Morgunblaðið - 02.10.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBBR 1968
Afmœliskveðja:
Ingigerður Einars-
dóttir sjötug
Fórstu mjúkum
mildum höndum
um blómlauka
í bernsk-u garði,
sveitabarn
í sólarranni
til starfa borin
af stofni merkum.
Æskunnar unað
og eðli gott
t '
Systir okkar
Anna Tómasdóttir,
andaðist í Kaupmannahöfn
19. september. Jarðarförin
hefur farið fram.
Sigríður Tómasdóttir
Margrét Tómasdóttir
Guðmundur Tómasson.
tryggar taugar geyma
trúföst hönd
tállaust hjarta
bægir bylgjum nauða.
Ef á bjátar
engin er betri.
Farsældar fegurst
fræ til dáða
heiman maður
hefur í för
margur stærst
þegar mest reynir.
Vina hópur
verðugt þakkar.
Samhent hjón
sælu njó<ta
ofin er saman
atorka og dyggð,
tengd eru í eina
trúfasta heild
böm og ástvinir
í bræðralagi.
Hvað er fegra
friði og hagsæld
Guðs í góðum heimi.
t Eiginmaður minn og faðir Jörundur Sveinsson loftskeytamaður, andaðist af slysförum 29. f. m. Margrét Einarsdóttir og börn. t Kveðjuathöfn um móður okk- ar og tengdamóður, Laufeyju Pálsdóttur, verður í Akureyrarkirkju föstudag 4. október kl. 1% e. h. Sólveig og Poul Dyhre- Hansen, Valgerður Þorsteinsdóttir, Steingrímur J. Þorsteinsson.

t Eygló María Guðmundsdóttir Dalbæ við Breiðholtsveg, verður jarðsett frá Fossvogs- kirkju fimmtudaginn 3. okt. kl. 1.30. t Alúðarþakkir sendum við öllum sem auðsýndu samúð og hlýhug við fráfall og jarð- arför eiginmanns míns, tengdaföður og föður okkar, Vilhjálms Ríkharðssonar Kringlumýri 18, Akureyri.
Eiginmaður, móðir, böm og tengdaböm. Eva Sigurðardóttir Sigurður og börn.

t Þökkum af alhug öllum er sýndu okkur vináttu og hjálp við andlát og jarðarför t Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
Jónfríðar Gísladóttur frá Fífustöðum. Björns Þorleifssonar Þórukoti, Ytri-Njarðvík.
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfsfólki Fjórð- tmgssjúkrahússins á Akur- eyri, fyrir góða hjálp og hjúkrun í veikindum hennar. Guð blessi ykkur öll. Ragnhildur Gísladóttir og vandamenn. Guð blessi ykkur. Guðlaug Stefánsdóttir Þorleifur Bjömsson Ragnheiður Bjömsdóttir Stefán Bjömsson Jóhanna Ámadóttir Þórir Bjömsson Aud Bjömsson Guðrún Björnsdóttir Hreinn Óskarsson.

t Maðurinn minn og faðir oklcar KRISTINN VAGNSSON kaupmaður Reyðarfirði, andaðist í Landsspítalanum 30. september. Sesselja Magnúsdóttir, Klara Kristinsdóttir, Magnús Kristinsson, Þorsteinn Kristinsson.
Lýsi að eilífu
ljósin ykkar
blíðum börnum hjá
Ljúfar þakkir
fyrir liðin ár.
Líður dagur
dvína skuggar,
hátt er heiði,
björt sólarsýn.
Sæl er sú kona
sitt er á
ilmblóm ástar
annarra hjörtum.
Ingigarður Einarsdóttir er
fædd 2. oktober 1898 að Kirkju
bæ í Hróarstungu dóttir merkis
hjónanna Einars Jónssonar próf
aats og fræðimanns og konu hans
Kristínar Jakobsdóttur prests á
Miklabæ í Skagafirði og víðar.
Standa því að henni miklar og
góðar ætrtir sem ekki er á mínu
færi að rekja hér enda óþarfi.
Böm presthjónanna voru fjög-
ur, Sigríður eldri systiriin
skemmtileg og gáfuð kona, lézt
í blóma lífsins, nýgift ungum og
görvilegum ágætismanni. Bræð-
umir voru tveir, Vigfús, lengi
skrifstofustjóri í stjórnarráðinu
einnig hann er Iátinn fyrir all-
löngu og sr. Jakob Einarsson,
sem fyrst gerðist aðstoðarprest-
ur hjá föður sínum að Hofi í
Vopnafirði og síðar prestur og
prófastur þar, unz hann hætti
embættisstörfum og flutti ásamt
konu sinni til Reykjavífcur 1958
Hefur hann síðan unnið að út-
gáfu nafnaskrár við hið mikla
ritsafn föður síns „Ættir Aust-
firðinga“ sem nú er að fullu lok
ið.
Ingigerður er yngsta barn
þeirra prestshjónanna, og mun
hafa flutzt í Hof með þeim, laust
eftir fermingaraldur. Árið 1921
giftist hún manni sínum Helga
Tryggvasyni og dvöldu þau
fyrstu búskaparárin á heimili
foreldra hennar. Helgi var ráðs
t
Inhilegustu þakkir til allra,
fjær og nær, sem sýndu okk-
ur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför konu
minnar, móður okkar og
ömmu,
Jónínu Einarsdóttur
Seljalandi, Vestmannaeyjum.
Guð blessi ykkur öll.
lsak Arnason,
börn og barnaböra.
t
Þökkum af alhug öllum fjær
og nær sem auðsýndu Okkur
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför elskulegrar
unnustu minnar, dóttur okk-
ar og systur,
Bergljótar Ragnheiðar
Metusalemsdóttur.
Guð blessi ykkur ölL
Svavar H. Björnsson
Rósa Bergsteinsdóttir
Metúsalen Ólason
Guttormur, Óli og Bergsteinn.
maður fyrir búi tengdaföður
síns, sem síðar verður vikið að.
Þau fluttust til Reykjavíkur og
settust þar að með börn sín, er
voru fædd þá. Á þessu fjöl-
menna, stórbrotna rausnarheim-
ili á Hofi ólst Ingigerður upp
ásamt systkinum og fóstursyst
kinum, heimili sem ég hygg að
hafi um marga hluti átt fáar
hliðstæður, bæði um reisn og
menningarbrag og einnig rausn
og hjálpfýsi.
Séra Einar var elskaður og
virtur af sóknarbörnum sínum
og öllum er til þekktu. Það var
gaman að koma í Hof. Bærinn
sjálfur, gamli stóri bærinn og
allar hinar byggingarnar var
hreint ævintýri. Annar stærsti
bær á Austurlandi, hinn Skriðu
klaustur, las ég í Óðni einu
sinni. Þá að koma inn, bóka-
hililur frá gólfi til lofts, fagur-
lega innbundnar, þökk sé Helga
Tryggvasyni, stóra slagharpan
hans Sr. Einars. Hvar sér maður
slíkt á einu sveitaheimili nú til
dags? Hvað þá á þeim tíma, org
el og plötuspilari með ótal plöt-
um, já meira að segja hláturs-
plötum, sem enginn stóðst án
þess að smitast. Og svo var svo
margt heimilisfólkið að auðvelt
var að slá upp dansleik ef kvöld
vakan gaf tilefni til skemmtana
og nóg var um músik og ekki
skorti veitingar og broshýrt við
mót hinna öldruðu húsbænda þeg
ar unga fólkið vildi hreyfa sig,
gleðjasit og finna upp á ein-
hverju skemmtilegu.
Það lætur því að líkum að
slíkt heimili hafi einnig þurft
mikils með, bæði hvað stjórn-
semi og manndóm snerti og ver-
ið góður skóli fyrir þá, aem þar
dvöldu og ekki síst hina ungu
heimasætu, sem var þar að alast
upp og móður sinni til aðstoðar
eftir lát systurinnar. Dvaldist
hún þar því fyrstu árin eftir
giftinguna ásamt manni sínum
eins og ég gat um áður þar til
þau fluttu suður á bóginn og
nokkru síðar stofnuðu nýtt heim
ili að Lóugötu 2, 1 Reykjavík,
sem brátt stækkaði unz bömin
voru orðin 6, 5 synir og ein dótrt
ir Auk þess dvaldi frú Kristín
móðir hennar hjá þeim eftir lát
manns síns og naut þar umhyggju
og ræktarsemi þeirra hjóna með
al barnanna, umvafin ást og um-
hyggju fjölskyldunnar. Það sýndi
sig strax að Ingigerður var
vandanum vaxin er hún bjó með
manni sínum að Lóugötu 2, og
hafði á höndum þetta stóra og
umsvifamikla heimili.
Helgi Tryggvason er upprunn
inn af Austurlandi eins og hún
og hafði eins og fleiri ungir
og efnilegir menn leitað sér
menntumar í Gagnfræðaskóla Ak
ureyrar, en varð að nema stað
ar eins og altítrt var á þeim
árum, sökum efnaskorts. Hann
gerðist ráðsmaður á heimili föð
ur Ingigerðar og þar kynnrtust
þau. Vann hann strax hvers
manns hylli, sökum hæfileika
sinna, artorku, glaðværðar og
ljúfmennsku. Mér hefur ætíð
virst að þau hafi um flesta hl.uti
átt svo vel saman að vart sé
hægt að minnast þeirra án þess
að nokkur grein sé hinu ger,
og það eitt sem greindi á í fari
þeirra, meðan þau voru að skila
sínu mikla hlutverki af höndum
sér og koma því heilu í höfn,
svo vel, sem nú er og gerta litið
yfir liðinn dag með bros á vör.
Því vissulega hefur allt þeirra
starf borið blessunarríkan ár-
angur í hvívetna.
Það er að vonum margt, sem
mér kemur í hug, þegar ég
hugsa til þess að í dag á Ingi-
gerður Einarsdóttir sjötugsaf-
mæli. Ég sem hefi þekkt hana og
hennar fólk svo lengi, og vissi
að á daginn sat hún önnum kaf-
in og vann með manni sínum
að ihugðarefnum hans, því nú
voru böm hjónanna öll svo vel
á vegi stödd og þó að hún ætti
barnabörn, sem hún eitthvað
fylgdist með líka, þá var nú
heimilið þetta minna í sniðum en
áður að hjónin þau fá sér þetta
til dundurs nú orðið. Já, ég
skal játa það hér að ég lét benda
mér á þessa staSreynd og tek
það ráð að flokka hana undir
þau ummæli hins aldna spekings
sem kvað hafa sagt, „Góðar kon
ur eldast aldrei“.
Það mun hafa verið 1915 er
við Ingigerður sáumst fyrst, þá
ungar að árum heima í foreldra-
húsum mínum að Ytra —Álandi
í Þistilfirði. Sigríður systir Ingi
gerðar hafði verið að gifta sig
og unga fólkið hafði farið í
skemmtiferð á gæðingum sínum
inn í Axarfjörð, sem þá var eft
irsótrtur staður að Ásbyrgi með-
töldu, fyrir æskufólk og aðra
þá sem vildu njóta náttúrufeg-
urðar, gróðurs og gæða sumars-
ins og ekki síst góðra hesta, sem
alla jafna voru ti'l á Hofi og
voru eins og alkunna er einu
samgongutækin á landi hér um
þær mundir. Þau voru þrjú sam
an systkinin frá Hofi, Sigríður
og maður hennar, Sigurður Þor
steinsson, Ingigerður og Jakob
bróðir þeirra, sem þá var enn í
skóla. Einnig var í fylgd með
þeim frænka þeirra, Ingibjörg
Halldórsdóttir, sem enn er á lífi
og ég man mjög vel eftir, ljós-
hærð og björt yfirlitum.
Guðbjörg systir mín og Sig-
ríður voru skólasystur úr kenn-
araskólanum, en bróðir okkar
Hermann var um sömu mundir
og Jakob við sitt guðfræðinám
í Rvík., þó þeir væru ekki bekkj
arbræður, þekktust þeir úr skóla
lífinu. Það var því að vonum að
við Inigerður hefðum meira sam
eiginlegt að tala um en hitt
fólkið og féll strax vel á með
okkur, þrátt fyrir það að ég var
hálffeimin við þetta „fyrirfólk"
sem það var að sjálfsögðu í mím
um augum, svo vel búið, fallegt
og frjálsmannilegt. En faðir minn
var gestrisinn og ræðinn og gest
irnir virtust glaðir, og að 'lok-
um fylgdum við þeim nokkuð
áleiðis, þótt minna væri um góð
hesta heima, en á Hofi. Fártt er
eftirminnilegra frá æskudögum
en samfylgd á sólskinsdegi, með
góðu og skemmtilegu fólki á gæð
ingum sínum, þegar unaður vors
ins æskan og þrótturinn sindrar
í geislabrotum líðandi stundar
og samstillist í sambúð manns
og hests og nær þeirri fyllingu
að eigi gleymist. Og þarna í þess
ari mynd frá 'liðnum árum átti
hún einmitt vel heima hún Ingi-
gerður. Hún kunni vel að sitja
hest og njóta þess, og hún kunni
lika að gleðjasrt með glöðum og
skilja bæði dýrin og mannanna
böm. Já hún hefur löngum kunn
að réttu tökin á hlutunum, og
þau eru örugg handrtökin henn-
ar, og komið hefur það sér vell,
því seinna er hún fluttist úr
föðurgarði og settist að íReykja
vík, ásamt manni og börnum,
tókst hún á herðar mikið hlut-
verk, sem hún hefur innt af
höndum á þann veg að aðdáun-
arvert má kalla.
Framhald á bls. 21
Innilegustu þaklir til allra
vina minna fjær og nær sem
sýndu mér margskonar sóma
á nýafstöðnu sextugsafmæli
mínu.
Gu'ð blessi ykkur öll.
Geir G. Bachmann.
Ég þakka af alhug mér sýnda vináttu á áttrjgðis-
afmælinu 28. september.
Guðmundína Oddsdóttir
Laugavegi 74.