Morgunblaðið - 10.02.1968, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 19«8

Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthias Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
Fréttastjóri: Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 10-100.
Auglýsingar: Aðalstræti 6. Sími 22-4-80.
f lausasölu: Kr. 7.00 eintakið.
Áskriftargjald kr. 120.00 á mánuði innanlands.
SKÝRSLA OECD
TJ'fnahags- og framfarastofn-
^ unin hefir birt ársskýrslu
sína um efnahagsmál á ís-
landi, en stofnunin fylgist
rækilega með þróun efna-
hagsmála í öllum aðildar-
ríkjum, birtir um hana
skýrslur, leiðbeiningar og
aðvaranir þegar þurfa þyk-
ir. Er hér um merka starf
semi að ræða, sem oft hefur
borið verulegan árangur og
haft áhrif á afstöðu stjórn-
arvalda, jafnvel meðal stór-
þjóðanna. Þess vegna
fyllsta ástæða til að gefa
gaum að því, sem þessi
stofnun segir um efnahags-
málin.
í ársskýrslunni er gerð
grein fyrir þeim erfiðleik-
um, sem við fslendingar höf-
um átt við að búa vegna
aflabrests og verðfalls, en þó
er þar talið sennilegt, að
gjaldeyrisforði íslendinga
hætti að minnka á þessu ári
og jafnvel að hann gæti auk-
ist eitthvað á ný. Síðar seg-
ir orðrétt:
„Mikið mun þó komið
undir stefnu stjórnarvald-
anna og viðhorfi launþega,
atvinnurekenda og bænda.
Eitt helzta viðfangsefnið
verður, að draga úr verð-
hækkunum af völdum geng-
isfellingarinnar og koma í
veg fyrir, að óhjákvæmileg
verðhækkun innfluttra vara
verði til þess, að hrinda af
stað víxlhækkunum verð-
lags og kaupgjalds. Gengis-
fellingin var nauðsynleg
vegna mikils halla út á við,
er var afleiðing verðfalls og
aflabrests, ásamt of mikilli
hækkun kaupgjalds og ann-
arra tekna á undanfarandi
tímabili. Til þess að jafn-
vægi út á við náist á nýjan
leik, þarf að beina fram-
leiðsluöflunum í ríkara mæli
að útflutningi og að fram-
leiðslu, er komi í stað inn-
flutnings. Helztu leiðirnar til
þess að koma þessu fram eru
bætt samkeppnisaðstaða at-
vinnuvegana og minnkandi
kaupgeta neytenda af völdum
hækkaðs innflutningsverð-
lags. Verðhækkanirnar af
völdum gengisfellingarinnar
réttlæta því ekki hækkun
kaupgjalds. Áframhaldandi
festa í kaupgjaldi og verð-
lagi er því nauðsynlegt skil-
yrði þess, að gengisbreyting-
in sé ekki unnin fyrir gýg.“
Eins og þessi orð bera með
sér, telja sérfræðingar Efna-
hags- og framfarastofnunar-
innar mjög mikilvægt, að
verðhækkanir af völdum
gengisfellingarinnar leiði
ekki til kauphækkana þegar
í stað; þvert á móti sé nauð-
synlegt að forðast eins og
frekast má verða víxlhækk-
anir kaupgjalds og verð-
lags.
Það ætti raunar að vera
augljóst, að þegar útflutn-
ingstekjur þjóðarinnar
minnka á einu ári um ná-
lægt 2000 millj. króna, þá
getur afleiðingin ekki orðið
önnur en kjaraskerðing lands
manna allra. Þessi kjara-
skerðing er því miður stað-
reynd, sem engar kaup-
gjadsbreytingar fá um þok-
að. En skilyrði þess, að á ný
sé hægt að treysta efnahag
þjóðarinnar og undirbúa
nýja framfarasókn er ein-
mitt, að nú takist að forðast
hækkanir, sem gera mundi
áhrif gengisfellingarinnar að
engu.
Meginatriði er að nýta sem
allra bezt vinnuafl og fram-
leiðslutæki þjóðarinnar. Þess
vegna þarf að uppræta það
atvinnuleysi, sem bryddað
hefur á, og skapa öllum
mönnum tækifærir til eins
mikillar vinnu eins og þeir
telja sér henta. En til þess að
það megi takast, er nauðsyn-
legt að forðast kaupgjalds-
hækkanir, sem hafa mundu
samdrátt í för með sér.
ÁSTÆÐULAUST
UPPÞOT
lVTenn minnast þess, að í
samstjórn Sjálfstæðis-
flokksins og Framsóknar-
flokksins ástunduðu Fram-
sóknarmenn þá iðju að reyna
að þakka sér allt, sem vel
var gert, en skamma Sjálf-
stæðisflokkinn fyrir það, sem
miður fór. Sjálfstæðismenn
létu þetta ekki á sig fá á
þeim tíma, heldur reyndu að
halda stjórnarsamstarfi sem
beztu og traustustu, svo að
unnt yrði að ráða málum
þjóðarinnar til sem farsæll-
asta lykta. Reynslan varð
líka sú, að fólkið sá, hve ó-
heilbrigð þessi iðja Fram-
sóknarmanna var og veitti
Sjálfstæðisflokknum aukið
traust, er til kosninga dró.
Vegna skrifa Alþýðublaðsins
að undanförnu hafa allir gott
af því, að þetta sé nú rifjað
upp. Og hitt er víst, að leið-
togar Sjálfstæðisflokksins
munu nú eins og áður láta
samstarfsflokk sinn njóta
sannmælis og ekki reyna að
eigna sér allt, sem vel er gert,
né heldur að reyna að koma
á Alþýðuflokkinn því, sem
ver hefur gengið.
Út af fyrir sig er eðlilegt,
að sitt sýnist hverjum um til-
Ékv'M
VRJ
UTAN ÚR HEIMI
Kórea og nálæg lönd.
Hyggja N-Kóreumenn á innrás?
SEOUL, (Associated Press) —
Láta Norður-Kóreumenn til
skarar skríða, eins og þeir
hafa látið liggja að síðustu
mánuði, hefja aftur innrás
suður fyrir 38. breiddarbaug-
inn og stofna þannig til ann-
arrar styrjaldar í Asíu? Ef svo
fer, hafa þá hersveitir Sam-
einuðu þjóðanna í Suður-
Kóreu bolmagn til að hrinda
innrásinni?
Þessar spurningar heyrast
oft hér, nú þegar spennan
eykst við vopnlausa beltið
milli Suður- og Norður-Kór-
eu.
í herafla Sameinuðu þjóð-
anna eru 5'50 þúsund manna
lið Suður-Kóreumanna, harð-
snúið og þrautþjálfað, en að-
allega búið vopnum frá Kór-
eustyrjöldinni og síðari heims
styrjöldinni, — tvö herfylki
Bandaríkjanna, sem ásamt
öllum aðstoðarbefsveitium nær
50 þúsundum manná, — oig
stórskotaliðsherdeild frá Thai
landi.
Flestir amerískir her.for-
ingjar og óbreyttir liðsmenn
sem gaettu síns hluta af hinni
240 km löngu landamæralínu,
töldu enga möguleika á end-
urnýjuðum hernaðarátökum
— þar til í október 1966.
Fram til þess tíma var and-
rúmsloftið sæmilega kyrrlátt.
Varðliðssveitir Sameinuðu
þjóðanna mættu oft árekstra-
laust hermönnum frá Norður-
Kóreu, hvorir sínum megin
markanna.
En í október og nóvember
árið 1966 fór ástandið að taka
á sig aðra mynd, er skyndi-
lega kom til blóðugra átaka
við landamærin.
Suður-Kóreumenn voru í
þann veginn að senda heilt
herfylki af þjálfuðustu mönn-
um sínum til Víetnam um
miðjan október, þegar fyrstu
árekstrarnir urðu. Norður-
Kóreumenn réðust úr umsátri
á matvælaflutningabifreið að-
eins 500 m frá vopnahléslín-
unni. Umsátursmenn vörpuðu
handsprengjum, skutu af vél-
byssum og drápu þannig sex
Suður-Kóreumenn, sem þeir
skildu eftir, er þeir höfðu
rænt þá klæðum og vopnum.
Að svo búnu flúðu þeir norð-
ur yfir landamærin.
Á frostmorgni í nóvember
1966 laumaðist flokkur her-
manna frá Norður-Kóreu yfir
landamærin og skaut, stakk
og barði til bana sex Amerík-
ana og einn Suður-Kóreu-
mann.. Þessi atburður vakti
meiri athygli heimsins en
nokkur fyrri atburður, þar
sem hann skeði síðustu
klukkustundir opinebrrar
heimsóknar Johnsons Banda-
ríkjaforseta til Kóreu.
En á eftir fylgdu fleiri íirás-
ir.
Upplýsingadeild hersins hér
segir, að meira en 250 Norð-
ur-Kóreumenn hafi verið
felldir eða teknir höndum í
landamæraerjum síðan í októ
ber 1966. Mannfall í liði S.þ.
hefur á sama tíma verið 120
þar af 22 ungir Ameríkanar.
Skýrslur herma, að 150 sinn-
um hafi komið til hernaðar-
átaka.
Aðeinns átta sinum kom til
árekstra árið 1964 og tuttugu
cj sjösinnum árið 1965.
Jafnvel enn voveiflegra er
að sjá, að um 200 vopnaðir
Norður-Kóreumenn hafa ver-
ið drepir eða handteknir við
skæruhernað langt suður af
vopnahléslínunni. Er það um
þrisvar sinnum hærri tala en
á nokkrum undanfarandi ára,
að sögn yfirvalda Kóreu. —
Leiðtogar Suður-Kóreu, með-
al annarra Ching Hee Park
forseti, líkj-a ástandinu nú við
það, sem var rétt áður en
Kóreustríðið brauzt út í júní
1950.
Kim Sung-Eun varnarmála-
ráðherra hefur hvað eftlr ann
að varað við því, að Norður-
Kóreumenn væru að undir-
búa endurnýjun hernaðará-
taka, sennilega þó í formi
skæruhernaðar í þetta skipt-
ið, fremur en að leggja út í
hið hefðbundna stríð sem
reyndist þeim svo dýrt og
bandamönnum þeirra, Kín-
verjum.
Einn af yfirmönnum liðs
S.þ. sagði, að þessi ógn komm
únista hefði alltaf verið yfir
vofandi, en hinar auknu of-
beldisaðgerðir að undanförnu
séu „sennilega til komnar fyr-
ir aukið vonleysi leiðtoga
Norður-Kóreumanna“.
Hann bætti við: „Líklegt er
að þeir reyni að skapa ótryggt
ástand í Suður-Kóreu til að
koma í veg fyrir það að ýms-
ir aðilar hætti á að lána Suð-
ur-Kóreumönnum fé til langs
tíma, en það er nauðsynlegt
til að koma föstum fótum
undir fjárhag þessa vaxandi
lýðveldis".
Þá sagði hann einnig, að
Norður-Kóreumenn hefðu til
þessa ekki haft erindi sem
erfiði af þessari starfsemi
sinni. Þeir hefðu ekki fengið
neina bændur í Suður-Kóreu
til aðstoðar við sig, en hins
vegar væru bæði yfirvöldin í
landinu og her S.þ. nú miklu
betur á varðbergi en áður og
Framhald á bls. 27
lögur til lausnar á vanda eins
og þeim, sem ríkisstjórnin er
nú að leysa, enda hljóta
margar tillögur að koma
fram um tekjuöflun og sparn
að, þegar þannig hagar til
sem raunin er nú á. Er eðli-
legt að ráðherrar geri grein
fyrir slíkum ólíkum sjónar-
miðum og tillögum.
En að því er almanna-
tryggingar varðar, sem Al-
þýðublaðið ræðir nú mest
um, þá efast að vísu enginn
um áhuga Alþýðuflokksins á
þeim málum, en hitt er stað-
reynd, að Sjálfstæðismenn
hafa ekki síður átt þátt í
þeim ráðstöfunum, sem gerð-
ar hafa verið til að efla al-
mannatryggingarnar. Hitt er
Ijóst, að það er eins um al-
mannatryggingar eins og
aðra þætti þjóðlífsins, að þær
þarf að endurskoða við
breyttar aðstæður, og stöðn-
un á því sviði er ekki heppi-
legri en á öðrum sviðum í
þjóðfélagi, sem er í örum
vexti og þar sem stöðugar
umbreytingar eiga sér stað.
Að undanförnu hafa ýmsar
ábendingar komið fram um
endurskoðun almannatrygg-
inga og þar á meðal um sam-
hengi þeirra og skatt-
greiðslna. En Morgunblaðið
getur sagt Alþýðublaðinu, að
algjörlega er ástæðulaust það
uppþot og gauragangur, sem
birtzt hefur í ritstjórnar-
greinum Alþýðublaðsins síð-
ustu daga. Lætur Morgun-
blaðið svo útrætt um þetta
mál.