Morgunblaðið - 10.02.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 1068
Sveinn Ársælsson út-
gerðarmaður — Minning
Fæddur 26 12 1915
Dáinn 3. 2. 1968.
SVEINN fæddist 16. desemtoer
1915, gonur hjónanna Laufeyj-
ar Sigurðardóttur og Ársæls
Sveinssonar, útgerðarmanins á
Fögruibrekku í Vestmannaeyj-
um.
Hann ólst upp í stórum syst-
kinahóp við öll þau fjölþættu
störf, sem fylgja umsvifuim út-
vegsbónda í Eyjum, en heldur
síðan til Reykjavíkur og geng-
ur í Verzlunarskóla íslands. Fer
skömmu fyrir upphaf síðari
heimsstyrjaldarinnar til Skot-
lanids til náms og Starfs, en held
ur síðan heiim til Eyjia á ný og
starfaði síðan við útgerð og
verzlun í samvinnu við föður
sinn og systkini, allt þar til
hann andaðist laugardaginn 3.
febrúar sl.
Sveinn kvæntist Bernódíu Sig
urðardóttur þann 4. júná 1955
og eignuðust þau þrjá drengi
saman, þá Ársæl, Svein Bernó-
dus og Sigurð Karl.
Auk þess ólust bönn Bernó-
díu frá fyrna hjónabandi hennar
upp hjá þeim hjónum, og eru
tvö þeirra á lífi nú, Hlöðver og
Auður.
Ég kynntist frænda mínum
Sveini fyrst árið 1935, en þá
drvaldi hann sumarlangt í
Reykjavík við afgreiðslustörf í
Völundi. Var hann auk þess
oftlegar bifreiðastjóri hjá föður
mínum í skemmtiferðum, en þó
minmsstæðastur í langferð, sem
hann fór með okkur feðgum
austur í Öræfi, allt að Svína-
fellL
Siveinn var hvarvetna au-
fúsugestur, þar sem hann kom
t
Maðurinn minn og faðir
okkar,
Chr. Berndsen,
andaðist 9. febrúar.
Mary E. Berndsen og börn.
t
Eiginmaður minn,
Sigurður Arinbjarnar
bókari, Álftamýri 32,
andaðist á Landspítalanum
fimmtudaginn 8. febrúar.
Bettý Arinbjarnar og böm.
á bæi á ferð þessari, því að á
flestuim þeirra voru menn, sem
höfðu faxið á vertíð til Ársæls
á Fögrubrekku og höfðu á-
nægju af að rifja upp kynni sín
við þennan geðþekka mann og
heimili hans. Þannig var allt
líf Sveins, allir sem honum
kynntust áttu aðeins góðar
minningar frá samverustundun-
um með honum, því viðmót
hans var svo einstaklega hlýtt,
en þó voru það börn og ungl-
ingar, sem hann átti allra bezt
með að umgangast. — Bói eins
og hann var kallaður af kunn-
ugum, — hann var beztur í
augum þeirra.
Ýms áhugiamál átti Sveinn,
sem hann varði til frístundum
sínum og bar þar eðlilega hæzt
golfiðkun hans, en þar var hann
um áratuga skeið fremstur í
flokkL bæði á Eyjamótum og
eins íslandsmeistari tvö
skipti. Mun hans rninnzt sem
golfmanns hér á öðrum stað í
blaðiny.
Kvikmyndun var eitt af á-
hugamálum hans, og náði hann
þar einnig mjög langt, eins og
Surtseyjarmynd hans ber bezt
vitni.
Fyrir nokkrum árum veiktist
Sveinn alvarlega og náði aldrei
fullri heilsu eftir það, en með
undraverðri þolinmæði tókst
honum þó að yfirvinna sjúk-
dóminn að nokkru, þannig að
hann hafði sæmilegt starfsþrek
t
Jarðarför móður okkar og
tengdamó'ður,
Önnu Eymundsdóttur,
fer fram frá Fossvogs-
kirkju mánudaginn 12. febr.
kl. 10,30.
nú seinni árin. Þó fór svo að
lokum að kallið kom, fyrirvara-
l'aust, laugardaginn 3. febrúar
sL
Kona Sveins stóð með honum
eins og klettur 1 hinum erfiðu
veikindum, og þá reyndist hún
honum bezt, er mest á reyndi.
Sveinn viar afburð!a heimilis-
faðir og er því mikill missir
eiginkonu og bama, en minn-
ingin um góðan dreng, sem
alla vildi gleðja en engan særa,
er fjársjóður. sem enginn getur
frá þeim tekið.
Nú þegar frændi minn er að
leggja u.pp í sína hinztu ferð,
meina að starfa Guðs um geim,
þá óska ég honum góðrar heim-
komu, því ég veit, að þar bíða
vinir í varpa, sem von er á
gesti .
Blessuð sé minning hans.
Leifur Sveinsson.
í DAG verður til moldar bor-
inn í Vestmannaeyjum Sveinn
Ársælsson, útgerðarmaður, er
lézt langt fyrir aldur fram hinn
3. febrúar sl.
Þá kemur mér jafnan nafni
minn í hug þegar ég minnist
góðra manna. Fundum okkar
Sveins bar fyrst saman árið
1952. Ég var þá nýkominn úr
skóla og gerðist aðMoðarmaður
yfirvaldsins í Vestm.annaeyjum.
Dvöl mán þar um tveggja ána
skeið var mér hin ánægjuleg-
asta reynsla og skóli. Frá þeim
tíma geymi ég margar minna
mætustu minninga.
Tilviljun ein réði því að fund
um okkar Sveins bar fyrst sam
an. Við vorum báðir, og þó
sennilega nafni minn öllu
meira, unnenidur góðrar tónlist-
ar. Eftir einn konsert sem við
sóttum báðir var okkur boðið í
kaffi hjiá sameiginl'egum kunn-
ingja. Þar kynntist ég Sveini
fyrst. Tókst þá með okkur vin-
áfta er síðan hefur haldist. Áð-
ur en við skildum um kvöldið
tók Sveinn af mér það loforð,
að ég hæfi gólfleilk þá um vor-
ið, en hann lofaði í mót að veita
mér tilsögn. Vegna þessa fund-
ar okkar og kynna minna af
Sveini á ég honum ómœlda
skuld að gjalda.
Um vorið kom hann með
Mýju sína og yl og sagði: Jæja,
nafni mlnn, nú er komið vor og
þú manst hvað við töluðum í
vetur.
Hann lá heldur ekki á li<fi
srnu við kennsluna. Betri leið-
beinanida en hann var ekki hægt
að hug^a sér. Höfuðáherzlu
lagði hann á fþróttina vegna
íþróttarinnar. Metorð eða verð-
laun máttu ekki verða takmark,
heldur átti drengilegur leikur,
holl hreyfing, útivist og góður
félagsskapur, þar sem hver þátt
takandi gerði sitt ítrasta á vegi
t
Útför eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa
Sigurðar Arnórs
Jónssonar
fyrrverandi vigtarmanns,
fer fram frá Akraneskirkju
mánudaginn 12. febr. kl. 14.
Jarðsett verður að Görðum.
Bílfer'ð frá Umferðarmiðstöð-
inni kl 10.
Guðlaug Jónsdóttir,
Þórdís Sigurðardóttir,
Hreiðar Jónsson
og barnabörn.
t
Kveðjuathöfn og bálför bróð-
ur okkar
Markúsar F.
Sigurjónssonar
hefur farið fram.
Þökkum af alhug auðsýnda
samúð.
Björg Sigurjónsdóttir,
Jóhanna Sigurjónsdóttir,
Hlíf Sigurjónsdóttir,
Rögnvaldur Sigurjónsson,
Hörður Sigurjónsson
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúð
við andlát og jarðarför
Jóhanns Þórðarsonar,
Vitastíg 9.
Sérstakar þakkir til kvenfé-
lagsins í Þykkvabæ og allra
Þykkbæinga, sem á einn eða
annan hátt aðstoðuðu við
útförina og sýndu hinum
látna virðingu sína.
Fyrir hönd sona hins látna
og annarra vandamanna.
Sigurður Jóhannsson.
Börn og tengdabörn.
fullkomnunar að vera mark-
ið.
Mér er sérstaklega minnis-
sfcæð keppni ein, er við tókum
þátt í, þetta fýrsta sumar mitt
í Vestmannaeyjum. Ég naut þá
enn tilsagnar Sveins. Hann
hafði leiðbeint mér við kylfu-
val, um stöðu og anoað er að
gölfleik lýtur. Nú bar svo við
að við skyldum leika saman í
útsláttarleik og hafði ég all-
mi'kla forgjöf á .nafna minn
Hann hefði auðveldlega getað
sigrað mig og þannig unnið til
verðlauna. En hann hélt áfram
leiðbeiningarsfcarfi sínu í keppn
inni, af því að hann vildi að
ég næði góðum árangri og fram
ast var unnt. Leik okkar lauk
með því að ég yann hann vegna
forgjafarinnar og leiðbeininga
hans, einungis til þess að tapa
fyrir næsta manni, þegar ég
naut ekki leiðsagnar hans. Ég
er sannfærður um að Sveinn
lagði þó alúð sína í leikinn að
fullu í þetta sinn eins og ávalt,
enda hefði það brotið gegn rétt-
lætisvitund hans, ef hann hefði
látið mig vinna sakir þess að
hann dró af sér. Þannig ætlað-
ist hann til þess, að hver mað-
ur legði jafnan alla sína getu í
drengilegan leik. Þótt Sveinn
hafi ekki alltaf vegna eri'lsams
starfs síns og síðar veikinda get
að helgað golfíþróttimni jafn-
mikinn tíma og við vinir hans
hefðum stundum óskað, þá hef-
ur hann þó ávalt verið í röð
fremstu golfleikara okkar. Hann
var tvisvar sinnum ísl'andsmeist
ari í golfi, árin 1957 og 1959.
Það staðhæfi ég að engum ís-
landsmeistara hafi jafnmargir
golfleikarar samglaðst og þá er
hann bar sigur úr býtum. Hann
var ævinlega dæmágeirður
drengur að leik.
En ekki einasta í leik heldur
og í starfi og ef til vill fyrst
og frem®t í starfi og daglegri
umgengni var hann drengskap-
armeður. Hann var fyrst og
fremst integer vitæ, scelerisque
puruis — Hann var flekklaus mað
ur og hjartahreinn. — Hann
♦hafði mun stærra hjarfca en
flestir okkar samferðamenn.
Hann mátti aldrei svo aumt sjá,
að hann ekki reyndi að bæta.
Sveinn var sérstakt prúðmenni
í allri framkomu, hógvær mað-
ur og hlédrægur er gerði jafn-
an meiri kröfur til sjálfs sín eni
annarra. Hann var jafnframt
traustuir fyrir og stóð fast á
skoðunum sínum er hann vissi
réttar og þoldi ekki órétt, sér-
staklega ef honum virtist sem
annar en hann sjálfur væri ó-
rétti beittur. Það er mikil eftir-
sjá í jafnmiklum drengskapar-
manni, en við áttum því láni
að fagna að njóta siamvistanna
við ha-nn, eigum frá þeim fagr-
ar min-ningar um hugljúfan vin.
Ég vil þa-kka þér Sveinn, fyr-
ir það fordæmi, sem þú hefutr
gefið okkur öllum urmendum
golfíþróttar á íslandi. Ég vil
þakka þann skerf, sem þú h-efur
lagt fram við að auka við skyn
okkar á fegurð landsins og holl
u-stu góðnar íþróttar, á drengi-
legri k-eppni og þörf heilbrigðs
félagsskapar.
Yið þökkum þér ómælda gest-
risni og viná'ttu ykkar.
Frú Bernódíu Sigurðardóttur
og bönrum þeirra öllum, flyt
ég innilegu'stu sa-múð'arkveðjur
frá okkur, vinum hans, íslenzk
um golfleikurum.
Sveinn Snorrason.
Friðrik Helgason
— bóndi á Bimiifelli í Fellum
FRIÐRIK var fæddur 11. júlí
1903 að Hallgilsstöðum, Arnar-
neshreppi, Eyjafjarðarsýslu son-
ur hjónanna, Helga Þórðarsonar
og Halldóru Tómasdóttur, elztur
fjögurra systkina. Voru þau
hjónin nokkur ár vinnuhjú hjá
Stefáni skólameistara á Möðru-
völlum í Hörgárdal. Ólst Friðrik
upp með foreldrum sínum fram
um fermingu, fyrst í Hörgárdal,
en síðar víðar í Eyjafirði. Eftir
fermingu fór ha-nn til Steingríms
Þorsteinssonar er bjó m.a. á Birn
ingsstöðum og Skógum í Fnjóska
dal og var hjá honum þar til
hann fór í Laugaskóla í Reykja-
dal haustið 1925. Á Laugas-kóla
kynntist hann konu sinni, er nú
lfir mann sinn, Birnu Ólafsdótt-
ur frá Birnufelli, sem þar var
einnig við nám. Um vorið 1926
ræðst hann svo vinnumaður að
Birnufelli til föður Birnu, Ólafs
Bessasonar a-nnálaðs skörungs-
bónda. Þau Friðrik og Birna gift
ust 6. nóv. 1931. Búskap byrjuðu
þau á hluta úr Birnufelli vorið
1932. Á síðari árum bjuggu þau
á hálfri jörðinni á móti Ragnari,
bróður Birnu. Friðrik hafði
'engi framan af búskaparárunum
beitafhús neðst í fjallinu. Hafði
fé sitt að mestu þar, en sauð-
fé var að-albústofninn. Á beitar-
húsunum ræktaði hann mikið
tún.
Saga Friðriks er saga bóndans.
Friðrik var starfssamur mjög,
ágætur verkmaður, slitviljugur,
léttur á fæti svo að frábaert var,
enda spordrjúgt við fjárbúskap
á Birnufelli. Orð fór a-f hjálp-
semi hans og greiðvikni við ná-
granna og var hann vinsæll í
nágrenni síu. Skap Friðiriks var
létt og bar maðurinn jafnan með
sér léttlei-ka, sem virtist óvenju
samofinn hið ytra og innra.
Hjónaband Friðriks og Birnu
var með ágætum svo að til fyrir-
myndar var. Síðustu árin eftir að
Birna tapaði sjón, svo að hún
átti örðugt með lestur, þá las
Friðrik fyrir hana öllum stund-
um er hann mátti við koma, en
hún hefir verið bókhneigð og
bókelsk svo að orð hefir verið á
gert.
Fyrir nokkrum árum tók Frið-
rik að kenna sjúkleika, sem
fylgdi honum síðustu árin. Var
það hjartabilun og varð hann að
staðaldri að neyta lyfja. Lítt
fannst þetta þó á Friðri-kL var
janan létt yfir honum. En auð-
vitað gætti þessa sjúkleika á
vinnuþreki hans og hafði hann
því minna umleikis í búskap sín
um.
Þau hjón voru jafnan vel sjálf-
bjarga í búskap sínum, höfðu
ágæta forsjá og Frið-rik talinn i
röð hina betur stæðu bænda í
sínu umhverfi.
Þau hjón eignuðust 2 börn,
Þórunni Kristbjörgu, sem er gifi
og búsett á kauptúúninu í Vopna
firði og Óla-f Bessa, sem er
ógiftur.
Friðrik skilur eftir hlýjar
Framhald á bls. 19
Hjartans þakkir sendi ég
öllum þeim, sem minntust
mín á sjötugsafmælinu 2.
febrúar.
Sigríður Jónsdóttir
Sjafnargötu 1.