Morgunblaðið - 10.03.1970, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, ÞtRIÐJUiDAOUR 10. MARZ 1(970
„Að sýna almenningi, hvernig framlag
hans til Háskólans er nýtt-”
Jóhann Hannesson prófessor.
Mitt í allri þvögunni á
ganginum uppi á annarri
hæð, hölluðu tveir síðhærðir
Yfirlitsmynd úr stofu viðskiptadeildar. Þar var þröngt á þingi eins og sjá má.
Mikið f jölmenni sótti háskólakynninguna á sunnudag
Gífurlegur fjöldi borgara
heimsótti Háskóla íslands á
Háskóladeginum sl. sunnudag
og bar vitni miklum áhuga
almennings á því sem fram
fer innan veggja skólans,
enda sagði Baldur Guðlaugs-
son formaður undirbúnings-
nefndar Háskóladagsins að
stúdentar væru mjög ánægð-
ir og teldu þessa kynningu
vel til þess fallna að auka
tengslin milli skólans og
þeirra sem utan hans standa,
og bæri að hafa slíkar kynn-
ingar árlega. Sagði Baldur að
kynningin ætti að geta orðið
til þess að fólk skildi að ver
ið væri að fást við hagnýt
efni og þegar talað væri um
fé til úrbóta væri ekki ein-
ungis um að ræða hagsmuni
stúdenta heldur væri fjár
mununum varið til málefnis
sem ætti eftir að bera ávexti
allri þjóðinni í hag.
Þegar fréttamenn Morgun-
blaðsins heimsóttu Háskól-
ann á sunnudaginn, var þar
múgur og margmenni, en
ekki liggja öruggar tölur fyr
ir því hve margir komu alls
á kynninguna en þeir skiptu
þúsundum og virtust allir
aldursflokkar eiga fulltrúa á
kynningunni. í>að sem mesta
Magnús Árnason, múrari.
athygli vakti var kynning á
ávana- og fíknilyfjum, einnig
var mikil aðsókn að lífeðlis-
fræðilegum tilraunum lækna-
nema, fyrirlestrum í náttúru
fræði, viðskiptafræði og raun
ar öllum þáttum kynningar-
innar.
Við tókum nokkra af gest-
um kynningarinnar tali og
spurðum þá álits á þessum
Háskóladegi.
— Þetta er mjög snjöll
hugmynd hjá stúdentum til
þess að sýna almenningi
hvernig framlag hans til Há-
skólans er nýtt, sagði Magn-
ús Árnason, múrari.
Magnús hafði verið að
horfa á kvikmyndina um
Þessar ungu stúlkur voru meðal þeirra sem komu í Há-
skólann á sunnudaginn til að kynnast starfsemi þar. Þær
eru María Friðriksdóttir, nemandi í Kvennaskólanum,
María Sighvatsdóttir og Margrét Baldursdóttir úr
Vogaskóla.
ávana- oig fíkmilyf, en vair nú
að leita að kennslustofunum
þar sem kynning á náttúru-
fræði og íslenzku færi fram,
sem að sögn Magnúsar eru
hans aðaláhugaefni.
— Ég hef aldrei verið í
Háskólanum, en vann hins
vegar 2 sl. ár við Árnagarð
svo ég er ekki alveg ókunn-
ugur hér og ég er mjög hrif-
inn af því afli sem Háskóli
íslands hefur til aukins
þroska fyrir okkar elskulegu
þjóð — sagði Magnús Árna-
son að lokum.
— Nú, já þarna er þá guðs
þjónusta, sagði einn ungur
gestur á kynningunni um leið
og hann leit inn um dyrnar
í I. stofu þar sem málflutn-
ingur laganema fór fram.
Inni í stofunni var all-
margt áheyrenda sem fylgd-
ust með málflutningnum og á
aftasta bekk sátu nokkrir
strákai úr 3. bekk landspróifs
og létu sig dreyma um fram-
tíðina þegar þeir yrðu sjálf-
ir komnir í Háskólann.
Einn þeirra Jóhann Hilm-
arsson úr Réttarholtsskóla
Jóhann Hilmarsson, nemandi
í Réttarholtsskóla.
sagðist ætla í H.f. ef hann
næði prófi og átti hann þá
sjálfsagt við landsprófið.
— Ég hef aldrei komið inn
í Háskólann fyrr, en lízt vel
á hann. Ég veit að vísu lítið
enn þá um skólann því ég var
rétt að koma, en þegar ég fer
úr lögfræðideildinni ætla ég
að leita að kynningu lækna-
deildar og náttúrufræðideild
ar, en náttúrufræði er mitt
uppáhaldsfag og sú náms-
grein sem mig langar til að
stúdera við Háskólann.
Hafdis Hafliðadóttir.
undan því hve illskiljanlegt
talið með myndinni væri.
— Við erum alveg sæmi-
legir í ensku, en skildum
ekki nema eina og eina setn-
ingu, sögðu þeir að lokum í
kvörtunartón.
Mikill áhugi var bersýni-
lega á að skoða líffærasafn-
ið og þar hittum við unga
stúlku úr landsprófsdeild
Víghólaskóla í Kópavogi,
Hafdísi Hafliðadóttur.
— Ég hef farið þó nokkuð
víða og skoðað margt, sem
hér er til sýnis, sagði Hafdís.
— En einna lengst hef ég þó
staldrað við hérna og í til-
raunastofunni. Ég hef verið
að bræða með mér að leggja
stund á líffræði eða meina-
tækni eða eitthvað slíkt, ef
ég lýk stúdentsprófi og því
hef ég reynt að kynna mér
þessar deildir sérstaklega.
— Varðstu vör við mikinn
áhuga í þínum skóla á þess-
ari Háskólakynningu?
— Já, það er enginn efi á
því, að krakkana langaði til
Stúdentar
kynna
Háskóln -
fslands
bítlar sér upp að vegg. Þetta
voru þeir Karl Sighvatsson
og Erling Bjömsson úr Trú-
brot.
Karl sagði að almennt lit-
ist sér vel á þessa kynningu
og hér væri fjallað um
„intres?ant“ málefni.
Þeir félagar voru nýkomn
ir frá því að horfa á kynn-
ingarkvikmynd læknanema
um fíknilyf og kvörtuðu þeir
Karl Sighvatsson og Erling Björnsson.
að koma hingað og ég hef
þegar rekizt á mörg. En í
sambandi við framtíðina þá
er kannski ekki alltaf víst
að maður sé búinn að ákveða
sig í landsprófsdeild, hvaða
grein verður lögð stund á.
En ég held að svona kynn-
ing geti þó hjálpað mörgum
til að átta sig.
Carster Kristinsson úr
landsprófsdeild Hagaskóla
var að koma út af kvik-
myndasýningu læknadeildar
um fíknilyf. Auk þess hafði
hann litið í kringum sig í
verkfræðideild og ætlaði að
fara víðar.
— Ég get ekki betur séð
en skipulagning þessarar
kynningar sé með miklum
ágætum og áreiðanlegt að
maður verður um margt fróð
ari en áður.
— Nú varst þú að horfa á
fíknilyfjamyndina, hvernig
fannst þér hún?
— Athyglisverð að mörgu
leyti. En það nægir ekki að
sýna svona myndir í eitt eða
tvö skipti, slíkar myndir
þyrfti að sýna í hverjum
framhaldsskóla og reyna að
leiða unglingunum fyrir sjón
ir í hvaða hættu þeir leggja
sig, með því að fikta við
neyzlu slíkra lyfja. Sjálfur
er ég afar mikið á móti hvers
konar fíknilyfjum og held að
meirihluti unglinga sé það
líka. Ég hef ekki orðið var
við neitt slíkt fikt í mínum
skóla, en maður veit dæmi
þess að krakkar eru að fitla
við þetta.
f guðfræðideild var sr. Jón
Bjarman að tala um æsku-
lýðsmál og allmargir voru
þar komnir að hlýða á. Tvær
ungar stúlkur hlustuðu með
athygli, en sögðust svo sem
ekki vera að hugsa til guð-
fræðináms. Jóhann Hannes-
son prófessor sagðist vera
hinn ánægðasti með fram-
kvæmd báskólakynningar-
innar og talsverður áhugi
hefði verið á starfsemi guð-
fræðideildar og þangað kom-
ið unglingar í fróðleiksleit
og fullorðið fólk fyrir for-
vitnisakir.
Hjónin Snjólaug Sveins-
Framhald á bls. 24