Morgunblaðið - 06.07.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. JULI 1967.
Sigríður Árnadóttir frá Geita
skarði — Minning
HINN 27. júní s.l. lézt á sjúkra-
hiúsinu á Sauðárkróki frú Sig-
ríður Árnadóttir frá Geita-
ekarði í La'Ugardal A. Húiu.
Hún var fædd á Geitaskarði
4. júlí 1893, dóttir hjónamna
Árna Þorkelssonar, hreppstjóra
og Hildar Sveinsdóttur. Það
hlýtur að hafa verið sódskin í
Laingadal þenna.n hásumairdag,
bæði úti og inni í litla bað-
stof'uhús.in á Skarði, þegar Sig-
ríður fæddist sókkinsbarnið,
sem ávallt bar með sér birtu
og gleði. Ég sé fyrir mér dadinm
hennair baðaðan í sól og umn-
t
Faðir okkar, stjúpfiaðir,
|tengdafaðir og afi,
Adolf Ásgrímsson
frá Ási, ísafirði
anidaðist á sjúkrahúsi ísa-
fjarða.r, 4. júlí sl.
Börn, stjúpbörn, tengda-
börn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir
okikar,
Haraldur Jónsson
læknir,
amdaðiisf að heknili sánu, Ból
staðarhiíð 4, Reykja/vik, að-
faramótt 5. þ. m.
María Sk. Thoroddsen,
Ragnheiður Haraldsd.,
Jón Thor Haraldsson.
t
Eiginmaður min,n,
Þórarinn Pétursson
útgerðarmaður,
Grindavík,
verður jarðsunginm laiugar-
daginn 8. júlí. Atlhölfnin hefs.t
með hú&kveðju að heimili
hams, V alhöll, Grindaivík,
kL 1,30 e.h. — Ferð verður
frá Umferðaimiðstöðinni kl.
12,30 e.h.
Sigrún Högnadóttir.
t
Faðir okika'r
Friðleifur Jóhannsson
fyrrverandi útgerðarmaður
frá Siglufirði,
er andaðist 1. júií, verður
ja.rðsettur frá Síglufjarðar-
kirkju laiugardaginn, 8. júlí
kiL 2 eJh.
Börnin.
t
Móðir olkkar,
Magðalena Sólveig
Brynjólfsdóttir
verður jarðsunigin frá Akra-
nesk irfkju fimmtudaginn 6.
júM kL 2 eftir hádegi
Börnin.
vafinn friði og gnósku.
Sigríður var elzta- barn for-
eldra sinna, en brátt stæktoaði
barnahópurimn á Geitaskarði
og vair til þeiss tekið, hve börn-
in væru öll failleg og skemmti-
leg.
Hún ólst uipp í föðurgairði og
það koim brátt í ljós að þar óx
falleg og vel getfin lítil stúlka,
s.em var yndi og eftirlæti for-
eldra sinina. Minntist Sigríður
oft bernsku og æskuheimilis
síns og lét þess getið, bve for-
eldr.ar hennar hefðu llátið sér
annt um uppeldi henmair, sem
sjá má einnig aí því, að hún
va.r snemma sett til menn/ta,
semn þó var fátítt á þeim árum,
að foreldrar sendu dætar sínar
í sikóla. Innian við fermin.gu fór
hún í kvennaiskólann á Bl'öndu-
ósi og lauk þaðan ptrótfi með
góðum vitnisiburði vorið 1907.
Á þeiim árum var fevennaskól-
inn 3 vetra skóli og að mestu
smiðinn eftir Kvennaskólanum
í Reykjavík. Árni á Geitaskairði
vair lengi forrn. s'kólaneífnda'r og
lét sig miklu ®kipta um veliferð
skólanis. — En þau Geitaskairðs-
hjón létu efcki þair við sitja
t
Bmóðir minn,
Stefán Guðmundsson
járnsmiður, Mjóstrætl 8 B,
verður jarðsumginn firá Foss
'vo.gskirkju, föstudaiginn 7.
júlí kl. 3 e.h.
Una Guðmundsdótti
t
Útför eigirumanns míns og
föður
Antons Ólasonar
Stóragerði 32,
fer fraim £riá Fossivogskirkju
föstudaiginn 7. júli kl. 13,30.
Blóim vinisaimleg.a afbeðin,
Fyrir hönd vandanfianna.
Unnur Hermannsdóttir,
Jóhanna Antonsdóttir.
t
Útflör
Hjartar Clausens
fer fram hinn 7. júlí fra
Fossvogskirkju kl. 16.15.
Dætur, tengdasynir
og bamaböm.
t
Þökkuim innilega saimúð og
vinarhuig við fráfall og jarð-
anför móður okkar, tengda-
móður, systar og mágkonu
Maríu Þorvarðardóttur
Víðimel 62.
Kristján Eiríksson,
Eiríka Þórðardóttir,
Sigurður Haukur Eiríksson,
Auður Ingvarsdóttir,
Öra Eiríksson,
Bryndís Pétursdóttir,
Þorvarður Áki Eiríksson.
Margrét Einarsdóttir,
Sigríður Þorvaldsdóttir,
Einar Olgeirsson,
heldur senidu dóttur sána til
höfuðstaðarin® til íraimihal'ds-
tniáms í kivennaskólianium í
Reyikjavílk. Lauk hún þar burt-
fararprófd innain við tvítugt. —
Silgríði sóttiist námið mjög vel,
eimkuim voru það tungumál, sem
henrni llét vel að læra. — Hún
las og talaði norð urlamdamálin
og ensku, sömuleiðis hatfði hún
tileinkað sér talsverða kunn-
áttu í þýzkri tumgu.
Þegar hún var barn í föð'Ur-
garði bar fijótt á því að hiún
var óvemju sörngelsk, haifði
fallega rödd og næ«n,t eyra.
fyriir aillri „imuisik". Barmumg
heyrði hún umga stúLku í sveit-
imni leika á gítar og symgja með.
Upp frá því átti hún engan
. draum yndisiegri, en að eignast
siMkt hljóðlfærL og læra að fara
með það. — Hún skritfaði í
„HMn“ fyrir imörgum áruim uim
gítarinn sinn og segir mieðal
ammars: „Eitt af óital mörgu,
sem ég er mímum ástkæru fior-
eldrum þaktolát fyrir er það, að
þau gáfu mér gita.r og lofuðu
mér að læna að spila, á hanm í
æsku. Og Ihún segk enntfremur:
f barnslegri eintfeldni mimni
íannsit mér að tovenleg menmtun
væri eklki full'komin nema að
gítarspilið væri með, ekkert
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Ágúst Finnsson,
Njörvasundi 19,
verður jarðsumgimn frá Foss-
vogskirkju föstadaginn 7.
þ.m. kl. 10,30. Athötfminni
verður útvarpað.
Ágústa Bjömsdóttir
og börn.
t
Þöfcfcuim innilega auðsýnda
samúð ag vinarhug við and-
lát ag jiarðarför
Guðlaugar Sigríðar
Guðmundsdóttur
Fyrir hönd vamdamanma.
Lillý og Kristinn Magnússon.
t
Hjartanlega þökkum við
ölluim þeim, er auðsýndu okk
ur samúð og vimsemd við frá-
fall ag útför sonar ofctoar,
Hólmars Magnússonar
Sigriiður Hólmfreðsdóttir,
Magnús B. Magnússon.
t
Hjartans þalkkir til aRra
þeirra, er auðsýndu okkur
samúð og vimarhuig við and-
lát og jarðarflör eiginkonu
minmar, móður, temgdamóð-
ur og ömimu oktoar,
Þorbjargar
Halldórsdóttur
Guð blessi ykkur ölk
Þórður Kárason og
fjölskylda,
Litla-FljótL
heimili mætti vera án hinna
yndislegu rökkurljóða gítarsins!
Mér er sem ég sjái litlu heimia-
sætuna á Skarði grípa gítarinn
sinn ag leika fyrir heimafólkið
í rokkrin-u í baðstofunn.i. Bf fil'
vill hetfur orðið minna um rökk-
ursvetfninn. En unaðslegri tónar
gítansins hen,n.ar Sigríðar liitlu
hatfa hnesst ag endurnœrit
þreyttar sáMr ag sýnt þeim imn
í anman og betri heirn meðan
rökkrið leið hjá. Svo var Ljós.ið
toveikt og tekið til óspilitra mál-
anna vlð vinnuna. —
Oft hefur Sigríður skemmt
mér með gítarnum sínum. Man
ég einn hríðanvetur að hún kom
með litlu stúlkurnar sínar í
heimsókn í kvennaskólann á
Blömduósi. Mér þótti alltaf gam-
an þegar Sigríður kom. Um
kvöldið þegar hún ætlaði að búa
sig til ferðar var skollin á blind-
hríð, svo ekki var viðlit að kom-
ast á milli bæja, fór svo að hún
var hríðteppt í tvo daga. En
þessir dagar voru annað og
meira en hríðardagar. Um kvöld
ið tók Sigríður gítar, sem imér
hafði áskotnazt nokkru áður, en
kunni ekki með að fara. Stillti
hún strengina og spilaði og söng
fyrir heimafólkið allt kvöldið.
Námsmeyjarmar tóku undir, all-
ar gleymdum við hríðinnL því
að gítarinn hennar Sigríðar
flutti sól í bæinn. — Dagimn eft-
ir greip ég hverja stfund til að
læra á gítarinn, það er sú eina
kenmsla, sem ég hef notið í gítar
spili, en oft hef ég stytt mér
stundir með því að grípa í þetta
Gullberastöðum -
Fædd 19. september 1893.
Dáin 19. febrúar 1966.
KVEÐJA FRÁ SYSTKINUM
Þitt hús er brott, en höfug
minnimg litfir
og hjiöff'tum trega- samvistannia
Ijós.
Þín stjarna bMkar átthögunum
yfir,
á andans bláa hiimni ber þér
(hrós.
Því umaðs blómin uxu í garði
þínum.
Hús þitt er brott sem göfuig-
lyndu geðL
svo gjafmild vildir rétta vimar
hönd
og tafca> þátt í böll — ag barms-
ins gleði.
Það blys mun loga eiins á nýrri
strönicL
Því toærleiks iimur bjó í banmi
þírnum.
Á lamgri ævi í aitvilkanna flaiumL
var ótfal margt er krafði stairtf
og þrótt.
Þú dóttir dalteins vairst í vöku
og drauimi.
Hanm vetfur duft þitt faðmi sín-
um hljótt.
En amdarns von var ofiair jarðar
diróffma.
Það er svo mangt í minminiganna
heimL
seim rmælir hljótt þá burt er
mumin rós.
Þótt aillra ævi út að ósi stireymL
Að etftir skillja' sötonuð bezt er
(hrós.
Og vinir þínir trega þig með
táruim.
skemmtilega hljóðfærL og ég
á iþað Sigríði að þakka.
Þegar hún var í kvennaskól-
anum á Blönduósi lærði hún að
spila á orgel og náði þar mikilM
leikni. Var hún í mörg ár for-
söngvari í Holtastaðakirkju og
stjórnaði sömglífi í sirnni sveit
við góðan orðstír meðan hún
dvaldi í dalnum sínum,
Árið 1914 þann 12. júní giftist
Sigríður eftirlifandi manni sín-
um, Þorbirni Björnssyni frá
Veðramóti í Skagafirði, glæsileg
um efnismanni. Vatfalaust hefur
söngurinn átt sinn þátt í að hug-
ir þeinra drógust saman, því
Þorbjörn hafði óvenju mikla og
fagra söngrödd, sem mörgum er
minnisstæð enn þann dag í dag.
Þau byrjuðu búskap í Þverár-
dal, þar bjó Brynjólfur Bjairna-
son dóttursonur Bjarna amt-
manns Thorarensen ag skálds.
Brynjólfur var orðlagður gleði-
og söngmaður, enginn taldi þá á
sig torókinn, sem um þjóðveg-
inn fór að skreppa út í Þverár-
dal. Enda segir skáldið: „Ból-
staðarhlíð úr þjóðbraut þvert,
Þverárdalur á hvers manns
vegi“. Ekki skemmdi það þegar
ungu hjónin, Sigríður og Þor-
björn fluttu í dalinn; heyrði ég
því viðbrugðið, hve otft hefði
kiveðið við sömgur í þessari af-
skekktu fjallabyggð. — í Þver-
árdal bjuggu þau í eitt ár, ef-
laust hefur frænda mínum þótt
þröngt um sig. Fluttu þau að
Heiði í Gönguskörðum vorið
1915, á ættarslóðir Þorbjai-nar.
Það var kuldalegt á blessaðri
Heiði þetta vor. ís var fyrir öllu
norðurlandi og í sláttarbyrjun
heyrði ég að túnið á Heiði veeri
þakið fönn, þegar bændur niðri
í Æirðinum hófu slátt. En Þor-
tojörn var vanur veðráttunni i
Skörðunum, atorka og dugnað-
ur var honum í blóð toorin; hann
vissi að Skarðabændur urðu að
vera vakandi á verðinum og gtá
oft til veðurs. Það höfðu forfeð-
ur hans gert og þá mundi bú-
skapurinn blessast. Enda fór svo,
að þeim búnaðist þar vel og þar
bjuggu þau í 11 ár.
Um vorið 1926 tóku þau sig
upp frá Heiði og fluttu að Geita
skarði með bú sitt og 5 yndisleg
börn, íjóra drengi og eina
Framh. á bls. 20
Kveðja
0
Þeir vinir muna með þér glað-
ar S'tumdir,
sú minnimg venmiir — þerrar
votar hrár.
Þó blómim siofi frostsinis fölva
umdir,
þ.au fagma vori — tíminm kekmar
sár.
Og lumdurinm þinm laufgast enn
á vorL
Við lékum börm við briekkuma
Ihjá bæmuim,
ag buindum tiryggð við sveit og
ættammeið,
við læk ag hóli, við Ijóð í sunm-
an bleemum.
Hin Ijúfa minming fylgir alla
leið.
Og fugl í laufi ljútfar kiveðjiuir
tflytur.
Elín Vigfúsdóttir
LaxamýrL
Kristín Vigfúsdóttir