Morgunblaðið - 22.07.1967, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 1967
Ingileif Eyjólfsdóttir
(Vflinningarorð
VINKONA mín, Ingileif Eyjólfs-
dóttir húsfreyja í Steinskoti á
Eyrarbakka, er látin, tæpra 82
ýra að aldri. Bana-mein hennar
var aldur og erfiði og sennilega
hæg blæðing inn á heilann. Þess
fór að gæta fyrir fáeinum vik-
um, að þessi flugmælska og glað
væra búsýslukona fór að fipast
tungutakið, vanta orð í viðræð-
um sínum við nágranna og vini.
Sumir ráðlögðu henni þá, að nú
skyldi hún fara að hægja á sér
við erfiðisvinnuna, sem húin
hafðd rækt af fádæma kappi
langa ævi. Það þýddi nú helzt!
Og í fullri alvöru datt náttúr-
lega engum kunnugum það í
hug, að Inga í Steinskoti færi
að setjast í helgan stein, meðan
hún gæti á aninað borð staðið á
fótunum. Nei, hún hægði alls
ekki á sér við bústörfin, þá hún
fyndi að nú væri dauðinn kom-
inn í heimsókn til hennar og bú
inn að snerta hana með fingur-
gómum sínum. Það er líka hægt
að deyja standandi eins og allir
vita. Og ætli hún hafi ekki tek-
ið umdir með Hallgrími Péturs-
syni og hugsað með sér: Komdu
sæll þegar þú vilt. En loks þeg-
ar hún átti fáa daga eftir ó-lif-
t
Ingibjörg Friðriksdóttir
frá Úlfagili í Laxárdal,
andaðist að morgni hins 21.
þ. m. á Héraðshælinu á
Blörvdiuósi.
Sigríður Friðriksdóttir,
Herdís og Ingi B. Gröndal,
Guðrún Þorláksdóttir.
aða, lét hún tilleiðast að leggj-
ast inn á sjúkrahúsið á Selfossi
og þar dó hún aðfaranótt fimmtu
dagsins 13. júlí sl. Hún verður
jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju
í dag.
Ingileif Eyjólfsdóttir var fædd
15. október árið 1885, að Mýrar
koti í Grímsnesi. „Ég er frá Mýr
arkoti, eins og stelpan hennar
Selmu Lagerlöf“, sagði hún eitt
sinn við mig, og hló við glað-
lega, eins og hennar var vandi.
Þar bjuggu foreldrar hemnar,
Eyjólfur Þorleifsson frá Efsta
Dal í Laugardal, af Skorrastaða
ætt, og Sólveig Þorleifsdóttir frá
Syðri-Brú í Grímsnesi. f föður-
ætt var Ingileif náskyld Magn-
úsi Andréssyni frá Gilsbakka, al
þingismanni, en í móðurættina
Þorkeli Jónssyni dannebrogs-
manni frá Ormsstöðum.
Aldamótaárið var Ingileif
fermd í Klaustuirhólakiirkju, upp
frædd í Helgakveri af séra Stef
áni Stephensen á Mostfelli. En
reikning og skrift hafði Bjami
Eggertsson frá Vaðnesi kennt
henni, og einnig Sigurjóni bróð
ur hennar. Þau voru aðeins tvö
systkinin.
Vorið, sem Ingileif fermdist
fluttust foreldrar hennar að
Torfastöðum í Grafningi, atf því
að það var betri jörð en Mýrar
kotið, _hægt að hafa fleiri kýr
þar. Á Torfastöðum átti fjöl-
skyldan heima í sjö ár, en þá
fluttust foreldrarnir með Sigur
jón son sinn til Hafharfjarðar
og byggðu sér þar hús, þar sem
þau bjuggu til dauðadags, og
þar dó Sigurjón ednnig fyrir
srvona hálfum öðrum áratug.
En Iragileif varð þeim ekki
samferða suður. í fardögum árið
1007 réðist hún sem bústýra til
Ágústírausar Danielssonar föður-
bróður miras í Steiniskoti, sem
þá var að hefja búskap á hálfri
jörðinni. Ingileif lagði með sér
t Maðurinn minn Bjarni Sigfússon frá Staffelli andaðist að morgni 20. júlí. Fyrir hönd vandamanna Guðbjörg Oddsdóttir. t Faðir minn, Vigfús Einarsson frá Keldhólum verður jarðsunginn frá Foss- vogskirkju laugardaginn 22. júlí kl. 10.30. Fyrir hond aðstandenda, Helga Vigfúsdóttir.

t Eiginmaður minn, Albert Bjarnason, Túngötu 21, Keflavík, andaðist hinn 21. þessa mán- aðar. Jarðarförin auglýst síð- ar. Lísabet Gestsdóttir. t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför, Einars Sævars Antonssonar, Faxatúni Z. Þökkum sérstaklega Séra Braga Friðrikssyni. Vandamenn.

t Útför eiginkonu minnar, móður okkar og fósturmóður, Vilborgar Einarsdóttur, Ásvallagötu 17 sem andaðist 16. júlí fer fram frá Fossvogskirkju mánudag- inn 24. j'úlí klukkan 10,30 ár- degis. Athöfninni í kirkjunni verður útvarpað. Páll Bóasson, Gunnar A. Pálsson, Einar H. Pálsson, Friðrik Pálsson, Oðdný Guðmundsdóttir. t Við flytjum öllum þeim hjartanlegar þakkir, er auð- sýndu okkur samúð og vin- arhug við fráfall móður okk- ar og tengdamóður, Ragnhildar S. Magnúsdóttur, Baldursgötu 29. Sigurjón Kjartansson, Ingibjörg A. Fjeldsted, Númi Ó. Fjeldsted, Magnús Albertsson, Fanney Siggeirsdóttir, Björk Jókannesdóttir, Þorsteinn Hjálmarsson, Ósk Jóhannesdóttir, Ólafur Sverrisson, Ragnhildur Jóhannesdóttir, Þórarinn Björnsson.
eiraa kú í búið, gæðakúna Múlu,
og giftist Ágústínusi. Kannski
hafði hún eins gert ráð fyrir að
tjalda bara til einnar nætur í
Steinskoti, en þannig fór það
ekki: árin hennar þar urðu 60.
Steinskotið var og er enn að-
eins smábýh. Þar var ekki hægt
að lifa á gæðum landsins ein-
göngu, heldur varð húsbóindinn
að stunda daglaunavinnu til sjós
og lands alla sína ævi. En hann
dó 82 ára, 6. maí 1950.
Og meðan húsbóndinn vann
beimilinu út á við, einkum vor
og haust og vetur, gætti hús-
freyjan þess að ekki hallaðist á
heima fyrir. Og drengimir fóru
að hj'álpa til strax og kraftar
leyfðu. Þeir eru tveir, Eyjólfur,
sem alla tíð hefur átt heima í
Steinskoti og unnið jöfnum hönd
um að búskap heima, sem dag-
launavinnu í þorpinu, ókvæntur
enn í dag, og Daníel, sem er fjöl
skyldumaður búsettur á Akra-
nesi, bæjarfulltrúi og stjónn-
málamaður. Auk sona sinna
tveggja, ólu þau Ingileif og Ág-
ústínus upp eiraa stúlku, Dúnu
Guðj ó ns dóttur, sem er nú gift og
búsett í Reykjavík, en heldur
órotfatryggð við gamla uppeldis
heimi] ið sitt og dvelur þar iðú-
lega tíma og tíma, einkum á
sumrin. Og á sumrin komu líka
bamabömin til að vera hjá
ömmu í „sveitinni", þar sem
aldrei skorti kindur, kýr og
hænsni. Og ekki get ég nú stillt
mig um að lýsa því yfir hér, að
hvergi í beiminum voru fáan-
leg betri hænuegg en í Steins-
köti, enda keypti ég þá vöru ó-
t
Innilegustu þakkir fyrir
auðsýnda samúð við andlát
og jarðarför,
Matthíasar Eyjólfssonar.
Börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Hjartanlegar þakkir flytj-
um við öllum þeim, sem
sýndu samúð og vinarhug
við andlát og jarðarför eigin-
manns míns, föður, tegnda-
föður og afa,
Friðbjörns Kristjánssonar,
Hauksstöðum, Vopnafirði.
Guð blessi þá, sem á ein-
hvern hátt léttu honum veik-
indin.
Sigurbjörg Sigurbjörnsdóttir,
Guðlaug Friðbjarnardóttir,
Guðmundur Jónsson,
Kristín Friðbjarnardóttir,
Sigurður B. Haraldsson,
Arnþór Ingólfsson,
Jóhanna Jóhannesdótttr,
og barnabörn.
gjarna annarsstaðar en hjá Ingu.
Ég fékk ungur dálæti á Ingi-
leifu Eyjólfdsóttur og fjölskyld-
unni í Steinskoti. Ég gisti þar
fyrsta sinn átta ára gamall, í
fyrstu kaupstaðarferð minni, og
aldrei síðan slitnaði upp úr glöð
um og góðum kunningsskap
okkar Ingu.Hún var svo fjörug
og létt í lund og skynsöm í tali
■um á'hugamál sín og hversdags-
leg viðfangsefni. Það var eins og
hveir líðandi stund væri henni
dýrmæt sfund, &em yrði að nýta
til hins ýtrasta, hvort sem hún
vair að skenkja gestkium kaffi
í skyndiíheimsókn hans eða að
sinna búvarkunum.
Ég hafði einu sinni blaðavið-
tal við Ingileifu. Hún lét það
viðgangast, gat ekki raeitað mér
um þann greiða, og hún sagði
mér margt stóiraifhyglisivert úr
erfiðri lífs/baráttu sinnar eigin
kyn&lóðar, þegar fólkið í landinu
flestallt varð að beita allri orku
sinni til þess að afla séir frum-
stæðustu lifsþarfa. Lokaorð
hennar í viðtalinu voru þes&i:
„Þetta og annað eiins varð
maðiur að leggja á sig í þá daga
til þess að framfleyta lífinu.
Núna kostar það ekki jafnmikla
fyrirhöfn, ein er fólkið þá á-
nægðara en það var? Ekki hef
ég orðið vör við það. Lífslánið
byggiist efcki eingöngu á „hærra
kaupi, styttri vinnutímia og fríi
á milli máltíða“, eins og einhver
orðaði í gamni og alvöru stefnu-
sfcrá nútímans. Ég hetf alla tíð
trúað á guð ahnáttugan, en
ekki mátt minn og megin. Guð
og gott fólk hefur verið mín
stoð um dagana".
Þökk sé nú þessari góðu konu
fyrir strit hennar og störf og
glaðværð hennar og gestrisni.
Vandafólki hennar votta ég sam-
úð mína.
Guðmundur Daníelsson.
Vigfús Einarsson
Minning
VIGFÚS Einarsson verður jarð-
settur í dag frá Fossvogskirkju.
Hann var fæddiur 17. júní 1878
að Höskuldsstöðum í Breiðdal,
sonur hjónanna Einars bónda
þair og alþingismanns Gíslason-
ar og konu hans, Guðrúnar
Helgu Jónsdóttur. Var hann
yngstur 7 barna þeirra, en fjög-
ur þeirra komust til fullorðins
ára, Ragnheiður sýslumannsfrú
að Efra-iHvoli, Sigurður smiður
og bóndi að Keldhólum og Magn
ús dýralæknir í Reykjavík. Þau
systkini eru nú öll látin.
Kvæntur var Vigfús Sólveigu
Ólaflsdót'tur frá Mjóanesi.
Bjuggu þau búi sínu að Keid-
hólum á Völlum um 30 ára skeið
í sambýli við Sigurð bróður Vig
fúsar, uinz Sólveig lézt 1038, en
þá brá Vigfús búi. Eftir það
stundaði hann aðallega skógrækt
ar- og garðyrkjustörf á Hallorms
stað, Neskaupstað og slðast á
Akureyri, en ævinni lauk hann í
skjóli dóttur sinnar og tengda-
sonar í Reykjavík. Þau hjón
eignuðus't tvö börn, Einar agrón-
óm í Lundi, kvæntan sænskri
konu Margri't Skaren, cand. jur.
og Heigu, hjúkrunarkonu í
Reykjavík, sem gift er Frið-
geiri Ingimundarsyni aðalbók-
ara.
Með þessum tæplega níræða
öldungi er gengið einstakt val-
menni, sómi stéttar sinnar og
kynslóðar. Vigfús var frekar lág
ur maður vexti og gramnur;
prúðimenni og snyrtimenni, svo
sem verið hafði faðir hæis — yf
irlætislaus maður, en atti ríkt
skap, sem hann hélt vel í gkefj-
um. Meiriháttar skólagöngu mun
hann ekfci hafa notið, en vel
entist honum það veganesti, er
hann hlaut í föðurgarði. Han-n
minntist oft á dvöl sína í æsku
hjá hinum klassíska ræktunar-
manni, Einari Helgasyni í Gróðr
arstöðinni, og mun hann hafa
litið á handleiðslu hans sem æðri
menntuin. Auk ræktunarstarf-
anna stundaði Vigfús mafckuð
barnafræðslu og fórst það ednk-
ar vel úr bendi. Hann var barna
vinur, enda var hugur hans og
hjartalag barnsins. Ég held, að
það hafi verið orðiin venja hans
að eiga í pússi sínu kramarhús
með brjóstsykri til þess að bæta
ungum vinum sínum í munni.
Ekki til þess að auka sjálfum
sér vinsældir, heldur til þess að
gleðja, hugga. Það ljómaði af
honum góðvildin og hlýjan, þeg
ar hann var að miðla sælgæt-
inu. Margir, sem áttu meiri ver
aldarauð en hann, gáfu mirana.
Hann var ræktunarmaður af
lífi og sál, og mun það engin
tilviljun, að einkasonur hans
lagði stund á plöntufræði og
vinnur nú vísindastörf á því
sviði. Heldur mun engin tilvilj
un, að einkadóttir Vigfúsar
valdi sér hjúkrunarstörf að við-
fangsefni.
Ég bel það táknrænt fyrir Vig
fús að er hann iá banaleguna,
sárþjáður heyrðist hann spyrja
veikum rómi: „Er sláttur byrj-
aður á Elfra-Hvoli?“ Hugurinn
var við jarðræktina, en vera má,
að haran hafi einnig dvalið við
minningar um systur og mág,
sem hann mun hafa metið um-
fram annað fólk. Ég, kona mín
systurdóttár hans og böm okkar,
þökkum Vigfúsi órofa vináttu
með frændsemi og tröllatryggð.
Ég veit, að minningin um þenn
an látlausa heiðursmann, þenn-
an elskhuga alls, sem grær, mun
lengi ylja vinum hans og frænd
um um hjartarætur.
Þorlákur Helgason.
Matar-
skortur
Nýju Delhi, 10. júlí (NTB)
ÍBÚAR Nýju Delhi, höfuðborg-
ar Indlands, eru farnir að finna
til matarskortsins, sem rikt hef-
ur annars staðar í Iandinu að
undanförnu. f dag var erfitt að
fá brauð í brauðgerðarhúsum
borgarinnar, og líkur eru taldar
fyrir því að sykur verði skammt
aður. Birgðir innflutts hveitis
eru taldar nægja til viku neyzlu,
og birgðir hcimaræktaðs hveitis
í hálfan mánuð, að sögn borgar-
yfirvalda.
Vegna skortsins fá húsmæður
í höfuðborginni ekki að kaupa
nema vikuskammt af hrísgrjón-
um og hveiti í einu, en gátu áður
keypt allt að hálfs-mánaðar-
skammt. Mörgum hrauðsölubúð
um hefur verið lokað vegna
hveitiskorts, og erfitt er að fá
brauð og kökur. Ekki er útlit
fyrir að ástandið batni á næst-
unni.
Jafnframt hveitiskortinum
hækkar verðlag á ávöxtum og
grænmeti mjög í höfuðborgun-
um.