Morgunblaðið - 30.01.1970, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JANÚAR 1970
Ámundi Ámundason
— Minningarorð
Fæddur 18. nóv. 1899
Dáinn 22. jan. 1970
Lilja Sigþórsdóttir
Kveðja
Hvað er Hel — ?
Hvíld er stillir storm og él,
endurnæring þungaþjáðum,
þreyttum, píndum, hrelldum,
smáðum,
eilíf bót, þeim breytti vel,
heitir Hel.
Matt. Joch.
AMUNDI Amundason var fædd-
ur að Kambi í Flóa. Faðir hans
var Ámundi Sigmundsson,
Jóhannessonar frá Langholti í
Ytri-hrepp, kona Jóhannesar var
Þorbjörg Ámundadóttir af
Fjallsætt. Móðir hans var Ingi-
björg Pálsdóttir, Guðmundsson-
ar frá Keldum á Rangárvöllum.
Ólst Ámundi upp hjá foreldrum
sínum í fjölmennum systkina-
hópi, sem Öll er upp •komust
urðu kjarna- og sómafólk, svo að
sjá má, að öllu hefur verið vei
til skila haldið vegna afkomu
heimilisins. Ámundi vandist því
fljótt vinnunni eins og víðast var
háttað til sveita á þeim tíma.
Búskapurinn var á margan hátt
erfiður og mannfrekur, en vinnu
semi og heiðarleiki þótti aðals-
merki í harðri lífsbaráttu.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
Þorkell Guðjónsson,
Frakkastíg 24,
andaðist í Landakotsspítala
29. þ.m.
Fyrir okkar hönd og annarra
vandamanna,
Ósk Guðmundsdóttir,
Ásthildur Þorkelsdóttir,
Guðjón Þorkelsson.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
Vilborg Þorsteinsdóttir,
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu
28. janúar sl.
Fjrrir hömd aðstandenda,
Katla Ólafsdóttir,
Ari F. Guðmundsson.
t
Móðir okkar, tenigdamóðir og
amma,
Haflína Helgadóttir,
Þverholti 1, Akureyri,
verður jarðsungin frá Akur-
eyrarkirkju mánudaginn 2.
febrúar kl. 13,30.
Gunnlaugur Jóhannsson
Hulda Vilhjálmsdóttir
Bjarni Jóhannsson
Alda Jónsdóttir
Anna Jóhannsdóttir
Asgrímur Albertsson
og barnabörn.
Ámundi tók við búi af foreldr-
um sínum er þau hættu búskap,
voru þau hjá honum meðan
þeim entist aldur. Ingibjörg and
aðist árið 1940 en Ámundi árið
1966, þá orðinn 99 ára gamall.
Ámundi giftist árið 1931 eftir-
lifandi konu sinni, Vigdísi Hans-
dóttur, ættaðri frá Þúfu á Landi,
dugnaðar konu, eignuðust þau
fjögur böm, þrjá syni og eina
dóttur. Alla sína búskapartíð
var Ámundi að rækta og betrum
bæta jörðina og bæta við bústofn
sinn, en að mörgu leyti við erf-
iðar aðstæður. Metnaðarmál var
það honum að fóðra búpening
sinn vel.
Ámundi var mörgum góðum
kostum búinn, góðsemi og um-
burðarlyndi bæði við menn og
málleysingja voru hans aðals-
merki. Hann var léttur í lund og
kvikur í hreyfingum, taldi ekki
eftir sér sporin, enda ósérhlíf-
inn. Drenglund hans og barns-
legt sakleysi laðaði að honum
börn og unglinga, sem með hon-
um voru. Þótti þeim öllum vænt
um hann. Hugsun hans hefur
eflaust Verið þannig, að eikkert
er eins heilagt og barnssálin
vegna þess, að sakleysið og hrein
leikinn sem s>kín úr augum barns
ins hefur hann talið hugsun
Guðs. Sérstaklega reyndist
hanin vel börnum Sigurbjargar
systur sinnar, sem ólust upp að
mestu leyti í Kambi, og þótti
þeim mjög vænt um frænda
sinn, og eru innilega þakklát fyr
ir alla hans góðvild í þeirra garð
fyrr og síðar.
Hann var bókhneigður og las
mikið, var minnugur vel og átti
mjög auðvelt með að halda uppi
samræðum um menn og mál-
efni.
Ámundi andaðist á Landakots
spítalanum, en þar var hann bú-
inn að dvelja í þetta sinn frá því
um síðastliðin áramót. Áður
hafði hann dvalið þar af og til
síðastliðin ár. Var búið að gera
á honum miklar aðgerðir í sam-
bandi við veikindi hans og sýndu
þær snilli þeirra lækna er önn-
uðust hann. Varð hann aðnjót-
andi frábærlega góðrar umönn-
unar lækna og annars hjúkrun-
arfólks, sem hann mat mjög mik
ils, og var hann ávallt þa/kklát-
ur fyrir allt sem fyrir hann var
gjört. Ámundi var sannkölluð
hetja í sínu veikindastríði. Sýndi
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jajrðarför systux okkar og
mágkomu,
Elínbjargar Halldórsdóttur,
Laugarásveg 1.
Jóna Halldórsdóttir,
Sigurður G. Jónsson,
Asta Halldórsdóttir,
Nanna Sveinsdóttir,
Sigríður Jónasdóttir,
Sigurður Halldórsson,
Katrín Jónasdóttir,
Jóhannes Jóhannsson,
Laufey Halldórsdóttir,
Guðmundur H. Oddsson,
Margrét Halldórs,
Gísli Halldórsson,
Kristbjörg Halldórsdóttir,
Leifur Jóhannesson.
hann frábært æðruleysi og hug-
prýði allan þann tíma, sem það
tók að berjast við þennan vof-
eiflega sjúkdóm. Hans megin-
styrkur lá í því, að trúa þeim
kenningum sem Kristur boðaði.
Genginn er góður maður.
Blessuð sé minning hans.
Framhald af bls. 15
hjartað í þeim. íslendingar voru
bara útlendingar og það af
frumstæðasta tagi. Danska
kaupmenn og embættismenn á
íslandi varð hins vegar að
vemda. „Árið 1626,“ segir
Sverrir Kristjánsson í inngangi,
„er þess getið í fyrsta skipti, að
herskip fylgi dönskum kaupför-
um yfir hafið, raunar aðeins
hálfa leið milli Færeyja og fs-
lands.“
♦
En Reisubók séra Ólafs og
annað efni, sem með henni er
prentað, gagnast okkur nú í
fleira tilliti en sögulegu. Þessar
sautjándu aldar frásagnir sýna
fram á, að íslendingar höfðu
ekki týnt niður að skrifa á bók,
það sem skyldi í minni festast,
þó þeir bæru ekki lengur hönd
fyrir höfuð sér til varnar. Séra
Olafur er ekki tiltakanlega lip-
ur rithöfundur, sem er ekki
heldur von. En hann orðar frá-
sögu sína skilmerkilega. Verður
ekki formerkt, að hann sé í
neinum vanda að segja það, sem
hann vildi sagt hafa. Frásögn
Kláusar Eyjólfssonar er líka
greinagóð, en jafnframt kröft-
ugri en Reisubókin, kjarnmeiri,
enda skrifuð af sýnu meiri til-
finning. Vandar hann ræningj-
um ekki kveðjumar, „hverir
kallast mega argir hundar“, eins
og hann orðar það.
Bréf Jóns Jónssonar og Gutt-
orms Hallssonar, bæði skrifuð
úr Barbaríinu, eru líka svo skil-
merkileg og ýtarleg, að undrum
sætir, jafnvel þó ekki sé höfð
hliðsjón af, að bréf Jóns er
„skrifað með mesta flýti, ó mið-
nætur tíma meðan allir sváfu“.
Reisubók séra Ólafs Egilsson-
ar er, eins og fyrr greinir, sjötta
NÝSKEÐ barst mér sú fregn, á
öldum ljósvakans, að þessi fom-
vinkoma mín, væri horfin af jiarð
lífssvæðliniu. ÆvinJiega vekja slí'k
ar fregnir minninigar, oft lönigu
lifaðar og liðnar. f minninigalbrot
um þessum, var ein sikýr: Við
höfðum heitið, að siú, sem leng-
ur lifði, sitæði yfir moldum hinn-
ar, sem fyrr flytti yfir um. Og
nú hefur þetta kiomið í rninn
hlut, en giet þvi ekki viðdcomið,
þvi eru þessar fátæklegu linur
ritaðár.
Lilja sáluga var mjög dulræn
og draumsipök, eininig var henni
gefið að „sjá“ — sjá fleira en
auigu fl'esitra sjá. Oft kom hún
til mín — hér áður fyrr — og
sagði mér frá ýmsu, sem fyrir
harua hatfði borið í sveifni eða
ritið í „bókasafni AB“. Áður var
komin af sautjándu aldar ritum
Píslarsaga síra Jóns Magnús-
sonar, af fomum ritum Sögur úr
Skarðsbók, en af tuttugustu
aldar ritum Anna frá Stóruborg
eftir Jón Trausta, Líf og dauði
Nordals og Kristrún í Hamra-
vík eftir Hagalín.
Þessar sex bækur, sem þegar
er búið að gefa út, benda því
til, að AB hyggist smám saman
auka bókaflokkinn að fjölbreytni
og blanda bókum, sem hver
maðuir getur lesið sér til skemmt
unar, við fræðileg rit, sem hafa
víðtækara gildi. Frá því sjónar-
homi séð hefuir bókavalið tek-
izt vel til þessa, og virðist mér
þessi bókaflokkur vera það
merkasta, sem forlagið sendir
frá sér um þessar mundir. Hygg
ist forlagið leggja út á þá braut
að gefa út fyrri alda rit, svo
einhverju niemi, þá er þar sann
arlega nægu verkefni að sinna.
Við íslendingar mundum áreið-
anlega svara fullum hálsi, kæmi
einhverjum til hugar að halda
fram, að milli fornbókmennta
okkar og nútímabókmennta væri
gap og eyða. Við mundum strax
benda á Hallgrím Pétursson,
Stefán ólafsson, Jón Indíafara
og fleiri merkispersónur bók-
menntanna, sem þekktar eru af
prentuðum, jafnvel margprent-
uðum verkum sínum. En hvað
um allt það sautjándu og
átjándu aldar efni, sem enn
hetfur ekki séð dagsins ljós á
prenti? Geldur það ekki að ein-
hverju leyti sinna lítilmótlegu
„ófrelsis" alda? AB þarf ekki að
svara fyrir það mál fremur en
aðrir, nema síður sé. En bóka-
flokkur, sem fer af stað eins og
„bókasafn AB“, hlýtur að vekja
forvitni og eftirvænting. Hvar
verður næstf borið niður?
vöku. Liljia sáluiga var náfrænika
Sig. Kristófeirs Péturssonar, hinis
gáfaða rithöifumidiar og skáMg og
duls.pelkings oig miargt er oft lílkt
mieð skyldlum. Því þó að lí'kaimi
hans væri sjúlkur frá æskudög-
um, — á SmætfaHsmesi. (Það anid-
ar oft kialt — undir Jöikli), og
hiamm hlyti að eyða ævimmi inrni-
lokað'ur í s'júfcralh úsi — þá vair
sál hamis frjáls, heiDbrigð ag
göfug. Svipað mætti miargt aegja
um Lilju sélugiu. Hún varð, lítið
barn, og siðair sieim ung komia,
að þola laniga og þj áninigartfulla
sjúkdómslegu — og í þeirri legu
bar miargt fyrir sálarsjón hemm-
ar — og hvílík reynisla! Stenidiuir
eiklki l'íika í Guðs orði, að þeim
fátæka í amdiamum þ. e. þeim
saklausö og hjartahreiraa, verði
opiníberað það, sem sé huílið
fyrir spekimigum?
Og nú við leiðarlok óskia ég
immileiga, að benmi opnist dýrð'leg
sólarlönid og fagmaður, mieð for-
eiidrum og ástvimium, fyrr förn-
um héðian, og að kærleikissói
Guð umvetfji hiaraa, gietfi hemmi
simn frið og sinn fögmuð.
Blessuð sé miiranirag Lilju Sig-
þórsdöttur.
M. Árg.
— Kvikmyndir
Framhald af bls. 15
kominn fyrir árið 1969, í allri
sinni dýrð.
1. „Alice’s Restaurant”, U.S.
A., (Arthur Penn).
2. „The Damned”, Þýzk-ítölsk,
(Luchino Visconti).
3. „If”, Brezk-Amer. (Lindsey
Anderson).
4. „La Femme Infidele”,
Frönsk, (Claude Chabrol).
5. „Midnight Cowboy”, U.S.A.,
(John Schlesinger).
6. „Stolen Kisses”, Frönsk
(Franqois Truffaut).
7. „Topaz“, U.S.A., (Alfred
Hitchcock).
8. „True Grit”, U.S.A., (Henry
Hathaway).
9. „The Wild Bunch”, U.S.A,
(Sam Peckinpah).
10. „Z”, Frönsk, (Costa Gavr-
as).
Ég þakka immilaga ölium, sem
minmtusit mím á einn eða amn-
an hátt á áttræðisatfrraæliiniu.
Sénstaklegia þakika ég böirraum
og temigdabörnium fyrir þeirra
mikla framvlaig svo aiflmæilið
yrðd mér sem ánægjulegast.
Lifið heiiL
Sigriður Daníelsdóttir.
Ölium vinium mínum, fjær og
raær, sem minmibuist rnín á
sjötuigs afmæii mírau himm 14.
jamúar sl., flyt ég imnilegiar
þakkir.
Guð blessi ykkur oll
Ólafía Gísladóttir,
Ægisgötu 2, Ólafsfirði.
t
Innitegar þakkir færum við öllum þeim, sem vottuðu okkur
samúð og vinarhug við fráfall og útför
HALLGRlMS AÐALBJÖRNSSOIMAR
Loftey Káradóttir, Rósa Guðmundsdóttir,
Anna Hallgrímsdóttir, Ólafur Emilsson.
Ámundi Sveinsson.
— Bókmenntir
t
Laugardaginn 31. janúar kl. 2 e.h. fer fram í Stokkseyrar-
kirkju útför og minningarathöfn skipstjóranna þriggja, er fórust
á Stokkseyrarhöfn 18. þ.m. þeirra
ARELÍUSAR ÓSKARSSONAR,
GEIRS JÖNASSONAR
og JÓSEFS GEIRS ZÓPHÓNlASSONAR
Hraðfrystíhús Stokkseyrar h.f.
t
Þökkum innílega öllum þeim er vottuðu okkur samúð og
vináttu við andlát og útför,
GUNNARS JÖRGENSEN
póst og símstjóra, Siglufirði.
Ég þakka öllum, sem gáfu
mér gjafir og heimsóibbu mig
á 60 ára afmæilimiu miímai þamm
10. jainúar si.
Guð blesisd ykitour ödl
Freyja Arnadóttir,
Gunnar Jörgensen,
Halldóra Jörgensen,
Otto Jörgensen,
Ottó Jörgensen,
Guðbjörg Jörgensen,
Ami Jörgensen.
Bergþóra Sigurðardóttir,
Grundarfirði.
,<í