Morgunblaðið - 22.02.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNÐLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. FEBRÚAR 1968
Ólafur Kristmundsson
fulltrúi — Minning
f. 1.-6. 1912 — d. 15.-2. 1968. Þegar litið er yfir líf Ólafs Kristmundssonar, vaknar sú spurning ósjálfrátt, skyldi Skap arinn hafa ákveðið, þá er hann gaf Ólafi líf; nú skyldi manninn reyna, því slíkt álag líkamlegr- ar vanheilsu var lagt á þennan fágæta mann. Skaparinn getur verið ánægður með útkomuna, Ólafur stóðst prófið með þvílík- um vitnisburði að orðið hetja á hvergi betur við. Hann var sann kölluð hetja. Aldrei gafst hann upp, alltaf hélt hann sínum frá- bæru andlegu gáfum allt þar til yfir lauk. Við sem undir þessi fátæk- legu kveðjuorð skrifum, erum Ó1 afi ekki blóðskildir, en hann var okkur allt í senn, vinur, frændi og faðir. Sem ungir drengir sátum við, við fótskör hans og námum af hans óþrjótandi þekk ingu í einu og öllu, slíkar voru víðsýnar gáfur vinar okkar að ekkert var um spurt sem ekki fékkst svar við. í sorg og gleði, alltaf jafn. Þegar við síðan full- orðnir hraustir menn leitum til hans, var seta okkar við fót- skör hans jafn sjálfsögð og áð- ur, þótt lífið hefði leikið líkama hans svo grátt, að bærilegt líf var óskiljanlegt, þá var andlegt heilbrigði samt og áður, við vor- um ennþá litlu drengirnir og yf- ir okkur mundi vizka hans og góðmennzka alltaf bera höfuð og herðar. Ólafur Kristmundsson er fædd ur að Kolbeinsá, Bæjarhreppi, Strandasýslu 1. júní 1912. For- eldrar hans, Kristmundur Jóns- son, bóndi þar, síðan kaupfél- agsstjóri á Borðeyri og stjórnar- ráðsfulltrúi í Reykjavík ogkona hans Sigríður Ólafsdóttir. Ólaf- ur fluttist með foreldrum sín- um ungur að aldri til Borðeyr-
t Faðir okkar, tengdafaðir og afi, Karl Jóhannsson frá Fáskrúðsfirði, andaðist í Landsspítalanum laugardaginn 17. þ.m. Börn, tengdabörn og barnabörn. t Útför föður okkar, Sigurjóns Jóhannssonar frá Seyðisfirði, verður gerð frá Fossvogs- kirkju kl. 3 e. h. á morgun, föstudag. Arngrímur Sigurjónsson, Ásmundur Sigurjónsson.

t Útför Guðrúnar Indriðadóttur verður gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 23. þ.m. kl. 3 síðdegis. Katla Pálsdóttir, Hörður Bjamason, Hersteinn Pálsson, Margrét Ásgeirsdóttir og börn. t Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eigin- manns miíns, föður, fósturföð- ur, gonar ag bróður Sveins Ársælssonar. Bernodia Sigurðardóttir, Ársæll Sveinsson, Sveinn Sveinsson, Sigurður Sveinsson, Hlöðver Haraldsson, Dóra Haraldsdóttir, Ársæll Sveinsson, Lárus Ársælsson, Leifur Ársælsson, Ársæll Ársælsson, Petronella Ársælsdóttir, Lilja Ársælsdóttir. Sérstakar þakkir færum við stjórn og félögum íþrótta- félagsins Þórs, Golfklú/bbs Vestmannaeyja og Reýkjavík- ur, einnig Karlalkór Vest- mannaeyja.

t Útflör Páls Jónssonar, sem andaðist þann 15. þ.m., verður gerð frá Fossvogs- kirkju 23. þ.m. Wl. 13.30. Fyrir hönd ættingja og vina, Guðný Kristjánsdóttir.

t Eiginmaður minn Hans Holm, kaupmaður, verður jarðsunginn frá Foiss- vogskirkju laugardaginn 24. febrúar kl. 10.30. Fyrir mína hönd og ann- arra aðstandenda, Þórdís Holm. t Innilegar þakkir færúm við öllum þeim fjölmörgu, er vott uðu okkur samúð og vinar- hug við hið sviplega andlát og útför Arnfinns Guðmundssonar frá Hrafnabjörgum. Sérstakar þakkir viljum við færa nábúum ofckar öllum fyrir þeirra ómetanlegu að- stoð, svo og konum sveitarinn ar, og síðast en elkki sázt ís- Lenzkum aðalverktökum, er báru allan kostnað af útför- inni. Guðmundur Brynjólfsson, Lára Arnfinnsdóttir, Helga Björnsdóttir, Ragnheiður Guðmundsdóttir, Bryndís Guðmundsdóttir, Jón Ottesen, Björn Viktorsso*, Sigríður Pétursdóttir.

t Móðir mín, Jóna Ingibjörg Jónsdóttir frá Bolungarvík, verður jarðsungin frá Nes- kirkju föstudaginn 23. febrú- ar kl. 13.30. Fyrir hönd vandamanna, Ingibjörg Guðmundsdóttir.
ar. Hjá Ólafi bar fijótt á frá-
bæru minni og alhliða gáfum
og þess vegna kostuðu foreldr-
ar hans hann á Menntaskóla
Akureyrar, þrátt fyrir lítil efni,
eins og títt var í þá daga. Ólaf-
ur lauk stúdentsprófi 1934. Hann
fór síðan til Reykjavíkur og sett
ist í lagadeild Háskóla íslands.
Eftir tæpa vetursetu þar hófst
hans veikindastríð sem stóð til
dauðadags. Hann fær berkla,
sem í þá daga taldist næstum
til dauðadóms eða lífstíðarör-
kumls. Hann er höggvinn á
Landakotsspítalanum og stuttu
seinna þar aftur og síðan í þriðja
skiptið á Landsspítalanum. Þar
með hafði Skaparinn veitt Ólafi
það högg sem hann hélt duga
fyrir það próf sem honum var
ætlað. Enginn getur að fullu
sett sig í spor ungs manns, sem
sviftur er öllum sæmandi tæki-
færum til viðunandi lífs, svo
gjörsamlega sleginn út af laginu.
Margur maðurinn hefði gefist
upp strax, en það kom Ólafi án
efa aldrei til hugar. Hans létta
lund, glögga skin og miklu gáf-
urv buðu ekki upp á slíkt.
í þrjú og hálft ár er Ólafur
t
Þakka innilega fyrir auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för
Guðríðar Ólafsdóttur.
Magnús Guðjónsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andllát og
jarðarför
Páls Skúlasonar,
kaupmanns, Akureyri.
Þórhallur Pálsson,
Hjördís Stefánsdóttir,
Bernharð Pálsson,
Sigríður Þoriáksdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför mannsins
mtfns, föður okkar, tengda-
föður Oig afa
Níls Hagerup Jensens.
Sigríður Elísdóttir,
Ema Schwab,
Charles Schwab,
Ester Jensen,
Kristján Stefánsson,
Bíbí Jensen,
Axel Eyjólfsson
og harnabörn.
á Vífilstaðahælinu en þaðan fer
hann til Selfoss og var í tuttugu
og fimm ár, fyrst sem sýslu-
skrifari, síðan fulltrúi. Seinustu
árin starfaði hann hluta úr degi
hjá Kaupfélagi Árnesinga, en
þá voru kraftar hans að mestu
þrotnir, en uppgj.öf samt ekki
fyrir hendi, því skyldi reynt að
starfa allt til enda. ef þess var
nokkur kostur. Stuttu eftir komu
sína til Selfoss kynnist Ólafur
Guðrúnu Guðlaugsdóttur. Þau
kynni urðu til óslitinna sam-
vista. Ólafur varð strax sem
einn af okkar fjölskyldu, við
eignuðum okkur hann svo gjör-
samlega að okkur fannst hann
alltaf vera okkur skyldur ein-
hvernveginn. Heimili Ólafs og
Guðrúnar, Ingólfur, varð okkur
sem miðstöð alls hins góða og
þó einkum andans. Okkur finnst
jafnan sjálfsagt að segja: heim
í Ingólf, því þar var okkar ann-
að heimili, aðrir foreldrar og
umfram allt vinir okkar. Ólafi
og Guðrúnu varð ekki barna
auðið, eins og það er orðað, en
þó er hægt að segja með sanni
að þau hafi verið barnmörg. Öll
börn hændust að heimili þeirra
enda andrúmsloftið þar þrúngið
kærleika, og hvar er betra að
koma en einmitt þar.
Ólafur var frábær skák og
bridgemaður, en um þann þátt
hans er öðrum skildara að skrifa
en okkur.
Fyrir um það bil tólf árum
„LÍFIÐ manns hratt fram hleyp-
ur“ segir Hallgrímur Pétursson
í (hinum fræga sálmi, er sung-
inn 'hefir verið yfir moldum ís-
lendinga nærfellt þrjár aldir.
Þessi orð koma oft í (hug okkar
gömlu mannanna, þegar sam-
ferðamenn falla í valinn hver af
öðrum og því fleiri, sean við ná-
um hærri aldri. — Ég dvaddi aust
ur í siveitum tæpan mánuð í
haust. Á þeirn tírna létust fjórir
góðvinir mínir. Ég (hiefi séð
þeirra allra minnst í blöðum,
nerna frú Guðrúnar Júnsdóttur.
Hún var svo merk kona, að mér
þykir hlýða að 'hennar sé einnig
minnst í blöðum, þó nokkuð sé
nú liðið frá burtóör hennar. En
í dag er afmælisdagur hennar
og því er þessi grein nú birt.
Vel veit ég, að sumir gera lítið
úr minningagreinum í blöðum.
En ég er þar á öðru máli. Ég
lít svo á, að um leið og ritað
er um menn í blöð þá er sá hinn
sami þar með skráður á spjöld
sögunnar. Ræður presta týnast,
samtíðarmenn falla í valinn, en
blöðin eiga sér langan aldur og
fræða komandi kynslóðir m.a.
um forfeður sína, svo fremi að
þess sé gætt í minningagreinum
að skrá helztu æviatriði þeirra,
sem um er rætt hverju sinni.
Vanti þann fróðleik er greinin
lítils virði, segja sagnfræðingar.
Guðrún Jónsdóttir var fædd
að Höfðabrekku í Mýrdal 22.
febrúar 1900. Foreldrar hennar
voru hjónin Jón Brynjólfsson,
Guðmundssonar á Litlu-Heiði í
Mýrdal og Rannveig Einarsdótt-
ir bónda á Strönd í Meðallandi,
Einarsgonar. Er mér tjáð af fróð
um mönnum, að bæði væru þau
hjón komin af merkum skaft-
fellskum ættum.
Vorið 1907 fluttist Guðrún með
foreldrum sínum að Vik í Mýr-
dal, þar sem Jón stundaði síðan
smíðar og var einnig vegavinnu-
verkstjóri mörg ár. Þar ólst svo
Guðrún upp hjá ágætum foreldr-
um, ásamt sex systkinum. Þau
fengu öll hið bezta uppeldi, að
þeirrar tíðar hætti og urðu mikil
hæfir mannkostamenn.
Guðr-ún naut skólavistar í góð-
um barnaskóla og síðan unglinga
skóla í Vík. Hún var bæði mám-
fús og fróðleiksþyrst, en tæki-
færi igáfust ekki til frekari skóla
göngu, enda fátt um skóla þá á
landi hér.
Árið 1917 giftist Guðrún ung-
herðir Skaparinn enn prófið. Ól-
afur veikist alvarlega. Nú er
það maginn. Meiri hluta hans
og skeifugarnarinnar verður að
nema á brott. Með annað lung-
að, lélegt þó, smá hluta af mag-
anum, asma og líkamskrafta nær
þrotna, var Ólafi ekki hugað líf,
en tólf urðu árin samt og alltaf
hélt hann andlegum gáfum og
jafnvægi. Hver er hetja í fyllstu
orðsins merkingu ef ekki slíkur
maður.
Við vottum systur Ólafs og
bræðrum svo og öllum ættingj-
um samúð okkar, en þó mest
þér, kæra frænka, því mest hef-
ur þú misst.
Ólafur, kæri vinur við þökk-
um þér af alhug allt sem þú
hefur fyrir okkur gert og ef-
umst aldrei um þann heiðurs-
sess, sem þú hlýtur að skipa í
Skaparans nýja heimi. Þér lof-
um við að hlúa að fræjum þekk-
ingar og góðmennsku, sem þú
gróðursettir í brjóst okkar, þann
ig vitum við að þú yrðir ánægð-
astur, slíkur varzt þú.
Við andlát Ólafs Kristmunds-
sonar sannast svo ekki verður
hrakið, hvaða auðævi eru mest
virði, sem eftir eru skilin og
hvaða ein auðævi hver tekur
með sér yfir landamæri lifs og
dauða.
Guðlaugur Bergmann,
Guðlaugur Tryggvi Karlsson
Magnús Magnússon,
Guðlaugur Ægir Magnússon.
um og efnilegum manni, Guð-
mundi Þorsteinssyni, sem þá var
verzlunarmaður i Vik, en fædd-
ur og uppalinn í Réykjavík. For
eldrar hans voru hjónin Þor-
steinn Einarsson og Margrét
Magnúsdóttir, -bæði ættuð úr
Gullbringu- og Kjósarsýslu. Þau
Guðm. og Guðrún hófu búskap
í Reykjavík. Þá voru erfið ár og
atvinnumöguleikar takmarkaðir,
enda fyrri heimsstyrjöldin í al-
gleymingi. Þá bauðst Guðmundi
góð staða vestur á Patreksfirði,
svo að þau hjón fluttu þangað
og dvöldust þar í 4 ár. Síðan lá
leiðin aftur til Reykjavíkur og
þar varð svo heimili þeirra til
æviloka. Þegar suður kom hóf
Guðmundur nám í rafvirkjun og
lauk því með prýði..
Varð síðan rafvirkjameistari
og stundaði slík störf til ævikxka.
Guðmundur var bráðgreindur
maður og harðdugletgur, að
hverju sem hann gekk. Hann
andaðist árið 1948. — Nokkru
áður höfðu þau hjón eignast
fbúð í Meðalholti 13 og þar var
svo heimili Guðrúnar til ævi-
loka.
Þau hjón eignuðust 8 börn.
Eitt þeirra dó nýfætt, eix hin eru
öll á lífi og hinir mætustu borg-
arar þessa bæjarfélags. Þau eru:
þessi: Sigríður, teiknari á verk-
fræðiskrifstofu, Jón Rafn, fuil-
trúi hjá Samvinnutryggingum,
giftur Kristínu Jóhannsdóttur,
Óskar, hagráðunautur, giftur
Aðalbjörgu Gunnlaugsdóttur,
Ólafur, starflsm. hjá RafveitJU
Reykjavíkur, giftur Ernu Am-
grímsdóttur, Sólveig, gift Valdi-
Guðrún Jónsdóttir
— Minningarorð