Morgunblaðið - 24.12.1967, Blaðsíða 20

we jjXj ‘nuigjo Bjscgjs
;dcfe;s igjeq uubjj
■„d;Bfq Bfjjaes ge Bj;æ §3
•BUjaiJi UJJ0A ‘SBUOJ*“
:UUIg3AJ(B Tg§BS
Ufes ‘uuis jugojq b uin
-§n«JBUjnds TgjJoq uios
‘jBSBupf njjofjj i jsubj
-JJBIUI §0 SUIS JSIggBJ gT
-gnjoq §o jnjjB umunltiB
uuBq JgBqoj oas ',,e!fiujs
ijjjja ;s§ §p ‘uuijnjp^"
:igBjnBj
§o Jps igBJjuiaAJj jqqBtj
'buis njjofjj i suis
Bqqud jgjoq bjjiCj gB
jpuXaj §o jngBj§ SBuo.f
jg§BS ‘„uuiui jqq.Bd nqsja
‘jnsjijo Bfq js n<j“
•„uujjbj js — uuj
-jnjpq — ‘§a js jbajj“
:;sjgJiCsq
BJJBA gE }§BJ OiAS Jg§BS
§o uinun§nB ddn sujage
jqqed qn.Bj nuja t jjjy
•JJJ uueq BjiCajq
gB npuXaj §o uinuoq ejj
uujofus ngnsjpjjj jjaqj
geq uinuoq jgeuueq
jnuuj^j ua ‘sueq uinpuoq
je bub§ujj;;3a B§ejp ge
B3JT.J JgBJjae UUBJJ SUBq JJJ
-p*uB Bppnu ge ijpn seuof
•sueq gijq giA Jjgeq nu
ndr.jq jjujngæjq jjaq
■pfus
l uujjnq. njsaut gB ‘uin
-u§§«Ajpfj§ Jjpun jjpfijs
T Bjjjaq jqqed bj bujb<í
‘ „TP«»
-jjj ja uueq — ‘rpuBjjj
ja uubji 'eqqed buujj gB
uujnq ja §a ‘jn.uuij“
•uueq
uin uejn uinpuoq uin
geq jjajp §o uinuoq jjotu
B jouBdnejq uioq SBuop
íbuoas uujjn§uajp
jaj nfJSAq jy ’sueq
§nq i js.ngjpq jjjo §o uoa
jb§ uueq §o suja dofjq
§o jpq.pue dnes jnuuj^
„iTTgfTJ np.uioq
‘jnuuj^ ‘xnuuj1j“
:n.jjaj
-is i jgedojq §o gBAqjjja
jjjiC §js jg§iCaq uubh
•uinupfus jn ddn suja
-ge gojs uies ‘gjB§jpfj§
gJA SBUpf JBA EUJBcJ
'JBSBUOf JJJ BUJJJB r uin
-UBjoq efq uibjj dofjq §o
gjA xbjjs jjaus jnuuj^j
juuaq t jnuipfjq
jn§ajiuua>juia jaAq
uja jba geq ‘jzjXaxq jgjeq
juujpppj t uujuupx
•„jjnuujj ‘jnuuj^"
ngBjjBq SBupf ge ‘uueq
jgjXaq nuja i jjjy
•sueq §nq
jjoju§B§ uj§jos §o uueq
jges§nq ‘ejjaj ge uua
nja Jja<j jgæAS gjajq
e jujaq uinsofj uxnjjjajs
efs JJJBui uujgejsdnesj
uBgau JJJiíJ juunjofj
I -SpUBJ JJJ JJ3J Jnuuj.1
•BJJB3J ge uibjjb jjaq uueq
§0 'juuiCa b uj§aui uin
-ujq uinuBjojj bjj ej§uaj
nu dofjq uuBfj Bdnejq
ge uibjjb jjaq SBUOf
•jegejs uibu §o jnuui,>i
jgesSnq ‘uueq boj §o
uueq efjjæs ge gjaAi §5
„injja jBA.q
‘uujui jqqed ‘jqq.Bti“
:n§ujjuæAJO i bjjbjj
seupf jgJiCaq uueq JB§ac[
giA Jjojojq jnuujj uubjoöj
sjjjaAquin ednejq ge 3joj
uubh 'JiR3 uioq SBUpf
B§aj
BuiBj§umí §0 Jnjnje 3j3ja§
uubh 'sujsjeq jjj gejs
jb 3jqa§ §0 jnuujj jg§es
‘„BUI03J uinjnojs gjA“
•juuj jnqjiCuiegju
euiau jsbs jja3j3ja ua ‘jj
-jíCj jba jjajq uuj§ua uias
‘e§§nj§ uuja b }set§æ§
ge eq npuiCaj Jja<
•jsnBjsjn§uBJB
ua ‘punjs uin uueq gjA
ngnjBfj jjujngæjg puin
-uoq jjjiCj sejj§uaq jea
ge<í ‘jnjsaej jba uuijoji
•Bueq
t geotus jjj3ja jgjeq geq
‘jaA jsbs Jnge nujpjoAq
BJJ BUUBUUBUI gOJS
•uinue
-joq ge uijaq Jjaq n§ua§
‘nje§ Jjaq §0 j§ubj suja
‘eunjpfj i ddn uujjEq gj
-§ajp ngjoq Jja<l JB§a<f
•jnuujj
jg§es ‘„eqqed uin Bs§nq
ge gjjaA §0 Euijaq jpue
L
vnnvnhvs Noasaa
Jjija b ‘pjBfjBUBjpuj
Ijj gjnq n<T jnja§ ubuibs
jjaq uueq BfjaA ge jAq
gajAI *t Tgjnjjs gaui §ujjq
ngaas z Jaurnu puXui y
'BUUB
-gijq jjuruq Tjja b juitj
jb §0 Bdded an ja gj3jB<j
•jbujb
gjjq §iuuia §0 Jjujet ejaA
gB B§ja JJUJBJJIB§ JTgBq gB
TAq ‘pueqjBUI BJOU njJB3JS
I jauinu n§uiu3jTaj gjA
‘jjdded um
-jtjs Bga juojjb3i ‘Bdded
Jn jij enq ge ja j§æq
mss *Bsnq jjpunHaj jb
§jbui ngjas tuuipuiCui y
•jXjq §0 pipfj ‘snu
ynaNOd
••
VNNVNHva Hoasaa
81
6
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
19
vera igóðir við hann“,
sagði Jónas.
• „Við skulum gefa Ihon-
um jólagjöf“, sagði Finn-
ux.
í>eir þögðu stund. Það
var Jónas, sem tók aftur
tii máls:
„Finnur, viltu fara út
að glugganum, og vita
hvort það glampar énn á
sjóinn, eins og í kvö’d?"
Finnur reis seinlega á
fætur og gekk út að
glugiganum.
„Það glampar enn á
sjóinn, en ekki eins fall-
ega og í kvöld. Jólaiýs-
ingin í bænuim er he’d-
ur ekki eins falleg",
sagði Finnur dapurlega.
Hann stóð stund og
horfði út. Svo kveikti
hann á lampanum sínum.
Jónas reis upp og
sagði:
„Jivað ætlarðu að gera,
Finnur?“
„Ég ætla að klæða mig
og la'bba niður á bryggju.
Ég get ekki sofið“, sagði
Finnur og leit á klukk-
una. Hún var tæplega
fjögur og allt var svo
óihugnanlega hljótt.
„Þá fer ég með þér“
sagði Jónas ákveðinn.
Þegar þeir höfðu
klæðzt, læddust þeir
fram. Þeir fór.u eins hljóð
lega og þeir gátu.
Mamma mátti ekki
vakna.
Það var kalt úti og
næturþögnin var ónota-
leg. Það setti hroll að
þeim, þótt þeir væru vel
búnir.
Finnur fann hendi
Jónasar leita eftir sinni.
þeir leiddust og hlupu
eftir auðum götunum,
niður á bryggju.
Þar námu þeir staðar,
hættu að haldast í hend-
ur og stóðu hljóðir hvor
við annars hlið.
„Eignnm við að koma
og ganga meðfram í fjör-
unni?“ spurði Finnur
hikandi.
í daufri birtu ljóskers-
ins á bryggjunni sá
hann andlit bróður síns;
það var á því óttasvip-
ur og augun voru svo
einkennilega stór.
„Nei, nei, en við skul-
um róa út í eyna á bátn-
um hans afa“, hvíslaði
Jónas og rödd hans varð
haerri og ákafari við síð-
ustu orðin.
„Mennirnir fóru þang-
að í gærkvöldi", sagði
Finnur vonleysislega.
„Mér er sama, ég ætla
að fara þangað. Ég ætla
að fara inn í kofann“,
sagði Jónas ákiveðinn.
„Þeir fóru lí'ka inn í
kofann“, sagði Finnur.
Þessi ákafi Jónasar kom
illa við hann og vakti
hjá honum meiri ör-
væntingu.
Jónas anzaði honum
engu, en gekk að
bryggjufhliðinni, þar sem
litli báturinn hans afa lá
bundinn.
Hann byrjsiði að losa
festarnar, án .þess að líta
til Finns.
Skyndilega var Finnur
samt kominn til hans, og
þeir stukku báðir niður
í bátinn.
Finnur tók eina árina
og ýtti frá með henni.
Þeir settust svo báðir
undir árar og réru í átt-
ina að eynni.
Þótt skammdegið lægi
þétt yfir, mátti þó að-
eins greina, að það var
að birta að morgni.
Þeir töluðu ekki mik-
ið saman á leiðinni. Þeg-
ar þeir komu að lending-
arstaðnum á eynni, sagði
Jónas:
„Pabbi hefur verið al-
einn að ýta úr vör í
þessu voðalega veðri“.
„J>á hef ég legið vak-
skaltu klippa dyrnar o
lita tjaldið!
Ef þú svo vefur hríng-
inn laust saman getur þú
notað hann fyrir þak á
negrakotfa.
Teikningar 6, 7, 8, 9, og
10 sýna á hve marga vegu
þú getur búið til hú.s úr
pappír, pappa og e'd-
spýtustokkum.
Á mynd númer 11 er
bílskúr sem er búinn ul
úr pappa, og á mynd
nú.mer 12 geturðu séð hve
auðvelt er að búa ti'l á-
gætis brú úr stífum
pappa.

Sjö mýs og sjö
kettir
Dragið rétta línu milli
dýranna, þannig að hver
köttur hafi aðeins eina
mús.
SMÆLKI
Málarinn: „Á þessari
mynd sjáið (þér rauðar
'kýr uimvafðar grænu
grasi“.
Sýningargesturinn:
„Hvar er grasið?“
Málarinn: „Kýrnar átu
það“.
Sýningargestuirinn: „En
hvar eru þá kýrnar?
Málarinn: „Dettur yður
í hug, að þær hatfi verið
þarna áf.ram, eftir að gras
ið var búið?“
— ★ —
Kennarinn: „Hvað var
rússneski keisarinn kall-
aður?“
Nemandinn: „Zar“.
Kennarinn: „En hivað
var keisairadrottningin
kölluð?“
Nemandinn: „Zarinna".
Kennarinn: „En börn
þeirra?“
Nemandinn (eftir nokk
urt hik): Zar . . . zardán-
ur!“
— ★ —
— Meiddirðu þig ekki
í fallinu, Steini?
— Nei, ekki í fallinu.
En þegar ég kom niður,
fótbrotnaði ég.
— ★ —
Brúðguminn, sem missti
af járobrautarlestinni,
flýtti sér á símstöðina og
sendi eftirfarandi skeyti:
„Missti af lestinni, elsk-
an mín. Giftu þig ekki
fyrr en ég kem. Þinn
Jón“.
— ★ —
Dóri: „Mamima, í dag
var ég sá eini í bekkn-
um, sem g.at svarað spurn
inu kennarans".
„Mamima: „Mikið ertu
duglegur, Dóri minn!
Hvað var það annars
sem kennarinn spurði
um?“
Dóri: „Hver brotið
hefði rúðuna í leikfiimi-
sainum“.
— ★ —
— Sonur Iþinn stæk'k-
ar með hverjum degin-
um.
— Já, það sækir hann
til föður síns. Ég gerði
þetta líka á hans aldri.
— ★ —
— Fannst kennaran-
um prófið þitt giott, Pési?
— Það hlýtur að vera.
Hann skoraði á mig að
endurtaka það.
— ★ —
— Hvaða eiginleikum
þarf hundatemjari að
búa yfir?
— Hann þarf að kunna
meira en hundurinn.
— ★ —
— Hver var það, sem
ekki vildi fá týnda son-
inn heim?
— Alikálfurinn!
— ★ —
Lítill drengur var að
leika sér við götuna
þegar prestur átti leið
þar fram hjá.
Presturinn: „BPvað ert
þú að bygg'ja, vinur
minn?“
Drengurinn: „Ég er að
búa til kirkju“.
Presturinn (brosandí):
„Já, jafnvel forarleðj-
unni af götunni má
breyta í guös hús“.
Drengurinn: ,:Já, og ef
ég 'hefði meiri skít,
skyldi ég b'c ,il prest
líka“.