Morgunblaðið - 22.02.1968, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. FEBRUAR 198«
— Farið á sjó I Keflavíkurtiöfii
ÞAð er ys og þys við Kefla-
víkurhöfn, þegar bátarnir eru
komnir inn og byrjað er að A
landa. Skipstjórarnir gangaá
milli bátanna og rœða um
fiskiríið og miðin og það er
heitt á könnunni. Blaðamað-
ur Mbl. brá sér niður á bryggj •>&%.}' < wfmSmfí al
er of heitt, þá er svo leiðin-
legt“, svarar þessi ungi herra
maður um leið og hann byrj-
ar að draga inn færið, því
það er á.
— „Sko, gæjann", segir sá
er enn dorgar“, svakalega er
hann stór“.
Við kveðjum þessa hressi-
legu pilta, sem vilja heldur
láta kuldann bíta sig í fing-
urgómana, og eyrnarsneplana
heldur en að sitja sveittir í
skólastotfunni. En það er ekki
víst að skipstjórunum finnist
fiskurinn, sem strákarnir
veiddu, vera nógu stór, en
strákarnir eiga líka eftir að
stækka og sækja dýpra á
miðin.
Við héldum yfir á næstu
bryggju og hittum þar Árna
Árnason, skipstjóra á Ólafi
Magnússyni, 56 tonna bát, og
röbbuðum við hann á meðan
hann færði bátinn yfir að
næstu bryggju, en þeir voru
búnir að landa línufiskinum.
Árni Árnason, skipstjóri á
Ólafi MagnússynL

ur í Keflavík seinnipart dags,
þegar bátarnir voru að koma
að, og það var líf í tuskun-
um þar.
Við smábátabryggjuna í
Keílavík sáum við 3 litla
stráka, sem voru að dorga
við borðstokkinn á línubát.
Við röbbuðum við strákana,
sem sögðust heita Hallgrím-
ur, Einar og Pétur.
— Eruð þið ekki í skóla
strákar?
— „Jú, við erum í barna-
skólanum", segja tveir í sömu
svipan.
— „Ég er ekki byrjaður“,
svarar Pétur, „ég er nýkom-
inn úr sveitinni".
— Megið þið vera að því
að líta til okkar á meðan við
smellum mynd?
— „Taktu heldur mynd þeg
ar við erum búnir að fáfisk",
svarar einn, og þeir hamast
við að dorga.
— Erú þið búnir að læra?
— „Já, eiginlega", svarar
einn og gjóar augunum á blm.
— „Nei, ekki alveg“, svar-
ar hinn, sem er í skóla.
— Hvort er skemmtilegra
að vera í skólanum eða hér?
— „Hér, það er svo heitt
í skólanum, maður. Ef það
Fiskinum sturtað úr háfnum á vörubílinn.

Strákarnir láta ekki sinn
hlut eftir liggja og hjálpa til
við löndunina. Það er vin-
sælt að vera á vörubílspall-
inum og sturta úr háfnum.
Bátarnir eru aðeins nokkra klukkutíma í höfninni á degi hverjum.
Þar með fór blaðamaðurinn
á sjó, en stutt var ferðin.
— Varstu að fá hann?
— 6—7 tonn.
— Er þetta mest þorskur?
— Já, uppistaðan er þorsk
ur, en það er eitthvað af ýsu.
— Hvar varstu með lín-
una?
— 2 tíma frá Garðsskaga,
vest-norð-vestur.
— Þú hefur þá verið ná-
lægt Voninni í Sandgerði þeir
voru einn og hálfan tíma vest
-norð-vestur, eftir því sem
mér heyrðist í talstöðinni.
— Já, við vorum næsti bát
ur við hann.
— Eru margir Keflavíkur-
bátar á línu?
— Það eru nokkuð margir,
eitthvað á milli 10 og 20 og
sjálfsagt nær 20.
— Hvernig hefur aflast hjá
Keflavíkurbátunum?
— Það hefur verið heldur
að glæðast upp á síðkastið.
Þeir hafa fiskað mest í Skerja
dýpinu og Faxadýpinu og
það hefur borið mun meira á
þorski heldur en undanfar-
in ár.
— Verður þú lengi með
línu?
— Það er óákveðið, við
tökum svo net, en það fer
eftir útliti og svona ýmsu,
hvenær skipt verður um veið
arfæri.
— Hvenær byrjuðuð þið?
— Við byrjuðum eftir stopp
ið og það hefur gengið frem-
ur illa.
— En heldurðu ekki að
þetta sé að lagast?
— Það þýðir ekki annað,
en að vera bjartsýnn, maður
verður að lifa í voninni í
lengstu lög.
Strákarnir veiddu smáufsa við bryggjuna og voru hinir vígreifustu, þegar þeir innbyrtu
þessa ,rstóru“ fiska. (Ljósm. M!bl. &v. Þormi.)