Morgunblaðið - 04.05.1969, Síða 22

Morgunblaðið - 04.05.1969, Síða 22
22 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4, MAÍ 1969 Sigurður Ólafsson rakarameistari F. 3. 5. 1885 - D. 18. 4. 1969. ÞAKKARMÍNNING VINUR minn Sigurðuir Ólafsson er nú horfinn sjónum yfir móðu tímans, á áttug,asta og fjórða aldursári. Hann var búinn að ijúka lífsstarfi sínu og gegna lífsskyldu sinni. Þ>ess vegna ber ekki að harma heldur gleðjast, því að líf hans var fullkomnað. Við brottför sína skilur hann eftir sig anda andlegrar göfgi. Hann kvaddi þegar myrkur nor- raenna slóða var' að vikja fyrir birtu hækkandi vorsólar. Og segja má, að þetta geti verið táknrænt fyrir lífsferil Sigurðar. í öllu lífi sinu og starfí sótti hann til fegurðar og birtu. Og þesfsi birta birtist í handtaki hans, orðum og brosi. Og þegar ég nú fæ ekki fram- ar litið ásjónu þessa aldna vinar míns eftir hálfrar aldar órofa vináttu, þá verður mér á að líta ti.1 baka yfir liðið æviskeið og íhuga hvernig lffið og atvikin geta tvinnað æviþráðinn. Öll mín æskuár eru bundin við Skuegahverfið og fjöruna fyrir neðan Byggðarenda. bæinn-, sem léngst stóé neðst við Frakka- stíginn. Og. -mörg. voru þau björtu sumárkvöld er víð krakk- amir stóðum í fjöruhni og horfðum á gömlu útróðursmenn- ina koma úr róðri utan af hafi með björg í bú og lenda í Bakkabúðarvörinni. Og ég man, að er ég vár nfu ára stóð ég eitt bjart kvöld í fjörunni og horfði á bát kom.a að landi. Er bátinn tók niðri, snaraðist þrek- legur maður í skinnbrókum yfir bórðstokkinn og dró bátinn lengra upp í fjöruna. Mér fannst þetta vera höfðinglegur og góð- legur maður. Eftir þetta kann- aðist ég alltaf við Ólaf frá Fells- öxl, eins og hann var kallaður. t Eiginmaður minn og faðir okkar Sigurgeir Steindórsson bifreiðastjóri, Hofsvallagötu 18, andaðist í Landakotsspítala 2. maí. Vilhelmína S. Tómasdóttir börn, ter.gdabörn og bamaböm. Hann bjó við Lindargötu, stein- snar frá Bakkabúð, í reisulegu húsi. Ekki hvarflaði það að minni einföldu barnsál, að Sig- urður sonur Ólafs yrði aldavin- ur minn síðar á lífsleiðinni. En einmitt þá vair Sigurður orðinn 24 ára, sigldur ög orðinn rakar.a- mieistari í Reykjavík. Tíminn mjakaðist áfram. Átta ár liðu. Framundan var myrkur óviss- unn.ar, óblíð evrin og líkamlegur brældómur. Engin önnur leið var opin fyrir bláfátækan ungl- ing. Þá var það, að fátækur verkamaður, er verið hafði srúklingur á Vífilstöðum og vann er.fiðisvinnu. fór að fræða mig í vinnunnti um ókunn fræði. sem nefnd voru euðsDeki. Þessi maðw fékk leyfi til að bióða •mér á fund í einu guðsoekistúk- ■unni. sem þá var hér i bæ Ég kom þar alloft eftir þetta og ‘þar sá ég Siffurð og hans kær- leiksríku konu í fyrsta sinn. Nokkru síðar fór ég inn á rak- ■arastofu Siguirðiar og Kjartans ■til að fá klhaioingu og lænti í stól Sigurðar. Hann kannaðist við mig. háfði' séð mig í guðspeki- 'húsinu. og fór að ræða við mig >um andleg mál. Ég svaraði hon- •um eim og ég hafði bezt. vit á í fáfræði minni. Heimili Sigurð- ar var þá inn víð Hverfisgötu. ■Það hús er nú horfið. Ég átti i°mnig heima við bá mvrku götu. En hvernig sem á því stóð. á því kann ég engin skil, þá fór Sig- urður að taka uop á því að fá imig í göngu með sér á sunnu- ■clagsmorgna inn aö Elliöaám. Og er göngunni var lokið tók hann ■mig heim með sér í háÁegismat. Og Halldóra konan hans tók á •móti mér eins og ég væri eitt af börnum hennar. Og er við urð- 'um samferða beim af guðsDeki- fundi að vetrarlagi. varð það •ófrávíkjanileg regla að ég fengi *hjá þeim kvöldka.ffi og færi ekki isvangur beim í háttinn. Við þessi óvæntu kynni mín við Sieurð Ólafsson og konu han-s urðu mikilvæg þáttaskil í lífi mínu. Fyrir hina einlægu og óeigingjörnu vináttu Sigurðar í minn garð ODnuðust fyrir mér ■víðáttur andlegs lífs. ekki í ihug- un og einveru. heldur sem þátt- takandi í hringiðu skaoandi lifs. Og kærleiksþel þessara grand- vöru hjóna opnaði augu mín fyrir þvi, að mannúð og mann- kærleiki' voru mikilvægustu t Hiartkær eiginmaour minn og faðir Valtýr Lúdvíffsson Birkimel ÍCB andaðist að morgni 2. maí. Lára Kristinsdóttir Ragnheiður Valtýsdóttir. t Eiginmaður minn og faðir okkar Sveinn Júlíusson verkstjóri frá Húsavik, til heimilis að Hátúni 10, Reykjavík. verður jarðsung- inn frá Fossvogskirkju mánu daginn 5. maí kl. 13.30. Magnea Guðlaugsdóttir og böm. t Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi Kristján Soffíasson fyrrv. póstmaður, Ásgarði 103, verður jarðsunginn í Foss- vogskirkju J.riðjudíginn 6. maí kl. 1.30. Blóm vinsamleg- ast afbeðin, en þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir. Svava Guðjónsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. t Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu mér sam- úð við andiát og jarðarför eiginkonu minnar og móður Erlu Valtýsdóttur Grýtubakka 32. En sérstakar þakkir færi ég starfsfélögum mínum í Slökkviliði Reykiavíkur og •hr. forstjóra Othrri Eliing sen og starfsfólki hans. F. h. vandamanna, Guðmundnr Bergsson Berglind Guðmundsdóttir. þættirnir í andlegri þróun. Það fó>r að brjótast um í mér þrá til mennta, til þroska og vaxtar. Og þegar ég fór að hugleiða að ■fara vestur uim haf, út í hinn ■stór.a heim, þá stóð ekki á hvatn- ingu Sigurðar og hjálpfýsi. Þeg- ar ég kom heim aftur eftir mörg ’ár, tóku þau á móti mér af sömu alúðinni og áður, eins og ég ’hefði ekki verið fjarverandi lengur en vikutíma. AHt var óbreytt í þeirra sálarreit. Og að •heimsækja þau var sem að koma 'í sælulund friðar og gleði. Það eitt veitti manni andléga nær- ingu. Þessi hljóðláta gleði var 'þeiirra andlega aðalsmerki, sem einkenndi þau bæði tii hinztu stundar. En þessi gleði var ekki keypt fyrir veraldarauð. Þa.u 'áttu bann ekki til. Þau höfðu gefið hvort öðru sál sína, og þau voru sameinuð í kærleikanum. í aðeins eitt skipti sá ég gleðina í augum Sigurðar víkja fyrir 'tárum sorgarinnar. Það var þeg- ar hann missti sína sönnu konu. En sálarfriður hans og gleði kom yfir hann aftur því að ■börnin hans gáfu honum í ríkum •mæli þann kærieika. sem gaf lifi hans gildi. En ég vissi, af því að ég þekkti Sigurð manna bezt. að þrátt fyrir ástúð barna sinna var hann innst inni ekki tiema hálfur eftir missi korru sinnar. Og mér segir hugur um, að öll árin, sem hann lifði eftir endlát hennar, hafi í raun og veru eigi verið annað en þögul bið eftir því. að á hinni hinztu örlagasíund fengi sál hans í æðri veröld að sameinast sál hennar, sem farin var á undan h-onum. í mörg ár eftÍT andlát konu sinnar bjó Sigurður áfram í hinu gamla húsi föður síns við Lindar •götu. Segja má, að hann hafi lei' að aftur til gömiu föðurhúsanna. Þar bjó hann með yngstu dætr- um sínum tveim. Þegar yngsta dóttir bans giftist og fór að heiman, bjó hann með Guðrúnu dóttur sinni í nokkur ár. Hún andaöist eftir langa og stranga sjúkdómslegu, rúmlega fertug að aldri. Hún var þriðja í röðimni af átta börnum. vönduð og vel gef- in stúlka, eins og öll börn hans eru. Sigurður seldi svo gamla hiVsið og bjó hjá yngstu dóttuT sinni og hennar ljúfa manni næstu tiu árin í góðu yfirlæti. En þegar Sigurður fann iík- amskrafta sina fara ört þverr- andi og óttaðist að hann kynni að verða þung byrði á veikum örmum dóttur sinnar, gerði hann ótilhvattur ráðstafanir til að komast á hjúkrunardeild Hrafn- istu, þar sem honum var hjúkrað af nærgætni og umhyggju tvö seinustu árin, sem hann lifði. Innilegar þakkir færi ég öll- um þeim. sem glöddu mig með gjöfum og hlýjum kveðjum á áttræðisafmæli mínu. Bi'ð þeim öllum blessunar Guðs. María Vilhjálmsdóttir Sjnkrahúsinu, Húsr.vík. Þannig var umhyggja Siguirðar og fyrirhyggja. Hann fann á sér að „dagurinn mikli“ væri ekki langt undan. Og þótt hann að síð ustu væri nær þrotinn að kröft- um og sjónin biluð, þá fann mað ur alltaf þessa sömu, gömlu, mildu gleði, sem varpaði Ijóma á persónuleika hanis og líf. Sigurður dó etekaður og bless aður. Elskaður af börnum sín- um og ættingjum, blessaður af vinum og venzlamönnum. Þetta eru beztu eftirmælin. Og nú eru lokin komin á háifr ar aldar vináttu. Ný þáttaskil hafa orðið í lífi okkar. Við því er ekkert að segja. Lífsins mikla móða streymir án afláts út í hið tímalausa haf. En Sigurður vin- ur minn skynjaði örugglega í vitiund sinni að þessi lífsins straumur bæri alLt að settu marki, að allt líf hefði tilgang. Og þótt hann aðhylltist guðspeki þá var hann ekki heimspekingur. Hann braut aldrei heilann um ráðgátur alheimsin's. Hann áleit að þetta jarðneska líf væri reynsluskóli, þar sem menn yrðj að læra að þekkja þau hin and- legu lögmál, sem marka braut- ina til æðri andlegs þroska. í manninum birtist æðra líf, ekki aðeins djúptækt vitsmunalíf, heldur einnig mannlegur kær- leiki og mannleg samvizka, upp lýst og hafin í æðra veldi. Þetta eitt nægir sem megininntak mannlegs lífs til andlegs þroska. — Þetta er einföld lífsskoðun, en eftir henni mótaði Sigurður allt sitt líf og breytni ævina á enda. Og mér finnst vel við eiga, að enda þesisi fátæklegu kveðju- orð til látins vinar með orðum eins andlegs mikilmennis: „Blessaður er sá, sem öðlast hefur andlega innsýn. Hann sigr ar þótt hann verði sár; hann ljómar og skín þótt hann líði þrautir; hann er sterkur þótt hann hrotni undan þunga sinna skylduverka; hann er ódauðleg- ur þóitt hann deyi. Innsta eðli hans er hreinleiki og gæzka“. Ljós hinnar hreinu vizku lýsti dómgreind Sigurðar, og réttlætið nærði allar hans gerðir. Farðu heill, vinur! Þú gafst mér vináttu þína og þú gerðir mig, drenginn, að vini þínum. Blessuð var þín ganga; blessuð er þín minning. Far vel! S. Sörenson. KV EÐJA Aiídi þinn, sál þín Guðsríki gisti, hinn göfugi öðlast heiðurskrans. Þér upprisnum ber ég kveðju frá Kristi Konungi, vemdara smælingjans. Þú bentir mér ungum á brautir hans. Svo margt á ég þér að þakka. Þokunnar mikla skýjabakka upplýsa sólgeislar sannlcikans. RöðuII í fegurð regnbogans veiti þér frið unz þú fagnar við fótskör helgasta meistarans í dýrðarheimi djúprar þagnar. Horfnum til æðri heima hollvinum skal ekki gleyma. Dásemdir megi þig dreyma. Drottinn þig annist og blessi. Kæri vinur, mín kveðja er þessi. Horfnir ástvinir vaka, vel á móti þér taka. Heilagir söngvar þér hljómi í himneskum leyndardómi. Þú krýpur við altari kærleikans. Bikar lífsins þér blessun veiti, hlómin veg þinn skreyti. Fagni þér englar Frelsarans. Hjúpur þinn sameinast faðmi foldar, friðariands, íslenzkrar, gljúprar moldar. Saknað er grandvars, göfugs manns. Frá hæðum þú horfir til Jarðar, yfir frjósamar byggðir Borgarfjarðar, þangað sem elfar ljómandi liða, þar sem lindirnar fjalldali prýða, þangað sem fljótið lygna má lögmáli hlýða, sameinast víðum sænum, breitt hjá bökkum grænum, um vetur og sumar, í vorþýðum blænum. Þú horfir yfir hvita tinda, gullin blóm í grænum rinda, austurheiðar árroðans, klettahorgir kveldroðans. Á heiðavötnum svanir synda. Þn eygjir hið útvalda land. Þar kyssa bylgjur svalann sand. Það blessast af sóldöggum sunnanvinda. Voldugum kyndli Guðs hátt ég held, nær hlyninum skalt þú standa. Nú sérð þú loga hinn eilífa eld á altari Norðurlanda.-------- í launhelgum löngum þú dvaldir í fortíð hér niðri um ár og aldir. Lyklar að þeim eru frómum faldir. Þar finnur þú guðmennin háu, er sigur þér veita í sölunum bláu. Ein gyðja þín biður, við hennar lilið þú finnur, þú öðlast hinn eilífa frið. Þú sérð yfir himna og heima, eilífðir margar, innri geima. Ástvinum hér munt þú aldrei gleyma. Þú varst af mildi og manndómi ríknr. Hinn göfgasti loks verður guðum líkur. í Faradís blærinn um blóm- krónnr strýknr. BÆN Þú, mikli Drottinn, árblik allra stjarna, veit innri sýn á leiðum jarðarbama. Gef þessum horfna bróður blessnn þína, lát blik þitt ofar myrkri veröld skína. Lát sendiboða, sigurhetjur þínar í söngsins mætti hefja bænir mínar. Ó, Kristur, þú, sem vígslur æðstar veitir og veginn upp til hæstu sala skreytir, af mildi þinni miskunn oss vilt sýna, lát minninganna sorgarperlur skína. Hann er og verður þjónn í þínu ríki, af þínum leiðum hvergi sannir víki. Mót riddaranum rósir bjartar anga, lát röðulblik þitt helga brjóst og vanga. Veit, Hirðir æðsti, frið um eilífð alla, til upprisunnar lögmáls hljómar kalla. Þú, allra vetrarbrauta sannleiksgeisla Sól, ert sigurbogans Hátign, verad og skjól. Sigfús Elíasson. Lokoð vegno jnrðnrfnrar Sigurðar G. Magnússonar mánudaginn 5. maí. PÓLAR H.F,

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.