Morgunblaðið - 22.01.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 1967.
Pefrína Sigrún
Guðmundsdóttir
MEÐ Petrínu Guðmundsdóttur
frá Kjós er jarðsett verður á
morgun frá Fossvogskirkju, er
gengin ein mikilsvirtasta kona
sinnar sveitar, Árnesshrepps í
Strandasýslu.
Hún var fædd 1. okt. 1879 að
Reykjarfirði í Árneshreppi og
t
Móðir okkar,
Katrín Guðmundsdóttir,
andaðist 20. janúar að heimili
sínu, Grettisglötu 32.
Elín Guffbjörnsdóttir,
Anna Guðbjörnsdóttir.
t
Mó'ów okkar og tenigdaimóð-
ir,
Hólmfríður Jónsdóttir,
Undirfelli, Vatnsdal,
andaðdst á sjúkralhiúsi Blöndu
óss þann 20. jan. Jarðarxörin
ven ður auglýst síðar.
Ásta Magnúsdóttir,
Jón Hannesson,
Ásta Hannesdóttir,
Gissur Kristinsson,
Hjördís Pétursdóttir,
Páil Hannesson,
Bjarni Hannesson.
t
MaSurinn minn,
Jóhannes Arngrímsson,
fyrrverandi sýsluskrifari,
Mávahfíð 19,
andiaðist í Landsspítalamim
21, jairtúar.
Guðrún S. Helgadóttir.
t
Jarðarför eiginmanns míns
og fiöður okkax,
Jóns Runólfssonar,
fer íram frá Fossvogskirkju
ikJ'. 1,30 þriðjudaginn 24. jan.
nk.
Btóm eru vinsamlegast af-
beðin en þeim sem vi'ldu
minnast hans er bent á líkn-
arstofnanir.
Auffbjörg Guðnadóttir,
Guðni Jónsson,
Ragnheiður Jónsdóttir.
t
Jarðarflör sonar míns og
uppeldisöonar,
Kristjáns Más,
Kjartansgötu 4, Reykjavík,
íee1 fram frá Fossvogskirkju
á mongun, mánud. 23. jan.,
kl. 1,30.
Þorsteinn Sölvason,
Guffbjörg 'Kristjánsdóttir,
Einar Jónsson.
andaðist 15. þ.m. að Sólvangi í
Hafnarfirði. Foreldrar hennar
voru hjónin Guðmundur Ólason
og kona hans Sigríður Péturs-
dóttir og bjuggu þau í Bæ og að
Krossnesi í Víkunsveit. Sigríður
var um langt skeið ljósmóðir í
sveitinni, var hún farsæl í starfi,
orðlögð fyrir hjálpsemi og hjarta
gæzku. Petrína var eimbirni, en
foreldrar hennar ólu upp nokk-
ur fósturbörn að mestu eða öllu
leyti, meðal þeirra frú Ragn-
heiði Jónsdóttur, sem er gift hér
í borginni. Dóu báðir foreldrar
Petrínu á heimili hennar og nutu
umhyggju hennar til hinztu
stundar.
Hinn 12. sept. 1900 giftist
Petrína Ágústi Guðmundssyni í
Kjós í Víkursveit, hinum mesta
atorku- og dugnaðarmanni. Hann
var happasæll formaður, ágætur
smiður og víkingur til allra
verka. Kjós er lítil jörð og kosta-
rýr og aðaltekjur heimilisins
voru af sjónum. Afkoma heim-
ilisins mátti teljast góð á þeirra
tíðar mælikvarða. Keypti Ágúst
jörðina skömmu eftir aldamótin
og húsaði hana vel upp. Heim-
ilið einkenndist utan húss og inn
t
Hijartkæri, litJi drengurinn
okkar,
Hilmar Óðinn,
sem lézt að heimiM okkar,
Skipasundi 44, 16. þ. m. verð-
ur jarðsunginn frá Ftesvogs-
kirkjiu þrdðjudiaginn 24. þ, m.
kl. 10,30 f. h.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Halldór Arason
og systkini.
t
Innilegar þaklkir til altlra
þeirra er auösýndu samúð og
vináttu við andiát og jarðar-
fiör móður mirknar,
Guðbjargar ÁrnaHóttur.
Fyrir hönd systkina, terugdia
bai na og bamabarna,
Tómas Vigfússon.
t
Okikar innMegustu þakkiir
sendum við öllum þekn. sem
sýndu okkur samúð við frá-
fal okkar elskutegu eiigin-
manna, feðra, unnusta, sona
og tengdasona.
Guð blessi ykkur öl'l.
Jóhanna Jóakimsdóttir
og böm,
Fanney Finnbogadóttir
og börn,
Ingibjörg Hjartardóttir
og börn,
Guffrún Karlsdóttir,
Kristjana Hjartardóttir,
Karl Sigurðsson,
Hjörtur Guðmundsson,
Daníela Jóhannesdóttir,
Lárus Sigurffsson,
Gabríela Jóhannesdóttir,
Jóakim Páisson,
Anita Friðriksdóttir,
Finubogi Jósefsson
og affrir aðstandendur.
an af frábærri snyrtimennsku.
Biirn Ágústs og Petrínu voru
sex, eitt dó nýfætt, hin fimm
eru á lífi: Sveinsína, húsfrú í
Djúpavík, Símon Jóhannes, próf
essor í Reykjavík; Sigríður,
ekkja á Akureyri; Sörli sjómað-
ur á Flateyri og Guðmundur
fiskimatsmaður í Hafnarfirði.
Ágúst andaðist úr lungnabólgu
á bezta aldri, tæplega fimmtug-
ur, vorið 1915 og stóð þá Petrína
eftir með ungan barnahóp sinn.
Þrengdist þá mjög hagur heim-
ilisins, en Guðmundur, faðir
Petrínu, þótt aldraður og slitinn
væri, tók þá að sér forsjá heim-
ilisins og eldri börnin hjálpuðu
til eftir megni.
Haustið 1917 giftist Petrína
aftur Jóni Daníelssyni, ættuðum
úr Eyjafirði, mesta dugnaðar- og
framkvæmdamanni. Eignuðust
þau þrjár dætur, Ingibjörgu,
Ágústu og Guðrúnu. Hafa þær
allar lengst af unnið sem síma-
stúlkur og eru nú búsettar í
Reykjavík.
Jón Daníelsson átti einn son
í fyrra hjónabandi, Sigurð, kaup-
mann á Sauðárkróki. Var sam-
band Petrínu og hans alltaf hið
ástúðlegasta.
Hagur heimilisins var góður
fyrstu hjúskaparár þeirra, en
brátt dró ský fyrir sólu. Hin
3—4- síðustu æviár sín kenndi
Jón mikillar vanheilsu og and-
aðist hann eftir langvarandi veik
indi haustið 1929. Stóð þá Sörli
sonur Petrínu fyrir búinu um
hríð. Hætti hún skömmu síðar
búskap og dvaldist lengst af síð-
an á heimili Guðmundar sonar
síns og konu hans, Esterar
Magnúsdóttur í Djúpavik, og
fluttist með þeim til Hafnarfjarð
ar haustið 1959. Reyndist Ester
tengdamóður sinni sem hin bezta
dóttir, ekki hvað sízt eftir að
heilsu og kröftum hennar fór að
hraka.
Heimilið í Kjós, var jafnan frek
ar mannmargt, 12—14 manns.
Bærinn stendur í þjóðbraut undir
Trékyllisheiði, sem er langur og
erfiður fjallvegur, og var þar
jafnan mjög gestkvæmt og var
öllum látin í té sá beini sem
unnt var. Oft bar þar að garði
hrakta menn af heiðinni, sem
þörfnuðust góðrar aðhlynningar.
Allur beini var veittur ókeypis
og önnur fyrirgreiðsla að þeirra
tíðar sið og með glöðu geði. Gest-
risni sinni hélt Petrína alla tíð
með aðstoð Esterar tengdadóttur
sinnar.
Ég kom oft í Kjós og átti þar
margar skemmtilegar stundir, en
aldrei var betra að koma þangað
en þegar maður kom þreyttur og
hrakinn úr illviðrahamnum á
Trékyllisheiði. Gleymdust þá
fljótt ferðaraunirnar við góðan
beina og skemmtilegar samræð-
ur við gestrisna húsbændur í
hreinlega og hlýlega gamla bæn-
um. Góð vinátta með frændsemi
var milli foreldra minna og
Kjósarfólksins. Man ég enn, hve
innilega mér þótti vænt um
„ljósu“ mína, Sigríði Pétursdótt-
ur, og minnist enn hinnar móð-
urlegu blíðu og nærgætni, sem
hún sýndi okkur unglingunum
og fannst mér alltaf, að allir
hlytu að vera góðir __ í návist
hennar.
Skin og skúrir skiptust á í lifi
Petrínu. Hún var hamingjusöm
í einkalífi sínu, en varð að þola
þær sorgir að missa báða eigin-
menn sína fyrir aldur fram. öll
börn hennar eru vel gefin og
urðu þau, barnabörn og barna-
barnabörn hennar, henni til mik-
illar gleði í ellinni. 89 afkomend
ur hennar munu nú vera á lífi.
Hún var húsmóðir á stóru
heimili og auk hins stóra barna-
hóps síns ól hún upp þrjú um-
komulaus börn að miklu eða
öllu leyti.
Petrína var lítil vexti, grönn,
fíngerð, létt á fæti og rösk til
verka á yngri árum sínum. Þrá
hennar til mennta og menningar
var mikil, en tækifæri lítil til
þess að svala henni. Öll sú
kennsla, sem hún fékk, var sú,
að hún naut á unglingsárum sín-
um einn vetur tilsagnar ágætis-
konunnar Margrétar Jónsdóttur
konu Jóns Auðuns alþingis-
manns, að Ögri við ísafjarðar-
djúp. Lærði hún m.a. af henni
svo mikið í dönsku, að hún varð
síðar allvel læs á það mál og
átti það án efa sinn þátt í því
að víkka andlegan sjóndeildar-
hring hennar. Héldu þær
Margrét vinfengi sínu til ævi-
loka. Petrína las mikið, einkum
á efri árum sínum, hún var sér-
staklega ljóðelsk og kunni ó-
grynnin öll af ljóðum eftir mörg
helztu skáld þjóðarinnar. Hún
var vel hagmælt, en flíkaði ekki
skáldskap sínum. Þegar hún fór
alfarin úr sínum kæru heimahög-
um, kómin fast að áttræðu, kvað
hún þessa vísu:
Finn ég minni förla og sýn,
farin hverfa árin.
G eym nú blessuð byggðin mín
brosin mín og tárin.
Petrína var mjög trúuð kona
og grandvör í öllu líferni sínu.
Trúin var henni sjálfsagður hlut
ur en deildi aldrei um trúmál,
var umburðarlynd og allar
kreddur og ofsatrú voru fjarri
skapi hennar. Hún las mikið af
guðsorðabókum, en Passíusálm-
arnir og sálmabókin voni henni
allxa kærust. Aldrei hvarflaði að
henni kveljandi efi um trúarat-
riði. Traust hennar á forsjón
Guðs var henni inngróið, hún
treysti handleiðslu hans og kveið
í engu mæðu og hrelling dauð-
ans.
Hún hélt íullu minni, ráði ög
rænu allt fram til hins síðasta,
en 1—2 síðustu Vikurnar féll
hún í þjáningarlaust svefnmók
mest allan sólarhringinn, sem
ágerðist, unz hún vaknaði ekki
aftur til þessa lífs.
Blessuð sé minning þessarar
mikilhæfu og góðu konu.
Ólafur A. Guffmundsson.
PETRÍNA Sigrún Guðmunds-
dóttir frá Kjós í Strandarsýslu,
verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju á morgun.
Petrína var fædd í Reykjar-
firði í Árneshreppi 1. okt. 1879.
Hún var einbirni, dóttir hjón-
anna Sigríðar Pétursdóttur og
Guðmundar Ólasonar. Hún ólst
upp hjá foreldrum sínum fyrstu
fjögur árin í Reykjarfirði, síðan
fluttist fjölskyldan að Bæ, og
síðar að Krossnesi í sama hreppi,
þar sem hún dvaldist til ársins
1900, en það ár giftist hún
Ágústi Guðmundssyni frá Kjós,
miklum athafna- og dugnaðar-
manni, og stórgáfuðuim, og flutt-
ist hún þá að Kjós þar sem þau
hjónin tóku við búsforráðum, og
farnaðist vel, enda bæði gáfna-
og mannkostamanneskjur.
Árið 1915 andaðist Ágúst, og
var það þungur harmur fyrir
Petrínu, sem stóð þá uppi með
fhnm ung börn, en þau eru:
Sveinsína, húsfrú á Djúpavík;
prófessor Símon Jóhannes, búsett
ur í Reykjavík; Sigríður, ekkja
búsett á Akureyri; Sörli búsett-
ur á Flateyri; Guðmundur, verk
stjóri, búsettur í Hafnarfirði.
Næstu tvö árin stýrir Petrína
búinu, með aðstoð föður síns,
sem reyndist henni þar til halds
og trausts. Árið 1917 giftist
Petrína Jóni Daníelssyni, aðflutt
um dugnaðar- og gáfumanni,
sem kynnti sig vel, enda fljót-
lega framámaður í hreppsmái-
um og síðar hreppstjóri. Með
Jóni eignaðist hún þrjár dætur:
Ingibjörgu, Ágústu og Guðrúnu
sem allar vinna hjá Landssím-
anum og eru búsettar í Reykja-
vík. Auk þess taldi Petrína Sig-
urð stjúpson sinn sem sitt barn
(hann var sonur Jóns frá fyrra
hjónabandi, Jón var ekkjumað-
ur), og fór vel á með þeim, og
reyndisf Sigurður stjúpu sinni
vel þegar mest á reið.
Jón andaðist 7. sept. 1929.
Litlu síðar fer hún að Vífilsstöð-
um, til lækninga enda farin að
heilsu, eftir erfitt lífsstarf, urðu
eldri börnin móður sinni til hjálp
ar með búskapinn, en yngri dætr
unum var komið til vanda-
manna. Eftir nokkra dvöl á Vífils
stöðum fer Petrína aftur heim
að Kjós, og lætur hún búið í
hendur Sörla syni sínum, sem
þá er nýgiftur. Síðar flyzt hún
til Símonar sonar síns, og fyrri
konu hans, Aðalheiðar, sem bú-
sett voru í Reykjavík.
Seinna fluttist hún til Guð-
mundar sonar síns og Esterar
konu hans, sem höfðu reist sér
heimili að Djúpavík. Þar undi
hún sér vel í skjóli fjalla og
náttúru æstoustöðvanna. Hún átti
við góða aðhlynningu og öryggi
að búa þar hjá syni og tengda-
dóttur, og var hún hjá þeim til
hinztu stundar, að undanskildum
tveim síðustu árunum, að hún
dvaldist að Sólvangi í Hafnar-
firði, þar sem hún lézt 15. þ.m.
Það hefur þurft mikinn dugn-
að, og góð forráð hjá ungu kon-
unni, sem 21 árs gerðist hús-
móðir í Kjós. Þetta er bærinn,
sem stendur næst Trékyllisheiði
að norðan, og mátti því segja,
að þetta væri endastaður flerða-
manna, sem toomu norður heiðl,
og eins þeirra sem ætluðu suður
yfir heiðina, og þurfti því marg-
ur ferðalangurinn að njóta góðr-
ar aðhlynningar, og umönnunar
húsmóðurinnar í Kjós, ekki hvað
sízt í vetrarferðum, sem reynd-
ust oft mestu svaðilfarir, sem
voru þó óumflýjanlegar vegna
legu hreppsins. Þurfti oft að
sækja lækni til Hólmavíkur, en
sími var ekki lagður norður i
Árneshrepp fyrr en 1923, svð
segja mátti að Kjós væri miðstöð
ferðamanna fyrir heiðarferðir.
Petrína var góð kona í orðsins
fyllstu merkingu, þótt efni væru
ekki mikil, þá var gestrisni og
hjartahlýja einstæð og ávallt
fyrir hendi. Aldrei sagði hún
styggðarorð um neinn, en var
ætíð málsvari þeirra sem minna
máttu sín, ef svo bar undir.
Petrina var fróðleiksfús og vel
lesin, og fylgdist vel með, og
átti ég (sem þessar línur skrifa)
oft skemmtilegar stundir í við-
ræðum við hana, um landsins
gagn og nauðsynjar, ávallt var
sama um hvað var rætt, hún
virtist hafa ígrundað allt sem
máli skipti, og frásagnarhæfileik
ar hennar voru þannig að maður
hreyfst með sjálfur, sem væri
maður þátttakandi I atburðun-
um sem hún lýsti. Mátti því
segja með sanni, að hún miðlaði
öðrum fróðleik í stórum mæli,
svo sem bezt sést á velheppnuðu
uppeldi stórs barnahóps, á lífs-
leið sorgar og erfiðis. En hún
trúði á guð og handleiðslu hans
til bjargar sér og barnalhópnum
stóra, og henni varð að trú
sinni, börnin uxu og döfnuðu og
urðu að góðum þjóðfélagsþegn-
um, og henni skapaðist þar af
leiðandi meira öryggi og ró. Af-
komendur Pe ínu (það er að
segja börn, ba labörn og barna-
barnabörn) ei u nú 89 talsins á
lífi.
Við hjónin sendum börnum
hennar og öðrum ástvinum okk
ar dýpstu samúðarkveðjur við
fráfall elskulegrar og umhyggju
samrar móður, ömmu og lang-
ömmu. Blessuð sé minning
hennar.
S. Pétursson.
Jarðskjálfti
í Mongólíu
Moskvu, 20. jan. NTB.
KRÖFTUGUR jarSskjálfti
varð í Mongólíu í dag. Voru
upptök jarðskjálftans um 270
km. vestur af höfuðborginni
Ulan Bator. Styrkurinn mæld
ist milli 8—9 stig á jarð-
skjálftamæli, sem mest sýnir
12 stig.
Engar upplýsingar liggja fyrir
enn um tjón af völdum jarð-
skjálftans. Jafnkröftugur jarð-
skjálfti varð í Mongólíu 5. jan-
úar s.l. í óbyggðu fjallahéraði og
urðu þá engin slys á flólki