Morgunblaðið - 24.12.1967, Blaðsíða 16

jTHte is ge<í ug ’ujn
xiO'tc g3ut dkJn ejjq giA uin
-pu/Cui giAipca raieui
ujjnyiae SUI3gB QIA J3“
‘eyyuv TgSes „Biioq, ‘q“
•gi’uini
itpun Biguaj uu3 10 s
njsÆiq uias uiuioq uigaTS
-B449 f gi3j uin igjioq
UUBH '„BPTnq in nspfij
ge g3A,jiB i3 gg; 'gjAijp[3
BpifaBs gB ssaq jxy ‘jn urn
ui< uinguqsiig uinssaq je
uui3 npuss ‘eq efæp“
'.,g!A
.-tp[3 ub3u3 uingia giA
ua“ 'sub[h tgges ‘„Biiaq
V)i3[ geq iiqiCq I3JA[-M“
'UUIUUI3AS
-BjgiC igSes „íuuisoij
-j[Bq 13 8f ge ‘gss iqqe
g[<í gi[30 'ieui geC^jq
TJ3S gf ge oas ‘uurp[3 B
qqnqiBgiA bCjss gB 13 jiag
gpjag giq uies bjsuuiui
ge< 'Buisq tqqa gipuBJS
L gB 13 gBAq ‘,,BCæf“
'Sts B[3J gB sssq [IJ
uini iipun ifs njjXjj 3o
gni5[[3q)sgnBp ngm uiuiog
— iUUTUui3ASB[oC iqqs
Bjjecf iba — 'uuBuimuoq
b ui[SO[ nginj nu ngiojs
U3 ‘iuun<ÍT,d juiiC3[3 3sa[b
ngjoq Bjtuy go snBjH
* '„PlgAq
-SgBpBgUBJgB JJJBCS B gB^
go ‘iiuiitgisBUUBUi nuinB
ni3 B[j3< umijCp gB
BCisq iignuunqo JBgsq
luuis nuie iqqe giudo
‘giqjoj b 113111 nu gnia
gt<“ 'uueq S3[q. ‘„JJH“
'sueq nui
ggsqs Bgis ‘BjiAq in ingiu
nguaq iB[gupqisT go ‘ingn
oCus im[[B iba uubh 'i-teq
inppæiqgUBi ‘xnjioj ‘[it
-yt'[ gojs uutuiiB ubutbij
iiiiCj ‘euieq go 'giS-ieq
-D3q ij[[jCj injsng inpjeq
go jjBg f ddn iBuiiCpejoq
Bg3[jpu/Cqs jsngn[ji3AS
eunidid iiau nu uueq ib
-g3< 'uiinjiBCs umuiui3As
-B[oC bij jgCg iiæA unq
gB um ssiia iba uueq U3
‘utoq unq uegBAq iqqp
iSiSta uubh 'urnuis um
uj[qosB[oC 1 eundid uueq
uubj ‘TpuiB[[0H ! ‘mguaip
[[ijt'l iBA uueq legaq
•snBiH IIJiCj JJBUIBIJOJ
igjeq ui3S ‘Bdtdinj[is
qpjSJfS JBA BJJ3< 'Bdid
IBA gijæui)gi3A JJIH
•jin[q uBgBqeq
BC[3S gB U3 *BJ[3AS gB
tiæA Bijaa -geq Biag ge
gnq 1 Bjjsp i3s bjbj xqqa
ippCqs uubh 'Jgeigngp
BJ3A ipuiCui tuunjiqitq
bij iBuinuueds BCjas
gV 'BJTUV íggBS ‘„I3H“
'uruipq itiiiCJ [pC [tji[
-OAS BJBq gB SS3<t [IJ ‘gut
-usd uegæu bj pq tpuiCui
uubh 'iæq bC[3s go
je iBuinuuadsinjiTS Bqej
ipqA stiB[H 'umuuads
-in,j[is geui go tJg3[ nga
-[[Bj in iba uedeH 'ngupi
BguB[ itiiCj umuoq gt
-jeg igjieq JBsnpiH ■TÍBpui
ui0S ‘et[qiq iba geuuv
'ijjja juusaj sutage neq
njje umjæuigieA jv
i.mjBuiB[pC iuuis nuja
jqqe ‘umujuie 1 inp[3 uut
-gU3 ‘itJBCg IBgU3 ‘BgI3A
Bjjaq npuiCui [of ieuoq
SI3AJI 'SU/CqiBJBUI IIJ.J3
njje neq uias bujs geq
jba anjso go gneiq ‘ijuioj
nioA ijuiBdeqs ii[jv 'ddn
Buuoiq ge iba uujmqqin'5[
-bCij IJSBUJ3S 'umuts uin
-UBJ05J epjeq 1 jpuiejjeCqs
-giiq njps uiuipq go bjt
-uv ‘snejH uBgaur ‘jejeui
-BjpC sj[æpui injpH jneu
pjgAqisgepeguejge y
uun uBipfj s .1 e g,i oq
‘uinuoq, jjoiui b ddn gjs
BS13I ge jppiCq jqqe ge
‘uminqiegioq euÆs jpuiCui
BJJ3< 'suisgiuispqs m
-gtso bs uueq ie3aq jgajg
jb lun tgBsuep uubh
•inggæue uujioCjsiegioq
j[uieg iba jsiiCj
•ejoq iun
-unj ‘uin[ji[ j nu nggnCq
go ‘leujs ingj3 ibjjb
umjsæu bC[3S ge ngm
ne-q ‘qæjej uigio iba
uep[iCqs[oCj B[JJH 'jjjs gt
-snq eg3[[Bj bC[3S ge giBA
uueq [ij ieq nguo[ b gj3[
iqiqs gQ 'Bgioq ge jjjba
sne[H go g3A ubCXu BCgg3[
UUJipCjSIBglOq J3[ Bgut
-U3d B[JJ[Bp UUJ J3S UUBA
sne[3i ui3s uuts ji3Aq
I 'Seq qqog gjuueq go
'uujgeujsoq egioq
ge ssaq [ij ‘uujs uujqneq
-jiBds Buræj ge snejx
gjBA inijje go 'iBsneiH
gieg umugsg I g3A UBUUB
Biog jp[ uuBH 'ieuungos
[jj injje uujjpCjsiBgjoq
joiestgXjqjB uioq, e<
•nuis nujsnq,
BgojpBj Bpjeq ge jsqoj
utj3q go uinúis uinujgieg
in jjxsab npjas ne< 'uis
ujuioq jjæjq go jjæj ejag
-qqou eCjos gB xbijs B[jæ
gp ‘euiueq nij ‘jjiiCJ ipq
eqi5[B<“ 'Bppsx buiuibui
Jgges ‘„geq ji3A gp ‘Bf“
•„JOJ 5 UIJI uegog OAS
ej3g neq ge tAq ‘uujdeqs
-bjbj 1 neq JJ3S mj3g n<“
'Bppsx tiiiuuipui gjA unq
ígges ,,‘uipjq gnqnnq m
-qqou gaui uioq gg“ 'uqos
-uiisq j Buiueq nij uioq
ungiouisgBpiBgnei y
•utnuis umudBqs
-BJBJ I UUBq JPJBJ go uue
-qqed qoj uubh 'JJJS gr
-giaqiaq j uui go uuegjjs
ddr. jjjaids egieq e doCjq
uueq ge oas ‘mujshq
“P[3 J IBA sueq BUIUIBUI
ge 9« uubh 'umuniiCp
ge eg3[iBA uueq jstppæ[
unaq unoq uueq ieg3<
■gep
-B[oC e ue iiiCj uueqqed
bCs UUI3U bjb[ ge iqqa
igejjæ uueq go 'gpijejpC
iipun numioui leuuaq
uuB5[qBd eCjas ge fjj
uueq Jgeqqe[q gjqjiq
•leuiiCp
uin jn ips TjjXjj uueq
go gpaj utn ippox JgSes
‘„•injpcj ‘ípf g9[jg3[0“
'„euiq
-JSlCs go BUUjq Bip[3IOJ
[jj nCg3Aq Eqji ngB[jqs go
‘ipC 3aiJgaiö“ 'uueq Jgges
‘„JOCgB[OC Bg3[[BJ BUOAS
BJ gB gSæuB STJT3p[,B
nu mgI3A Ujq BUIUCBiJ\[“
•ijddedeipC UBg3[[ej j
uui uegjs geq igeqqed uuj
-ingBiudnBji ‘in bjsb3o[
Jnejqs geq jpjba Tpp3x 3o
‘xoqnj[ip'5[ inqqou jjjos 3o
ioj ingGuidneq injpg
•pppox Tg3es
;,b umpuiCui um33[[ej
g3m ‘xoqnqoq JZ[3h“
•b33[
-uibCSuta ‘injpH xgmds
„ÍBI3A ge geq b geAH“
•„nuiuipur
ijiiCj jpCSB[oC j gBAq
-JJJ3 Bqi[ IBJUBA 3ijq“
:uegts
rgges uð ‘eujs nuiuioui
ijiiCj iBUimoA qqpj uubh
•suuBuidnBq sinjpH jjj euj
-gnq j uuj uioq ippax
'„!
leuiniqpqBUis buiiCoS ge
sssq [ij ‘xoqnqoq j3aj[ej
eSja ge nu jiæA ubuibo“
'inijpqBuis jgeqeq unq
ieSaq jj» oas jgSes sueq
BuiuiBjAi 'eueq jiiiCj xoq
-nqoq edneq ge [tj BCSæu
Bjjaq jpuiCui jqsuueH
'BUIS
nuiuipui ijxiCj jpCSejpC
eSsjjbj edneq ge jppox
tgeijæ uuijjgas ijnC^
•jjgosBgujuad
UBge[gpAUBuiiBS — geq
uueq uubj sujsqoq; 'uin
-ujs uinsoA j bjtoj ge IpJ
go Buegui[jj3A ngnei ips
jb qpj uubh '3js B[jAq
ge jjj jnqieCij b punjspuis
uueq jstjjss tuujgjöj y
'BUJS
nuiuioui itiiCj gnq j mgju
bibj ge iba snui jppox
'IIUBSeZ U/C[3Ag JJJJ3
Buueuieq tt|ji[ Bgesreipf
vaaai snvh Niior
Æ
II
vNNYNHva Hoasaa
VNNVNHva xoasaa
fl
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
23
OG JÓLIN KOMU
Jólasaga eítir Jennu og Hreiðar Stefánsson
í NÓTT “hafði hann vakn
að við lætin í veðrinu,
Hríðin dundi á gluiggan-
um, og þegar hann fór
fram úr til þess að líta
út, sá hann ógréinilega
ljósið á staurnuim hinuim
megin götunnar.
Hann hafði hallað sér
út af aftur, en hann gat
ekki sofnað.
Kvíðinn vegna pabba
varð svo mikill, þegar
hann heyrði í veðurofs-
aniiim.
í gær, seinn ipartinn,
hafði pabbi farið einn á
báti út í Steiney til þess
að líta eftir veðurathug-
unartækjum og fleiru
þair.
Að vísu var þungt yfir,
þegar hann fór, en ekki
útlit fyrir hvassviðri og
hríð.
f»eir bræðurnir, Jónas
og hann, fylgdu pabba
niður á bryggju, þegar
hann fór. „Ég kem aftur
annað kvöld“, sagði
pabbi og kvaddi þá bros-
andi um leið og hann
stökk niður í litla bátinn
og setti vélina í gang.
Á leiðinni heim sagði
Jónas:
„Ég vildi bara, að það
færi að koma jólasnjór“
Finnur 'nafði kinkað
kolli samþykkjandi.
— Jól, jólasnjór —
skíði — það væri dásam-
legt.
Þetta var í gær. Hann
sofnaði aftur og vaknaði
á ný 'að morgni eftir
stórtiríðarnótt.
Verðið var betra, én
mikill snjór var yfir öllu.
Hann ýtti varlega við
Jónasi, sem svaf vært í
ieguibek.knum á móti
honum.
„Jónas, flýttu þér,
klukkan er bráðum átta
og við magum ekki
verða of seinir í skól-
ann“.
Jónas rauk upp úr
rúminu, hann þurrkaði
stírurnar úr augunum og
fór að klæða sig. Svo
gekk hann út að glugg-
anum og gægðist út.
Hann tókst allur á loft af
gleði, þegar hann sá
snjóinn.
„Finnur, snjór, snjór,
sjáðu bara“, sagði hann
brosandi og greip í bróð-
ur sinn.
„Það var stórhríð og
imkill veðurofsi í nótt“,
sagði Finnur rólega og
klæddi sig í peysuna
sína.
Brosið hvarf af andliti
Jónasar, og hann spurði:
„Heldurðu að það sé
ekki allt ' í lagi með
pa'Wba?“
„Það vona ég. Hann
hefur verið kominn
löngu áður en veðrið
versnaði og sennilega
sofnaður í kofanuim á
eynni, þegar hríðin brast
á“, sagði Finnur, en
minntist samt kvíðans,
sem hélt. fyrir honum
sjálfum vöku í rtótt.
Þeir flýttu sér fram í
eldhús. Mamma þeirra
suga. Skeggið á mér fest-
ist í ryksugunni og ég
æpti og æpti. Konan æpti
líka að það væri jóla-
sveinn fastur með skeggið
í ryksugunni. Svo kom
hópur af kröklkum hlaup-
andi og eitt þeirra hafði
vit á að slökkva á ryksug
unni, svo að ég losnaði.
Þá hljóp ég líka burt eins
og fætur toguðu. Kjöt-
bitinn varð eÆtir og skegg
ið mitt er ekki eins fal-
legt og áður.
Grýla: Skeggið þitt vex
áreiðanlega aftur. Þarna
kemur hann Skyrgámur.
Hvað getur þú sagt í
fréttum?
Skyrgjmur: Ég læddist
inn í stóra mjóllkurbúð.
Þar var stór skyrtunna á
gólfinu. Ég ætlaði að gægj
ast niður í hana, en þá
datt ég beint á hausinn
otfan í tunnuna. Svo kom
konan í búðinni h/ún sagði
að það væri eitthvað rusl
í sikyrinu og það yrði
bara að fleygja öllu úr
tunnunni. Þá varð ég
hræddur og hrópaðL
„Ekki henda mér“. Þær
urðu víst enn þá hrædd-
ari og fóru að gægjast bet
ur niður í tunnuna, þær
toguðu svo fast í barminn
að tunnan fór á hliðina.
Þá notaði ég tækifærið og
skreiddist fram gótfið all
ur skyrugur. Þær héldu
að ég væri stór padda og
hlupu frá, svo ég komst
strax út.
Lappalúði: Nú eru þeir
komnir 7, þá vantar 3 ef
þið eruð 9.
Grýla: Ekki ertu nú
góður í reikningi fremur
en vant er.
Gáttaþefur (Kemur
inn). Ég er niú búinn að
finna góða lykt viða.
Allir eru að elda svo góð-
an mat. En nefið á mér
hefur oft nær orðið á
milli þegar ég hef rekið
það í gættina og fundið
blessaðan ilminn. ,
Grýla: Þú ert nú iíka
forvitinn. Þarna kemur
hann Askasleikir og þá
eruð þið allir komnir.
Askasleikir: Það e- orð
ið lítið um aska á íslandi.
Samt fann ég einn. En
það var svo langt síðan
borðað var úr honuim að
það var ekkert til að
sleikja. Ég varð svo von-
svikinn að ég fór bara að
skæla.
Grýla: Jæja, jólasvein-
ar mínir. Þið eruð nú viða
búnir að fara og margt
búnir að sjá. Nú getið þið
hvílt ykkur vel til næstu
jóla. Þá leggið þið aftur af
Gáttaþefur.
stað. Börnin hlakka til ai
sjá ykkur og þið hlaklcið
áreiðanlega líka til sjálfir,
skinnin mín.