Morgunblaðið - 13.04.1969, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. APRÍL
23
ar á námsárum miínum oig sá það
Ihugaryndi, sem af henni geisl-
aði, þegar hún aima'ðist börnin
sín. Það endurtók sig þegar
ömmubörnin komust á legg og
heimsóttu hana, því að þau
þekktu fljótt hennar mildu
mund.
Tengdabörnin fundu líka, að í
móðurhjarta hennar áttiu þau
rúm og móðurhlýja hennar um-
vafði þau einnig. Henni var ný-
lega flutt þessi stutta staka.
„Mikið var þitt móðurstarf
mótað hreinum línum.
Göfug kona góðan arf
gaistu börnum þínum.“
Þannig er farið um allar vorar
beztu mæður. En þær eru ekki
háværar frásagnirnar af móður-
starfinu, þótt á því hvíli gæfa og
gengi kynslóðanna oft og einatt.
Frænku minni var ljóst mikil
vægi góðs O'g trúrækins uppelidis,
sjálf trúræain og guðhrædd kona
og lagði því mikla alúð við börn
in sín jafnhliða því, að hún
studdi mann sinn í starfi eftir
Iþví sem ástæður framast leyfðu.
Hún lagði hönd og hug að starfi
í félagi K.F.U.K. í Vestmanna-
eyjum og starfaði í stjórn þess
tfélags. Kverifélag Landakirkju
’naut á sama hátt starfsorku
Ihennar. Finnig starfaði hún í
kverufélagi Hallgrimssóknar í
(Reykjavík.
Glaðlynd og söngelsk var hún
ifrænka mín og undi sér veL í
glöðum og góðum hópi vina, ætt
menna og venzlafólks. En alvara
lífsins var henni vel kunn og
þrýði henni í prestsfrúarstöð-
unni, hve næm hún var á nauð-
syn þess að votta í verki, bæn
Og trú samúð sína og hluttöku
í margslungnu andstreymi sókn-
'arbarnanna. Hún lærði ung að
leika á hljóðfæri og hafði góða
söngrödd. Efalaust munu mörg
sóknarbörn minnast þátttöku
hennar í störfum mannsins síns
Við helgar athafnir á heimili
Iþeirra hjónanna, er hún lék á
brgelið eða söng til að auka fyll-
'ing og, dýpt trúartilbeiðslunnar.
Án alls efa er í minningu
margar ýmsar stundir, sem fylla
hugann þakklæti nú að leiðar-
lokum fyrir vináttu hennar og
heilsteypta einlæga tryggð, sem
!hún batzt við vini sína.
Ég hefi aðeins vikið að fáum
'þáttum starfaríkrar ævi og mér
'er ljóst að margþættu samstarfi
og samstöðu hjónanna sr. Sigur-
jóns og frú Þórunnar er ekki
auðið að lýsa í fáorðri minning-
argrein. Eg veit, að gott er
hverri þjóð að eiga svo góð og
’samhent hjón meðal þegna sinna.
Á sambúðinni er enginn skuggi
og ég bið góðan Guð að vera
með vini mínum og starfsbróður
í missi hans og blessa börnunum
þeirra eðalsteina góðrar móður-
minningar.
• Ég heiðra minninguna, sem ég
á um frænku miína, hispurslausa
lífseinurð liennar, samú’ð með
smælingjum í huga og starfi, vin
áttuviðmótið og tryggu ættar-
þöndin. Svipheiða mynd á ég í
huga mér, sem ég bið Guð að
hjálpa mér að var'ðveita.
Stóri systkinahópurinn, sem
fluttist frá Mel í Miðfirði vorið
1912 var ævmlega í ein'kar kæru
’sambandi sín á milli. Af honum
•eru fá orðin ofar moldu. Frú
Þórunn andaðist að miorgni 4.
apríl eftir iangvarandi vanheilsu
og degi jíðar bárust fregnir af
andláti bró'ður hennar Marinós
Jako'bs Kolbeins vestan um haf.
Hann var búsettur í Vancouver
í Kanada. Marinó var næstur
frú Þórunni í aldri yngri í aldurs
röð og með þeim var einkar kært
á uppvaxtarárum þeirra. Hann
fluttist vestur um haf 1930. Nú
eru þau aðeins þrjú lifandi syst-
kinin Þórey og Páll búsett í
Reykjavík en Bjarni búsettur í
Vanoouver. Guð blessi þeim syst-
kinaminninguna.
G. H. K.
Fædd 23. janúar 1903.
Dáin 4. apríl 1969.
Frú Þórunn Eyjólfsdóttir Kol-
beins andaðist að heimili siínu
Flókagötu 65, Reykjavík föistu-
tíaginn langa, 4. apríl sl. Útför
hennar fór fram í gær laugar-
daginn 12. apríl.
Hún var fædd að Staðarbakka
í Miðfirði 23. janúar 1903, dóttir
Eyjólfs Kolbeins Eyjólfssonar
þrests að Árnesi, Jónssionar og
Þóreyjar Bjarnadóttur bónda að
Reykhólum, Þórðarsonar. Að
'henni stó'ðu sterkir stofnar í
báða ættliði. Ekki er ætlunin að
rekja náið æviferil frú Þórunn-
ar, því það munu aðrir gera,
heldur minnast fáum orðum og
þakklátum huga mikilhæfrar
'konu.
' Fyrstu kynnin eru frá því, er
'sá, er þessar línur ritar, dvaldi,
úngur að aldrd á heimili hennar
og eiginmannsins, séra Sigurjóns
Þ. Árnasonar, þá prests í Vest-
mannaeyjum, nokkur sumur. Á
skilnaðarstundu koma fram í hug
ann Ijúfar endurminningar um
dvölina þar. Ung að árum giftist
ihún séra Sigurjóni og hófu þau
ibúskap að Ofanleiti í Vestmanna
eyjum, þar sem hann hafði verið
settur prestur, og þar var heimili
þeirra í meira en tuttugu ár. Þau
'eiignuðust sjö börn.
í lífi og starfi er hverjum
rnanni mikilvægt að eiga sér
'traustan og góðan lifsförunaut
'og er mörgum ómetanlegur styrk
'ur í lífsbaráttunni. Þáð reyndist
Þórunn eiginmanni sínum í rík-
um mæli. Hún var hans sterka
'stoð í öllu:
i Rekstur búsins að Ofanleiti og
istjórn vinnufólksins hvíldi á
hennar herðurn, þegar eiginmað-
■urinn var við húsvitjanir og
önnur prestsstörf í kaupstaðn-
um. Við skírnir og giftingar á
heimilinu aðstoðaði hún með
'orgelleik og á annan hátt. Mót-
'taka fjölda gesta, sem jafnan bar
að garði á heimili með afbrigð-
um gestrisinna prestshjóna,
mæddi mest á húsmóðurinni í
'sambandi vfð framreiðslu allra
góðgerða. Öll þessi störf vann
hún af miklum myndar- og glæsi
brag.
Við uppeldi barnanna var hún
hin styrka og umhyggjusama
móðir. Og í húsmóðurstarfinu á
hinu stóra heimili lagði hún sig
alla fram um, að öllum mætti
líða sem bezt í návist hennar.
Öllum börnunum á heimilinu
var hún nin nærgætna móðir,
leiðbeinandi á þann milda og hóg
'væra hátt, sem henni var lagið,
vakandi yfir velferð okkar allra
í hvívetna. Öll samskipti hennar
'við vinnufólkið á prestsetrinu
var með líkum hætti, enda voru
þau hjónin einstaklegia hjúsæl. Á
'friðsælu heimili þeirra níkti andi
gagnkvæms trausts og hjarta-
'hlýju, samheldni og eindrægni,
þar sem allur heimilisbragur ein
kenndist af stjórnsemi sívinn-
andi húsmó'ður. Jafnt í mótlæti
'sem meðlæti var hún í senn
'kona sterkrar skapgerðar og hug
ljúfs viðmóts.
Þórunn var hreinlynd kona og
'kyrrlát, en þó glaðvær og létt í
lund. Hún átti mjög auðvelt með
að umgangast fólk, greiðvikin og
hjálpsöm, og mörgium rétti hún
hjálparhönd með ýmsum hætti,
sem höllum fæti stóðu í lífinu.
Hún leitaðist jafnan við að færa
allt til betri vegar. Henni voru
hugstæð þessi orð Marteins
Lutihers og vitnaði gjarnan til
þeirra: „Afsakið, tölum vel um
'hann, færum til betri vegar“. Og
ennfrermur -eftirfarandi úr heil-
agri ritningu: „En vér bi'ðjum til
Guðs, að þér gjörið ekki neitt
illt, ekki til þess að vér skulum
•koma fullreyndir í ljós, heldur
til þess, að þér gjörið hið góða“.
Þórunn var einlæglega trúuð
og kristin kona og átti í því sem
öðru örugga samstöðu með
manni sínum. Mótaðist allt
hennar dagfar og lífsviðhorf af
hinu kristilega hugarfari.
Árið 1945 fluttu þau hjónin til
Reykjavíkur, þegar séra Sigur-
jón tók þar við preatsembætti.
Og nú er hún horfin, hennar
jar'ðlífi er lokið. Þeir eru margir,
sem munu minnast hennar með
þakklæti þegar hún nú er kvödd
hinztu kveðju. En minnimgin um
góða og kærleiksríka konu lifir í
hugum þeirra, sem henni kynnt-
ust.
Stefán Gunnlaugsson.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 54., 55. og 56. tölublaði Lögbirtinga-
blaðsins 1968 á hraðfrystihúsi, fiskimjölsverksmiðju o. fl.,
þinglýstri eign Félagshvamms s.f., fer fram á eigniinni
sjálfri mánudaginn 14. apríl 1969 kl. 14.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.

CAMEL FILTER
CAMEL REGULAR
AUÐVITAÐ
CAMEL
CAMEL CAMEL CAMEL