Morgunblaðið - 02.10.1968, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBER 196S
3
Verðandi stúdína háseti
á síldarbát í sumar
Reyðarfirði, 28. september
I okkar alkunnu austfirzku
þoku, lagðist hér að bryggju
um miðjan dag í dag m.s.
Gunnar S.U. 139, en hann er
gerður út héðan. Gunnar kom
frá hinum Ijarlægu síldarmið
um þar sem síldveiðifloti
okkar landsmanna dvelst á
um þessar mundir. Fréttamað
ur Morgunblaðsins brá sér
um borð, og spurðist fyrir
um afla, veiðihorfur og
fleira. Fyrst náðist tal af
skipstjóranum Jónasi Jóns-
syni og fórust honum orð m.
a. á þessa leið:
Við komum nú með 825
tuinnur af saltaðri síld um
borð, og var veiðisvæðið um
390 milur N.NV. frá Langa-
nesi. Þessi veiðiferð tók okk
ur alls 16 daga og hygg ég
að hásetahlutur úr þessari
ferð verði um 24 til25. þús.
kr,- Um útlit hans á frekari
veiðihorfum fyrir Austur-
landi sagði Jónas: — Eins og
kunnugt er hefur síldin und
anfaTÍð verið á hraðri leið
vestur á bóginn, en hefur síð
ustu tvo sólarhringa beygt
meira til suðurs, sem og fiski
fræðingar höfðu gert ráð fyr
ir. Það er vonamdi að hún
nái á miðin hér út af Austur
iaindinu áður en langt um líð
ur, eins og allar horfur virð
ast benda til, en vart er ég
bjartsýnn á, að síldin komi
á þessu ári á svo nefnt
Rauðatorg, sem oft hefur
reynzt svo gjöfult á síld, en
það er um 60 mílur í austur
frá Gerpi.
Jónas taldi að síldin myndi
vart nálgast landið nær en
100 til 150 mílur miðað við
Austfirði, að hans áliti.
Ég þakkaði Jónasi fyrir
þetta rabb, en ti'lefni þessar-
ar heimsóknar var ekki hvað
sízt að spyrjast fyrir um það.
hvort rétt væri, að hann
hefði stúlku sem háseta hjá
sér um borð. Reyndist svo
vera og eftir stutta leit náði
ég stuttu samtali við hana.
Vigdís Hallgrímsdóttir heit
ir hún og er fráReyðarfirði,
nemandi í 6-bekk Mennta-
skólans að Laugarvatni. Ég
spurði hana hvað hefði vald-
ið því, að hún gerðist háseti
á síldarbát.
— Ég átti ekki annarra
kosta völ, sagði hún, — ekk
, ert var að gera í landi. En
ég hef alltaf haft til-
hneigingu ti-1 að sjá fyrir mér
sjálf, að svo miklu leyti sem
ég hef glatað, og því sló ég
tiL
— Telur þú, Vigdís, að
kvenfólk geti átt einhverja
framtíð fyrir sér á síldar-
bátunum.
— Það er erfitt að svara
því til í fljótu bragði. En
með þeim breytingum sem orð
ið hafa, stærri bátum og mun
betri aðbúnaði, og með tilliti
til þess, að nú er almennt
farið að salta um borð, þá
tel ég að kvenfólk geti skil-
að sínu dagsverki þar engu
síður en karlmenn.
— Nú varst þú eini kven-
maðurinn um borð. Hvernig
voru piltarnir við þig.
— Þeir voru mér agalega
góðir og ég kann þekn beztu
þakkir fyrir samveruna í sum
ar. •
Þessi síldarvertíð mín frá
því um miðjan júlí og fram
til þessa dags hefur gert það
að verkum, að ég get haldið
áfram námi í vetur, og ef
allt gengur að óskum, orðið
stúdent í vor, sagði Vigdís
að lokum.
Vigdís Hallgrímsdóttir um
f jarðarhöfn.
Úrskurður í uppboðsrétti Reykjavíkur:
Krafa um greiðslu
stóreignaskaffs fyrnist
þegar 4 ár eru liðin frá lögtaksaðgerðum
Fyrir skömmu var kveðinn
upp í uppboðsrétti Reykjavíkur
úrskurður i máli Tollstjórans í
Reykjavík f.h. ríkissjóðs gegn
Timburverzluninni Skógur h.f. í
Reykjavík. Hafði sóknaraðili
krafizt uppboðs á eign fyrirtæk
isins til lúkningar á stóreigna-
skatti, sem á fyrirtækið var lagð
ur samkvæmt lögum frá 1957.
Fyrirtækið krafðist hins vegar
sýknu á þeim forsendum að kraf
an væri fymd. í uppboðsrétti
var felldur sá úrskurður, að
krafa Tollstjóra hefði fyrnzt,
þegar 4 ár voru liðin frá lög-
taksaðgerðum, eða 5. ágúst 1964,
og jafnframt veðréttur sá, er til
varð við framkvæmd lögtaksins.
Beri því að synja um framgang
uppboðsins. Málskostnaður var
felldur niður.
Sóknaraðili, byggði kröfur sín
ar einkum á eftirfarandi atrið-
um: Skatturinn er lagður á eft-
ir lögum frá 1957 um skatt á
stóreignir og gjalddagi hans hafi
verið 16. ágúst 1958. Lögtak
hafi verið gert fyrir skattinum
2. maí 1961, en upphaflega hafi
málið verið fyrir tekið í fógeta-
réttinum 5. ágúst 1960. Áður
hafi verið búið að birta almenn-
an lögtaksúrskurð lögum sam-
kvæmt og lögtalsheimild sé fyrir
skattinum. Við lögtakið hafi ver
ið mætt af hálfu beggja aðila og
séu engir sjáanlegir formgalLar
á lögtaksgerðinni og henni hafi
ekki verið áfrýjað til æðri rétt-
ar. Gerðin sé því fullgild upp-
boðsheimild.
Sóknaraðili hefur bent á, að all
langur dráttur hafi orðið á, að
gengið væri að hinni lögteknu
eign. Kveður hann það einkum
stafa af því, að fyrir dómstólun-
um hafi á þessum tíma verið rek
borð I v.b. Gunnari í Reyðar-
in nokkur mál út af samskonar
skatti og sé um að tefla í máli
þessu. Eftir að sýnt hafi verið,
að ekki yrðu frekari breytingar
gerðar hjá dómstólunum, sem
gætu skipt máli fyrir fjölda gjald
enda, hafi þegar verið hafizt
handa um að ganga til uppboðs
hjá þeim, sem «nn áttu ógreidda
skatta. Innheimta skattsins hafi
hinsvegar hafizt þegar á árinu
1958, enda varnaraðili borið fyr
ir sig ákvæði 2. gr. lögtakslag-
anna um að lögtaksréttur fyrnd
ist á 2 árum frá gjalddaga, þó sé
það nóg, að lögtaks hafi verið
beiðzt áður en fresturinn sé lið
inn, enda fylgi beiðandi fram
lögtakinu með hæfilegum hraða.
Lögtak sé heimilað til hagræð-
is fyrir gerðarbeiðanda, en hæfi
legur hraði skuli á hafður og sé
það ákvæði til hagsmuna fyrir
gjaldanda, þ.e., hann eigi rétt á
úrslitum málsins án óþarfs drátt
ar. Þótt fjárnám sé sérstök rétt-
argerð og uppboð önnur, þá sé
Framh. á Ms. 8
STAKSTEINAR
Kennsla hefst aftur fimmtudaginn 3.
október í Tjarnarbúð, Oddfellowhúsinu,
Vonarstrœti 10. Innritun og upplýsingar
í síma 83082 eftir kl. 5.
Kennt í byrjenda- og framhaldsflokkum
V erðlauna-Magnús
og Verkamaðurinn
Mikíl deila er risin upp milli
ritstjóra Þjóðviljans og Verka*
mannsins. Eru stóryrðin ekki *»
spöruð í þeirri deilu. Hér fer á
eftir lýsing Verkamannsins á
Akureyri á starfsaðferðum eins
ritstjóra Þjóðviljans:
„Magnús Kjnrtansson heitir
ritstjóri Þjóðviljans. Maður sá
er pennalipur og hefur fengið
verðlaun fyrir vandaða meðferð
móðurmálsins. Verðlaun fyrir
sannsögli eða heiðarlegar frá-
sagnir hefur Bjami forsætisráð
herra hinsvegar aldrei veitt hon
um og eigi heldur aðrir aðilar.
Magnús þessi hugðist fyrir
ekki löngu gerast stctr maður
á stjómmálasviðinu og áleit
hentugustu og fljótfömustu leið
til þess frama að láta ekkert
tækifæri ónotað til að svívirða
saklausa menn. Hann réðist f
fyrstu gegn Hannibal Valdimars <«.-
syni og hefur á annað ár notað
blað sitt til að ófrægja þann
mann, en með litlum árangri, þvi
að flestum landsmönnum er
kunnugt, að Hannibal er einna
heiðarlegastur og bersöglastur
þeirra manna, sem nú fást við
stjórnmál á íslandi.
Verðlauna-Magnús hefur einn
ig haft mikla áráttu til að níða
ritstjóra Verkamannsins og hef-
ur beitt allskonar lygum og að-
dróttunum í þvi efní.
Verkamaðurinn hefur yfirleitt
ekki séð ástæðu til að elta ólar
við lygar Verðlauna-Manga, en
á sunnudaginn var sló Mangi
öll sín fyrri met, svo að tæpast
verður komizt hjá að segja frá.
Þann 13. þ.m. birti Verkamað
urinn viðtal við Jón Bjamason
ljósmyndara á ísafirði um þá at
burði, er meirihluti fulltrúa á
kjördæmisþingi Alþýðubanda-
lagsins á Vestfjörðum gekk af
fundi. Verðlauna-Mangi hélt því
fram í blaðl sínu, að Verkamað- w
urinn hefði ekkert viðtal átt við
greindan Jón, heldur væri „for
síðugreinin með fimm dálka
þriggja línu fyrirsögn samin á
skrifstofum Verkamannsins án
þess að hafa samband við Jón
A. Bjarnason“! Og Mangi
klykkti út með því að segja:
„Munu vart dæmi slíkra vinnu-
bragða í blaðamennsku jafnvel
þó leitað væiri á síðum „Verka-
mannsins“ síðasta misserið".
Síðan skýrir Verkamaðurinn
frá skeyti Jóns Bjarnasonar til
staðfestingar því, að blaðið hafi
farið rétt með ummæli hans og
segir svo:
„Verkamaðurinn ætlar að svo
stöddu að spara kostnað við
myndamótagerð af skeytinu yfir t
marga dálka þó að Magnúsl
þyki nauðsyn að fara þannig
með skeyti, sem honum berast.
En þá ber líka á það að láta,
að Verkamaðurinn hefur engan
stvrk til útgáfunnar flrá fjár-
málaráðuneytinu. Það háa ráðu-
neyti hefur enga ástæðu séð til
að styrkja útgáfu Verkamanns-
ins, þó að því hins vegar þykl
nauðsyn að tryggja útkomu
Þjóðviljans og dreifa Iygafrétt-
um hans í hundraðavís innan
lands og utan.
Að lokum skal það tekið fram,
að ritstjóri Verkamannsins var
eitt sinn fréttaritari Þjóðviljans
á Norðurlandi eystra, en hann
gaf þann starfa frá sér, vegna <*
þess að þeim hjá Þjóðviljanum
reyndist um megn að fylgja svo
línu sannleikans, að þeir gætu
birt fréttaskeytin að norðan án
þess að blanda þau ósannsögli
og rangfærslum. Sama ástæða
mun og hafa valdið því, að í rit-
stjórnartíð Magnúsar Kjartans-
sonar hefur kaupendum Þjóð-
viljans fækkað um eigi minna
en 50 prósent og áskrlfendur
blaðsins eru nú helzt þeir, sem
safna fágætum blöðum".