Morgunblaðið - 18.08.1966, Blaðsíða 5

Fimmtu&agur 18. Sgúst 1988
MQRGU N BLAÐIÐ
5
ÚR
ÖLLUM
ÁTTUM
talaði kátlega, hærra en aðr-
ir. Hann var slátrari frá einu
úthverfa Lundúnaborgar.
— Ég veit þó eitt gott um
ísland, kallaði hann yf ir
dekkið þar sem félagar haus
sátu, — þeir hafa gott lamba
kjöt, Bezta lambakjöt sem ég
hef selt kom héðan. Svo fóru
þeir 1 land, vitandi það eitt,
að íslendingar ælu góð lömb.
Á meðal þeirra var yfirlið-
þjálfi fjarskiptadeildarinnar,
myndarlegur maður á fimm-
tugsaldri, Salt að nafni, frá
Leeds í Yorkshire, Sá maður
átti eftir að komast að raun
kannaði aðstæður, og kynnt-
ist íslenzku fólki. Veðrið var
gott þetta sumar, og Bret-
unum leið yfirleitt vel.
En ekki löngu seinna kom
eitt mesta mikilmenni brezka
heimsveldisins í stutta heim-
sókn. Winston Churchill kom
við á íslandi á leið sinni frá
Washington til Lundúna.
Þó langt sé um liðið man Salt
greinilega eftir þeim atburði
þegar undirritaður rabbaði
við hann nýlega að Hvann-
gerði 3 í Reykjavík. Hann
sagði, að hermennirnir hefðu
æft og æft, hlaupið og hlaup-
inn með augu arnarins heim
til II nglands, en brezku her-
meniiirnir undu þokkalega
glaðir við sitt á íslandi.
En gamli maðurinn Chur-
chill hafði ekki látið neitt
frj.mhjá sér fara. Hann sendi
h&rmálaráðuneytinu boð og
sagði að á íslandi væru ein-
hverjir beztu hermenn Breta.
Fyrst í stað gerðu menn í
ráðuneytinu lítið veður út af
ummælum Churchills, en
þegar hann skömmu síðar,
sendi annað boð, sýnu
ákveðnara, þess efnis að
brezku dátarnir á íslandi
Á KYRRLÁTU júlíkvöldi ár-
ið 1940 kom upp að landstein
unum nálægt Reykjavík
brezkt skip hlaðið hermönn-
um, sem höfðu orðið að yf-
irgefa Noreg vegna innrásar
hjóðverja. Þeir voru þreyttir
og fámæltir, enda virtist
drungi liggja í loftinu allt í
kring um þá. Þeir voru flest-
ir lítt lesnir menn, þótt góð-
ir hermenn væru, og vissu
fátt um ísland, undarlega
eyju í grámóðu júlínæturinn-
ar. Allir gerðu sér grein fyrir
því að þeir voru óboðnir gest
ir, menn flúnir af einu landi,
komnir til varnar öðru. Loks
rauf einn þeirra þögnina, og
Frá Islandi til víg-
vallanna í Afríku
um, að á íslandi er fleira
gott en lambakjöt. Hann gift
ist nefnilega íslenzkri konu,
Aðalheiði Þórðardóttur. En
það kom seinna. Fyrst þurftu
hermennirnir að koma sér
fyrir. Þeir höfðu bækistöðv-
ar sínar í nágrenni þess, sem
þá var Reykjavík — sýnu
minni en nú. Þeir héldu
áfram venjulegum æfingum
og varðgæzlu. Fjarskipta-
deild Salts fór um landið,
ið, þvegið og skrúbbað allt
og alla í herbúðunum ,reist
palla til að marsera á fyrir
forsætisráðherran, og síðan
marserað, stoltir eins og góð-
um hermönnum ber, fyrir
arnaraugum Churchills,
„mannsins, sem aldrei lét
neitt fram hjá sér fara“. Og
lúðrasveit spilaði meðan þeir
marseruðu, og þeir sungu
ættjarðarsöngva á undan og
eftir, og síðan hélt maður-
væru fyrsta flokks og ættu
að flytjast til aðstoðar Mont-
gomery í eyðimörkum Norð-
ur-Afríku, voru skipulags-
menn hersins ekki lengi að
taka við sér. Og þar með end
aði Jónsmessunæturdraumur
brezkra hermanna á fslandi,
ástarævintýri þeirra inn við
Mýrar, kynni þeirra við stein
ana í Öskjuhlíðinni. Skip
komu að landi, og áður en
varði, voru flestir þeirra
komnir í víti stríðsins, til
wmmm jj- n
ÚTSALA ÚTSALA
KVEN- og TELPNASKÓR
margar gerðir.
STÓRLÆKKAÐ VERÐ
Skóbær
Laugavegi 20. — Sími 18515.
BIFREIÐAUMBOD
óskar eftir að taka á leigu eða kaupa húsuæði fyrir
bifreiðasölu, varahlutaverzlun og viðgerðarþjónustu.
Þarf að vera 500—1000 fermetrar. — Tilboð, merkt:
„Bifreiðaumboð — 4642“ sendist afgr. Mbl. fyrir
25. ágúst.
Algier og Túnis og jafnvel
lengra inanlands í Afríku.
Meðal þeirra var Salt.
Hann hafði skilið unnustu
sína eftir á íslandi og
eins og rómantískt er að
segja, vissi ekki hvort hann
mundi lifa til þess að sjá hana
aftur. En Salt er harðger mað-
ur, og þótt hann særðist þrisv
ar í fyrri heimsstyrjöld, tókst
honum að sleppa heilum á
húfi úr þeirri seinni. Hann
lauk herþjónustunni í Feneyj
um, og hélt beina leið til Eng
lands. Aðalheiður var honum
enn fersk í minni. Og áður en
varði fékk hann skeyti frá
henni. Hún var á leið til
Grimsby með enskum togara.
Síðan eru mörg ár. Þau
hjónin hafa búið í Leeds,
Yorkshire, alið upp son sem
heitir Heimir og er nú á ís-
landi að vinna og læra móð-
urmálið.
Það var laugardagsmorgun
þegar ég hitti Salt. Þau hjónin
sigldu með Gullfossi nokkrum
tímum seinna. Hann er maður
mörgu vanur af vígvöllum
tveggja heimsstyrjalda,
hörku, synd og sælu. Glamp-
inn í augum hans vitnar um
að hér er sonur Bretlands á
ferð. Þó klökknaði hann i lok-
in þegar hann minntist vina
sinna hér.
— Segðu þeim öllum hversu
þakklátur ég er fyrir vináttu
þeirra. Það er allt yndislegt
fólk.
Svo brá hann fyrir sig
brezkri kímni:
— Og allt sem ég vissi til
að byrja með var — var —
lambakjöt. — Brandur.
SALT.
BAHCO verksmiðjurnar búa til
skiftilykla, rörtengur, skrúfjárn,
tengur, hnífa, skæri, sporjárn og
fleiri fyrsta flokks verkfæri.
Umboð: Þórður Sveinsson og Co. h.f.