Morgunblaðið - 03.12.1966, Qupperneq 10

10
MORCUNB LADIÐ
Laugardagur 3. des. 1966
AB íerðast. Flestir ferðast
þegar þeir eru búir að koma
sér upp húsi, konu og barni.
Þá er farið 1 sólskinsauka-
ferðir til hlýrri landa en ís-
land er, dvalizt á í meðal-
lagi dýrum hótelum, og farn-
ar allar þær ferðir, sem ferða-
skrifstofan hefur upp á að
bjóða .til að sjá merkisstaðx
og undarlegar fígúrur. Nokkr-
ir ferðast á annan hátt. Þeir
eru einhleypir og tíðast ungir,
óráðnir og með sevintýraþrá
í brjóstinu. Þessir ferðalangar
hafa margir það markmið að
sjá sem mest af heiminum á
sem ódýrastan hátt. Þeir
dveljast sjaldan á dýrum hót-
elum. Kannske sjá þeir ekki
þá staði, þar sem tíu þúsund
menn féllu í einhverju stríð-
inu og minnismerki hefur ver-
ið reist, en þess í stað kynn-
ast þeir oft þjóðlífi landanna
sem þeir heimsækja betur en
venjulegir ferðamenn. Ofan-
greindir ungir menn eiga
Frá vinstri, talið frá fremstu röð: Chris McDermott frá Englandi, Brendon Whitehead frá
Rohedesíu, Pat Prinsloo, Brian Malcolm frá Kanada, Erik Marcussen frá Rhodesíu, Derek
Mengel frá Rhodesíu, Andrew Newland frá Englandi, Michael Barlow, Scott Clark.
brjóstinu
Ævintýraþráin brennur í
INiíu hnattferðalangar i Reykjavík
venjulega bakpoka og svefn-
poka á baki sér, en litla aura
í vasanum. Þeir ferðast gjarna
á puttanum, eins og það er
kallað, og hljóta af því heiti:
puttaferðalangar. Puttaferða-
langar vinnan jafnan fyrir sér
á ferðum sínum — taka það
verk, sem hendinni er næst
til þess að eiga fyrir brauði
og fargjaldi til næsta áfcvörð-
unarstaðar. Stundum eru þeir
heppnir með vinnu, erfiða
mjkið og hafa gott í aðra
hönd; stundum eru þeir ó-
heppnir: fá ekkert að gera.
Síðast þegar Gullfoss kom
til landsins stigu þar af skips-
fjöl níu ungir menn að skoða
veröldina. Fjórir þeirra eru
Rhódesíubúar, tveir eru frá
Kanada, tveir enskir og einn
frá Suður-Afríku. Allir eru
þeir á hnattferðalagi, og vinna
fyrir sér í þeim löndum, sem
þeir ákveða að hafa viðdvöl í.
Þrír þeirra hafa áður komið
til Islands, einn sem ferða-
langur, hinir í atvinnuleit.
Nokkrir þeirra hafa reynslu
sem fiskjmenn, og ætla þeir
sér að fá slíka vinnu, ef hún
er fyrir hendi. Því miður
komu þeir á þeim tíma til
landsins, sem óheppilegur er
fyrir atvinnulausa menn, því
svo virðist sem haustþorskur
sé tregur og frystihús að-
gerðalítiL
Á bar í London fyrir nokkr-
um vikum hittu þeir norskan
sjómann, sem sagði að mikil
vinna væri á íslandi, og kaup-
ið gott. Þeir hoppuðu þvi um
borð í GuHfoss 1 Edinborg
og sigldu til íslands. En
norski sjómaðurinn reyndist
ekki hafa gefið níu-menning-
unum eins staðgóðar upplýs-
ingar og æskilegt hefði verið
— og eru þeir nú atvinnu-
lausir og fjárliitlir í ókunnu
landi.
Þeir höfðu heyrt, að íslend-
ingar væru óvinsamlegir og
kaldir í viðmóti. Einnig höfðu
þeir fregnað, að 30% barna
fæddra væru svo utan hjóna-
bands. Það var því bæði gott
og illt að koma til íslands.
í London voru tveir þeirra
rúma vilku og fengu lítinn
beina hjá tjallanum. Þó voru
nokkrir vingjarnlegir þeim 1
þeirri stóru borg, en því mið-
ur aðeins sjálfum sér í hag:
þeir voru helzt kynvillingar,
sem voru á mannaveiðum.
Þeir gistu í salerninu á Picca-
dilly Cirous, og voru svo
svangir, að það fór um þá,
þegar fólk henti brauði til
fuglanna í skemmtigörðunum.
Fyrir utan Buckjngham Pal-
ace er gosbrunnur, sem ferða-
fólk fleygir í smápeningum.
Eitt sinn um miðja nótt óðu
þeir út í gosbrunninni og
náðu þar í peninga fyrir
brauði. Þetta voru sannkall- ,
aðir lukkupeningar.
Það sem er gkemmtilegt við
þessa ungu menn er sérstak-
lega lífsvjðhorf þeirra. Þeir
eru þess vitandi, að menn eru
ekki ungir nema einu sinni,
og að tækifæri æskuáranna
boma ekki aftur. Þeir eru
ekki að þrælbinda sig venjum
þjóðfélagsins hvað snertir það
lífsins lögmál að festa sjtt
ráð í innbúi og bonu til að
geta orðið „borgari“ undir
þrítugsaldurinn. Nokkrir
þeirra eru skólamenn, en ail-
ir hafa þeir það sameiginlegt
að sækja ekki aðeins ævjn-
týri í öðrum löndum, heldur
og frelsi og menntun.
Nlræð i dag:
Agnes Jónsdóttir
ísólfsskála I Grindavik
1 dag 3. desember 1966, er
Agnes Jónsdóttir húsfrú á ís-
ólfsskála í~Grindavík 90 ára —
og mun hún nú elzti borgari
Grindavíkur.
Agnes er fædd að Þorkötlu-
stöðum í Grindavík 3. des. 1876,
dóttir hjónanna Jóns Þórðarson
j ar og Valgerðar Gamalíelsdóttir,
12 fórust
16 saknað
1 bjargað
Harbor Beaoh, Michigan,
1. des. — NTB.
ÓTTAST er um líf sextán
manna, sem saknað er af flutn-
ingaskipinu „Daniel J. Morrell",
er sökk á Huron vatni sl. þriðju-
dag.
Rok og kuldi hafa torveldað
leitar- og björgunarstarf og er
óttast, að mennirnir hafi allir
farizt. Þegar hafa fundizt tólf lík
og einum manni var bjargað lif-
andi.
Skipið „Daniel J. Morrell“ var
«0 ára að aldri. Það sendi frá
sér neyðarskeyti á þriðjudag, en
það heyrðist ékki — og var ekki
vitað um slysið fyrr en 34 timum
eftir að skipið sökk. Þetta er
mesta sjóslys á Huron vatni frá
því H9Ö8,
sem lengi bjuggu þar að Þor-
kötlustöðum.
Agnes byrjaði búskap með
Vilhjálmi Jónssyni að Miðhúsi
í Grindavík og átti með honum
5 börn, þau slitu samvistum
og fór hún þá aftur í foreldra-
hús.
Árið 1910 tók hún saman við
seinni mann sinn Guðmund
Guðmundsson og byrjuðu þau
búskap að Hrauni í Grindavík
árið 1910 — og var þar stundað
jafnhliða útgerð og landbúnað-
ur.
Guðmundur maður hennar var
að mestu leyti uppalinn á ísólfs-
skála, sem nokkur undanfarin
ár hafði verið í eyði, en
árið 1916 fluttust þau hjón þang
að en þar var eingöngu hægt
að stunda landbúnað, þau tóku
við jörðinni að mestu húsa-
lausri svo að heita mátti að
byrja yrði á því að byggja
skýli yfir fólkið, en þarna hafa
þau hjón nú búið saman full
50 ár.
Þau hjón Agnes og Guðmund-
ur áttu 6 börn og ólu upp 2
barnabörn að mestu og einn
Moskva, 2. des. — AP.
Sovézsk skáldið Nikolai S.
Thikonov, sem er formaður
Sovézku friðarnefndarinar átti í
dag sjötugsafmæli. í tilefni þess
voru honum veitt Leninorðan.
Hann hefur áður fengið ýmis af
æðstu verðlaunum Sovétríkjanna
bróðurson Guðmundar frá 6 ára
aldri.
Öll börn hennar 11 eru á lífi,
en flutt í burtu nema yngsti
sonur þeirra ísólfur býr á ný-
j býli þar á ísólfsskála og Val-
I gerður dóttir þeirra er og heim-
ilisföst hjá þeim, en meiripart
ársins eru þau hjón orðin ein-
sömul og ennþá getur Agnes
hugsað um sín hæsn og hús-
1 hald fyrir sinn karl Guðmund
en hann er nú 83 ára og sér um
heyskapinn og hirðingu 70 fjár.
Samkvæmt því sem að ofan
er sagt má geta nærri að á
þeirri hálfu öld sem þau hjón
hafa nú búið á ísólfsskála, hafi
þau ekki gert mikið að því að
sitja aðgerðarlaus, þar sem nú
er á jörðinni gott íbúðarhús úr
steinsteypu, og stærstu tún sem
nokkurri jörð tilheyrir í Grinda
vík, þetta allt má þakka sér-
stakri samheldni þeirra hjóna,
en líHa góðri verkaskiptingu,
1 því Agnes virtist hafa garð-
rækt alla í sinni umsjón og þar
á meðal skrúðgarð við íbúðar-
húsið, sem bezt sýnir hve
Agnes hefir verið óþreytandi í
starfi en jafnframt að hún hafi
haft næmt auga fyrir fegurð og
skipulagi. Guðmundur maður
hennar hefir svo séð um aðal-
frámkvæmdir en allt í samráði
við konu sína.
Jörðin Isólfsskáli er ca. 5 km.
frá sjálfri Grindavík og því
nokkuð útúr, en vegurinn til i
Krísuvíkur lá þar um og var
því oft gestkvæmt, vitanlega
var það húsfreyjan, sem fyrst
og fremst sá um móttökurnar,
sem rómaðar voru, enda einskis
til sparað með veitingar, eftir
því sem til var, og hið glaða
sinni húsfreyjunnar mun og
hafa gert sitt til að gera mót-
tökur svo að eftir væri munað,
Nú þegar Agnes er að verða
90 ára og hún getur gengið að
sínum daglegu störfum eftir
þörfum, má og geta þess að and-
lega er hún það heilbrigð a8
síðustu 30 árin hefir hún skrifað
dagbók um veðurfar og helztu
atburði heima við og það gerir
hún enn, og kunningjunum
I skrifar hún ennþá, þegar hún
þarf á að halda.
Þannig stendur Agnes nú 90
ára og vonum við kunningjar
hennar og venzlafólk að þannig
megi hún standa, þar til hinzti
skaflinn kemur.
Guðsteinn Einarsson.
Vörumarkaður
/ Listamanna-
skálanum
Opið til kl. 4
Listamannaskálanum.