Morgunblaðið - 17.07.1968, Page 2

2
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. JÚLÍ 1968

Rjúpuna fennti í kaf
á hreiðrunum
Hreyfði sig ekki fyrr en þiðnaði
Einu „gallarnir", sem sjáanlegir voru á íbúðinni, ofurlítil glufa undir skáp, sem greina má ef
myndin prentast vei.
Gaflarnir" í Breiðholts-
n
r
íbúðinni varla teljandi
— Fréttamenn skoðuðu íbúðiua
RJÚPUNNI og ungum henn-
ar hefur ekkert orðið meint
af hinu kalda vori norður í
Hrísey. Dr. Finnur Guð-
mundsson ,fuglafræðingur, er
nýkominn þaðan. Hann var
þar ásamt Arnþóri Garðars-
syni, fuglafræðingi, á þriðja
mánuð, eins og hann er van-
ur á vorin, til að fylgjast með
rjúpustofninum. Fór þaðan
ekki fyrr en ungarnir voru
allir komnir úr eggjunum.
Sagði hann, að rjúpan væri
aðlöguð þessum kulda og
slæmt vor hefði engin áhrif
á hana.
í vor var ákaflega kalt í
Hrísey. í>ann 22. júní snjóaði
svo mikið, að margar rjúp-
urnar fóru alveg á kaf í snjó
á hreiðrunum, og á sumum
stóð aðeins höfuð og háls upp
úr snjónum. En engin rjúp-
an hreyfði sig af hreiðrinu.
Allar sátu þær kyrrar þar til
snjóa leysti.
Finnur fer aftur norður
seint í þessum mánuði og
verður mikið í Hrísey þar til
í nóvember.
LOKIÐ er 104 íbúðum Bygging-
aráætlunarinnar í Breiðholti,
þannig að fólk getur flutt inn.
1 tilefni af skrifum í dagblaði
um nýja íbúð í Breiðholtshverfi,
sem væntanlegur kaupandi féll
frá að taka vegna galla, eins og
sagt var, bauð framkvæmda-
nefndin fréttamönnum að koma
og skoða þessa umræddu íbúð,
sem er við Grýtubakka. Er
skemmst frá að segja, að lítið
var þar að sjá af nefndum göll-
um, og ekkert sem ekki má laga
með fáum handtökum.
Jón Þorsteinsson, formaður
framkvæmdanefndar, hafði orð
fyrir nefndarmönnum, og einnig
voru þar viðstaddir Björn Ölafs-
son, verkfræðingur og Ólafur
Sigurðsson, arkitekt, og svöruðu
þeir spurningum um íbúðirnar.
Sagði Jón að þetta væri einasta
tilfellið, þar sem fólk hefði hafn-
að íbúð vegna galla. Rifjaði hann
upp þa’ð sem um íbúðina hafði
verið sagt í umræddri blaða-
grein. Átti þar að vera raki og
ónýtt parkettgólf í stofu. Rakinn
svo mikill í stofu og borðstofu
að gólfið gapti frá. Gluggar væru
svo óþéttir að gluggatjöld mundu
bærast, og skápar göptu frá.
Einnig höfðu verið nefndir gall-
ar á eldhúsinnréttingu.
Nú voru fréttamenn staddir í
stofunni, í þessari þriggja her-
bergja rúmgóðu íbúð, sem ekkert
hafði verið hreyfð til viðgerðar.
Kubbar parketgólfsins sáust
hvergi verptir. Gólfi'ð dúaði svo-
lítið, eins og parketgólf gera,
þegar viðurinn er lagður á lista,
sem liggja á púðum. Úti við
veggi, undir listanum er jafnan
haft svolítið gap, bæði til að
hljóð leiði ekki eins mikið og
til vara ef viður þenst eitthvað.
Yfir þessu eru gólflistar. Allt
gólfíð og listarnir er lakkað. Ef
þessvegna er stigið á parkettið
upp við listann og gólfið dúar
aðeins, þá heyrist braka í þegar
lákkið í falsinu rifnar frá og
gerist þetta að sjálfsögðu aðeins
einu sinni. Ef til vill er það
þetta, sem kaupandi af ókunnug
leika var hræddur við. Raka eða
merki um að hann hefði verið
þar var hvergi að sjá.
í svefwherbergi var okkur sér-
staklega bent á þar sem klæða-
skápurinn féll ekki alveg þétt
að vegg, en þar yfir hefur, í
mörgum íbúðum, verið settur
þéttilisti, þegar bent hefur verið
á þetta. Eins mátti greina ör-
litla glufu milli gólfs og listans
neðst á einum skápnum, þó ekki
glufu sem náði inn í skápinn.
Svo iítil er glufan, að ekki var
hægt að greina hvort örlítil
sveigja væri á listanum eða gólf
inu. Eldhúsinnrétting virtist al-
veg gallalaus og hefur nefndin
ekki getað fundið þá eldhús-
innréttingu, sem blaðaummælin
gætu átt við.
Ekki var hægt að greina það
áð gluggar væru óþéttir, enda
hafa engin gluggatjöld verið sett
þar upp til að blakta. Aftur á
móti sögðu arkitekt og verk-
fræðingur, að þeir hefðu átt við
annan galla að stríða í sumum
öðrum íbúðum, en það var óþétt-
leiki í timbureiningu undir glugg
um. Og hefði þessi galli orðið til
þess að gagnrá’ðstafanir væru nú
gerðar á öllum húsunum, og ætti
það þá að vera úr sögunni.
íbúð sú er fréttamenn skoð-
uðu, er 86 ferm. á stærð og þá
ótalið allt sameiginlegt. Tilbúin
með frágenginni lóð, utanhúss-
málningu, og öllu þessháttar
kemur hún til með að kosta 985
þús. kr., þar af fara um 30% í
vexti og önnur 30% í lóðargerð.
Áður en kaupandi flytur inn
þarf hann a'ð vera búinn að
borga um 70 þús. kr. og þá með-
talin stimpilgjöld, þinglýsing o.
fl. Guðmundur Guðmundsson
tjáði fréttamönnum að stærsti
hópur kaupenda væru verka-
menn, þá iðnnemar og síðan eitt-
hvað af öðrum stéttum.
Þessari einu íbúð, sem ekki
hefur verið tekin, verður nú út-
hlutað aftur. En 5 umsækjendur
voru upphaflega um hverja íbúð,
svo ekki ætti að vera vandræði
með það.
Tafla þessi sýnir niðurstöður hávaðamælinganna í vínveitinga
húsunum tólf. Fari hávaði til lengdar upp fyrir 96 deciBil, er
hann talinn hættulegur heyrn manna. Fjórar hæstu hljómsveit-
irnar eru jafnframt þær vinsælustu, þar af þrjár bítlahljóm-
sveitir. Samkvæmt því eru átta hljómsveitir svo háværar, að
til óþæginda er fyrir starfsfólk og gesti, en einungis fjórar
eru skikkanlegar. Töfluna gerði Eggert Ásgeirsson.
Bítlahljómsveitirnar eru
með uggvænlegan hávaða
Hávaði í veitingahúsum mældur
GERÐAR hafa verið hávaðamæl
ingar í vínveitingahúsum í borg-
inni og var það gert samkvæmt
beiðni heilbrigðisnefndar Reykja
víkurborgar. Samkvæmt könn-
uninni, sem gerð var af Eggerti
Ásgeirssyni, kom í ljós, að háv-
aði er mjög mismunandi i þess-
um tólf húsum, frá 84 deciBel
í 110. Mestur er hann hjá bítla-
hljómsveitunum. Hávaði, sem
til lengdar er meiri en 90—96
deciBel, er talinn hættulegur
heyrn manna.
Morgunblaðið sneri sér til
Eggerts Ásgeirssonar, fulltrúa
hjá borgarlækni, og ynnti hann
eftir árangri mælingarinnar.
Hann sagði, að þetta mál hefði
komið til umræðu hjá heilbrigð-
isnefnd í maí, vegna óánægju
gesta ýmissa veitingahúsa yfir
'hávaða í veizlusölum. Að til-
lögu Úlfars Þórðarsonar læknis,
var svo samþykkt að mæla
hávaðann.
Eggert sagði, að hljóðstyrkur-
inn væri mjög mismunandi, en
miðað var við mesta hávaða
hverju sinni. Var mestur gaura-
gangur hjá vinsælustu hljóm-
sveitum unga fólksins, og skip-
uðu þær 1., 2., og 4. sæti. Hins
vegar hefðu hinar fylgt fast á
eftir, meira að segja á stöðum,
þar sem fólk kemur ekki síður
tiil að borða en dansa. Var þessi
hávaði frá 99 í 110 cLB. Fjórar
lægstu hljómsveitirnar voru frá
84 í 94 dB, og sagði Eggert, að
það mætti teljast skaplegur háv-
aði.
Eggert sagði, að mæling þessi
væri engan veginn nákvæm,
enda einungis mældur mesti
hljóðstyrkurinn. Bæði væru lög
mismunandi hávær og eins væri
staðsetning hátalarans þannig,
að ekki hefði verið víst, að mælt
hefði verið á háværasta stað í
húsinu. „Kom ennfremur fram“,
sagði Eggert, „hjá starfsfólki og
gestum sums staðar, þegar það
var vart við mælinguna, að við
skyldum hinkra við, þar sem
hljómsveitin væri enn ekki kom-
in í „stuð“.
„Mælitækin geta að sjálfsögðu
ekki gefið til kynna áhrif háv-
aðans á menn. Persónulega
fannst mér, að óþægindin hafi
ekki endilega verið mest, þar
sem hávaðinn mældist mestur,
heldur hvað mest hjá stærri
hljómsveitunum með fjölbreytt-
ari bljóðfæraskipan og söngvur-
um. Má segja, að þegar þær eru
í fullum gangi, sé illgerlegt að
tala saman og ekki um annað
að gera en snúa sér í dans,
hvort sem mönnum líkar betur
eða verr og þótt stærð dans-
gólfa leyfi varla mikinn snún-
ing“.
„Er hljóðstyrkurinn þá heilsu-
spillandi fyrir gestina?"
„Nei, varla svo. Hins vegar
mátti greinilega heyra á starfs-
fólki staðanna, að það gladdist
mjög, þegar komið var með
hljóðmælinn. Hávaði, eins og
hann mældist mestur, hlýtur,
þegar til lengdar lætur, að vera
heilsuspillandi, ekki einungis
vegna þess að hann skaði sjálf
heyrnarfærin, heldur einnig
vegna þreytuálags. Til þess að
hávaði skaði heyrn þarf hann að
vera bæði mikill og standa lengi
samanlagt. Þó má segja, að þetta
sé of lítið rannsakað. Þó er þess
getið í niðurstöðum heyrnamæl-
inga erlendis, að hljóðfæraleik-
arar „pop“-hljómsveita hafi orð-
ið fyrir tjóni á heyrn.
— Nú furða sig margir á,
hvers vegna hávaðinn sé svona
mikill, þar sem hann er mest-
ur, og hvers vegna ekki sé skrúf
að niður í hátölurunum. Sjálfur
álíí ég það vera vegna þess, að
hljóðfæraleikurum finnst þeir
ná meira valdi á gestum, þegar
hávaði er meiri, eða öllu heldur
telja sig geta það. Þegar svo er
komið er erfitt að fá hljóðfæra-
leikarana til að minnka hljóðin.
Sjálfur hef ég nokkrum sinnum
farið þess á 'leit við hljómsveitar
stjóra, að þeir lækkuðu lætin,
en án árangurs, utan einu sinni.
Það var á skemmtun, þar sem
aflað var fjár til styrktar heyrn-
ardaufum.
— Einn veitingastaður hefur
hljómplötumúsík eingöngu. Bár-
ust kvartanir yfir hávaða þar.
Þegar við komum þangað fyrir
skömmu mældist hljóðið þar
mjög skaplegt, eða nálægt því
sem hæfilegt mætti teljast.
Starfsfólkið sagði, að þegar bor-
izt hefðu kvartanir hefði fljót-
lega verið lækkað í hljómplötu-
tækjunum og eftir það bæri ekki
á óánægju. En þarna var líka
um dauð tæki að ræða.
— Heilbrigðisnefnd var sam-
mála um, að hér væri varla um
heilsuspillandi hávaða að ræða
fyrir gesti, hins vegar bakaði
hávaðinn greinilega mörgum
gestum óþægindi. Mun nefndin
því fara fram á það við veitinga-
menn að þeir taki tillit til þess-
arar óánægju.
—• Það er áhyggjuefni víða um
heim, hve hljóðstyrkur umhverf
is fólk fer sívaxandi. Er reynt
að berjast gegn hækkun hans
eftir megni. Það er ekki nóg að
setja um hann reglur, þar þarf
samvinna allra að koma til.
Þessi aukni hljóðstyrkur veldur
tjóni á heyrn, hann raskar ró
manna, truflar svefn og genr
lífið leiðara fyrir mjög marga".
Ók vélhjóli
ofton ó jeppa
UM KL. 14 í gærdag varð það
slys á gamla Laufásveginuim, við
Gróðrastöðina Alaska, að 16 ára
gamall piltur ók á vélhjóli aftan
á jeppa. Skarst pilturinn tals-
vert í andliti, er höfuð hans
rakst inn um bakrúðu jeppans,
sem var af Landrovergerð.
Jeppinn og vélhjólið voru ný-
lögð af stað frá geymsluskúr við
Laufásveginn, er ökumaður jepp
ans tók eftir því, að dyr skúrs-
ins voru opnar. Snögghemlaði
hann þá með áðurgreindum af-
leiðingium. Pilturimn var fluttur
í Slysavarðstofuna, þar sem gert
var að sárum hans, en vélhjólið
mun hafa skemmzt mjög mikið.
Hoförninn
Inndnr sífd
Siglufirði, 16. júlií.
Haförninn kom hingað í morg-
un með fyrstu síldina, sem hing-
að berst í sumar. Er skipið kom
hingað, um kl. 5 í morgun hóf-
ust smávegis lagfæringar á því,
en síðan var tekið til við að
landa síldinni, sem var 3229 tonn
og 921 kíló. Síldin fer að sjálf-
sögðu öll í bræðglu og er það
Síldarverksmiðja ríkisins (SR
46), sem tekur við heruni. Lönd-
un hefur gengið vel og er búizt
við, að Haförninn fari aftur út
með morgninum. — Steingrímur.