Morgunblaðið - 15.06.1967, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 1967.
M®t$uuHnbi$
Útgefandi:
Framkvaemdastjóri:
Ritstjórar:
Hf. Árvakur, Reykjavík.
.Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur,
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
7.00 eintakið.
á. mánuði innanlands.
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
f lausasölu kr.
Áskriftargjald kr. 105.00
KJÓSENDUR VILJA
ÁBYRGA STJÓRNAR-
ANDSTÖÐU
l?iftir nær áfcta áira stjórnar-
sefcu er ekíki óeðlilegit,
þófct einhverjir kjósendur
Jlálti í ljós ndkikra óánægju í
toosningum, ektoi sízt gaign-
vart þeim flokki, sem þeir
fcelja bera höfuðábyrgð á
stjórn landsins. Þeim mun
afchyglLsverðara er það, að
ríkisstjórnin befur nú stuðn-
ing ríflega helmings kjósenda
eða 53,2% aittovæðabærra
manna í 'landinu.
Hinsvegar hefði mátt ætla,
að stærsti stjórnarandstöðu-
flaktouirinn hlyti einhvern
byr í kosningunum, og ef til
vill er það athyglisverðasta
staðreynd kosninganna, að
svo reyndist ekki. Framsókn-
arflökkurinn stóð hluifcfalls-
lega í stað og stendur ívið
lakar nú en í kosningunuim
1963. Þau úrslit verða nánast
að teljast vantraiust á þá
stjórnarandstöðu, sem hann
hlefur retoið sl. átta ár.
í kosningabarátbunni voru
F ramsóknarmenn ófáanlegir
til þess að leggja spilin á borð
ið og segja kjósendum hvað
þeir hyggðust fyrir að kosn-
i'ngum lóknum, kæmust þeir
til autoinna áhrifa. Kjósendur
hafa greinilega ekki kunnað
að meta þá afstöðu og ekki
talið sér fært að veita stuðn-
ing flokki, sem þannig hélt á
málum.
Stjórnmáiabaráttan hér á
Islandi hefur oft verið talin
standa á lægra stigi en víða
annars staðar. Vafalaust er
það að verulegu leyti vegna
þess, að stjórnarandstaðan
hér á landi hefur að jafnaði
rekið ábyrgðarlausari stetfnu
en fcítt er meðal þroskaðra lýð
ræðisþjóða eins og t.d. Breta.
Framsóknarflókkurinn hefur
um átta ára skeið verið nei-
tovæður í afstöðu sinni til
flestra þeirra mála, sem rítois
Stjórnin hefur beibt sér fyrir,
þ. á m. lagzt gegn stórvirkjun
við Búrfell og álbræðslu í
Straumsvík.
Bf til vill eru úrslit kosn-
inganna nú merki þeiss, að
kjósendur kunni ilila s’líkum
vinnubrögðum og er óneitan-
tega margt sem bendir til
þess að svo sé. í þessum
efnum eru kommúnistar
einnig í sama báti og Fram-
sóknarmenn, þófct tæplega
verði jafn miklar krötfur
gerðar til þeirra. A'Ilir vita,
að annarLegar ástæður og sér
stæðir hagsmunir ráða stetfnu
og gerðum kommúnista.
Það gæti orðið til mikillar
gæfu fyrir íslenzkt stjórnar-
far og stjórnmálabaráttu, ef
hin lélega úfckoma Framsókn
arflökksins nú yrði til þess,
að sá flokkur tæki upp ábyrg
ari vinnubrögð í þeirri stjórn
arandstöðu, sem hann hetfur
nú verið dæmdur til að hafa
með höndum næsta kjörtíma
bii. Ef til vi'll er til otf mitoils
mælzt, að ætlast til slítos atf
forusfcumönnum Framsóknar
flokksins, en ef þeir telja sig
geta dregið einhverjar álykt-
anir af úrslifcum kosninganna,
þá er sú veigamest, að kjós-
endur hér á landi gera nú
aðrar og meiri krötfur til
stjórnarandstöðunnar en áð-
ur. —
LÆRDÓMUR
STRÍÐSINS VIÐ
MIÐJARÐARHAF
lTin nýafstöðnu sty.rjaldar-
átök fyrir botni Miðjarð-
arhafs eru glöggt dærni um
hið ótrygga ástand, sem víða
rfkir í veröldinni. Þau skjóta
því enn einni stoð undir þá
stooðun, að enn sé ótímabært
fyrir þjóðir hins vestræna
'heims, sem vernda vilja frelsi
sitt og sjáltfstæði, að slaka á
varnarsamstartfi sínu. Deilu-
málin, sem búa að baki þeim
átökum, er niú síðast hatfa áfct
sér stað, hafa því miður alls
ekki verið til endanlegra
llykta leidd. Og hafa má m.a.
lí huga, að þau ríki, sem hér
eiga hlut að máli, liggja við
imörk þeirrar álfu, sem við
tsjáltf byiggjum.
Stundum er ástand heims-
málanna slíkt, að svo virðist
í svip, sem hættur séu horfn-
ar og fniðar megi vænta. Bit
ur reynsla sýnir hins vegar,
að þær vonir, sem við slíkt
hafa verið bundnar, hafa
brostið áður en langur tími
ihefur liðið. Má t.d. minnast í
því sambandi byltingarinnar
í Ungverjalandi 1956, ófriðar
'blikunnar — þegar tilraunin
var gerð til þess að koma upp
hinum sovéziku eldflauga-
stöðvum á KúJbu, margendur-
tekinna áretostra vegna
BerLínar-vandamálsins o. fl.
Áður en til þessara atburða
kom hvers um sig, voru sum-
ir þeirrar skoðunar, að var-
anlegt öryggi hefði þá skap-
azt. Svo reyndist ekki vera
þá fremur en nú má ætla.
Hinar endurteknu staðfest-
Hussein Jórdaníukonungur
viröist tryggur í sessi
HUSSEIN Jórdaníukonungur
virffist koma út úr styrjöld-
inni fyrir botni Miffjarffar-
hafsins fastari í sessi en
nokkurn tímann áffur frá því
aff hann tók við konungdómi
í landi sínu í mai 1963. Eftir
bardaga undanfarinnar viku
virffist hinn 32 ára gamli kon
ungur njóta aukinnar virff-
ingar og álits, enda þótt hann
hafi misst verulegan hluta
lands síns í hendur ísraels
mönnum.
Hin einlæga þátttaka kon-
ungs og hers hans í orrust-
unni gegn ísraelsmönnum hef
ur eytt því ámæli sem stjórn-
endurnir í Sýrlandi og Egypta
landi haifa stöðugt verið að
reyna að bera út á meðal
þegna konu-ngs, að hann væri
handbendi^ heitnsvaldasinna
og vinur ísraelsmanna.
Áður en bardagarnir hófust
í s.1. viku voru Palestínu
Arabarnir í Jórdaníu, sem eru
tveix þriðju hlutar allra íbúa
landsins, mjög blendnir í af-
stöðu sinni til konungs. Hik
hans áður við að sýna, að
hann væri reiðubúinn til þess
að 'berjaist við fsraeslmenn
vakti reiði þeirra og enn
fremur deilur hans og Nass-
ens Egyptalandsforseta. Ekki
var hlustað á þær röksemd-
ir konungs, að her hans væri
otf Mtill til þess að geta varið
nægilega _ landamæri Jórd-
aniu við fsrael, sem eru 350
imílur að lengd.
Jafnvel samkvæmt frásögn
ísrelsmanna er því haldið
fram, að jordanski herinn hafi
varizt hraustlega einkum á
Jerúsalemsvæðinu. Samkv.
fréttum frá hlutlausum aðil-
um í Jerúsalem segir, að
fyrstu nótt bardaganna hafi
verið barizt í návígi þar og
barist um hvern þumlung
lands. Haft er etftir sjónar-
votti, sem kom til Beirut 1
Libanon frá Jerúsalem og
horfði á bardagana þar, að
flestir hinna jordönsku her-
manna, sem særðuist á þessu
svæði, hafi verið særðir
byssusting j asárum.
Taiið er, að þessi harða
mótspyrna hensins hafi hlotið
að sannfæra jórdönsku þjóð-
ina, að hann hafi tekið þáitt
urspeglast í andlitum fjöl-
mennra hópa, sem s.l. þriðju-
dag þyrptust um götur Amm-
an og hylltu konunginn, er
hann ók til hallar sinnar.
„Lengi lifi Hussein“, hrópaði
Þreyttur og órakaffur, eftir aff bardagarnir höfffu staffiff
yfir í þrjá daga, ræddi Hussein Jordaniukonungur við blaffa-
menn 8. júní sl. í Amman, þar sem hann skýrffi frá því,
að land hans myndi virffa vopnahléff eftir að hafa beffið
ofboösiegt tjón í styrjöldinni við Israel.
í styrjöldinni án nokkurs
hiks og af alefli, þegar einu
sinni var komið út í hana.
Jordanski herinn hætti ekki
heldur að berjast, fyrx en
ljóst var, að öll frekari mót-
spyrna var vonlaus, því að
hún hefði leitt til þess, að
hernum hefði verið gjöreytt.
Hiusisein virðist hafa beitt
þeim lærdómi, sem honum
var kennt á skólaárum hans,
að það væri mikilvægara að
standa sig með hugprýði frem
ur en að sigra eða tapa.
Hann virtist hafa þetta í
huga, er hann sagði á fundi
með blaðamönnum á fimmtu-
daginn var. „Tjón okkar var
ofboðslegt, en við erum
hreiknir af því, að við börð-
umst atf hugprýði. Við erum
hreikin af mönnum okkar og
atf því að við gátum veitt
otfureflinu mótspyrnu“.
Þetta mátti einnig sjá end-
múgurinn og gerði tilraun til
þess að lyfta bifreið hans og
bera hana fáeina rnetra sem
eins konar heiðunsvott við
kon'ungiinn.
Framtið Jórdaníu efnahagis-
lega er ótrygg eins og stend-
ur, en aðstoð er þegar tekin
að streyma til landisins frá
arabiskum nágrannaríkjum,
sem láta í Ijós virðingu fyrir
Jórdaní'umönnum og hinum
unga konungi þeirra.
Enn eitt merki þess, að
staða konungsins virðist ekki
ótryggari en áður heima fyrir,
er, að ekki hefur komið til
ne’.nna hreinsana í hernum
fram að þessu. Svo virðist
ekki hafi komið upp nein ó-
ánægja eða ásakanir á rneðal
yfirmanna í hernum, varð-
andi baráttuna gegn ísraels-
mönnum né heldur, hvernig
Huissein konungur brást þar
við.
Norræn ráðstefna
rafvirkia hér
inigar þess, hversu ófcryg’gfc á-
standið í rauninnd er — og
(hv-ersu lftið þarf otft til þess
að út atf bregði, hafa tvímæla
laiuist orðið til þess, að mörg-
oim íslendingU’m er ljósari
•niú en áðuir nauðsyn á því, að
ihin vopnlauisa íslenzka þjóð
'haldi áfram þátttötou sinni í
ihimu vestræna varnarsam-
starfi. Mitoill meirihluta þjóð
arinnar hefur ad.lt frá stofn-
un Atlantshatfsbandalagsins
igerfc sér þessa staðreynd
Ijósa. En óhæfct er að full-
yrða, að skilningur á henni
'hatfi aldrei verið meiri en edn-
mitt nú. Þó að vissar breyt-
inigar hatfi orðið á þeim hæfct-
om, sem að igeta steðjað, eru
þær því miður enn við lýði,
eins Oig dæmin áfcakanlega
sanna.
Á MORGUN, föstudag 16. júní
hefst hér í Reykjavík ráffstefna
norrænna rafvirkja. Ráffstefn-
una sækja 13 fulltrúar rafvirkja
sambanda í Danmörku, Finn
landi, Noregi og Svíþjóð, auk
5 fulltrúa Iélags ísl. rafvirkja.
Ráðlstetfnur sem þessi eru
haldnar árlega á víxl í fyrrgreind
um löndum, er þefcta í fynsta
sinni sem slík ráðstefna er hér
á landi, enida þótt FÍR hatfi ver-
ið aðili að þeissu samstartfi síðan
1950.
Á ráðsbefnum þessum eru flufct
ar skýrslur um startfsemi ratf-
virkjasamtakanna á Norðurlönd-
um og rædd ýmiis málefni er
snerta hagsmuni rafvirkjaistétt-
arinnar.
AðalnrDál ráðstefnunnar nú er
ákvæðisvinna og verðlskrár. í
Svíþjóð, Noregi og Danmörk
hatfa rafvirkj ar í áratugi unnið
eftir ákvæðisverðlskrám, en í
Finnlandi og íslandi er átovæðiis-
vinna tiltölulega ný tillkomin.
Tilgangur umræðnanna er þá
fynst og tfremist að fá þann saman
burð milli landanna í þessuim etfn
um og hagnýta þá reynslu sem
fengiist hetfur. Svo sem áður er
getið verða ýmis fleiri mál rædd
á ráðstefnimni, en henni mun
ljúka að kvöldi þess 19. júní.