var nú
mikil spenna í mönnum. Skyldi
íslendingum takast að sigra
Danina? Það var reyndaor síð-
asta tækifæri til þess. Menn
gerðust æstir og hrópuðu ýmis
vígorð, svo sem eins og: „í
manninn, á manninn, mala
Baunana, bara að berjast,
strákar, burstið Baunadjöfl-
ana“. Danirnir tveir hrópuðu
að sjálfsögðu sínu liði til stuðn-
ings, og eftir öll þessi ummæli
segir annar þeirra, í gamni þó:
„Vinnið nú Eskimóana, piltar".
Við þessi ummæli reiddist svo
einn knattspyrnuunnandi, mið-
aLdra maður í fínúm frakka, að
hann sió piltinn í höfuðið með
regnhlíf sinni og sagði honum
að halda kjafti, annars yrði hon
um hent út. Svona skríll hefði
ekkert leyfi til að vera þarna
inni. Piltinum varð orðfátt og
reyndi þó að hera hönd fyrir
höfuð sér. Reis þá upp fjöldi
manna í kring, og hótuðu þeír
fjórmenningunum ölliu illu.
Kváðu þeir bezt að jafna um
við gkríl þennan með hnúum og
Tinefum og henda þeim síðan út.
Varð þá annarri stúlkunni að
orði, að þau hefðu nú keypt
sína miða og væri þeim þar
með leyfilegt að vera þarna,
eins og öðru fólki. Ekki stóð á
svarinu: „í>ú ættir nú að halda
kjafti, enda ertu ekkert annað
en Nýhafnarmella!“ Fleira
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 7., 8. og 9. tbl, Lögbirtinga-
blaðsins 1966 á Skógargerði 6, hér í borg, þingl. eign
Sigurbjargar Guðjónsdóttur, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri,
fimmtudaginn 2l. júlí 1966, kl. 10.30 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Til sölu
sem ný J. C. B. 3 C skurðgrafa. — Upplýsingar
um verð og greiðsluskilmála hjá Velverk h.f.,
Hverfisgötu 103, sími 18152.
Vélverk hf.
heyrðist í svipuðum diúr, þó
öllu ófegra, svo að það er ekki
prenthæft. Einnig fengu þau á
sig vatnsslettur, og mun það
hafa verið munnvatn hinna
prúðu áhorfenda. Þegar leikn-
um svo lauk (með sigri Dan-
anna), fengu fjórmenningarnir
þær kveðjur, að ef þau létu sjá
sig iþar aftur, yrði þeim ekki
lengri lífidaga auðið. Það skal
tekið firam, að áhorfendur þess-
ir voru engir unglingar, heldur
miðaldra, „ibetri borgarar".
Nú vil ég spyrja: Er þetta
íslenzk menning eða ómenning?
Kunna íslendingar enga manna
siði? Að vísu skal óg játa, að
pilturinn hefði kannske ekki átt
að segja „Eskimé>ar“, þótt það
sé skiljanlegt eftir allt þetta
Baunatal hinna, en samt sem
áður finnst mér þetta einum of
langt gengið í ókurteisinni. Og
þegar leikmennirnir gengu út
af vellinum að loknum leik,
röðuðu íslendingar sér upp og
úuðu á iþá dönsku, af því að
þeir unnu. Og þetta eru gestir
þeirtra. Hvar er nú hdn marg-
umtalaða íslenzka gestrisini?
Að lokum, á leiðinni út af
Jþróttasvæðinu heyrðist einn
skynsamur náungi fullyrða, að
þessi skríll hefði verið keyptur
til að öskra Dömum til sigurs.
íslenzkur áhorfandi".
^ Eilífur miðviku-
dagur
„Svampurinn" skrifar (áð
ur en verkfallinu lauk):
„Nú ættu templarar og aðrir
þeir, sem beittu sér fyrir því,
að miðvikiudagur skyldi vera
„þurr“ dagur, að vera kátir.
Nú er eilífur miðvikudiagiur.
Þjónaþrætan sór fyrir því. Þó
voru bartþjónarnir á Dídó svo
elskulegir við skandínavísku
ungtemplarana, sem hór voru
að geispa hver upp í annan um
Eða gr það ekki? Nei, svo
einkennilega vill til, að svo er
einmitt ekíki. Almennara fyllirl
á götum borgarinnar hefur ekki
dag), að lögreglan sé í hrein-
ir miðnættið er varla hægt að
komast óáreittur um miðbæinn
fyrir fyllirafitalýð. í einu dag-
blaðanna má lesa í dag (fiöstu-
dag), að lögreglan sé í hrein-
ustu vandræðum síðan venkfali-
ið hófst; allar fangageymsiur
troðfyllist um miðjan dag af
drukknum mönnum, sem taka
verði úr umferð. Hvernig skyldi
standa á þessu, þegar þjónar
hafa gert vikuna að sjö mið-
vikudögum?
Svampurinn".
Veirvakandi birtlr þetta bréf,
þar sem aðalatriði þess eru rétt
hermd, en óþarfi er að vera
með skæting í garð ungtempl-
ara af þessu tilefni. Ekiki komu
þeir „þurra“ miðvikudeginum
á, og ekki er það þeim að
kenna, að þjónar gerðu
verkfall. Starfsemi þeirra virð-
ist vera mjög til fyrirmyndar,
og ættu foreldrar og kennarar
að hvetja börn sín til þátttöku
í þeirra fiélagsskap. Vonandi líta
þessir tilvonandi bindindisfröm
uðir raunsæjum og ofstækis-
lausum augum á áfengisneyzlu-
málið, þegar stundir lúða fram
og þeir taka við af hinum eldrú
Bann og þar með þvingað bind-
indi er ekki lausnin á þeim
vanda, sem of mikill hluti þjóð-
arinnar á við að etja, heldur
verður ofsfcækislaus íhugun að
móta heil'brigt almenningsáliit,
sem gerir íslendingum fært að
neyta og njóta áfengis eins og
siðuðum mönnum sæmir.
Hákon H. Kristjónsson
lögfræðingur
Þingholtsstræti 3.
Sími 13806 kl. 4,30—6.
r ALHLIÐA LYiTLWÓNlSTV
UPPSETNINGAR - EFTIRLIT
OTISLYFTUR sf.
k 4 Orjóíapföín 7 sími 2-4250^
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 47., 50. og 51. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1965 á Sogavegi 82, hér í borg, þingl. eign
Jóns Ó. Hjörleifssonar, fer fram eftir kröfu Hafþórs
Guðmundssonar, hdl., Hákonar H. Kristjónssonar,
hdl., Gjaldheimtunnar í Reykjavík og Þorvaldar
Ara Arasonar hrl. á eigninni sjálfri, fimmtudaginn
21. júlí 1966, kl. 2,30 síðdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Vélstjóro vantar
hvertsem þérfariðlrvenærsemlieríaflð
hvemig sem þer ferðist fwaÍÚl|>C:J.Mll|‘MUI11
—„ —■> ferðasiysatrygging
á 60 tonna togbát frá Reykjavík. — Góð kaup-
trygging. — Upplýsingar í síma 23380 kl. 12—1 og
eftir kl. 7 á kvöldin.