Morgunblaðið - 18.03.1969, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. MARZ 1969
Aðalbjörg Jónsdóttir
frá Hofi — Kveðja
ENN berast okkur sviplegar
sorgarfregnÍT, þar sem dauðinn
heggur á lífsþráðinn, snöggt og
harla óvænt, með fráfalli Aðal-
bjargar Jónsdóttur, fyrrum hús-
freyju á Hofi, Kjalarnesi.
Aðalbjörg kom heim af leik-
sýningu með systur sinni glöð og
hress, tók af sér vetlingana, en
sagði þá að sér væri kalt á hönd-
unum. Eftir augnablik sagði
hún að sig svimaði. I>að voru
hennar síðustu orfS.
Ólöf Aðalbjörg hét hún fullu
nafni, fædd 14. maí 1918 í Vík
í Norðfirði. Foreldrar hennar
Jón Benjamínsson og Anna Sig-
ríður Sveinsdóttir áttu 8 börn
og var hún næst yngst. Móður
sína missti hún þegar hún sjálf
var smábarn. Faðir hennar
kvæntist aftur og var hún hjá
honum þar til hún var 10 ára
gömul. Þá fór hún til Gísla
Wíum kaupmanns og konu hans
Guðfinnu Wíum í Vestmanna-
eyjum og ólst upp hjá þeim til
17 ára aldurs, og minntist Aðal-
björg þeirra oft sem fósturfor-
eldra sinna.
Að Víðinesi á Kjalarnesi kom
Aðalbjörg sem ráðskona 1945
með lítinn dreng sem hún átti,
Sveinbjörn Björnsson að nafni,
f. 2. júní 1943. Hún var einnig
á Hofi með drenginn sinn hjá
Daníel Magnússyni bónda þar.
En 1946 fór hún a’ð Jörfa. Þang-
að var þá nýlega fluttur frá Hofi
Hjálmar skáld Þorsteinsson.
Jörfi var gömul jörð, byggð
úr Hofslandi, en var búinn að
vera mörg ár í eyði. Þau Hjálm-
ar á Hofi og Anna kona hans
voru bæði úr Húnavatnssýslu.
Þau bjuggu lengi á Hofi eða á
þríðja áratug, og ólu þar upp
sinn stóra barnahóp, voru börnin
12, sem þau áttu. Nú voru
þau flest eða öll farin frá þeim,
nema elzti sonur þeirra Hörður.
Á Jörfa lá mikið verkefni fyrir,
þeir feðgar urðu að byggja nýj-
an bæ sem þeir völdu stað upp
við veginn, auk þess líka áð
rækta og stækka tún á nýja býl-
inu. Það vantaði því sannarlega
ungar hendur til hjálpar á Jörfa
innanbæjar sem utan. Það var
því mikil gæfa þegar Aðalbjörg
kom þangað fyrir alla aðila. Hún
eignaðist þar gott heimili fyrir
litla drenginn sinn, og eins og
svipur hennar var bjartur og
hreinn var sál hennar og fram-
koma við alla jafn ljúf og heið.
Þess naut Jörfaheimilið í ríkum
mæli.
18. okt. 1947 giftust þau Aðal-
björg og Hörður og bjuggu á
Jörfa í samfélagi við foreldra
Harðar þar. En 1958 fluttu þau
öll aftur að Hofi og Hörður
keypti þá Hof. Þar bjuggu þau
Málverkasalan
Ef þér viljið kaupa eða selja góð málverk, þá talið við okkur
og leitið tilboða. Afborgunaikjör og vöruskipti.
Við sjáum einnig um vandaða innrömmun á listaverkum.
Kaupurn og seljum gamlar bækur og listmuni.
MALVERKASALAIM, Týsgötu 3,
Sími 17602 — Kristján Fr. Guðmundson.
Viljum taka á leigu
2ja—3ja herb. íbúð búna húsgögnum, fyrir verkfræðinga.
Leigutími 2—5 mánuðir. Fyrirframgreiðsla
Upplýsingar á skrifstofu vorri, sími 52438.
HOCHTIEF A. G.
Straumsvík,
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 37., 39. og 40. tbl. Lögbirtin.gablaðsins
1968 á hluta í S’óragerði 4, þinigl. eign Kristjáns Guð-
mundssonar, fer fram eftir kröfu Útvegsbanka íslands,
Gjaldheimtunnar og Arnar Þór hrl., á eigninni sjálfri,
föstudaginn 21. marz 1969, kl. 11.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 66., 68. og 71. tbl. Lögbirtin.gablaðsins
1968 á hluta í Álftaimýri 20, þin.gl, eign Magnúsar Guð-
jónssonar, fer fram eftir kröfu Jónasar A, Aðalsteins-
sonar, hrl., Hákonar H. Kristjónssonar hdl., Útvegsbanka
íslands, Veðdeildar Landsbanikans og Gísla G. ísleifs-
sonar hrl., á eigninni sjálfri, föstudaginn 21. marz 1969,
kl. 14.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
'‘mjólkin
bragðast
með
bezt
'NESQUIK
— og þú getur búið þér til
bragðgóðan og fljótlegan
kakoarykk
1. Hella kaldri mjólk í stórt glas.
2. Setja 2-3 teskeiðar NESQUIK út í.
3. Hræra. Mmmmmmmmm.
NESQUIK
KAKÓDRYKKUR
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 37., 39. og 40. tbl. Lögbirtingablaðsins
1968 á hluta í Álftamýri 20, þingl. eign Sveins Krist-
jánssonar, fer fram eftir kröfu Veðdeildar Landsbank-
ans, Hákonar H. Kristjónssonar hdl., og Friðjóns Guð-
röðarsonar hdl., á eigninni sjálfri, föstudaginn 21. marz
1969, kl. 15.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 72. og 74. tbl. Lögbirtingablaðsins 1968
og 2. tbl. þess 1969 á hluta i Bústaðavegi 99, talin eign
Oddnýjar Ásmundsdóttur, fer fratn eftir kröfu Brarvds
Brynjólfssonar hdl., Jóns N. Sigurðssonar hrl., Gísla G.
ísieifssonar hrl., og Gjaldheimtumnar á eigninni sjálfri,
föstudaginn 21. marz 1969, kl. 11.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 43., 45. og 48. tbl. Lögbirtingablaðsins
1968 á húseign á Árbæjarbletti 30, þingl. eign Geirmumdar
Guðmundssonar, fer fram eftir kröfu borgarsjóðs Reykja-
víkur á eigninni sjálfri, föstudag.mn 21. marz 1969,
kl. 16.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 72. og 74. tbl. Lögbirtingablaðsins 1968
og 2. tbl. þess 1969, á hluta í Kleppsvegi 44, þingl. eign
Jakobs Jaikobssonar, fer fram eftir kröfu Sigurðar Sig-
urðsonar hrl., og Jóns N. Sigurðsonar hrl., á eignimni
sjálfri, föstudag nn 21. marz 1960 kl. 14.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
til 1966 að þau fluttu til Reykja-
víkur. Orsakir liggja til allra
hluta. Eins var það með búferla-
flutninga þeirra Hofshjóna og
heimilis. Jörfi var ekki stór jörð
og Hörður varð að vinna utan
heimilis. Hann annaðist mjólk-
urflutningana á Kjalarnesinu
um ára bil, eða þangað til hann
veiktist og varð að hætta flutn-
ingunum og lá á sjúkrahúsi um
langan tíma. Mjólkurflutningana
stundaði hann af mikilli prýði,
hann gerði hvers manns bón,
allt stóð heima sem hann sagði
og vel af hendi leyst sem hon-
um var falið. Þegar hann mátti
ekki lengur aka bílnum og Hof-
var laust, langaði hann og þau
öll þangað aftur og Hörður
kaupir jörðina eins og áður seg-
ir. Hörður var ekki heilsusterk-
ur til að búa einyrki í sveit, en
svo bættist það á að Aðalbjörg
kona hans varð líka veik og
varð áð fara á sjúkrahús um
tíma. Foreldrar hans gátu lítið
hjálpað orðið, dvölin á Hofi var
því ekki nema 8 ár.
Við sem gömul erum munum
vei þá tíð að sagan hennar Að-
albjargar á Hofi gerist á hverju
heimili, mann fram af manni, ég
meina að sonur eða dóttir tóku
við jörðinni af foreldrum sin-
um, ný kona eða húsbóndi kom
í heimilið sem tók við af þeim
eldri í félagi og svo smátt og
smátt alveg. En þær voru ekki
allar eins ljúfar í lund, gó’ðvilj-
aðar og fórnfúsar tengdadæt-
urnar eins og hún, að eldra fólk-
ið átti ekki betri ósk en það að
meiga vera það sem eftir væri
æfinnar hjá henni. Anna á Hofi
fékk ósk sína uppfyllta. Hún dó
á Hofi áður en þau Hörður fluttu
suður. Hún óskaði sér þess líka
að þurfa ekki að flytja af Kjal-
arnesinu. Ekkert dvalarheimili
hefði henni þótt eins gott hversu
vandað og fullkomið sem það
hefði verið eins og gamla heim-
ilið, þar sem hún hafði liðið
bæði súrt og sætt með manni
sínum og börnum. En þarna réði
Aðalbjörg úrslitum. Hjálmar lif-
ir tengdadóttur sína, en hann er
á níræðisaldri. Trúað gæti ég að
enginn hafi staðið nær honum
en hún, þessi kona. Þannig hefi
ég allt af litið til þeirra beggja.
Auk Sveinbjarnar ólust upp
hjá Aðalbjörgu og Herði tvær
stúlkur, systurdætur Har'ðar. Öll
áttu þessi börn mjög gott atlæti
hiá þeim báðum, en það voru
fleiri börn, sem dvöldust hjá
þeim lengri eða skemmri tíma,
systurbörn Harðar. Sjálf áttu
þau hjón ekki börn. Samband á
milli Harðar og Sveinbjarnar
hefir verið einkar gott og náið
eins og á milli góðs föður og
sonar. Hann er líkur móður
sinni, vinsæll og hlýr. Það er
mikill styrkur fyrir Hörð að
hafa hann við heimilið.
Þegar þau fluttu frá Hofi,
hygg ég að margur hafi sakn-
a’ð þeirra af Kjalarnesinu, bæði
voru þau gestrisin og hjálpsöm.
Það var alltaf hlýtt og notalegt
að koma á heimili þeirra hjóna,
enda ævinlega glöð og samhuga
um að gera bón annarra ef hægt
var. Og sérstaklega var alltaf
leitað til Aðalbjargar ef eitt-
hvað var um að vera, ef sam-
koma var, þá var hún boðin og
búin ti'i hjálpar, vel að sér við
allar veitingar. Það stóð á sama
hvort var á gleðistundum eða á
stórum sorgarstundum, hún
sómdi sér alltaf jafn vel, hún
var prúð, hlédræg, fyrirfer’ðalít-
il en örugg og vel virk.
Þótt Aðalbjörg hafi víst aldrei
verið hraust eftir að hún veiktist
á Hofi, eins og áður getur og er
víst orsök í hennar snögga frá-
falli, þá vann hún sjálf öll sín
verk á heimilinu, og ég hugsa að
fáir hafi vitað annað en hún
væri heil heilsu. Hún var glöð
og hress þegar maður heimsótti
hana hér í Reykjavík, og manni
fannst að henni hefði aldrei
liðið betur, og ætti langt líf fyr-
ir höndum.
Ég vil enda þessi fáu orð með
innilegri samú'ðarkveðju til
manns hennar, heimilis og ann-
ara vandamanna. Henni sjálfri
viljum við þakka góð kynni fyrr
og síðar.
Jónas Magnússon.