Morgunblaðið - 04.02.1970, Side 14

14
MOROU NBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 4. FEIBRÚAR 1970

Útgefandi
Frainkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiðsla
Auglýsingar
Áskriftargjald kr. 165,00
I lausasölu
H.f. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Björn Jóhannsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6. Sfmi 10-100.
Aðalstræti 6. Simi 22-4-80.
á mánuði innanlands.
kr. .10.00 eintakið.
SVEITARSTJÓRNARRÁÐSTEFNA
SJÁLFSTÆÐISMANNA
¥Tm síðustu helgi efndi Sjálf
stæðisflokkurinn til ráð-
stefnu um sveitarstjórnar-
mál. Ráðstefnuna sóttu full-
trúar Sjálfstæðisflokksins í
sveitarstjómum víðs vegar
um landið, svo og ýmsir aðr-
ir trúnaðarmenn flokksins. Á
ráðstefnu þessari báru sveit-
arst j ómarmenn Sj álfstæðis-
flokksins saman bækur sín-
ar um ýmis sérmál sveitarfé-
laganna, en jafnframt var
rætt um kosningamar í vor
og imdirbúning þeirra.
Líta má á þessa sveitar-
stjórnarráðstefnu Sjálfstæð-
ismanna sem fyrsta þátt í
undirbúningi sveitarstjómar-
kosninganna í vor. í umræð-
unum kom glögglega fram, að
Sjálfstæðismenn gera sér
grein fyrir því, að kosning-
arnar í vor verða engan veg-
inn auðunnar, en það var
líka Ijóst, að þeir, sem þar
voru saman komnir, eru stað
ráðnir í að berjast af dugnaði
og harðfylgi fyrir málstað
Sjálfstæðisflokksins. Slíkar
ráðstefnur eru tvímælalaust
mjög gagnlegar. f>að var t.d.
fróðlegt að kynnast mismun-
andi viðhorfum manna í sam-
bandi við tekjuöflun sveitar-
félaganna, eftir því hvort um
fjölmenna kaupstaði eða fá-
mennn hreppi er að ræða. Þá
hlaut það einnig að vekja
athygli í sambandi við um-
ræður um sameiningu sveit-
arfélaga, að vemleg andstaða
er gegn slíkum hugmyndum.
Allmiklar umræður tuðu
um atvinnumálin á ráðstefn-
unni og var það samdóma
álit flestra fulltrúanna, að
yfirleitt ættu sveitarfélög
ekki að gerast aðilar að at-
vinnurekstri, nema einstakl-
ingar hefðu ekki bolmagn til
þess. í þessu sambandi var
bent á slæma reynslu sumra
bæjarfélaga af rekstri bæjar-
útgerða með ótakmarkaðri
ábyrgð bæjarsjóðs. En jafn-
framt var athygli vakin á
því, að t.d. á atvinnuleysis-
tímum gætu sveitarfélögin
með ýmsum hætti og óbein-
um aðgerðum stuðlað að auk-
inni atvinnu.
í hei’ld sinni var þessi ráð-
stefna Sjálfstæðisflokksins
um sveitarstjómarmál hin
ánægjulegasta. Hún leiddi í
ljós það heilbrigða andrúms-
loft, sem ríkir meðal fulltrúa
Sjáifstæðis'flokksins í sveitar-
stjómum og gaf góðar vonir
um, að kosningabaráttan í
vor verði rekin af dugnaði og
dirfsku, en jafnframt af hóg-
værð og réttsýni.
Ráðstefnuland
TTvers kyns ráðstefnuhald
hefur aukizt mjög víðs
vegar um heiminn á undan-
fömum árum. í fyrra voru
haldnar um 3500 ráðstefnur,
og á næstu 5 árum er talið,
að fjöldi þeirra muni tvö-
faldast og að þá verði haldn-
ar um 7000 ráðstefnur víða
um lönd. Hverja ráðstefnu
sækja nokkur hundruð eða
nokkur þúsund gestir og er
talið, að hver ráðstefnugest-
eyði frá 3100—4300 krón-
um á dag, en flestar ráðstefn-
ur standa í 5—6 daga. Er hér
um að ræða um 20 þúsund
króna eyðslu á hvern ráð-
stefnugest og allt í gjald-
eyri.
Fróðir menn telja, að í
Reykjavík sé hægt að halda
ráðstefnu fyrir allt að 1000
manns. Er þá miðað við Há-
skólabíó sem fundarstað og
fullnýtingu alls gistirýmis í
höfuðborginni. Þá er talið, að
með því að auka gistirýmið
sé hægt að halda hér allt að
2000 manna ráðstefnur, þar
sem Laugardaishöllina sé
hægt að nota sem fundar-
stað. Með þeirri aukningu á
gistirými, sem nú er fyrir-
huguð, viðbyggingu við Loft-
leiðahótelið og gistihúsið í
stórhýsi Kr. Kr ist j ánssonar
ættum við að nálgast það
mark.
Hér er augljóslega um stór
mál að ræða. Þeir, sem skipu-
ieggja ráðstefnur, eru stöð-
ugt að leita að nýjum lönd-
um til þess að halda þær í,
vegna þess að ráðstefnugest-
ir krefjast þess að sjá og
kynnast einhverju nýju. Þeir
gera sig ekki ánægða með að
sækja ráðstefhur í sömu
löndum eða sömu borgum ár
eftir ár.
Að þessu leyti hefur ísland
mikla möguleika. Þrátt fyrir
vaxandi fjölda ferðamanna
hin síðari ár er ísland í þeim
efnum ónumið land að mestu.
ísland liggur einnig vei við
til ráðstefnuhalds bæði fyrir
Evrópuþjóðir og þær sem
búa á meginlandi Ameríku.
En forsendan fyrir því, að
okkur takist að laða hingað
fleiri ráðstefnur er, að nægi-
lega góð aðstaða sé fyrir
hendi. Við þurfum því að
leggja megináherzlu á að
bæta þá aðstöðu, og má þá
búast við, að eftirleikurinn
verði ti/ltölulega auðveldur.
EFTIR ARNA JOHNSEN
„Útigangssilfrið44
ÚTIGANGSSILFRIÐ, seim bókmennta-
gagnrýnendur blaðanna ákváðu að veita
Helga Hálfdanarsyni fyrir þýðingar
hanis á verlkuim Shalkespeares, komst
alidred til byggða svo sem ætlað var.
Hefflgi neitaði að hýsa silífrið, enda lík-
lega ekki sáttur við að telja sig bóik-
menntalegan spretthlaupara En það
verður að segjast um gagnrýnendur eins
og þeir segja svo oft um aðra „það er
leitun í þessu“, því reynt hafa þeir að
setja „silfrin“ sín í tamningu hjá sund-
urleitum höfundum. Snorri Hjartarson
hlaut „silfrið“ fyrstur og lét sér hvergi
bregða, síðan Guðbergur Bergisson og
brá „silfrinu“ hvergi. Nú, þar næst var
aMeilis ekki kornið að tómum kofunum
og „silfurhrossið" fékk hús við Gljúfra-
stein. Tóik Laxness við „silfriniú' með
glöðu geði og þakkaði þá viðurkenn-
eitt sinn í Svíþjóð árla morguns gekk
frarn hjá verkstæði þeirra og þeir stigu
stokksmenn sýndu honum, þegar hann
ingu, sem honum var opinberuð í fynsta
sinn hér á landi. Minntist hann jafn-
framt á heiður þann, sem sænskir bunu
upp úr bunustokknum og hrópuðu
húrra, húrra, húrra, húrra!
Hefur síðan fátt spurzt af óart í téð-
um „hossum“, en nú hefur eitt þeirra
verið sett á gadd, svo hætt er við að
einhverjum sárni. Má lika búast við að
ýmsir hlaupi upp til handa og fóta og
fordæmi ódæðið, eins og þegar sjón-
varpsmaðurinn dró spýtuna undan borð
iniu forðum og benti hestamanninum á
að hestarnir í Engey væru svo svangir
að þeir nöguðu spýtur.
„Það gera nú allir hestar hvort sem
þeir eru á stalli með nóg af töðu eða
ekki“, svaraði bóndinn og brosti og hest
arnir Mka, en spyrjandinn skyldi ekkL
Hitt er svo annað, að Helgi er þakklát
ur gagnrýnendum fyrir góðvild í sinn
garð, þegar verðlaunaveitingin var af-
ráðin, eins og friam kemur í stuttu við-
tali Jóns Hjartarsonar við hann í Vísi
fyrir skömmu. Þar segir Helgi líka þá
kankvísu setningu, sem notuð er í fyrir
sögn viðtalsins: „Skagfirðingar hýsa
aldnei hross“.
Helgi hefur eiinnig bent á, að hann
sé mjög andvígur hvers konar verð-
launaveitingum og þá sérstaklega á
sviði bótemennta og lista.
Er þetta afar náttúrúleg afstaða, því
vart er hægt að mætla speki þá og hug
myndamagn sem að gagni kemur í list,
en hitt er annað mál að sitthvað er við
kemur lyst má mæla og meta á einfald
adi hátt til verðlauna. Eins og til dæmis
atflamagn af þorski og verðmæti þeiss.
Nú og með góðvilja má einnig tína ýmis
legt til, sem ekiki er alltaf gert, kútt-
maga, gelluna ojs.frv.
Á annan hátt má segja að það má
veita mönnum aðstöðu til þess að fremja
list, -svo sem með því að gefa kost á að
kaupa tíma m-eð peningum. En ekki
frekar en 100 metra hlaupari h-efur not
af sínum silfurpeninig eru bein not af
„kultursilfni“, en gaman kynni hann að
hafa af því. Nú, svo þarf lífca að pússa
gripinn fyrir hátíðar og það er nokfcur
ábyrgð, sem er svo sem nógu af í skött-
um og öð-ru.
En mergurinn málsins er sá, að Helgi
Hálfdanarts-on hefur sinn eigin hátt á og
þiggur ekki verðlaun í þessu skyni. Það
er dkki í hans kerfi að safn-a minj-agrip
um, enda hætt við ef slílkt hefði verið
markmið sagnamanna og sfcáldmienna
fornra, að ekki ættum við ti-1 íslendinga
sögur. Eða hver hefði átt að veita verð
1-aunin?
IEIHHUSS PJflLl
Borgarbúinn kom til fjalla og undrað
ist á því hver sfcyldi hatfa gróðursett
blómin. Hann áttaði sig elkki á því að
þau uxu villt, en efcki í beðum eins og
heima. Beðin eru nauðsynleg, en það
ætti ekki að rugla saman málusm.
Helgi Hálfdanarson vinnur verk sín
í þágu listarinmar, listarinn-ar vegina,
en ekiki til þesa a-ð vera á færibandinu.
„Vor Akureyri“
og Thalía
Ég býst við að margi-r í-slendingar
séu sam-a sinniis og ég í því að hugsa
með noikkru stolti til Akureyrar, að
minnsta kosti, þegar liti-ð er upp úr
smáborgaralegum hversd-agsleika. Ak-
ureyri er fagur bær, með fa-gra garða
og það er yfir honium visst stolt. Ekki
sízt vegna þass að þar er rótgróinn
men-ntaskóli, sem hefur skilað góðum
arði, og að þar hafa verið sikáld, sem
eru þjóðinni kær.
Það var ánægjulegt að fylgjast með
pví í hau-s-t hve Leikfélag Akureyrar
hafði stór áfortm á prjónunium. Setja
átti upp 5 íslenzk leikrit á leikárinu.
Ekkert minn-a. „Eru Akureyringar virki
lega svona harðir í menningunni," hugs-
aði maður. En einhverra hluta ve-gna
hljómaði ekki saman. Menn tólku elkki
við sér og lognmol-ia var við leikhús-
dyrnar, þegar gestuim var boðið. Það
var að víisu ekki um að ræða neitt
„Brúðkaup“, og verkin flutt á íslenzíku,
nú og svo lágu allir í sjónvarpsspraut-
unni, sem á m-argan hátt hesfur verkað
alllamandi á menningarlíí, tímabund-
ið að minn-sta kosti meðan bragðið er
nýtt.
Það á víst að reikna með því að sinnu
leysi korni yfir fólk endrum og einis og
menn eiga jú að geta valið og hafnað,
en það er lílka ti/1 nokkuð, sem heitir
skyldur. Og skyldur Akureyringa við
leikhús sitt ættu eklki að valda neinu
magasári.
Leið svo um hríð, en skipti síðan um
veður. Mótmælaganga var farin um göt
ur Akureyrar og því mótmælt af göngu
mönn-um hve bæjarbúar sælktú illa leik
hús. Benit var á að menn h-efðu ekki ráð
á því að sækja ekki lei-khús. Var gangan
þó llklega ástæðulaus, því Gullnia hliðið
Davíðs var við það að opna-st á fjöl-um
Thalíu nyrðra í þeim ágæta bæ er fyrr
greinir. Hefur síðan verið mjög -góð
aðsókn hjá Leilkiféla-gi Akureyrar og
hver og ein-n borgari lagt kapp á leik
húsmennt sín-a. Er vonandi að þar með
séu Akureyringar búnár að tafca við sér
og leggi leik'húslítfi nyrðra og menninigu
allni það lið er sæmir.
Listsýningar eða
„Hver og hver vill“
Sumarllangt, fá ár aftur, voru hvert
kvöld tilkynningar í útvarpinu frá vita
málastjóra og sagði frá vitum, sem eklki
loguð-u ei-nlhvers staðar einlhverra hliuta
vegna. Eitt kvöld bar hins vegar svo
vi-ð að tillkynningin hljóðaði á þessa
leið: „Tilkynning frá vitamál-astjóra.
Engin tilfcynnin/g frá vitamálastjór-a. —
Vitamálastj óri“.
Um þessar mundir mætti s-enda eftir-
farandi tilkynningu um listsýnin-gar í
borgintná, s-vona rétt til þess að árétta að
myndlista/sýnángar eru ekki kækur hjá
stóttinni: „Myndlistaráhangendur. En-g
in listsýning í dag“.
-