Morgunblaðið - 09.02.1968, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. FEBRÚAR 196«
17
S/VMAN HEFVR. TFklP
íLmfn <jrunnlau^$oii!
Allen Ginsberg:
LYSERGIC ACID
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON ÞÝDDI.
Það er margfalt milljónaeygð ófreskja
það er falið í öllum sínum fílum og sjálfum
það suðar á rafmagnsritvélina
það er rafmagn tengt við sig sjálft, ef það hefði víra
það er griðarstór Köngulóarvefur
ög ég er á seinasta milljónasta óendanlega fálmanga vefsins,
gremjunaut
týndur, aðskilinn, ormur, hugsun, sjálf
ein af milljónum kínversku beinagrindanna
einn af dæmigerðu mistökunum
ég Allen Ginsberg aðskilin meðvitund
ég sem vil vera Gu’ð
ég sem vil heyra hina óendanlegu alsmæstu sveiflu hins eilífa
samhljóms
ég sem bið skjálfandi þessarar upphimnislegu tónlistar í eldinum að
eyðileggja mig
ég sem hata Guð og gef honum nafn
ég sem geri mistök á eilífu ritvélinni
ég sem er Fordæmdur
En á hinum fjarlæga enda alheimsins er milljóneygða Köngulóin
sem er nafnlaus
og spinnur úr sjálfri sér endalaust
ófreskjan sem er ekki ófreskjan nálgast með epli, ilmvötn,
járnbrautir, sjónvarp, hauskúpur
alheimur sem étur og drekkur sjálfan sig
blóð úr hauskúpu minni
'tíbezk vera með loðið brjóst og Dýrahringur á maganum á mér
þetta fórnarlamb ófært um að skemmta sér
Andlit mitt í speglinum, gisið hár, blóðstorkur fyrir neðan augun,
tippsjúgur, skemmd, talandi lostagirnd
snápur, nöldurseggur, meðvitundarkippur , óendanleikanum
hrollur í augum allra Alheima
ég reyni að flýja Tilveru mína, ófær um áð halda áfram að
Auganu.
ég æli, ég er í dái, líkami minn er gripinn krampa, mig klæjéir
í magann, vatn úr munninum, ég er hér í Inferno
þornuð bein þúsund líflausra múmía nakin í vefnum, Draugarnir,
ég er Draugur
ég öskra þaðan sem ég er í tónlistinni, að herberginu, að
sérhverjum nálægum, þú, er þú Guð?
Nei, viltu að ég sé Guð?
Er ekkert Svar?
Verður alltaf að vera Svar, ansar þú,
og ef ég gæti sagt Ja eða Nei —
Guði sé Lof að ég er ekki Guð! Guði sé Lof að ég er ekki Gu'ð!
En að ég þrái Já frá Samhljóminum til að skilja til fullnustu
að sérhverju horni alheimsins, í hvaða ástandi sem er
Já það er.... Já ég Er.... Já Þú Ert.... Við
Við
og það hlýtur að vera Það og Þeir og hlutur Án Svars
Það skrfður, það bíður, það er kyrrt, það er byrjað, það
er bardagalúðrar það er margföld blóðstorknun
það er ekki von mín
það er ekki dauði minn í eilífðinni
það er ekki orð mín, ekki ljóð
varið ykkur orðin mín
það er DraugaGildra ofin af prestum í Síkkím e'ða Tíbet
rammi sem þúsund þræðir í ólíkum litum
eru strengdir á, andlegt tennisnet,
sem ég sé upphimnislegar ljósöldur glitra í þegar ég horfi
bjarta orku hringast kringum þræðina eins og í billjón ár
þræðina breyta litbrigðum fyrir töfra einn breytist í annan
einsog ef
DraugaGildran
væri smækkuð mynd af Alheiminum
meðvitandi skynjandi hluta af hinni skyldu vél
sem gerir sveiflur útávið í Tímann að Athugandanum
sem breiðir út smækkaða mynd sína í eitt skipti fyrir öll
endurtekna niðurávið á hverri mínútu með endalausum tilbrigðum
gegnum sig sjálfa
því hlutar hennar eru allir eins
Nokkur örfáein orð
um Allen Ginsberg
GINSBERG sá er fæddur 3.
júni og er því fjörutíu og eins
árs fimm mánaða og ellefu daga
þegar þetta er skrifað. Hann er
sonur hjónanna Naomi Ginsberg,
en hún var rússneskur innflytj-
andi og alla ævi snarge'ðveik
eins og segir í ljóðinu Kaddish
(Ny 1959) og Lois Ginsbergs, en
hann er mikið ljóðskáld og
skildi við Naomi í önnum brjál-
æðisins og hjá henni Allen þann
er hér um ræðir og sagður er
vera mesti hlussudólgur (beat-
nik) á norðurhveli jarðar. Allen
hefur reynt flest það er nöfn-
um tjáir að nefna. Ef maður
ætti að fara að telja upp af van-
efnum væri helzt að nefna hvarf
hans í Austurlöndum (hann
skildi þó eftir nokkur ljóð á
segulbandi), hann er forseti sam
barids marijuana-neytenda í
Bandaríkjunum og hefur reynt
flestar tegundir eiturlyfja, sem
nöfnum tjáir a’ð nefna svoað
jafnvel fróðustu menn á íslandi
skilja ekki þó vel sé leitað. All-
mikið umtál hefur hann vakið
fyrir ruddaskap í partium vest-
anhafs þarsem hann hefur leyst
niðrum sig á tíu mínútna fresti
til þess að halda fjörinu. Það
skal tekið fram að slík parti eru
ekki óalgeng meðal þess fólks
vestur þar er hefur atvinnu af
myndræmuiðnaði. Allen er sagð-
ur giftur bílstjóra sínum og
Þessi ímynd eða orka sem endurfæðir sig sjálfa í djúpi geimsins
frá Upphafi alls
í það sem gæti verið „0“ eða „Öm“ 1
og dregur á eftir sér tilbrigði af sama orðinu hringast um sjálfa sig
í sömu mynd og hin upprunalega Sýning
og mótar stærri ímyndir af sjálfu sér útígegnum dýpi Tímans
útávið hringað gegnum bönd úr fjarlægum Stjörnuþokum og
gríðastór stjörnuspeki
geymd, til að vera sjálfri sér trú, í Mandala málað á fílshúð,
eða ljós mynd af teikningu á hliðinni á ímynduðum Fíl sem brosir
þóað útlit Filsins sé ómerkilegur brandari —
þa’ð gæti verið Merki haldið uppi af logandi Djöfli eða trölli
skammæisins
eða í ljósmynd af minni eigin vömb
eða í auga mínu
eða í auga munksins sem gerði merkið
eða í auga síns sjálfs sem starir á sig sjálft að síðustu og deyr
og þó að auga geti dáið
og þó að auga mitt geti dáið
skelfur billjón eygða ófreskjan, hin Nafnlausa, hin Svarlausa
hin Frá-mér-hulda, hin endalausa Tilvera
vera sem fæðir sig sjálfa,
skelfur í hverju smáatriði, sér mismunandi hluti með sérhverju
auga í einu
Annar og ekki Annar færist eftir eigin lie’ðum
ég get ekki fylgt eftir
Og ég hef gert mér líkneski af ófreskjunni
og ég mun gera annað
því líður eins og leynisúíði
það skriður og gengur í bylgjum undir sjónum
það kemur og sigrað borgina
það gerir innrás undir sérhverri Meðvitund
það er nákvæmt eins og Alheimurinn
ég æli af því
því ég er hræddur um að missa af sýningu þess
það kemur fram hvort sem er
það kemur fram í speglinum hvort sem er
það þvæst útaf speglinum og drekkir áhorfandanum
það drekkir heiminum þegar þáð drekkir heiminum
það drukknar í sjálfu sér
það flýtur útvortis eins og lík full af tónlist
stríðsdynurinn í höfði þess
smábarnahlátur í brjósti þess
kvalaóp í svörtum sjónum
bros á vörum blindrar styttu
það var þar
ég átti það ekki sjálfur
ég vildi nota það sjálfur
vera hetja
en það er ekki þessari meðvitund til sölu
það fer ætíð eigin leiðir
það mun fullkomna allar verur
það mun verða útvarp allrar framtfðar
það mun hlusta á sjálft sig í tíma
það vill hvíld
það er þreytt á að hlusta á og sjá sig sjálft
það vill annað form annað fórnarlamb
það vill mig
það gefur mér góða ástæðu
það gefur mér ástæðu til að lifa
þáð gefur mér endalaus svör
aðskilda meðvitund og sjónvitund
það er bent á mig að vera Annar eða hinn, að segja
að ég sé báðir og vera hvorugur
það kemst af án mín
það er Báðir Svarlausir (það svarar ekki þessu nafni)
það suðar á rafmagnsritvélina
það ritar orð í brotum sem er
orð í brotum,
MANDALA
Guðir dansa á eigin líkömum
ný blóm opnast og gleyma dauðanum
H imnesk augu bakvið hugarangur sjónhverfingarinnar
Ég sé hinn glaða Skapara
bönd rísa upp í lofsaung til heimanna
Flögg og veifur í yfirburðum
Ein ímynd að lokum verður eftir þúsundeygð í Eilífðinni
Þetta eru Verkin! Þetta er Þekkingin! Þetta eru
endalok mannsins!
San Fransisco annan júní 1959
*) Orðin eru.............úr sanskrít.
förunaut Peter Orlovski. Báðir
eru kynferðislega truflaðir og
þegar þeir fer’ðast milli háskóla
í upplestrarskyni situr afturí
fólksvagninum geðveikur bróðir
Péturs, sem hefur ekki sagt eitt
orð áratugum saman. Dettur
mörgum í hug heilög þrenning
er þeir renna í hlað. Að sjá
Ginsberg í ræðustól er oplevelse
sem gaman ku vera að. Hann
hristir allskyns bjöllur og skraut
og syngur og gólar síðhærður
með alskegg og gleraugu, aug-
sýnilega frelsaður maður.
Ljóð það er hér birtist „Lys-
ergic Acid“ er ort um og undir
áhrifum hins fræga deyfilyfs
L.S.D. (Lanus Sit Deo) sic!! Ef-
laust má þræta um skáldlegt og
ljóðrænt gildi þess, en ljóðfð er
ágætt dæmi um þau afkvæmi
sem „L.S.D.- ........ geta fætt
af sér, og því hið athyglisverð-
asta aflestrar. Þess má geta, að
þó ljóð þetta sé langt, er það
alls ekki langt borið saman vi’ð
önnur ljóð Ginsberg. Hér á síð-
unni hefur áður birzt ljóð eftir
einn af þeim höfundum, sem
skipa má í flokk með Ginsberg,
það er Gregory Carso.
MYND þessi er ef Sigurði Guð-
mundssyni 3 ára. t dag er Sig-
urður þó 18 ára og stundar nám
í M.R., en vegna mjög sérstæðra
skoðanna á býflugnarækt og
pólitik og gúmístígvélasöfnun og
smyglmálinu mikla og sjálfum
sér, er þetta nýjasta mynd, sem
til er af Sigurði og ekki er
geymd í eldvörðu bankahólfi.
F.Á.T.
SIGURÐUR Guðmundsson er
varaformaður félags Automat-
ista, FÁT, sem heimili á í
Menntaskólanum í Reykjavík.
Engin stjórn er fyrir félaginu
né formaður, aðeins varaforma’ð
ur, sem fyrr segir. Þessa síðu
helga ég þýðingum Sigurðar í
anda Autamatista. Sjálfur hefur
Sigurður sett saman ritverk og
er þeira frægast: „Þvaður að
undirlagi móður minnar" er
birtist í Menntaskólasögum.
Þess má að lokum geta að,
sem varaformaður FÁT (félags
automatista) hefur Sigurður,
gert tvennt að baráttumáli fé-
lagsins.
1. Samræmdur opnunartími
leikhúsa.
2. Annaðhvort að sett vertíi
upp lágmynd af Guðjóni Samú-
elssyni á Sal, þar sem Jön Sig-
urðsson er nú, eða máluð verði
freskómynd af Jóhannesi Birki-
land á gólfið.
Aðrir félagar eru: Þórarinn
Eldjárn, Þorvaldur Guntilaugs-
son, Ingólfur Margeirsson.
MORGUKBlAÐSHUSINU