Morgunblaðið - 17.01.1970, Qupperneq 11

MORiGUNíBIjAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1070
11
Á förnum vegi
SIGURÐUR PálsBOn faenmiari í
RJeyfajiaiviSk, ssm eiinmiig faafiur
st-umjdiuim veaið HögmagflnjimiafSur á
sumfriiln ag er því afllvtel þjáflifiað-
cur í því alð ledðfbeöinia iuim saimlfié-
lagsllieglair ragfliuir, Ibetfur nýlegia
tefclð samam litflia (bók um rótt-
iinidfl. og sflayflidiuir Æóflfas í gtötuium-
tfletðHimnii, og beflmiitr miáfli simiu séir-
stalkSaga tifl. bamniaminia. En J>ó aið
þaslsd bófc sé ætiulð síklólalböimium
Æyrigt tng ifinemsit, á (hiúm er'.imidli
j a't’nit til þeflirna dlldiri. Húm ræðir
dkynsamlega ag á mijtög aðigiemigi-
legam (bátt 'hnmia liiPsmiaiuiðlsyiniliagiu
Iþrótt að (haigla sér irétt á fiömnium
vtagi, þammiig að vegtfiamamidiinin —
viflijiamKíi eða óvilfliamidli — (hjrdifisi.
eíkfki til sin rélttámldli ifiré öðlnum
ag gflieymi edigim sflqyflidiuim. Um-
tfieoiðiainagl'ur bema því í fiyfllsita
mláta sáðlræiniam avip, emidla eru
þæir (byggðiam á gmumidivelli (hánmiar
sönmlu frelsidhiuigsjónlatr í siOuðu
saimifélagi, að (hiver miaiðlum sfktuli
vema firjiáls flerðia, mieð þeim talk-
mlörflnumium afð miaga elkíki fnemja
leilkíbrot á miaðtbrœðkium síinium
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ÞÉR munið eftir náttúmhamförunum í Wels á Englandi á
dögunum, þegar tvö humdruð skólaböm fórust af völdum _
skriðufalla. Rétt áður en atburðurinn gerðist, höfðu bömin?
farið með bæn, sem endaði á þessum orðum: „Guð, við þökk-
um þér aUt“. Var Guð að refsa þessum bömum fyrir syndir
þeirra? Hvað þá um þær milljónir glæpamanna, sem syndga
gegn Guði og fjölsfayldum sínum — og ná þó hárri elli?
JEStJS var spurður sömu spiuminigar. Tuminm í Sílóam
hafði hrunið, og átjám menn fórast, og Jeisúis var spurður,
hvort þeir hefðu verið meiri syndarar en aðrir. Hann
svaraði: „Nei, segi ég yður, en ef þér gjörið ekki iðran,
munuð þér allir fyrirfarast á sama hátt“ (Lúk. 13,5).
Einatt verða slys af völdum náttúrahamfara, og menn
era fljótir til og ásaka Guð fyrir öll óhöpp og furða sig
á því, að hann skuli ekki taka í taumana. Tuminn í Síló-
am féll. En ekki var við neinn að sakast. Náttúralögmálin
voru að verki, og þeir, sem fórast, vora ekki fremri synd-
arar en aðrir. Þetta gerðist, og það var ekki einu sinni
unnt að ásaka Guð.
Hvers vegna svaraði Jesús þeim, sem spurðu, eins og
raun bar vitni: „Ef þér gjörið ekki iðrun, munuð þér allir
fyrirfarast á sama hátt?“ Þeir tóku tilefni af slysinu til
að efast um kærleika og miskunn Guðs, af því að þeir
vora vantrúaðir og þurftu að iðrast vantrúar sinnar. Þeir,
sem bera brigður á elsku Guðs og umhyggju, þegar nátt-
úraöflin láta okkur kenna á valdi sínu, þurfa að end-
urskoða hugmyndir síniar um Guð, eða með öðram orð-
um, þeir þurfa að gjöra iðrun. Þeir þurfa að gera sér
ljóst, að aldrei gerði Guð neitt, sem var ranglátt, heldur
varir miskunn hans frá eilífð til eilífðar.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á fasteign við Nesvég. talin eign Hjólbarða-
verkstæðis Vesturbæjar, fer fram á eigninni sjálfri, miðviku-
daginn 21. janúar 1970, kl. 15.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var ! 66., 67. og 69. tbl. Lögbirtingablaðs 1969
á Veghúsastíg 3, þingl. eign Þórlaugar Hansdóttur o. fl., fer
fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar og Sigurðar Baldurssonar hrl.,
á eigninni sjálfri, miðvikudaginn 21. janúar n.k. kl. 16.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Hraunbæ 34, talin eign Aðalsteins
Elíassonar, fer fram á eigninni sjálfri, miðvikudaginn 21. janúar
1970, kl. 11.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik.
Og sytsttnim, aem oiflt leálðliir af sér
máfadmm sámsiaiulka og jiaiflnivieíl líí-
fijóin. Iintnræitiinig þetssa sfltyflxíu- og
réttánidla-lkieinflis, Sean vilð OsJöflfljum
uimiflenöaineigaiur, ruær þvá inm í
faáiamnia (háins siðræmia ojppeflldisi. —
bað er ramigit atð þrástaiglaisit á réltit
inidium. síbuim c*g getfla IStiinm.
'gaiutm alð eáigöm slkyldiuim. Uim-
dOerðiaregíliuinniar viarpia árvallt Ijósá.
á Iwoint tviaglgijlai, jiaiflnivel bóflasibaíf-
laga tafliað, ýtmist gtnælniu óða
raiuöu ljóel tít ifiré 'umlflerðanegl-
umium, sam aflfllir fliflljóita að viðiur-
faantnia að miaiuifSsymlagt er afð
virðla, læna vel ag liifla laftdr,
bllaisiir við opdm iedð fiyrir fioneilidlna
Og toenmiana að imminælba ýtmsar
samlíélagisiiagar dyggðár og söláíllf-
sögð sammáinidi, sivo sam þaiu, alð
öUuim róttimdlum fiyfllglja samisiviar
amidfl dkyflidlur. En jfatflnivtel srvoöa
aiulðsæjiam Ihiuit iganiglur miörigiuim
enfiðlaga að sfaiijia. T. d. er iðlu.-
laga (haflidiið finaan, að einistalkldinig-
'urinm balfli rétt tál þasis að Ihiaiga
sér á þanm veg, að sú (hiegðlum
vanðiur til að svipta ihieilldlinia efin-
'Uim rétrti til að vtaré í firiði með
sítanf sitt. Þeir, setm (hiaimna bfllá-
toalt á þessurm „réittiinidluim“ eim-
stafldiinglsáms til að vaða inm á
réfitinicDaisiviið m/angna aminianna,
(háifaa þó að miinmista (faoisrti amdlar-
talk, þagar rueflrudíar ertu ulmlfiarlðla-
negfllur á lajmdli. á sjó ag í lofiti,
og spoint, 'hvont æsfaileigt sé að
virða þær dkflsi fnetoar en verfa-
aisit viflfl,
AJflir þeir sam virania að þærtftri
umflenðameraniiinigu, bæði í finæð-
um og finaimfavæimid, sfaiuiliu (balfla
þötók fyrir sitöinf sámi. Það enu
göcran mienmáiragairstörtf. Viðuirikianm
img UmtfetrðiaimáJiaráðs á igáldá
bólkiar þessarar ásamt finamdlaigá
þess til úitbneiðisflu (heniniar mieðlafl
7—9 ána dleildammia í veitur, enu
gild mieðmiæflli mieð bólkinini. Eim-
dmegám ag veJ röksitiuidd ihnósyrðl
Áismiuiradlar MSarttlhiasgomiar iög-
negfliuiþjónis í ágætri blaðiaignein
nýlaga, mianmis siam leragi hefiur
toenmlt umfenðiainaglur, enu emm-
ig miifloiflig virði. Ég Mýt að taka
uiradir uimimiæli (hiamig, að bófldm
finæðfir á eimfialdan ag skýnam
hátt ag sfkieroimltilag að samia
ákiapi. Hlutur Rifaiisútgáfiu raáms-
bótoa er ágærtiur, að siirana því
uppeflidisimáli „að faemiraa þeám
uiraga þamm vag, sem hamm á að
ganiga", eiiras og steradiur í helg-
um firæðlum. Og þólkáinia hefiur
hún 'Semtt firá sér í virðlufeguim
og aðfliaðlaradii búmámigi.
Með hæigri haradiar viraarfaveðjiu,
Helgi Tryggvason.
Sjötugur í dag:
Hjálmar Bjarnason
AÐ huigsa sér, að hamm Hjákn-
ar skuli vena orðámm svoma gam-
all. Þetta sagði saimeiginieg faunn
ingjakana ofltíkax Hjálmars nú ný
iega, er ég sagði henni að hann
yrði sjötuigur á laiugardaginn.
Já, það er sanmarlega ótrúleigt
að hann sflouli vera oxðinn 70
ára, hanm Hjálmar Bjamason.
En við verðluim að athuga að nú
tál dagis er alidiur fióflfasins efldd
maáLdiur í ámum heldiur í hæfi-
leikum fiólksins til þess að um-
gamgast sér ymigri.
Og það má með sanni segja,
að Hjáknari hafi tekizit með af-
brigðum vel, — að urogan.gast
sér ynigri. Eklki get ég hugsað
mér þaagilegri og elsfaiullegri sam
stbanfisimanini, efitir að hamm tók
að viirana til aðbtoðar föðux mín-
um við bólklhald ag kenmski í
Vélisfcóla íslands. Einnig hötfum
við hjóniin afit notið gæzflou hans
ag hans ágæitiu faonu, Séleyjar
á seirani ánuim.
Það er sagt, að rraenm, sem
eigi góðar faoamr, kvænist filjótt
aflbur ef þeir missi komjur sám-
ar. Þeir sakna hins góðá heim-
iiislifis af mifldð til þess að geta
verið án þess. Hjálmar missti
faomiu sána, Elísáhebu, eðia Lásu,
eims og ég þekikti hana alltaf,
sem var einsrttök faana í sinni
rtöð. En, þótt hann ætti dásam-
legt heimifli með Hildiu, elztu
dóttur sinni, kvæntist hann aft
ur. Hjáknar vill eiga eitt eigið
heimili. Og hamn féfak það, ag
heimili hans og Sóleyjar Stein-
grlmsdórttiur er alveg sérsitafat
bæði hvað ytri og innri gæði
snentir.
Oft er það, er menn taka að
eldast, eins og við vinir Hjálm-
ars getum nú gert ráð fyrir að
hanin geri hvað úr hverju, að
erfitt verður að umgaragast þá,
og verður þá fólk otft bömum
síraum til einihverra leiðinda En
nú heflur HjáJmar verið svo s'kyn
samiur að hanm hefur „Jagt imn
á banka“, enda lifaa gamalfl
banfaam.aður; hamn hefur lagt
inn á banka haminigjunmar, með
Sóley, — þamnig að hamm á Lík-
lega aldrei eftir að verða „leið-
'inlegur gamall kverúlant"; —
með henmi hefur hanm fengið að
njórta æsku að nýju, a miðjum
aldri, — þegar hanm, hafiði þeg-
ar átt gott líf með fyrri faomu
sinni og böm hans voru. flogim
burtu úr hreiðrimu.
Þ.að er stundum erfiitt að vera
,,'Spámaður í sírnu eigin flöður-
landi", en ég vona að börn hans,
barnabör'n og barna-barna'böm
meti vel hversu góðam þau eiga
að, a.m.k. get ég ekflri hugsað
mér betri „ala“, því það hefiur
hamm verið mínum bömum. —
Og Skemmtilegri jólasveinm, er
varla tdl, nema ef vera skyldi
nafini hans Sverrissora, — og þeg
ar „jolasveinar" muna eftir
manni á aðíangadag getur mað
ur vart tár.a bundizt, þótt árin
hafi færzt yfir miarun.
ÆviferiJ Hjálmars hirði ég
ekki um, slíkt verður að bíða
þan.gað til hann er al'Lur, — ef
mér endist aldur en enginn veit
hver verður næstur.
Ég tel það mikla gæfiu að hafia
fengið tækifæri til þess að kynn
ast föðurbróður mánuim svo ná-
ið eins og orðið hefur og vil
nota þetta tækifæri til þess að
óska honium, börmum hans og
hans góðu konu allrar gæfu á
kamandi árum. Og ef ég vildi
vera eiginigjörn; þá annarra
sælla 70 ára Mfdaga, em. ég veit
að það viLl hann ekki.
Anna G. Bjamason.
Gólfteppi
íslenzk Wilton gólfteppi
Ensk Wilton og Axminster gólfteppi
Klæðum gólfin, horn í horn.
Mikið úrval — stuttur afgreiðslutími.
LÁNUM SÝNISHORN HEIM.
Opið til kl. 4 í dag
Gólfteppagerðin hf.
Suðurlandsbraut 32 — Sími 84570.
r
cíi n o nci 1/11« m langordag — opið allan daginn
o LU & r o \||K II sunnudng — opið kl. 11 -13,30.
H " Heitir réttir -