Morgunblaðið - 15.06.1967, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 1967.
17
KAUPMANNAHOFN 800 ARA
lausir milli blómavagna og á-
vaxtavagna, malbiksteiknara
og verzlunarglugga, sem eru
fullir af dönsku siifri, postu-
líni, nýtízku húsgögnum og
loðfeldum, sem þeir úbsjónar-
sömu kaupa yfir heitasta
sumartímann. Úti á götunni
Eftir Hans Bendix þykku dönsku smjöri á rúg-
braussneið, er sem maður
BF Það er eitthvað sem heim- sjái dali Líbanon í gamla
urinn getur lært af „Kaup- Teetamentinu. Ekkert er eina
ferðamaður hefur upplifað
annarsstaðar að leigubílstjór-
inn sbökkvi út til að opna bíl-
hurðina fyrir þeim?
Ganimel Torv.
'/P'JTFTj

Þetta er þó ekki hægt á
Strikinu, sem er eingöngu
fyrir fótgangandi fólk. Það
liggur frá Ráðhústorginu að
Kóngsins Nýja Torgi, þar sem
Þjóðleikhúsið sem Bournon-
ville balletmeistari tók þátt í
að innrétta fyrir 105 árum,
sem ágætis æfingarstað fyrir
ballettinn okkar heimsfræga,
er. í hverfinu umhverfis
Strikið í gamla bæinn var
Sören Kierkegaard vanur að
ganga með samiherja sína og
grimmustu andistæðinga og
ræða við þá með miklu
handapati.
Á Strikinu getur maður
kynnst Kaupmannahafnarbú-
um náið. Vandamál okkar er
að fá aðra til að viðurkenna
að við séum stórkostlegir o,
við sjálfir segjumst vera.
Strikinu ráfa menn áhyggju-
mannahöfn hinni dásamlegu,
dásamlegu", þá er það hvernig
eigi að lifa lífinu á skáldlegri
hátt. Kaupmannahafnarbúar
gefa sér tíma til að lifa, otf
mikinn tíma að sumra áliti.
Algengaista skammarorðið í
umtferðinni er „Það er naurn-
ast að þér liggur á“. Aftur á
móti sjá þeir hið ljóðræna í
stafla atf ísköldum Carlsherg
og Tuborg saman á borði, er
flöskurnar ber við heiðtoláan
himin á júlíkvöildi, og þeir
halda því einnig fram, að það
sé eingöngu forhertir efnis-
hyggjumenn sem ekki sjái
hið ljóðræna við kalda borðið
daniska. Sæniska „smörgás-
bordið" er aðeins svipur hjá
sjón miðað við það danska.
Smurða brauðið danska er að
þeirra áliti heimsuppfinning,
sem vinnur hjörtu allra. Hinn
Ijósrauði reykti Borgundar-
hólmslax og Ijósgrænar Lima-
fjarðarostrur sameinast í lit-
skrúðugu samræmi. Þegar
lífsins gæði eru í öðrum lýð-
ræðislöndum lækkuð í verði
og öllum gerð heimil missa
þau gæðin og bragðið. Þegar
marglit salöt fljóta otfan á
Vimmelskaftet.
fagurt og hraukur af dönsk-
um smárækjum ofan á dönisku
smjöri.
Og svo er það snaps-
inn. Ákavítið, heilsudrykkur-
inn sem geislar eins og dem-
antur í háfættum kramaxhús-
lögðum glösum. Þau Norrænu
kvæði sem ekki nefna eitt-
hvað um ískaldan danskan
snaps eru ólesandi. Nú á dög-
um er orðið erfitt að fá tví-
bökur með morgunkaffinu á
veitingahúsum, því að aðeins
fáir innfæddir kunna að bera
orðið „krydder" fram. Mér
finnst að sumu leyti að við
Danir verðum af ýmsum hlut
um vegna tillits okkar við
erlenda gesti. Vínarbrauð
heita allstaðar „Daniish Pas-
try“. Til þess að vera ekki
of stórir upp á okkur, þá
leynum við því hver fyrir
fyrir öðrum að bakarar okk-
ar eru þeir beztu í heimi.
Ekkert jafnast á við desert-
ina okkar og rúlluterturnar.
Leigbilstjórar okkar hafa
sín sérkenni eins og smurða
brauðið, vínarbrauðin, bakar-
ískökur, fromager, og jarðar-
ber og þeyttur rjómi. Hvaða
Amagertorv.
_ <(, V • ,.ow
-íów*. •t'*} ^
og á gangstéttunum getur að
líta síðhærða, skeggjaða og
skrítna unglinga íklædda
þröngum vinnubuxum og
hnausþyfckum íslenzkum lopa
peysum. Þaðan geta svo veg-
farendur farið í dýragarðinn
og skoðað góðlega ísbirni og
seli frá Grænlandi. Á Strik-
inu er líka hægt að fara nið-
ur í Jarðarberjakjallarann og
háma í sig allskonar ber og
rauðgraut með rjóma. Vegna
alLs þessa finnist mér það góð
hugmynd hjá borgarstjórn-
inni að ætla að setja upp
kílómetirslangt kaffilborð á
Strikinu, þar veitt verður ó-
keypis kaffi og með því.
Þetta hefur ekki alltaf ver-
ið svona. Það er vitað að
Kaupmannahöfn var stofnuð
árið 1167. Mér skilist á borg-
arstjóranum okkar að á þess-
um tíma hafi orðið talsverðar
breytingar, en ekki get ég þó
gefið iýsingu á öllu tímabil-
unum. Kaupmannahöfn var
stökkbretti fyrir dáðríka sæ-
fara, en því minna sem við
segjum frá líferni víkinganna
forfeðra ofckar því betra. Þeir
bomu ekki fram sem örlátir
geatgjafar eins og borgarstjór-
inn okkar nú heldur sem gest-
ir, sem ekki alltaf voru boðn-
ir í veizluna. Nú á dögum
ferðast ráðamennirnir okkar
á friðsamlegri og formlegri
hátt, íklæddir óaðfinnanleg-
um fötum með óskiljanleg
skjöl í handtöskunni. Þeir
ferðast til að gera göt á gadda
vírsgirðingarnar sem nágrann-
ar okkar í EEC og EFTA hafa
girt um sig til þess að loka
fyrir okkar óviðjafnanlegu
landbúnaðarvörum. Ekki má
gleyma hinum dugmiklu verzl
unarmönnum Kaupmanna-
hafnar. Nú eru þeir orðnir að
styttum eða brjóstmyndum,
t.d. Tietgen og Alexander
Foss. f stað þeirra eigum við
nú þrjár prinsessur. Þeim
stendur enginn framar. Þær
eru því miður allar horfnar
af frjálsum markaði og þess
vegna ekki lengur hægt að
velta vöngum yfir trúlofunar-
orðrómi.
Við eigum líka forsætisráð-
herrafrú, sem fyllir oktour
Framhald á bls. 19.