Morgunblaðið - 31.05.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. MAÍ 1967.
UNDIR
VERND
eítir Maysie
Greig:
— Já, það hlýtur að taka hana
minnst klukkutíma á daig, skaut
ungfrú Redmond inn í.
Hann leit hvasst á gömlu kon-
una. Einhver gremjugretta kom
sem snöggvast á andlitið, en
svo brosti hann.
— Þér getið verið dálítið mein
leg, ungfrú Redmond. En þér
verðið nú líka að hafa einhverja
skemmtun.
— Já, það verð ég. En hvert
fór ungfrú Freeman? Ég minn-
ist þess ekki, að hún segði okk-
ur það.
— Hún er farin til einhvers
vinafólks kunningja sinna hérna.
Það eru einhver Mioklejohn-
hjón, sem eru eitthvað tengd
Cooper-hjónunum, kunningj-
um okkar.
— Já, en þau hjón eiga heima
rétt hjá okkur í Harton, sagði
Paula með ákafa.
— Er það? sagði harni. Já, ég
var víst búinn að gleyma því.
En gaman!
— Ég get nú aldrei þolað hana
írú Micklejohn, siagði gamla kon-
an. — Ég hef að minnsta kosti
aldrei þekkt neinn stífari sér-
vizkupoka.
— Verið þér ekki að þessu,
sagði Davíð. — Ég trúi varla, að
Mavis hefði farið alla þessa
löngu leið, ef konan væri svona
slæm.
Davíð var svo miklu viðkunn-
anlegri þessa daga, sem Mavis
var í burtu, að Paulu fór að
detta í hug, hvort sér hefði
skjátlazt. Þessi stirðleiki í um-
gengni þeirra var næstum horf-
inn.
Mavis kom aftur á þriðja
degi. Þegar Paula sá ánægju-
svipinn, sem á henni var, fór
næstum hrollur um hana.
Hafði hún bomizt að einhverju
um hana í Harton, sem henni
gæti verið til hnjóðs? Hafði hún
kanns'ki heyrt þessa andstyggi-
legu kjaftasögu um hana og
Don, sem frú Fairgreaves hafði
verið að bera út? En hún var nú
svo hlægileg, að Davíð rnundi
aldrei trúa henni, og að minnsta
kosti gæti hún gert fulla grein
fyrir henni.
Mavis kom heim um hádegis-
hil á laugardag. Davíð var kom-
inn 'heim fljótlega eftir hádegis-
bil á laugardag. Davíð var kom-
inn heim fljótlega eftir hádegis-
verð, en hann lét svo lengi drag-
ast að koma upp til Paulu, að
'hún gat ekki stillt sig um að
segja við frænku sína: — Hvað
heldurðu, að Mavis sé nú að
segja honum Davíð, frænka?
Heldurðu, að hún ha.fi heyrt
þessa vitleysislegu kjaftasögu
um okkur Don, meðam hún var
'i Harton?
— Lamgeyrt fólk heyrir sitt af
hverju, svaraði gamla konan. —
Ég skyldi ekki gera mér neina
réllu út af því, í þínum sporum.
En þær vissu báðar, jafnskjótt,
sem Davíð kom inn, að hann
hefði eitt'hvað heyrt. Ef ekki þá
sögu, þá eitthvað annað, eitt-
hvað, sem hafði komið honum
til að fölna, og stanza við dyrn-
ar og stara á Paulu með reiðileg
um ásökunarsvip.
— Vilduð þér lofa okkur að
vera einum, andartak, .ungfrú
Redmond? sagði hann hvasst. —
Ég þarf að segja nokkuð við
hana Paulu.
Gamla konan stóð upp og sneri
við honum baki, en að Paulu:
— Vilt þú, að ég fari út, Paula?
— Já, gerðu það, hvíslaði
Paula.
— Það er kannski eins gott,
sagði gamla konan, og leit um
leið þannig á Davíð, að honum
fór að líða illa, sem snöggvast
— Ég þarf hvort sem er að kom
ast í síma, sagði hún.
Paulu fannst það heil eilífð
meðan frænka hennar var að
komast út að dyrunum, fór síð-
an út og lokaði á eftir sér. Það
fór um hana, en samt var það
ekki hræðslan við, að hann
hefði heyrt söguna um þau Don,1^
heldur hitt, að hefði hann heyrt
hana, gæti hann ekki treyst
henni, og hætti hann að treysta
henni, mundi það gera út af við
allt traust hennar á honum, fyr-
ir fullt og allt. Hún fann til þess,
enda þótt hún vildi ekki kann-
azt við það fyrir sjálfri sér, að
traust hennar á honum hafði ver
:ð að smádeyja út undanfarið,
en nú — ef hann tryði henni
og stæði með henni gegn Mavis,
þrátt fyrir þessa sögu, gæti ást
hennar á honum raknað við aft-
ur. Þá þættist hún hafa rétt gert
að treysta honum, elska hann og
trúa honum fyrir framtíð sinni.
— Ég er hræddur um, að ég
hafi verið að heyra leiðinlega
sögu um þig, Paula, sagði hann
loksins. Ég hikaði nú við að trúa
henni, en staðreyndirnar virðast
vera óvefengjanlegar.
Hún reisti sig upp við oln-
boga. Andlitið á henni var eins
og stirðnað.
— Segðu ekkí meira, Davíð
Nýkomið fyrir
bifreiðina
Hlífar yfir stýrishjól
Trefjaplast til boddyvið-
gerða
Loftdælur
Loftmælar
Bótasett á slöngur og
hjólbarða
Dráttartógar
Hljóðkútakítti.
Vökva-bílalyftur
Stuðara-vökvalyftur
Framrúðusprautur
Þvottakústar
Garðar Gíslason hf.
Bi f reiðaverzlun.
___________________________I
^ I dag er
KAFFIKYNNINGIN
í verzluninni
EYÞÓRSBÚÐ, Brekkulæk 1.
*
O. JOHNSON & KAABER HF.
VIN N A
Bifvélavirkjar, bílasmiðir, réttingarmenn eða menn
vanir bílaviðgerðum óskast strax.
Upplýsingar í síma 40677.
Sendi- og hópferðabifreið
Til sölu er 17 farþ. Hanomag bifreið árgerð 1965.
Fylgt gæti stöðvarleyfi á góðri sendibílastöð.
Upplýsingar í síma 17229.
Palma
vindsængur
er ungversk
gæðavara
Laugaveffi 13.
— æ, segðu ekki meira fyrr en
þú hefur hugsað þig vandlega
um. Þú ætlar að eyðileggja allt
þetta, sem ég hafði hlakkað svo
mjög til. Hún rétti höndina il
hans eins og biðjandi.
— Já, en ég verð að vita,
hvort þesisi saga er sönn eða
ekki, sagði hann, hás. Það verð
ég að fá að vita, Paula.
Hún hallaði sér aftur á kodd-
ann, og röddin var býsna flatn-
eskjuleg er hún sagði:
— Já, það þarftu sjálfsagt að
fá að vita.
Hann sagði, fullur grunsemda:
— Þú virðist vita, hvað það er,
sem ég hef frétt?
Hún rak upp kuldalegan hlát-
ur.
— Já, það vissi ég um leið og
ég vissi, að Mavis ætlaði til
Mickljohn-hjónanna. Og það er
alveg satt, Davíð. Frú Fair-
greaves kom að mér í íbúðinni
hans hr. Wainwright klukkan
eitt um nótt. Og það varð til
þess, að hún sagði honum jpp.
— Þú játar það þá? sagði
hann og greip andann á lofti. Þú
játar það?
— Já, og samt bið ég þig að
treysta mér, en ég sé, að það er
til of mikils mælzt.
— Hvernig get ég treyst þér,
ef þessi saga er sönn? spurði
hann. — Ég trúði henni ekki
fyrst þegar Mavis sagði mér
hana. Og trúi henni ekki enn.
Og samt segirðu, að hún sé sönn.
Hefurðu enga skýringu?
Hún reis aftur upp við oln-
boga og nú var reiðiglampi i
bláu augunum.
— Þú trúðir sögunni hennar
Mavis áður en þú komst inn,
sagði hún. — Ég gat séð það á
svipnum á þér og allri fram-
komu. Ef þú hefðir treyst mér,
hefðirðu ekki trúað þessu.
BYGGINGAVÖRUVERZLUNIN
NÝBORG
HVERFISGÖTU 76
F
SÍMI 12817