Morgunblaðið - 31.12.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. DES. 1967
-í'
*
MAGNÚSAR
SKIPHOLTI21 símar 21190
eftir fokun simi 40331
8IM11-44-44
mniFiw
Só&z&ecgiez,
Hverfispötu 103.
Sími eftir lokun 31169.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald
Sími14970
Eftir lokun 14970 e8a 81748
Sigurður Jonsson
BÍLALEIGAM
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
—v/M///r4ir
RAUOARARSTíG 31 SfMt 22022
að bezt
er að
auglýsa í
AU-ÐVITAÐ
ALLTAF
Nú fer nýjársnótt í hönd
með öllum sínum kynjum, eft-
ir því sem þjóðtrúin kennir
okkur. Fæst af því mun þó
lifa meðal nútíma íslendinga.
Gamlárskvöld og nýjársnótt
eru orðin að allsherjar skrall-
vöku með ofáti, ofdrykkju og
leiftrandi flugeldasýningum.
Ekki nennir Velvakandi að
gerast neinn siðapostuli og and-
mæla viðteknum venjum meiri-
hluta samlanda sinna, enda
býst hann sjálfur við að snæða
drjúgum og fá sér neðan í
glasi i kvöld, þótt ekki þori
hann að senda rakettu á loft,
síðan um árið, þegar logandi
skotspjót hans lenti í sjali
tengdamóður nágranna hans. —
Nóg um það.
Nýr siður hefur tekizt upp
hér um áramótin. Það- er að
stíga á stokk og strengja hin og
þessi heit. Mér skilst, að venju-
lega sé hér um að ræða lof-
orð við eiginkonu um að hætta
að reykja tóbak eða bragða
vín. Skrítið uppátæki. Velvak-
andi ætlar að láta sér nægja
að láta bílinn eiga sig fyrra
misseri ársins MCMLXVIII,
ganga í vinnu, en nota strætó
ella. — Og kannske ég minnki
opal-neyzluna um þriðjung.
í strætisvögnum
„Roskin kona“ skrifar:
„Kæri herra Velvakandi!
Ég hefi dvalizt erlendis mik-
inn hluta ævinnar, en er nú
komin heim og setzt að fyrir
fulU og allt í minni ástkæru
Reykjavík. Ég er að reyna að
læra á ferðir strætisvagnanna,
en það gengur ekki nógu vel.
Af hverju eru ekki fest upp
f hverjum vagni kort, sem sýna
leið vagnsins með merktum
viðkomustöðum? Það mundi
létta manni mjög mikið ferða-
lög í vögnunum, því að óþægi-
legt er að þurfa alltaf að vera
að spyrja ókunnugt fólk
(stundum eru bara börn í kring
um mann) e'ða staulast fram
eftir vagninum til bílstjórans
og spyrja hann, en áletrað
spjald fyrir ofan hann segir, að
ekki megi tala við hann í
akstri. (Það er nú reyndar
margbrotið).
Vinsamlegast setjið upp leið-
arkort í vögnunum og venjið
þessa ágætu og öruggu bílstjóra
á að kalla upp hátt og skýrt
nafn næsta viðkomustaðar,
nógu snemma til þess að maður
geti gefið merki um stanz.
Roskin kona“.
Þessum ábendingum er hér
með komið áleiðis.
Gleðilegt nýtt nr!
Þökkum viðskiptin á árinu sem er að líða.
Heildverzlunin Hekln hf.
P. Steinnsson hf.
Skrilstofa Stefs
Sambands tónskálda og eigenda fiutningsréttar
flutt
að Laufásvegi 1, inngangur Bókhlöðustíg 2.
Aíí^A
Jólatrésskemmtun
verður haldin í Sigtúni þann 6. janúar kl. 3 eftir
hádegi. Aðgöngumiðar hjá Enskuskóla Leo Munroe
Baldursgötu 39, milli kl. 4 og 7 fimmtudaginn 4.
janúar. Góðfúslega sýnið meðlimakort.
STJÓBNIN.
nú og þá
Oft er talað um það, að
blaðamennska hafi skánað hér
á íslandi á undanförnum árum,
a. m. k. hvað siðgæði varðar.
Vitnað er í ruddalegar, per-
sónulegar glefsur og ýmiss
konar bakbit með blóðbragði
frá aldamótaárunum.
Jú, eitthvað hefur þetta víst
batnað, og höfum við ekki nú
hálfgildings-siðadómstól £
Blaðamannafélagi tslands, siða-
reglur o. s. frv.?
Samt er það svo, að enn
vantar mikið á. að menn temji
sér almennt siðaðra manna orð-
bragð í sumum blöðum. Sér-
staklega skortir heiðarlega
framsetningu á deilumálum,
þegar t. d. annar aðilinn fær
aldrei rétta túlkun birta á mál-
sta'ði sínum í andstæðingablöð-
um.
Velvakanda datt þetta í hug,
þegar hann las eftirfarandi
klausu í „Degi“, málgagni
Framsóknarmanna á Akureyri:
„Kemur að sunnan.
íslendingur, blað Sjálfstæðis-
manna á Akureyri, kemur að
sunnan, er prentaður í Reykja-
vík. Er það gert í sparnaðar-
skyni, að því talið er, en hvort
stóri bróðir veitir einhverja
fyrirgreiðslu við þetta norð-
lenzka blað. skal hér ekkert
fullyrt. En sumir þykjast finna
meira óbragð að blaðinu, síðan
það flutti að hálfu suður“.
Látum nú liggja á milli hluta,
að miðsetningin er ófullkomin
og ó-íslenzkulega orðuð. Dylgj-
urnar vantar ekki. Tvítekið er,
að blaðið komi að einhverju
leyti „að sunnan". Það á aúð-
vitað að vera mjög slæmt. Með-
an aðrar þjóðir keppast við að
kveða niður héraða- og hreppa-
ríg, sem hefur orðið mörgum
þeirra ærið dýrkeyptur, er
litli Dagur norður á Akureyri
að rembast við að búa til öf-
und og illindi milli fólks, sem
býr í öðrum landshlutum en
prentstaður hans er skráður í!
Hlgirnina vantar ekki eða vilj-
ann til að láta hana smita út
frá sér. — Er ekki óbragð að
þessu?
Við Islendingar höfum verið
blessunarlega lausir við ríg
milli landshluta og þekkjum
hann í rauninni ekki, þegar
miðað er við önnur lönd, þar
sem barizt hefur verið gegn
honum um margar aldir af
ábyrgum aðiljum með misjöfn-
um árangri. Hér þarf sem betur
fer ekki að stríða gegn þessu
böli. En þá finnur ritstjórn
Framsóknarblaðsins á Akureyri
hjá sér hvöt, — áreiðanlega
mjög frumstæða —, til þess að
reyna að búa þetta böl til!
Hverjum til góðs? spurðu Róm
verjar. öllum til ills, svara ég.
1 Englandi eru hörðustu
hrepparígsblöðin (lókal-patríó-
tisma-blöðin) yfirleitt prentuð
í Lundúnaborg, — hjá höfuð-
óvininum, einfaldlega af því að
það er ódýrast. Með því að láta
prenta blcfðin þar, geta útúr-
borukarlarnir haft efni á því að
koma skoðunum sínum á fram-
færi, annars ekki. Ef KEA aug-
lýsti ekki duglega í Degi, væri
hann sjálfsagt prentaður í
Edduhúsinu við Skuggasund í
ígripum, þegar ekki væri ann-
að þarfara að gera (sem hlýt-
ur að vera oft).
„Kemur dagur á hvítum
hesti“, kvað Sigurður Breið-
fjörð. Við yfirlestur þessa
Framsóknar-Dags finnst mér
hross hans hljóta að vera æði
leirljóst, að ekki sé meira sagt.
Vitnað er í Samvinnuheftfð um
sumarbústaðina við Þingvalla-
vatn, eins og þar sé um heil-
agan sannleik að ræða, þótt
bæði hafi verið viðurkenndar
villur í þeim greinaflokki, auk
þess sem öðrum deiluaðila var
ekki gefinn neinn kostur á
svari. Þá er leiðari í Degi, þar
sem Ágúst Þorvaldsson (af öll-
um mönnum) er látinn vitna
um útgerðarmál! Var ekki hægt
að leita annað? Eitt af speki
hans er þetta: „Það má vel
spyrja ríkisstjórnina, af hveriu
hún hafi á síðustu árum horft
á þa‘ð aðgerðarlaus. að togurum
hefur stórfækkað og fiskibátar
hafa verið látnir í tuga- eða
hundraðatali hætta að veiða
fisk til verkunar í salt". Mann-
inum finnst það greinilega engu
skipta. hvort um er að ræða
tugi eða hundruð. öðrum finnst
það þó, og hvernig hefði verið
að kynna sér þetta fyrst? Og
voru þeir látnir hætta? Átti
ríkisstjórnin a'ð skipa þeim ná-
kvæmlega, hvernig og hvað átti
að veiða? Hvað meinar maður-
inn eiginlega? Og hvernig dirf-
ist Dagur að bera þetta á borð
fvrir skynuga lesendur?
Fleiri dæmi mætti tína til.
Ekki er langt síðan blaðamaður
við Tímann réðst undir nafni
að stéttarbróður sínum og dylgj
aði um það, a'ð hann væri ekki
blaðamaður. Hvar er siðareglu-
nefndin? Magnús Kiartansson
kallaði bandaríska rithöfundinn
Steinbeck, sem fslendingum er
að góðu kunnur, hóru (ekki
einu sinni hórkarl). Hvar «■
siðadómstóllinn? Tveir starfs-
menn Ríkisútvarpsins dylgiuðu
um það á opinberum fundi, að
tiltekinn blaðamaður (og stétt-
arfélagi þeirra) hefði skemmt
póstvarning á leiðinni frá
Shanghai um Moskvu til
Reykjavikur. Hvar er sfða-
nefndin?
Svona mætti lengi telja, því
miður. Velvakandi er anzi
hræddur um, að siðgæðið hafi
lítið skánað síðan í gamla daga,
þegar ritstjórar brugðu hver
öðrum undir fullu nafni um
kvennafar, konuríki, drykkju-
skap og þjófnað af almannafé.
Gólfteppalagnir
Okkur vantar vandvirkan lagningarmann sem
hefur haldgóða reynslu í starfinu.
ÁIoíoss, Þingholtsstræti 3