Morgunblaðið - 19.07.1966, Blaðsíða 15

¥>riðjudagur 19. JúTT 19W
MORCUNBLAÐIÐ
15
í SÖGUNNI hafa atburðir hlotið
frægð og menn verið helgir tald-
ir um aldur og ævi, er skjót
regnveður hefur gert á tímamót-
um á skeiði þeirra. Vart hafa
þau veðrabrigði verið skjótari en
þau, er urðu á Hólum í Hjalta-
dal eftir hádegi á sunnudag, á
þeim tíma sem aðalþættir móts
Uandssambands hestamanna fóru
fram. Ekki fara hestamenn að
vísu fram á að verða helgir tald-
ir, þó jaðri við að sumum
þeirra finnist kannski að eigin
Landsmóti hestamanna lauk
ifieð ,,gjörningaveðri"
Blær hlaut góðhestabikarinn — Þytur sigradi á 800 m.
gæðingur gæti verið það. En
nokkurn orðstír mætti fimmta
landsmótið, sem haldið var á
Hólum dagana 13.—17. júlí, fá,
Á sunnudagsmorgun kl. 9
messaði prófasturinn, sr. Björn
Björnsson, í hinni gömlu Hóla-
kirkju og var hvert sæti skipað
h.gurður Haraldsson, staðarr áðsmaður á Hólum, og fram-
kvæmdastjóri Landsmótsins, sýndi marga fallega liesta.
og munu hestaunnendur fram-
tíðarinnar vafalaust telja það
einn af undirstöðusteinum í
vörðu skipulagðrar hrossaræktar
hér. Óveðurshryðjan á sunnudag-
inn, sem einhverntíma hefði ver-
ið kölluð gerningaveður, hófst
mjög skyndilega, stóð 6—7 klst.,
og olli mikilli upplausn í tjald-
húðum, þar sem súlur brotnuðu
og tjöld fuku, og féllu niður
nokkur sýningaratriði, svo sem
hópreiðin. En strax að því loknu
var komið bezta veður aftur.
Alla fyrri mótsdagana hafði ver-
ið fegursta sumarveður, með hita
og oft steikjandi sólskini.
mótsgestum. Lagði hann út af
orðunum „Eitt er nauðsynlegt“,
minnti m.a. í ræðu sinni á að
þetta væri ekki í fyrsta skipti
sem fjölmennur hópur á hestum
stefndi heim til Hóla. Á kirkju-
legum hátíðisdögum hafi áður
verið sprett úr spori til Hólasta'ð-
ar. Þar hefði verið mikil umsvif,
keisaranum goldið það sem keis-
arans er. En einu ekki gleymt,
að „eitt er nauðsynlegt". Um það
bæri kirkjan gamla vitni.
Bezta hryssan 28 vetra.
Þennan morgun voru verðlaun
afhent fyrir kynbótahross og
dómum lýst. Afhenti Xngólfur
Jónsson, landbúnaðarráðherra,
Glettubikarinn, en hann hlaut
hin aldna og virðulega Gletta
Sigurðar Ólafssonaor, sem sýndi
kosti sína í fylgd tveggja af-
kvæma, Hrolls og Gulu Glettu.
Er gamla Gletta 28 vetra gömul
og hlaut aðdáun áhorfenda, sem
sátu uppi í hólnum við sýningar-
svæ’ðið er hún hrifsaði skeiðið.
Þá afhenti Haraldur Þórarinsson
Sleipnisbikarinn frá Búnaðarfé-
lagi fslands, sem veittur er stóð-
hesti með afkvæmi. Hlaut hann
Roði frá Ytra Skörðugili, eign
Hrossaræktarsambands Vestur-
lands, og var hann sýndur með
afhenti. Flugubikarinn frá Fram-
reiðsluráði landbúnaðarins hlaut
ung kynbótahryssa, Bára frá Ak-
ureyri, og afhenti hann Bjarni
Bjarnason frá Laugarvatni.
Fengu áhorfendur að sjá kosti
þessara verðlaunahrossa og úrval
stóðhrossa, stóðhesta og hryssur.
Má þar nefna fyrstu vertSlauna
stóðhestana með afkvæmum,
Hörð frá Kolkuósi og Þyt frá
Akureyri, sem hvor var með 4
afkvæmi, og verðlaunahestana í
hópi 6 vetra stóðhesta, 5 vetra
stóðhesta og 2—3 vetra stóð-
hesta. Þorkell Bjarnason lýsti
dómum, en hann er í dómnefnd
kynbótahrossa ásamt Birni Jóns-
syni frá Akureyri, Boga Eggerts-
syni úr Reykjavík, Einari Hösk-
uldssyni á Mosfelli og Símoni
Teitssyni í Borgarnesi.
Tjöld fuku og allt blotnaði
Þennan fríða flokk höfðu
eftir að ríða heim, fengu margir
inni í gistihúsinu yfir nóttina
eða fluttu með svefnpoka sína í
íeikfimishúsið. Voru þeir farn-
ir að þurrka farangur sinn, er
fréttamaður Mbl. fór af staðnum
um kl. 10. Voru þá fá tjöld eftir
á tjaldstað. Og flestir hóparnir
ætluðu að leggja upp með morgn
inum. Engar skemmdir höfðu or'ð
ið á farangri, aðeins slitin stög
og bleyta, sem auðvelt var að
bæta úr.
Sögðu Hólamenn þetta ákaf-
lega óvenjulegt veður þar, og
væri það nær óhugsandi nema
að hausti.
í
Regnklæddir aheyrendur
hlýddu á ráðherra
Óveðrið varð samt til þess 10
fella varð niður úr dagskránni
hópreið hestmanna, sem fyrir-
huguð var kl. 2, er veðrið lét
sem mest. En kl. 3 hófst dagskrá
aftur með því að Ingólfur Jóns-
son, lanöbúnáðarráðherra, flutti
ræðu yfir mörgum regnklæddum
áheyrendum. Minnti ráðherra 1
upphafi ræðu sinnar á að Hólar
1 tjaldbúðum. Á myndinni eru Hjalti Pálsson og Ingigerður Karlsdóttir kona hans, Hólmfríð-
ur Pálsdóttir, leikkona, Sigfús Þorsteinsson frá Blönduósi, Sverrir Markússon dýralæknir þar
og kona Sigfúsar, Auðbjörg Ámundadóttir og Halldór Eiríksson úr Reykjavík.
4 afkvæmum, Blika frá Deildar-
tungu, Vin frá Giljahlíð, Smáfrú-
arrauð frá Sturlu-Reykjum og
Blesa frá Skáney, en hann hlaut
Faxabikarinn, sem Örn Johnson
Ingólfur Jónsson, landbúnaðarráðherra afhenti Glettubikarinn, en hann hlaut Gletta Sigurðar
Ólafssonar, sem situr Ua ua. Gletta helur aíkvæmi sín, Guiu Glettu til hægri og Hroil
til vinstri.
menn fengið að sjá fyrir hádegi
á sunnudag í ágætu veðri og var
þá gefið matarhlé. Höfðu sumir
farið í strætisvögnum þeim, sem
gengu um staðinn, ni'ður í tjald-
búðirnar við Víðinesá, þar sem
misilit tjaldborg breiddist nú út
um allar eyrar. Aðrir fóru heim
í hótelíð, þar sem Steinunn Haf-
stað, hótelstýra, sá fyrir góðum
veitingum og skjótri afgreiðslu.
Um það leyti dundu ósköpin yfir.
Vindhviður gripu í tjöldin og yf-
ir helltist slagveðursrigning á suð
austan eins og hendi væri veifað.
Gekk veðrið á með slíkum krafti,
að tjöld féllu, súlur brotnuðu og
allt blotnaði meira og minna í
mörgum tjöldunum. Varð mikið
uppnám. Sumir rifu upp tjöld
sín og komu dótinu í bílana, aðr-
ir reyndu að hemja tjöldin. þustu
þeir svartsýnustu af staðnum á
bilum sínum, og varð mikill bíla-
straumur út Hjaltadal. En bjart-
sýnir létu tjöldin bíða betri tíma,
klæddust regnfötum og hugðu að
dagskráratriðum. Varð þeim .ð
von sinni, þetta stóð ekki lengi,
seinna létti heldur til og var
óveðrið um garð gengi'ð um það
bil er dagskrá lauk. Og um
kvöldið hirtu menn fal'lin tjöld
sín, en langferðamenn, sem áttu
í Hjaltadal hefðu lengi veriu
fræða- og menntasetur og drap
á að eðlilegt væri að þar risu
fleiri skólar en bændaskóliniv.
svo sem héraðs- og gagnfræða-
skóli, húsmæðraskóli og heima-
vistarskóli fyrir börn. Fór ráð
herra í ræðu sinni m.a. lofsan,-
legum orðum um starfsemi Lands
sambands hestamanna, sem á 17
árum hefur kennt mörgum af
yngri kynslóðinni að meta hest-
inn réttilega. Með starfsemi
hestamannafélaga vfða um land
væri lögð áherzla á góða tamn-
ingu og rétta meðferð á hestum.
Hestamennska í nútíma þjóðfé-
lagi væri einn þáttur í þyí að
tengja saman nútíð og fortíð. Það
sé vissulega gagnlegt og geti í.
a- tryggt það að þjóðin gleymi
ekki uppruna sinum. Sagði Ing-
ólfur Jónsson m.a. er hann lof-
aði ferðalög á hestum:
„Skáldin áttu hugsjónir og
ortu fögur ættjarðarkvæði. Enn
munu hugsjónir fæðast meðal
margra íslendinga, þótt þeir yrki
ekki ljó'ð. Framtíðarmyndir um
gróandi þjóðlíf og framfarir
koma fyrir hugarsjónir margra,
ekki sízt þegar ferðazt er um
Fiamhald á bls. 17