Morgunblaðið - 09.02.1969, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. FEBRUAR 1969.
Brenda, „svart vald er framtíð-
BLACK
is
beautiful
Fyrst varð á vegi okkar stúlka, sem
kvaðst heita Brenda Nevmon og stunda
nám í kennslufræði við Doane College
í Nebraskafylki.
— Skólinn okkar er ósköp líti'Il og
notalegur og seint yrði hann víst tal-
inn blaðamatur. En fyrst þú spyrð, þá
sitjum við þarna í sveitasælunni á átt-
unda hundrað manns og streitumst við
að ná B.A. eða B.Sc. prófum.
Ég á eftir eitt ár í námi, og þótt
ekki sé það langur tími, verður mér
samt órótt, þegar ég hugsa heim til
New Jersey. Vissulega kann ég vel
við mig í skólanum, innan um korn-
akrana í Nebraska, en ég veit líka vel
hverjir þarfnast mest krafta minna og
því sezt oft að mér heimþrá.
— Hvað heldur þú, að framtíðin beri
í skauti sér um réttindabaráttu ykk-
ar blökkumanna?
— Sú barátta verður löng og erfið.
Við hin yngri viljum breyta um bar-
áttuaðferðir. Kjörorð okkar er „svart
vald“, en í guðanna bænum misskíldu
mig ekki. Það vald, sem við stefnum
að er ekki til að kúga aðra menn held-
ur að standa jafnfætis þeim.
Martin Luther King hóf merkið fyrir
rúmum áratug og margt hefur áunnizt.
En síðan kom stöðnunin. Tvö síðustu
árin fékk King í rauninni engu áork-
að. Lagabókstafurinn kveður á um
bann við kynþáttamisrétti á öllum
mögulegum sviðum, og okkar góði Luth
er King hélt áfram að ganga og ganga
gegn óréttlæti. Þetta nægði bara ekki,
við vissum það í rauninni öll, en að
horfast í augu við það var þrautin
þyngri. Eldra fólkið gerði sig ánægt.
Því finnst réttarbæturnar kraftaverk.
Foreldrar mínir mega ekki heyra
minnzt á „svart vald", þau muna tím-
anna tvenna. Við unga fólkið metum og
skiljum unna sigra, en við horfumst í
augu við þann napra sannleika, að
lokatakmarkið er enn óralangt undan.
Barátta okkar beinist inn á við, að
eigin kynþætti. Aldalöng kúgun hefur
svipt okkur heilbrigðum metnaði. Við
erum haldin minnimáttarkennd og van-
trú á eigin getu. Þennan draug ætlum
við í hreyfingunni fyrir valdi hinna
svörtu að takast á við. Hún stefnir að
því, að þeir svörtu byrji á að bæta
sjálfa sig. Menntun og uppfræðsla er
fyrsta skilyrðið. Þá mun okkur vaxa
ásmegin og trú á okkur sjálf, „black
is beautiful“, segjum við í gamni og al-
vöru. Við þrengjum okkur alls ekki
upp á þá hvítu. Við ætlum okkur af
eigin rammleik að ná því stigi, að eng-
inn mannlegur máttur geti setið á rétti
okkar.
Þetta á ekkert skylt við ofbeldi,
enginn þarf að skjálfa, þótt hann heyri
minnzt á „svarta valdið". Hér er aðeins
um að ræða fólk, sem ætlar að bjarga
sjálfu sér. Ofbeldið er eitur í mínum
Framhald á Ws. 13.
Ármann Snævarr, háskólarektor,
tekur bandarísku stúdentana tali.
Neðan-
jaröarhreyfing
og körfuknattleikur
— Spjallað við bandaríska liáskólastiidenta
MARGT var um manninn í háskól-
anum á þriðjudagskvöldið, er hópur
150 bandarískra háskólastúdenta átti
kvöldstund í góðu yfirlæti með ís-
lenzkum jafnöldrum sínum. Stúdent-
arnir höfðu hér sólarhrings viðdvöl á
leið sinni til Danmerkur, þar sem
þeir dveljast til vors. Ferðin er far-
in hæði til gagns og gamans, því
stúdentarnir hljóta námsgráður af
sama tagi og í heimalandinu. Mun-
urinn cr bara sá að fá að njóta lífs-
ins í „París norðursins", og það kváðu
stúdentarnir líka sannarlegt til-
hlökkunarefni.
Þegar blaðamenn Mbl. komu í há-
skólann mátti líta stúdentana í hróka-
samræðum í stofum og göngum.
Móttökunefndin hafði af mikilli
röggsemi búið þannig um hnútana,
að gestirnir færu héðan nokkurs
vísari um háskólann og þjóðlífið al-
mennt. í kennslustofum sátu full-
trúar frá félagasamtökum stúdent-
anna, sem kynntu þau og skiptust á
skoðunum við Bandaríkjamennina.
Annars staðar ræddu menn bók-
menntir, tónlist og íþróttir, og bar
margt á góma. Á ganginum framan
við hátíðasalinn var komið fyrir veit-
ingaborði, þar sem stúdentar stóðu í
hópum og tóku ákvaraðnir um heims-
málin yfir Egilslímonaði.

Gestirnir rabba við Olaf Guðmundsson, stud. med., formann Stúdentafélags háskólans. Umræðuefnið
var áhrif stúdenta á stjórn háskólans. Ljósm. Kr. Benediktsson.