Morgunblaðið - 09.09.1967, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. SEPT. 1967
í
Sigurður Þórðurson fyrrv.
ulþingismuður — Minning
HANN var fæddur á Fjalli í Sæm
undarhlíð 19. júlí 1866. Andaðist
á heimili sínu Mávahlíð 40 í
Reykjavík 13. ágúst sl. og var
jarðsunginn frá Fossvogskirkju
23. sama ménaðar.
Hann ólst upp á Fjalli hjá móð-
ur sinni Ingbjörgu og bróður
hennar, Benedikt Sigurðssyni
bónda á Fjalli.
Hann fór í bændaskólann á
Hóium haustið 1905 og lauk þar
námi 1907. Voru þá margir mikl-
ir hæfilei'kamenn mememdur á
Hlólum. Þóttu þó þrír þeirra bera
af í þeim bekk, að vitsmunum og
skörungsskap og var SigurðUr
Þórðarson einn af þeim. Hinir
voru: Sigurður Kristjónsson, er
síðar var lengi þingmaður Reyk-
víkinga, og Brynleifur Tobíasson
síðar menntaskólakennari á Ak-
ureyri. Voru þessir miklu gáfu-
menn þó nokkuð ólíkir. Sigurður
Þórðarson varð þeirra langmest-
ur fjármálamaður og eini bónd-
inn. Sigurður Kristjánsson varð
mestur stjórnmálama'ður, enda
landskunnur og þjóðfrægur rit-
stjóri. Hann einn þessara manna
er enn á lífi nú 82 ára.
Brynleifur Tobíasson lagði
mikla stund á ættfræðirannsókn-
ir og sögu. Gaf meðal annar ut
hina merku bók: „Hver er mað-
urinn“. Hann var og lengi einn
af æðstu forystumönnum Góð-
templarareglunnar í landi voru.
Sigurður Þórðarson kvæntist
árið 1910 Ingibjörgu Sigfúsdótt-
ur prests á Mælifelli og síðar
alþingismanns og kaupfélags-
stjóra. Fóru hin ungu hjón að
búa 1912 á Nautabúi í Lýtings-
staðahreppi og bjuggu þar sam-
fleytt til 1938, við mikla vel-
gengni og rausn. En seint á ár-
inu 1937 gerðist Sigurður for-
stjóri Kaupfélags Skagfirðinga á
Sauðárkróki. Hafði hann það
starf á hendi til 1946—47, en þá
flutti hann til Reykjavíkur og
átti þar heima síðan til æviloka.
Á Sigurð hlóðust mörg trún-
aðarstörf í Skagafirði. En þau
sem mestu máli skiptu voru þau:
að hann var hreppstjóri Lýtings-
staðahrepps í 16 ár, og svo þing-
t
Jón Guðmundsson
fyrrum bóndi á Torfalæk,
andaðist 7. þ. m.
Synir og fósturdætur.
t
Móðursystir okkar
Ragnheiður Gísladóttir
frá Ytri Bakka.
verðuir jarðsett að Möðruvöll-
um í Hörgárdal, miánudaginn
11. sept. kil. 13.30. Bílferðir
verða frá Ferðaskrifstofu
Sögu, Akuireyri og frá Hjalt-
eyri kl. 13.
Gíslína Jónsdóttir,
Steinunn Steinsen.
t
Þökkum innilega samúð og
vinadhiug við fráfall og jairð-
arför
Guðmundar O. Gíslasonar
frá Hvaleyri.
Systkin, mágkonur og
bræðrabörn.
maður Skagfirðinga frá vori 1942
til 1946. Þegar hann var fyrst í
framboði vorið 1942 fékk hann til
muna fleiri atkvæði en nokkur
annar hefir fengið í Skagafjarð-
arsýslu fyrr eða síðar. Það sýndi
hans miklu vinsældir og traust
me'ðal Skagfirðinga.
Að hann gaf eigi kost á að
vera frambjóðandi í 3. sinn árið
1946 mun meðfram hafa stafað
af því, að hann var um þær
mundir að flytja burt úr hérað-
inu, en þó einkum vegna þess,
að hann kunni ekki vel við and-
rúmsloftið í flokki sínum og í
stjórnmálunum yfirleitt. Hann
var stórbrotinn í lund og vildi
fara sínar eigin götur. Var um
íeið fráhverfur því, að láta aðra
menn segja sér fyrir verkum.
Faðir Sigurðar var Þórður
Ingvarsson bónda í Litladal
Þór'ðarsonar. Var Þórður smiður
og mun lengst hafa átt heima á
Húsavík, en fór annars víða.
Móðir Sigurðar var Ingibjörg
Sigurðardóttir bónda á Stóra
Vatnsskarði og konu hans Mar-
grétar Klemensdóttur frá Ból-
s-taðarhlíð.
Við Sigurður vorum það mik-
ið skildir, að amma mín Salome,
og langamma hans, Ingibjörg
voru alsystur. Báðar dætur Þor-
leifs Þorkelssonar hreppstjóra í
Stóradal. Var Ingibjörg gift
Klemensi Klemenssyni stórbónda
í Bólsstaðarhlíð en Salome var
kona Jóns Pálmasonar hrepp-
stjóra og alþingismanns í Stóra-
dal.
Þorleifur Þorkelsson var
kvæntur Ingibjörgu Guðmunds-
dóttur stórbónda í Stóradal, sem
almennt var kallaður Gu'ðmund-
ur ríki. Var hann einn af hinum
mörgu Skeggjastaðasystkynum,
börnum Jóns Jónssonar og Bjarg
ar Jónsdóttur er lengi bjuggu á
t
Huiglheilar þakkir fyrir auð-
sýnda vináittu og samúð við
andlát og jarðarför föður
okkar, flenigdaföður og afa
Einars Arasonar
verkstjóra.
Knútur Einarsson,
Ari Einarsson,
Esther Jónsdóttir
og barnbörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarlhiug við andilát
og ja.rðarför eiginmanns mins,
föður okkar, tengdaföður og
aifa
Jóhannesar Björnssonar
frá Hofsstöðum.
Kristrún Jósefsdóttir,
börn, tengdabörn og
barnaböm.
Skeggstöðum í Svartárdal. Er ætt
þeirra almennt kölluð Skegga-
staðaætt og er mjög fjölmenn í
Húnavatns og Skagafjarðarsýslu.
Af Skeggjastaðaætt hafa að m. k.
15 menn orðið alþingismenn.
Sigurður Þórðarson starfaði á
tímabili í Nýbyggingarráði og síð
an í Fjárhagsráði, þar til sú stofn
un hætti störfum. Hann þótti alls
sta'ðar til heilla þar sem um fjár-
mál var að ræða, liðtækur og á-
byggilegur í allri starfsemi.
Hann var mikill gæfumaður og
sinnar eigin gæfu smiður. Hann
kvæntist ungri ágætri korau mikil
hæfri og skemmtilegri ög lifði
me'ð henni í farsælu hjónabandi
55 ára tímabil. Störfuðu hjónin
að því sameiginlega að gera heim
ili sitt þannig úr garði að allir
sem þangað komu sálu að þar gilti
háttvísi glaðværð og raiusn. Gilti
þetta á þremur ólíkum stöðum. Á
Nautabúi, á Sauðárkróki og í
Reykjavík. Frúin blessuð féll í
valinn tveimur árum á undan hús
bóndanum, árið 1965. En síðustu
tvö árin stjórnaði dóttir hjónanna
Ingibjörg neimilinu inan húss og
var lengi áður til aðstoðar í því
efni með miklum skörungsskap.
Þessi ágætu hjón eignuðust 3
efnileg börn 2 sonu og eina dótt-
ur. Annar sonurinn Sigurður að
nafni andaðist ungur, en hin tvö
Ingibjörg og Sigfús bæði hið á-
gætasta fólk eru á lífi.
Sigurður Þórðarson var sérlega
skemmtilegur maður. Söngmaður
var hann ágætur þó eigi gerði
hann mikið af því að syngja opin
berlega. Hann var hagorður nokk
uð en fór dult með það. Hafði
þó næmt eyra fyrir öllum skáld-
skap og kunni ótrúlega mikið af
ljóðum, enda hafði hann frábæri-
lega gott vit á öllum skáldskap
íslenzkra manna. I samkvæmum
og á gleðifundum var hann allra
manna skemmtilegastur: glað-
lyndur frjálslyndur í skoðunum
og allra manna fundvísastur á
það hvar feitt var eða magurt á
stykkinu. Að hafa hann með á
fjörugu samkvæmi þótti alltaf
mikils virði. Hann var svo gáfað
ur maður að allir viðstaddir vissu
að það skifti miklu máli hvað
hann lagði til málanna.
I fjármálum og viðskiftalífi var
saga hans ótvíræð framfarasaga,
sem Skagfirðingar og aðrir voru
ekki í neinum vafa með. Búskap
ur hans á Nautabúi gekk með
afbrygðum vel. Framfari og vel-
gengni voru þar á öryggíi leið.
Þess vegna var hann öruggur
sveitarhöfðingi í Lýtingsstaða-
hreppi og þess vegna gerðu Skag
firðingar hann að kaupfélags-
stjóra og síðan alþingismann með
meira og almennara fylgi en
nokkur annar hafði fengi'ð í því
héraði. Alit er þetta saga vax-
andi gæfa vinsælda og trausts.
Engin brotahlekkur komst á þráð
inn í æfisögu þessa gáfaða og á-
gæta manns.
Hann var fríður maður vel
vaxinn og snyrtilegur í allri fram
göngu. Leyndi sér ekki að þar
fór maður sem mikið var í
spunnið.
Nú þegar þessi ágæti maður
er allur, þá veit ég að margir
menn norðan lands og sunnan
minnast hans með þakklæti og
ánægju.
Ég sem þessar línur rita
þakka þessum mínum ágæta
frænda langvarandi og trausta
vináttu og margvíslegar gleði-
stundir fyrr og síðar á liðinni
æfi.
Ég vona að samfundirnir ver’ði
síðar ánægjulegir á landi lifenda.
Böxnum hans og öðrum að-
standenóum votta ég einlæga
samúð og hluttekningu, vegna
þess, að hann kvaddi þennan
heim svo fljótt, sem raun varð á.
Jón Pálmason.
ísleifur Gissurarson
hreppstjóri, Drangs-
hlíð — Minning
SUNNUDAGINN 3. þ.m. andað-
ist í Landsspítalanum eftir langa
og erfiða sjúkdómslegu, frændi
minn og vinur, ísleifur Gissur-
arson, hreppstjóri og bóndi í
Drangshlíð í Austur-Eyjafjalla-
hreppi. Hann verður jarðsung-
inn frá Eyvindarhólakirkju í dag
og fylgt til grafar af syrgjandi
ættingjum, venzlafólki og sveit-
ungum, er nú sakna vinar og
verndara. Það er nú stórt skarð
höggvið í raðir Eyfellinga og
vandfyllt. Hin fagra sveit hefur
misst einn sinna beztu sona, sem
hann vissi að var á næsta leiti,
með svo mikilli karlmennsku og
sálarró, að nærri einstakt má
telja. Hann kvartaði aldrei, en
gerði að gamni sínu fram til
hinztu stundar. Ég átti því
láni að fagna að alast upp í
næsta nágrenni við þennan
mann og kynntist honum því
vel sem unglingur. Hann var
mjög dagfarsprúður og um-
gekkst bæði menn og málleys-
ingja með gætni og nærfærni og
virti allt sem lífsanda dró. enda
var hann virtur af öllum er hon-
um kynntust.
ísleifur heitinn var borinn og
barnfæddur Eyfellingur, fæddur
að Drangshlíð hinn 13. júlí
1903, sonur merkishjónanna Guð
finnu ísleifsdóttur ljósmóður
Magnússonar frá Kanastöðum í
Landeyjum og Gissurar Jóns-
sonar, bónda og hreppstjóra Hjör
leifssonar hreppstjóra frá Eystri-
Skógum. Stóðu því að ísleifi
heitnum styrkir stofnar úr Rang-
árvalla-Árnesi og Skaftafells-
sýslum og kvistir af þeim meiði,
höfðu mannsöldrum saman, ver-
ið framámenn sveita sinna. Það
var því ekkert undarlegt, að á
ísleif heitinn hlóðust ýmis trún-
aðarstörf, fyrir sveitarfélag sitt,
þar sem hann hlaut uppeldi sitt
undir handleiðslu góðra foreldra
á fyrirmyndarheimili. ísieifur
heiitinn var mjög hlédrægur og
sóttist ekki eftir vegtyllum, en
þrátt fyrir það komst hann ekki
undan því að verða formaður
ungmennafélagsins, formað'ur
búnaðarfélagsins og hreppstjóri,
að föður sínum látnum og mörg-
um fleiri störfum gegndi hann
fyrir sveitunga sína, sem kunnu
að meta heiðarleika hans og
hæfileika, og honum gátu þeir
■treyst í hvívetna.
Á yngri árum vann hann alla
algenga vinnu við búskapmn,
eins og títt var um unga menn á
þeim árum, auk þess, sem hann
stundaði sjómennsku á vetrum
í Vestmannaeyjum, og það var
sama hvar hann fór, allir sótt-
ust eftir því að njóta starfskrafta
hans og hollráða. Langskóla-
genginn var ísleifur heitinn
ekki, en naut almennrar barna-
bræðslu á farskóla, eins og venja
var í sveitum á þeim tíma, auk
þess, sem hann stundaði nám í
unglingaskóla í Vík í Mýrdal. En
hann lærði í skóla lífsins og
lærði þar val, enda var hann
bráðgreindur og engan mann
þekkti ég, sem agaði sjálfan sig
betur en hann gerði. ísleifur
heitinn var manna hógværastur
og vissi glögg skil á réttu og
röngu, svo að aldrei hallaði hann
réttu máli viljandi. Hann var
gætinn og orðvar og talaði aldrei
niðrandi um aðra, en hélt sínu
máli einarðlega fram, ætíð vel
íhuguðu. Þar var aldrei flanað
að neinu. ísleifur heitinn var
glaðvær og glettinn og gerði oft
að gamni sínu, en aldrei á ann-
arra kostnað. Barngóður var
hann með afbrigðum og þau
virtu hann og dáðu, svo og aðrir
er honum kynntust. ísleifur
heitinn hóf búskap í Drangshlið
ésamt Birni bróður sínum, að
föður þeirra látnum árið 1946,
og ráku þeir bræður sameignar-
bú síðan með miklum myndar-
brag. Voru þeir mjög samhentir
í öllu og ríkti milli þeirra hinn
sanni andi bræðralags og kær-
leika og bar-þar aldrei skugga á.
Isleifur heitinn kvæntist
aldrei, en þeir bræður áttu því
láni að fagna að hafa alltaf sömu
ágætis ráðskonuna, Guðrúnu
Úlfarsdóttur frá Fljótsdal, sem
var þeim bræðrum sem bezta
systir í hvívetna, og lét ekki
sitt eftir liggja, að halda uppi
fyrirmyndar heimili, eins og ver-
ið hafði.
Nú að leiðarlokum vil ég
þakka þér frændi minn fyrir
margar ánægjulegar samveru-
stundir og tryggð þína við mig
og mitt heimili og gott fordæmL
Ég hafði tækifæri til að taka þig
mér til fyrirmyndar, og hafi
mér mistekizt á minni lífsbraut,
þá er það ekki þín sök.
Ég vil votta háa.ldraðri móður
Ísleifs heitins, systkinum, mág-
um, mágkonu og öðrum ætting-
um og vinum, mína imnilegustu
samúð, og vona að minningin
um góðan dreng, sem ekki mátti
vamrn sitt vita, verði ykkur
huggun í raunum ykkur. Ef ís-
lenzka þjóðin ætti marga slíka
þegna sem ísleifur heitinn var,
þyrfti hún ekki að kvíða fram-
tíðinni, því þar sem hann var,
fór allt saman, samvizkusemin,
nærgætnin, natnin, löghlýðnin,
eða með öðrum orðum allar þær
dyggðir, sem prýtt geta einn
mann. „Far þú í friði. Friður
Guðs þig blessi. Hafðu þökk fyrir
allt og alit“.
H. J.
SAMKOMUR
K.F.U.M.
Almerai siamkoma í húsi fé-
lagsins við Amrhmannsstíg ann
að kvöld kl. 8,30. Séra Magn-
ús Guðmundsson, fyrrv pró-
fastur talar. Allir velkomnir.
Bænastaðurinn, Fálkagötu 10.
Kristileg samkoma sunnu-
daginn 10. sept. kl. 4. Bæua-
stund alla virka daga kl. 7 e.
h. — Allir velkomnir.
Okkar innileguistu þakkir
fæTum við hjóniin öllum
akyldum og vandala-usum
sem með heimsókn-um, heilla-
ósibum og gjöfum og á annan
hátt glöddu okkiuir og gerðu
okteur 75 ára afmæliisdagana
16. júní og 5. september 1967
m-jög ánægjulega. Guð blessi
yk-kur öll.
Guffbjörg og Oddur
Hallbjarnarson,
Akranesi.