Morgunblaðið - 10.07.1970, Blaðsíða 24

24
MORGUNBÍLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. JÚLÍ 1970
12
nægja. Gillespie iðaði órólegur í
stólnium. Sam Wood fannst, að
nú ætti hann að fara. Smám sam
an áttaði hann sig á því, að yfir
maður hans var kominn í bobba,
og hann sjálfur Sam — hafði
komið honum í hann. Hann
ræskti sig til merkis um, að
hann ætlaði að segja eitthvað.
— Herra, sagði hann við Gilles
pie, — ef ekki liggur neitt sér-
stakt fyrir, langar mig að fara
að komast i háttinn.
Gillespie leit upp. — Já, farðu
bara heim, sagði hann.
Þegar Sam Wood settist undir
stýrið á fjögurra ára gamlaPly
mouthbílnum sínum, tók hann
að hugsa um þessa augljósu
spennu, sem var milli Gillespie
og negrans. Hann var í engum
vafa um, hvorum mundi veita
betur, en það olli honum kviða
og hugsa til þess, að ef útkom-
an yrði óheppileg, lenti hann
sjálfur milli deiluaðilanna.
Hann var enn að velta þessu
fyrir sér, er hann stöðvaði bíl-
inn við dyrnar heima hjá sér.
Hann opnaði, gekk inn og flýtti
sér að komast úr fötunum og
fara í rúmið. Sem snöggvast datt
honum i hug að fá sér svolítinn
matarbita. En svo fannst honum
hann ekkert vera svangur og fór
upp í. Hann breiddi eitt lak yf-
ir sig í náttfata stað, og þrátt
fyrir steikjandi hita og órólega
Húsnœði óskast
Hreinlegt verzlunar- og iðnaðarhúsnæði óskast keypt um það
bi| 100—200 ferm. Símar 23188 og 40368.
NIÐUR
SOÐNIR
ÁVEXTIR
ÁSTRÖLSK ÚRVALS VARA
O.JOHMSON&KAABEBj
Hrelma
ima
Austurstrœti 4
Mt
samvizku, sofnaði hann á svip-
stundu.
5. kafli.
Jafnskjótt sem Endicott var
farinn úr skrifstofunni hjá Gill
espie, sneri síðarnefndi sér að
Virgil Tibbs.
— Hver sjálfur fjandinn bað
þig að vera að opna á þér svarta
kjaftinn? sagði hann. — Ef ég
vil fá eitthvað að vita hjá þér,
spyr ég þig að því. Ég var að
spyrja Endicott nákvæmlega
eins og ég vildi og þá þarft þú
að fara að slettirekast fram í
það. Hanm kreppti stóru hægri-
höndina og neri henni í lófann
á þeirri vinstri. — Og láttu þér
nú skiljast það, að ég vil, að þú
hypjir þig héðan burt og það
strax. Ég veit nú ekki, hvenær
næsta lest fer, enda er mér
alveg sama um það, en þú getur
farið niður á stöðina og beðið
þar eftir henni. Og þegar hún
kemur, er mér fjandans sama í
hvora áttina þú ferð, bara ef þú
kemur þér burt. Snáfaðu svo!
Virgil Tibbs stóð upp, rólega.
Við dymar sneri hann sér við
og leit á stóra manninn, sem
eins og fyllti herbergið. — Sæl-
ir, Gillespie lögreglustjóri, sagði
hann. En þegar hann kom fram
í forsalinn, stöðvaði vaktmaður-
inn hann.
— Virgil, skildir þú eftir hand
tösku á stöðinni í morgun? Hún
er merkt V.R.T.
Tibbs kinkaði kolli. — Já, ég
á hana. Hvar er hún?
— Við höfum hana hérna.
Bíddu í fimm minútur meðan ég
klára þetta, svo skal ég ná í
hana fyrir þig.
Tibbs beið, órólegur, þvi að
hann vildi ekki, að Gillespie
kæmi fram úr skrifstofunni sinni
og sæi, að hann var þama enn.
Ekki var hann n,eitt hræddur
við stóra manninn, en hins veg-
ar kærði hann sig ekkert um
nýja orðasnnu. Hann settist
ekki niður, svo sem til þess að
gefa til kynna, að hann ætlað-
ist ekki til að þurfa að bíða
lengi.
Eftir langar fimm mínútur

Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
í dag skaltn leita aS viðurkenningu, endurbótum og krefja um
skuldir.
Nautið, 20. apríl — 20. mai.
Það gildir einu, hvað þú gerir fyrir aðra. Sjálfum þér skaltu gera
allt það gagn, sem þú mátt.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Heimilislífið hefur fullan forgang. Eignasal gengur vei.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Rcyndu eitthvað nýtt mcð gömlum vinum þinum. Það horgar sig
að ræða málin.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Þú verður fyrst að sinna stofnunum og lagahliðinni á öllu.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þú ert ógurlega leiðitamur í dag. Biddu um allt sem þú þarfnast.
Vogin, 23. september — 22. október.
Einkamál skipta ekki miklu máli núna. Reyndu að ganga frá öllu
sem fyrst.
Sporðdrekinn, 23. októb-er — 21. nóvember.
Einhver ieynd ósk nálgast það að rætast. Þú fréttir eitthvað hjá
vinum þínum, sem þér var ekki ljóst, að þú hefðir áhuga fyrir.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember
Þú verður í raun og sannleika að leggja þig allan fram, og það
margborgar sig Hka fyrir þig. Þú skalt gera allt óaðfinnanlega.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Það borgar sig að kynna sér öll málin til hlítar. Sérfræðilegar
ráðleggingar kunna að borga sig meira en þú heldur.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Fjármál f sameignum þarf að athuga vandlega strax. Aðdráttar
afl þitt og persónulegir töfrar eiga sinn þátt í að kippa ýmsu í lag,
sem þú áttir ekki von á að geta hjálpað upp á.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Sinntu áhugamálum barnanna og unga fóiksins. Það er bezt að
kanna betri starfsskilyrði.
kom vaktmaðurinn aftur með
töskuna hans. — Get ég fengið
far til stöðvarinnar? spurði
Tibbs.
r Farðu og spurðu stjórann.
Ef hann leyfir það, er það allt
í lagi af minni hálfu.
— Það gerir aainars ekki til,
sagði Tibbs snöggt. Hann tók

sem
er
upp tösbuna og lagði af stað
niður háu tröppurnar, sem vissu
út að götunni.
Níu mínútum seinna hringdi
siminn hjá Gillespie. Þetta vair
leyninúmer, sem ekki nema ör-
fáir menn vissu um. Hann greip
símann. Þetta er Gillespie, sagðd
hanm snöggt.
— Þetta er Frank Schubert,
Bill.
— Já, Frank. Giliespie vand-
aði sig á því að vera innilegur
Og vingjarnlegur. Frank Schu-
bert átti járnvörubúð og tvær
bensínstöð'var, Hann var líka
borgarstjóri í Weils og formað-
ur litlu nefndarinnar, sem
stjói-naði bæjarmálum.
— Biil Endicott var rétt að
fara út frá mér.
— Já! ös'kraði Gillespie, en
ákvað svo að stilla sig betur.
— Það var viðivíkjandi svört
um rannsókniarmanni, sem
menn þínir tóku fastan. Hann
vildi láta mig hringja til Pasa-
dena og spyrja, hvort við gaetum
fengið hann léðan í nokkra
daga. Hann er afskaplega æstur
út af fráfalli Mantolis, skiilurðu.
— Jú, mér er kunnuigt um þaði,
sagði Gillespie. Honum fannst
vera farið með sig eiins
og krakka.
— Við náðum strax í lögreglu
stjórann í Pasadena, og hann
sagði, að þetta væri allt í lagi.
Gillespie svelgdist á. — Þetta
er fallega gert af þér, Frank,
en ég er rétt nýbúinn að losa
mig við náungann og langar
eikkert til að fá hann aftur. Ég
hef góða menn hérna, og er held
ur ekki alls óvanur sjálfur.
Fyrirgefðu, að ég segi það, en
mér finnst Endicott vera bara
slettireka.
— Já, það veit ég, sagði Schu-
bert, — og hann kemur norðan
að, þar sem þeir hugsa öðruvísi
en við héma. En ég held þér
sjáist yfir eitt.
— Og hvað gæti það verið?
spurði Gillespie.
— Það, að með þessu sleppur
þú alveg við þetta. Endicott vill
að við notum þennan svarta vin
sinn, Þú ættir að þiggja þetta.
Huigsaðu þér bara, að þó hann
finni manninn, þá hefur hann
enga lögsögu hérna-, og fær þér
þess vegna málið í hendumar.
En ef honum mistekst, slepxmr
þú algjörlega við þetta. Og þá
standa alilir hér í bænum með