Morgunblaðið - 04.03.1970, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 04.03.1970, Blaðsíða 14
14 MOROUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 19'ÍO Egill Guttormsson stórkaupmaður EBTIR aMairruótiijn síðbsitiu komia £naim á srjóruairsviðiS duigmiMiiir atarkuimientn, gem með fnaimsiý'ni, viUjafleatu og duigruaði vinnia sig áfram og uipp útr liitikum, eifniuim tiil veTlmiegiunair og maonviirsðtliniga. Trúiiin á máitt ainn og meigin — og miest sinn e'igin — vair þeiim í brjóst bonin ásaimit þeim mainn- kostuim, er niaiuiðlsiy'nliagiir enu til að meðtfædidiir hsefáleifcar til þess lífasitairtfls er þeir haifa kosið sér, fái notið sín. Egilil hieiit. Guititonmssan var í hópi þessara manna. Hiainin vair fæddiur að Ósi við Eyjaifjorð 1. okt. 1892, sonur sæflndairlhjón- anna EMnair Guittonmsdóittur og Guibtorms Binainssonar bónda þar. Fimimtán ár,a gaimailil fluttist Egill táil Reykjaivílkur og hótf þá þegar verziiuinainstöinf hjá föðbr- bnóðiur síniuim Guirunami Eitmars- syini, konsúi og kaiupmamni, þekktuim aitlhafna- og fnaim- kvæmdaimaon.m í þann tíð, seín var iaingt á uinidam saimtíð sinind á mörguim sviðbm aifihiafnatlífis- ins. EgiiLl heilt. starfaði við verzd- uimanatörf fiil ánsdmis 19119, en tók þá vdð Bókaveraluin Sigurðiar Knistjánissonar og ralk hana um Sbeið. Árið 11920 stofnaðíi hainn sína eigin uimboðs- og heiMsölu- verzlium, siem han.n nak með frá- bærri árvetoni, fr’amsýni og dugn laðd. til dauðadags. Á ymgri árum tók Egilfl. virk- lain þátt í ílþróittamálium., enida Istjálfur ágætur og lipur íþrótita- maður. Hanm var mjög féiaigs- tlyindur og saimiviininiuþýður og Starfaði af ósédhlífmi og einlbedtt luim vilja ,a'ð öilium þeim félliags- máium, som hanm haifði áihuiga 'á. Haran var t. d. í stjórn Urng- mennaféiaigs Reykj'avítour og iUJM.F.Í. og vann þar ágætt og þróttmifcið stamf. En þalð er fyrst og fnamst að féiagsmálum verziumansitéttarimin ar, sem bann saimantviinimaðd lífs Stanfi siíniu. í*ar var hanm bedlll og óskiptur. Hanm var í sfcjórn SVerzliunanmannaifólaigsina Mark- úr í niokkur ár. Möng ár -í stjórn Verzlu’nianmianinafélags Reykj.a- Víkur og flormaðlur þess 1935— '1938 og 11942, og beiðluirsféliagi ®ná 1942. Farmaður Félags ísl. stónkaiuipmanma 1949—1053 og heiðuinsfélagi flrá 1962. í stjórm Verziluniarnáðs Mamdis frá 1961— 19168. Hanm var fynsiti fbrimiaðiur Verzluiniansparisjóðlsms og í Isfcjörn harnis þar til Verzluintar- bainki ísiamds tók táil stairfa 1960, lað hann var kjöriihin fynslti for- miaðlur banikaráðsinis. Stairfaði hanm í bainkaráðinu til dauða- dags. Árið 1962 var harnn sæmd- ur RMdanalkinoissi hininar ísl. 'FáHkaonðlu fyrir vél uinmdm og urmiflaingsmiikil störf í þágiu verzl- umajnstéttarininar. Það þamf álbuiga, þrefc, aitorku og ósérhlífni til að aftoasta j'afn Viðaimiikllum og tlímafriefcuim sitiörf um, jafnhliða rekstri sivaxandi eigin fynintækis. En manntoostir Egilis, samvizkiuisiemd og duignað- ur komiu homium þar tíil aðstoðar og flansæil æv'iferild er bugflrón- uim, sem feflur í sér sín eigim iaium. Þamn 30. september 1010 kvænitist hann Inigihjöngu Sig- umðardótbur. bókbindiara og bók- •sala Jónssonar, miestu miyrMar- og ágætisikoniu. Bjó bún manmi sdmium fagiurt og friðteiælit heilm- íili, sem þær komiur einiar geta, er búmar enu manmkostum, mynd arsfcap og hjarbahlýju. Þau eign- uðiuist 4 bömn: öminiu, heátin efltir fóstuanmóðtur frú Inigibjangar, Önmiu Daníel'sson bæjanfó'geta Halldónssonar, gift Bimgi Eimiars- syni, apótetoar,a, Si'gurð fram- kvæmdasitjóna og Eldniu kaup- konu. Yngsta bammið missflu þau niokknum dögum eftír fæðingu. Frú Ingiibj'öng landaðislt 7. sept. 1960 eftir nærfelit 44 ána ásbrík- am og hamimgjiusamtán hjúskap. Sá, er þetba ritar sitanflaði með Aglld heitnium um fjölda ára í Verzilunannáði ísiands og Verzl- umanbamka íslands hf. Minnisit ég skyldutnækini' bamts og duignað ar og samvinmuþýðni í ölium störifluan. Hanm var skiapmifcill og faisitiur fyrir og emgiimm veifisfcati í Skoðumiuim ,né þeiim málum, sem verzdiunansitétibinmi horfðd' tid heillla. Verzlunanstéttm á hér að sjá á bak e'iouim- af sínium bedil- steyptustu og duigmestu félög- m Mininingannar um beilisiteypfcan og duigmikiirm aitbaflma- og fram- kvæmdamann, er sá óbnotgj.ami dniimmiisviarðii, er hanm læibur eftir 'sdig í huiguim samfélagtsmiamma sinna og samlbangana. Sldfcra dnianmia er gotit að minmiasf. Btessiuð sér mimminig hans. Magnús J. Brynjólfsson. ÞEGAR samitök kaupsýslu- og verzlumianmamna bedtfcu sér fyrir stofniun Verzluniarspariisjóðisins árið 1956 var Egill Guttonmsisiom kjörinn fyrsti fonmaður stjómar sparisjóðsims og hvíldi þamnig á hans herðum öðnum fremiur að mófca sfcefmíu og starfsiemi fyrir- tækisins. Var hér ekki um til- viljum að ræðia. Hainn hafði um ánafcuga sfkeið verið ötull liðs- maður í hinum ýmsu félögum, sem starfa imnam verzlumiarstétt- arinnar, fyrst siem launþegi, en síðar sjálfstæður kaupsýslumað- ur. Hafði hamm geignt forystu- hlutverki í þekn flastum og. með störfum sínum ájunnið sér traiust og vinsældiir, sem rekja mátti til óvemjiulegna hæfiledfca og mamm- kosta, svo og mjög ríks félaigs- málaáhuga. Kynmi oktoar Egils hófust, er ég réðst til starfa við hinm ný- sbofniaða sparisjóð. Varð ég þess fljótleiga áskynja, að Egill bjó yfir mjög sérstæðum hæfiledk- um. Hanm var mieð afbrigðum raunsær oig átti mij'ög auðvelt með að ,greina þuingamiðju hvers máls. Hamn var eimiarður í stooð- umium, en þó samistarfslipur og tók jafmam tillit til gagnstæðra stooðaina. Var hamm mjög lagimm við að miðla málum, ef í odda skarsit. Hamm var einstakt snyrti- mienni í allri umigemgmi og neglu- semi í störfum var honum í blóð borim. Lagði ban-n ritoa áherzlu á hvort tveiggja við sinia umdir- memm. Hanm gierði til þeirra miklar kröfur, en þó miestar til 'SÍm sjálfs. Slífct prúðmenmi var hann í allri framgöngiu og um- gengmi, að ég sá hamrn aldrei sfcipta sikapi, þótt krinigumstæð- ur gæfu tilefnd til. Hann hafði mikla þekikiingu á mömnum og málefmium sitéttar sinmiar og var ætíð hófsiamur í dómum. Sem kaiupsýsilumaður var hiamm traiust ur og áredðamlegur og prýddu 'bamm þeir kostir sem þeztir eru í fari góðs og sámatoærs kaiup- sýslumianms. Átti það sinm ríka þátt í því að fyrirtæki banis óx og blómgaðist jafnt og þétt frá ári til árs. Þeiga-r uinnið var að uindir- búningi að stofnum Verzlumiar- bamikams á árimiu 1960 var Egill eimm þeirra manmia siam mest og bezt umm/u að því máli. Kom það síðan í bans hlut að gegna for- menmsku í fyrstu stjóm bamk- amis, em hann átti sæti í benni til dauðadagls og var stjórnar- fonmalðtur, er hanm féll frá. Kom hamm alla jafna dagleiga í bamk- ann í því skyni að fylgjast sem bezt með allri starflsiemi hans. Var ætíð mikill styrkiur að því -að hafa samráð við bamn um him margvíslegusfcu málefni, siam upp komu. Naut sán þá einkar vel h-in yfingripsmikla þeikfcing bans á högum verzlumiarstéttarkimiar. Hamin var mjög virtur af öllu starfsfóiki bamtoamis, sem nú siaton ar vimiar í stað. Bar hamn hag þess ætíð fyrir brjóisti ög um- gekkst það af vinðuleik og til- litssemi. I einkMífi sinu var hann láns- samiur. Hanm kvæmtiist mikil- hæfri ag ágætri konu, sem bjó hionum fagurt og hlýlegt heim- ili. Hanm átti að fagrnia sérstöku ba-rmaláni, siem bezt kom í ljós bim siíðustu ár, eftir að korna hams féll frá, en þá sýndu þau homum e-instakia umhyggju og nærgætni. Er ég nú að leiðarlobum kveð Bgil Guttormisisom vil ég færa fraim þakfeir hluthafa, stjómar og starfsfóltos Verzlumiarbank- ans fyrir óvemju glæsilegt, far- sælt oig óeigimigjamt starf í mál- efnum banlkams. Lemigi býr að fyrstu igerð. Er ekiki niotokur vafi á því, að bankinn á eftir að njó'ta þeisis um lamiga framtíð, hve giftudrjúigt starf Egill Guitt- ormisisiom vamn á fyrstu starfsár- um bantoamis. Ég og fjölskyMia miín þökkum bomum eimlæiga vináittu. Okkur er sökmuður í bugla við fráfall bamis. Samstarf mdtt við bamm á anmiam áraituig var mjög nláið og þar bar aldred stougga á, Mun bann ávallt vterða mér buigstæð- ur og það verður heiðrífcja yfir þeim miinnimgum, sem ég á um banm. Fjölskyldu hamis, bömium, tenigdabömium og bamiabömium vo-tta ég iinnilegia sarniúð, Höskuldur Ólafsson. VIÐ fráfall Egils Guttormsisom- ar, sitórtoaupmamms, hefur ísliemzk verzlumar- og kaiuipsýslumiammia- stétt misst eimn sámn trauis-tasta og bæfaista liðismiamm. Samitímamiemm Egils á verzl- umiarsviðdmiu, mumu snanina bafa kom'ið auga á bæfileiba bams í féiagsmiálasitörfum og séð að barnn var vel til forusifcu fallinm. Bnda hlóðust a@ homium álbymgð- aristörf hvert af öðru. Fyrst í Verzlumiarmiammaféliaigimi Merkúr og sfðam formienmska í Verzium- armiannaféliaigi Reyfcjiavíkur, Fé- lagi ísl. stórkaupmianmia, Verzl- unarsparisjóðmium og Verziumiar- banka ísiamds. Varaform'aður Verzlumiarráðls íslamds var Egill um skeið. í ölluim þessum störfum reynd iist Egill ötull og farsæll svo af bar. Ávann hanm sér stöðugt vaxamdi trauist stéttarbræðra simma, sepi miátu mikils hið fóm- fúsa sfcarf hamis í þágu félaiga- siaimtaka þeirra. Að verðleitoum hlaut Bgill miargháttaða viðurtaemnimigu, auk trauistsinB, siem homum þótti vafalaust værnsit um. Hanm var sæmdur Fálbaorðummi og var kjörimn beilðursfélagi í Félagi ísl. stórtoaupmiamma, Verzlunar- ráðd íslamids og Verzlumianmiannia féiagi Reykjiavítour. Mumu fáir betur að slíkum heilðri kommir. Fyrirfcæki Egils, sam hamn veittd forlstöðu í rúm 40 ár, naut verðskuldaðs traustis umdir ör- uiggri stjórrn hinis reynda verzl- uniarmiammis, siem lifað bafðd tím- ama tvenna, hvað aðlstöðu verzl- unarimmlar snerti. Egill var alla tíð áhrifarítour talsmiaður bæfctra verzlumiarhátta og umfram allt baráttumiaður fyrir alfrjálsri verzlum í lamdi okkiar. Stéttarbræður Egils Guittorms- somar færa honum á kveðju- sturnd, þakkir fyrir farsæl för- uistfcustörf er hamrn á lömgum ferli leysti af hendi með mikilli prýði. Björgvin Schram. EGILL Guttormisson var meðal þeirra fyrstu, sam gerðust frí- múrarar eftir að reglam tók til starfa hér á lanidi. ’Hann hafði því verið þar félagi í hálfa öld. Þar eims og annars staðar, sem (hamn Ikom við sögu, reyndist hann traustur og ötull starfsmað ur. Skylduræfkni hans og trú- mienmsíku var við brugðið, hvar sam hanm lagði hönd að verki, og með dagfari sínu og viðmóti vann hann sér vinsæMir. Ölluim þótti gott að starfa með honum. Hann var vinisæll og mikilsmet- inn félagi í Frímúrarareglunmi. Síðaista árið fór heilsu Egils mjög að hnigna og síðuisitu mán- uðina var auösætt hvert stefndi. Honum hefur eflaust verið það l'jóst sjálfuim, en idkapgerð hans og skylduræfeni buðu honum að stamda meðan stætt væri, og þvi lét hamm sjúkdómninm hvorki hindra sig frá daglegutm störf- um né iðkun amnarra hugðar- efna, meðan harnn gat viðnám veitt. Við, félagar og samnstarfismenn Egils Guttormssonar í Frímúr- arareglunmii, þökfcum homum einkar ánægjulegt samstarf og trausta vinátfcu. Við kveðjum hann mieð sökniuði. Skarð hans verður vandfyllt, þar sem anm- ars staðar, en með fordæmi sínu mætti hann verða öðrum félags- bræðruim eftirbreytniverð fyrir- mynd. V. M. Prófessor Jón Steffensen; Það sem er að í læknadeild Með fyrirsögninni „Hvað er að gerast í læknadeild?" koma prófmenn í upphafsprófi lækna- deildar í janúar s.l. á framfæri í fjórum dagblöðum borgarinn- ar, mjög alvarlegri aðdróttun í garð þeirra, er að því stóðu. Þar sem ég er annar þeirra kenn- ara er hér á hlut að máli og ég hef „megna andúð á þeim vinnu brögðum“, sem greinarhöfundar viðhafa, vil ég gera grein fyrir mínu viðhorfi til málsins í heild og því sem sérstaklega er beint til mín í greininni (tilv. í hana eru skv. Mbl. 21. febr. s.l.). Um tilgang sinn með skrifun- um komast prófmenn svo að orði: „Markmið þessarar grein- ar er að vekja athygli á nokkr- um af þeim staðreyndum sem renna óneitanlega styrkum stoð- um undir þann grun okkar nem- endanna, að þessi próf, eins og útkoman reyndar sýnir, hafa verið mjög óréttlát og beinlínis samin með það markmið fyrir augum, að sem allra flestir féllu“. Til frekari áréttingar á þessum grun segir svo: „En þeir nemendur, sem gengu undir fyrrgreint áramótapróf eru sannfærðir um, að um það gildi nokkur sérstaða, nefnilega sú, að aldrei fyrr, og vonandi ekki síðar, hafi læknanemar orðið fyrir svo miklu óréttlæti af hálfu prófessora deildarinnar". Við þessu samsæri prófessor- anna er brugðist af karl- mennsku því „þrátt fyrir það, að kvisast hafði út sá orðróm- ur að þessi próf yrðu óeðlilega þung, ákváðu 24 að gangast gerast undir þau“. Það væri fróðlegt að vita hvort heldur greinarhöf- undar telji '„orðróm, sem kvis- a3t út“ staðreyndir, grun eða sannfæringu. Fyrir mér er það ótínd gróusaga og þykir mér miður að læknanemar skuli ger- ast flytjendur slíkra sagna, sér- staklega þar sem þeir segja rök sín vera „að flestra álíti meira en nægjanleg til að réttlæta þá skoðun“ að á þeim hafi verið níðst. Þá er að athuga rökgnótt prófmanna, þeir segja: „Ef nem- andi fellur tvisvar á sama prófi, fær hann ekki að halda áfram námi í deildinni“. Er hér ekki fullónákvæmlega að orði komist — eða hvernig á að útskýra það að einn nemendanna var nú í fjórða sinn í þessu prófi? Síðan heldur áfram. „Er því augljóst, að þeir nemendur, sem ákváðu að fara í áramótaprófin hafa tal- ið sig alveg örugga um að búa yfir tilskilinni kunnáttu, ellegar Jón Steffensen. hefðu þeir beðið til vors“. Til- skilin kunnátta í alm. líf- færafræði getur ekki táknað annað en að nemandinn sé sæmi- lega að sér í öllum köflum þeirr- ar bókar sem kennd er, en af lýsingu prófmanna á verkefninu er helzt að sjá að þeir geri sér aðrar hugmyndir um tilskilda kunnáttu. Um verkefnið segja þeir: „þeim, sem eru þessi mál kunnug, vita að annað af tveim- ur prófverkefnum í vefjafræð- inni (alm. líffærafræði) var með slíkum fádæmum, að miklu nær hefði verið að prófa í efnisyfir- liti bókarinnar:“ Til þess að gefa ókunnugum einnig tækifæri á að mynda sér skoðun á verkefninu skal ég geta þess hvert það var, en það hljóðaði svo: 1. Líffærafræðileg- ar aðferðir til rannsókna á taugakerfinu. (Anatomical methods employed in the study of the nervous system). 2. Hvítar blóðfrumur (White blood corp- uisctes. Endku heitin. enu höfð vegna þeirra erlendu manna er jafnan eru í þessu prófi og í þetta sinn ámálguðu stúdentar það sérstaklega svo ekki færi á milli mála við hvað væri átt. Af síðari viðræðum við nemendur hefur það komið fram, að það er fyrra verkefnið sem prófmenn telja með fádæmum. Um það fjallar sérstakur kafli, sem er 8 bls. af 413 bls. bókarinnar og eins og sjá má af fyrirsögn hans fer því fjarri, að hann spanni yfir allt efni bókar um vefi líkamans almennt. Það er sýni- lega skoðun prófmanna að þetta Framhald á bls. 1S

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.