Morgunblaðið - 24.01.1968, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. JANÚAR lim
Sjötug í dag:
Guðrún Guðmundsdóttir
húsfreyja á Glæsistöðum
í DAG er sjötug Guðnln Guð-
mundsdóttir, húsfreyja é Glæsi-
stöðum í Veistur Landeyjum.
Foreldrar hennar voru Guð-
mundur bóndi á Glæsistöðum,
sonur Gísla Eyjólfssonar, bónda
í Sigluvík og konu hans, Guð-
rúnar Ólafsdóttur, ljósmóður frá
Álfhólum. Móðir Guðrúnar var
Sigríður dóttir Bjarna Hannes-
sonar, oddvita í Herdísarvík í
Selrvogi og konu hans, Sólveigar
Eyjclfsdóttur.
Foreldrar Guðrúnar hófu bú-
skap í Sigluvík en fluttu búferl-
um um aldamót að Glæsistöðum,
er þá var rýrðarkot. Heimilið
varð þó brátt fjölmennt, því að
börnin urðu 11 og Guðrún þeirra
elzt. En Guðrún var snemma táp
mikil og fór fljótt að vinna, bæði
utan húss og innan. Eftix ferm-
ingu fór hún að vinna utan
heimiliis, bæði í sveitinni og í
Vestmanneeyjum. Kaup sitt
lagði hún í heimili foreldra
sinna.
Þegar Guðrún var 18 ára, kom
fráfall móður hennar óvænt og
eins og reiðarslag yfir hið barn-
marga heimi'li, og var yngsta
barnið þá á öðru ári. Guðrún var
þá ráðin í vist á öðru heimili í
sveitinni. En þegar ráðningar-
tíminn var úti, tók hún þegar
við húsmóðurstarfinu hjá föður
sínum og gegndi þvi unz hún
1927 giftist Antoni borvarðssyni.
Hófu þau þegar búskap á Glæsi-
stöðum og búa þar enn við sí-
Eiginma'ður minn
Sigurgeir Jóhannsson
pípulagningameistari
andaðist að Hrafnistu þann
22. f. m.
Marsilia Kristjánsdóttir.
Sonur minn og bróðir okkar,
Gunnar Tryggvason
sem lézt 18. þessa mánaðar,
verður jarðsettur frá Foss-
vogskirkju föstudaginn 26.
þessa mánaðar kl. 13,30.
Tryggvi Jóhannesson,
Jóhanna Tryggvadóttir,
Sveinbjörn Tryggvason,
og aðrir aðstandendur.
Eiginmaður minn og faðir
okkar
Tómas G. Magnússon
Skeiðarvogi 77,
verður jarðsettur frá Foss-
vogskirkju fimmtudaginn 25.
janúar kl. 13,30.
Sigríður Sigurðardóttir
og börn.
Útför
Sigurðar H. Briem,
Laufásvegi 6,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 25. janúar kl.
10.30.
FJi. ættfólks og vina,
Gunnlaugur E. Briem.
rúnar byggj uvið lítil efni eins
og altítt var í upphafi aldar-
innar, þótti hirðusemi og snyrti-
mennska jafnan prýði heimili
þeirra utan húss og innan. Þess-
ix eiginleikar prýða enn Glæsí-
staðaheimilið. Állar umbætur
þar bera vott um vandvirkni og
myndarskap. Guðrún hefur
ekki látið mrkið á sér bera, en
hún hefur fasta skapgerð og
hefur mótandi áhrif á umhverfi
sitt.
Vinir afmælisbarmsi'ns eru
samhuga um að óska þess að
það megi njóta gæfu og bless-
rnar á þessum merkiisdegi og
um alla ókomna framtíð.
Vinur.
batnandi hag. Þau hjónin eign-
uðust 4 efnilega sonu, sem allir
eiga heimdi hjá foreldrum sín-
um og eru ókrvæntir. Hjónaband
ið hefur fró upphafi verið far-
sælt og gæfuríkt.
Af þessu er ljóst að Guðrún
hefur ekki gert víðreist um
æfina. Hún hefur unnið æfi-
starf sitt í kyrrþey og á sama
staðnum. í upphafi var það unn-
ið í fátækt og lélegum húsakynn
um en h;n síðari ár við sívax-
andi gengi og batnandi hag. Öll
hús á jörðinni, bæði íbúðarhús
og útihús hafa verið reist frá
grunni og eru búi'n nýtízku-
þægindum. Jörðin hefur umskap
azt í höndum þeirra hjóna og
sona þeirra, svo að hún fram-
fleytir nú yfir 20 nautgripum
auk sauðfjár og hrossa. Mýrum
og móum hefur verið breytt í
gróðursæl tún.
Þótt mi'kil breyting hafi orðið
hið ytra, er þó eitt sameigin-
legt gamla og nýja tímanum á
þessum stað. Þótt foreldrar Guð-
Kristján Guðjónsson
Minning
Þökkum innilega aúðsýnda
samúð og vinarhug við frá-
fall og jarðarför móður okk-
ar,
Sesselju Steinþórsdóttur
frá Sjólyst, Stokkseyri
Bjarnheiður Þórðardóttir,
Lovísa Þórðardóttir,
Óskar Þórðarson,
Sigursteinn Þórðarson.
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för móður og tengdamóður
okkar
Sigríðar Ögmundsdóttur
frá Fáskrúðsfirði.
Sigrún Björnsdóttir,
Jóbanna Björnsdóttir,
Birna Björnsdóttir,
Benedikt Björnsson,
Kristín Magnúsdóttir.
Alúðarþakkir flytjum við öll-
um þeim nær og fjær, sem
auðsýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og jarð-
arför
Eiríks Benediktssonar
Háaleitisbraut 22.
Sérstakar þakkir viljum
við flytja tengdafólki hans
öllu fyrir þá miklu hjálp,
sem okkur var veitt.
Ingibjörg Jóhannsdóttir,
börn, tengdadóttir og
barnabörn.
HANN lauk hérviist sinni um
þessi jól, eða 24. desember svo
sem segir í minningargrein í
Morgunblaðinu 4. jan. s.l. og
vísa ég þar til uim uppruna hans
og ýms æfiatriði.
Ef til vill munu fleiri en ég,
andvarpa og segja með hinu
gaimla viðlagsorði: jæja, jæja,
þá hringir Stjáni ekki oftar
með sinn létta tón, léttandi
manni lundina, þar sem sá
glettnisbrunnur virtist aldrei
uppausinn.
Ljóðformið lá honum svo
laust á vörum, að flest fyrir-
bærí féliu í stuðla og það jafn-
an með næmri tilfinningu fyrir
hinni skoplegustu hlið.
Þegar tailað er um velgjörða-
menn samfélagsins, gleymist oft,
að geta manna eins og Krist-
jáns, manna sem bera kyndil
gleðinnar frá manni tál manns,
sem þrátt fyrir ýmsa mannlega
galla létta sér og öðrum byrð-
ar hversdags andstreymis, með
óbilandi léttlyndi og glaðværð.
Hver slíkur, er oftar en hann
veit sjálfur, að gefa gjafir, sem
hinn fáláti alvörumaður gefur
sjaldan eða aldrei. Margar
þessara gjafa Kristjáns eru ó-
gleymanlegar mér og öðrurn.
Að vísu munu þær flestar í
því formi, sem bezt ails íslenzks
máls hafa þolað geymsduna,
jafnvel glifrað sem perlur um
óútreiknanlega langa tíð, þ. e.
hið sérstæða ljóðform, fer-
skeytlan.
Ekki mun Kristján hafa not-
ið mikils lærdóms í bernsku, en
hans góða greind, og ekki síst
eðli'shneigð hans til ljóðagjörð-
ar, mun mjög hafa stuðlað að
auknum orðaiforða og leikni í
meðferð íslenzks máls. SHkt
föndur, hlítur að verða hverjum
þeim nokkur skóli, er við það
fæst.
Á góðri stund gat hann látið
leiftra af vörum eins og t. d.
þessa:
Æskufjör þitt enginn beislar,
eða rós á hýrri brá.
Hár þitt er sem gullnir geislar
glaðri morgunstundu á.
Eða taka í senn létt og þó
hátíðlega á alvarlegum atvikum,
eins og þegar íbúð hans,
(bragginn) brann:
Lífið tíðum lék mig grátt,
ljótir hentu skaðar.
Hingað til ég hef þó átt
heiima einhversstaðar.
Ekki skal mitt bogna bak,
þó braggann tæki eldur.
Kristur átti ekkert þak,
eða skýli heldur.
Ef að rétt hér að er gáð,
eru leiðir margar,
sendir eilíf Alheimsnáð
eitthvað mér til bjargar.
Eða glettnin við bindindis-
manninn:
Þér ég gæti stundir stytt
stórum bætt í sinni,
ef ég hellti í höfuð þitt
úr háifflösku minni.
Ekki var þá heldur hlífnin við
sjálfan sig:
Stjáni kemur, Stjáni fer ,
Stjána er fátt til varna.
Hann er að drepast, hvort
sem er
helvítið að tarnia.
Það var því engin ástæða tH,
að ég tæki illa upp fyrir hon-
um þó að hann segði við mig:
Svona næstum sama er mér
og sýnist lítdll skaðinn,
í alsælu hvort Ingþór fer
eða verri staðinn.
Ei'tt 'Sinn er hann leit til baka
yfir eigin æfi, og kvaðst vera
ríkur án aura:
Það tel ég mér á við auð,
að eiga brot og galla.
/Efi þeirra er yndissnauð
sem aldrei hrasa og falla
Vel undi hann sjálfur þessari
sjálfsyf .rlýsingu:
Kristján illa kann við þras,
kunnur að snillilýgi,
en, ef það hillir undÍT glas,
er hann á fyllirí.
Snillilýgi kallaði hann oft
skáldlegar frásagnir.
Vitanlega hlaut stundum eitt-
hvert angur að sækja að hon-
um, sem flesta hendir einhvern-
tíma, en þá gat hann líka haft
það til að gera sér og öðrum
það bros/legt, eins og með þess-
ari:
Æfi mín er einskis verð,
eintómt grjót og klakL
Allt sem þurfti í þessa ferð,
það var skófla og hakL
Skyldi nokkur annar hafa
endað ljóð þannig?
Þegar eitt sinn dagur
lífs míns dvín
og deyr hið gamla breyska
fyllisvín;
nær augurn mínum hverfur
hugljúf Fold,
ég hlakka til, að verða
íslenzk mold.
Ekki hlífðist hann við, að
nota þau orð um sjálfan sig,
sem engum okkar hefði dottið
í hug að viðhafa um hann •—
og vel vissi hann, að hverju fór,
enda sagði eitt sinn svo:
Ég hef sorgunuim sama þjappað
syndanna þvegið gólf.
Nú er allt klárt og klappað
og klukkan að verða tóLf.
Ekki má Itte á þetta sem neitt
úrval úr ljóPuim Kristjáns, enda
slíkt ekki í mínum höndum þó
tiiL kynni ei'tthvað að vera skrilf-
að, heldur aðedns gripið sem
sýnishorn af því einu sem af
tilviljun hefur lent í mínum
höndum, og ætti að vera nóg til
að sýna, að honum gat orðið
allt að ljóði og því skemmtilega
smellnu ,án meiðinga.
Tæpast rmmdi Kriistjón hafa
talið mig hrekkjalaust sta-nda
við orð mín, ef engin staka
flyti hér með utan hans eigin,
enda hafði hann fylUlega til
góðrar kveðju unnið.
Stundum heyrist sagt, að
flest minningarorð og ræður sé
tómt lygaskjall um þann er far-
inn en líka má segja, að
ekki sé seinna vænna að
viðurkenna hið góða í fari hiins
farna og það í fullu ljósi án
skugga breyskleikanna, sem
flestu mer jafnan tiltækara að
minnast á og gleymist oft við
það, að m'nnast hins góða.
Þar sem við Kristján þótt-
umst oftast því betrl, sem við
gátum lýst hvor öðrum meir á
niðrandi veg, ætla ég nú í lok
þessara orða, að sleppa allri
„snillilýgi“ en setja kveðju
mína og samferðarþökk í „fer-
skeytta viðurkenningu".
Grínið eins og gróðrarskúr,
græddi sár og hressti veika;
gullkorn, sem hann gróf upp úr
grjóti hversdagsörðugleika.
Ingþór Sigurbjs.
Hjartans þakklæti mitt til
allra þeirra fjölmörgu er
glöddu mig með blómum,
heillaóskum og höfðinglegum
gjöfum á 70 ára afmæli mínu
19. janúar.
Sérstaklega vil ég þakka
Ragnari Jónssyni, forstjóra
Þórscafé og frú, ógleymanlega
velvild og höfðingsskap., Guð
geymi ykkur öll.
Karl Jónsson,
Meðalholtl 2.
Þökkum hjartanlega auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför sonar okkar
og bróður
Gísla Þórðarsonar
Holti.
Guðrún Halldórsdóttir,
Þórður Marteinsson,
Halldór Þórðarson,
Marteinn Þórðarson.
LOKAÐ
eftir hádegi í (lag vegna útfarar Jóns Eyjólfssonar.
Lögmenn
Eyjólfur Konráð Jónsson
Jón Magnússon
Iljörtur Torfason
Sigurður Sigurðsson
Lokað í dag
kl. 12.30 — 4 vegna jarðarfarar
Jóns Eyjólfssonar, kaupmanns.
Jónskjör hf.