Morgunblaðið - 22.07.1970, Blaðsíða 10

10
MORGUNBiLAÐI-Ð, MIÐVIKUDAGUR 22. JUU 1970
Frá
Landakoti til
Austurríkis
Litið inn á æfingu
hjá Pólýfónkórnum
SÖNGFÓLKIÐ í Polýíonikóm
um á eikki möng fríikvöldin um
þeissar mu'ndir, þvi kórinon
æfir af kia'ppi fyrir .sömiglmiót-
ið „Buropa oaimtiat" (Bvrópa
synigiur), semn hefst í Graz í
Auisturríiki 31. júlí. Þar verða
samna/n ko'mnir hielztu kórar
Evrópiu, sem fialla undir það,
sem fcallað er „urnigir blandað
ir kórar“, en þar er aðalatr-
iðið að sönigfólfcið sé unigt í
andia og eru verfciefnin ýmist
nýieg eða frá fyrri óld'Uin.
Fyrir mótið hefur foórinn æft
sérstafcia efnisskrá oig annað
fcvöld, fimmtuidaig, gefst Reyk
vitoiinlgum koutur á að hlýða í
Kri'sifcirfcju í Land'aikoti á þau
verfc, siem Polýfonikórimn mun
immiam sfcamms flytja í einni
aif hiöf'U'ðlkiifcjum Graz.
NÝ OG GÖMUL
KIRKJULEG VERK
— Verkiin, sem við atlum
að flytja, eru einigöngu kirkju
leg v'erfc oig er aðaluppistaðan
eftir lö., 16. ag 17. aldar höf-
uindia, sag'ðii Rúnar Einarss'cm,
formaðuir kórsins, er við litum
imin á æfiinig'u fyrir sfcömmu.
— Eiinmiig flytjum við þrjú
íslenzk verk: „Ég kveiki á
fcertum mimum“ eftir Pál ís-
ólfsisiom, „Grca lauikur oig lálja“
eftir Halligrím Helgasiom ag
..Requiem“ eftir Pál Pamp-
iohler Pálsson, em það verk
er siamið í niininiinigiu um Jón
Lsif.i. Við frumfLuttum það
síðastiniefmda á niorræmmii
kirkjutcmliistarlhátíð, siem ný-
lega var haldiin í Reykjavífc.
Eldri vetfcin eru eiftir Heim-
riöh Sohúts, Josiquiim des
Pres, Orlamdo di Lasso, Pal-
estriina, William Byrd og
Baoh.
Rúiniar hiefur starfað í Polý-
fankónmum frá uipphafi, en
kórimm sönig í fyrsta skipti
undir nafni árið 1957.
— Nú erum við aðeins þrjú
í kórmium, siem starfað höfum
frá upphiafi, em frá öðru árd
eru fleiri, -sagði hann. — Það
verða alltaf talsverðar breyt-
inigar á svomia fcórum, þar sem
sönigfólfcið er umigt og miargt
við skólamiám — em stjórnamd-
inm hefur verið sá samii frá
upphafi, Imigólfur Guðbiands-
son, og það er hanm, sem held
ur þe©su öllu samiam.
IIALF ÖNNUR MII.LJÖN
Ferðin til Graz verður
þrið'ja -utamferð kórsima, em
hanm tók þátt í síðasta
„Europa camtat“-móti, s-em
haldJð var í Narmur i Belgiu
árið 1967. Áður bafði hamm far
ið í sömigferð tdl Englands.
Ferð siem þessi er dýr og því
setti kórimrn á laiggirmar sér-
stafca fj'áröfkinarnefnd og er
formaður hieminiar Kri'Stdmm
Siigiuirjónssom.
— Ferð sem þessi fyrir 55—
60 manms kostar mikið, hiátt í
hálfa aðma milljóm, oig því höf-
um við reynt fliestar fjáröfl-
um'arleiðiir, saigði Kriistimm. —
Ríiki oig ReykjaviikurbO'rg hafa
lofað oikkur 15 0 þúsiumd króma
styrk hvort um sig oig við höf
um efnrt til happdrættis og
kaffiisölu og svo hafa nokkur
fyrirtiæki ag einstaklingar
stutt oklkur, En við erura enn
a'ð safna oig vomandi tekst
oikkuir að niá imin það miklu fé
að við þ-urf'um efcki að steypa
'kórnium í skuldir.
Sveinn Rögnvaldsson
Kriistinm sagð'ist ekki hafa
byrjað í kórmum fyrr en árið
1966 ag hefðd þó ekfci haft
milkla trú á að hainin gæti sumig
ið — „em það er svo skrýtið
rnieð haintn Inigölf,“ sagði Krist-
inm, „aið það er eims oig hanm
geti ruáð því sem hamn vili úr
rödd'Um, sem flestir mymdu
hafa litla trú á.“
ÆTTINGJARNIR SÝNA
DUGNAÐ
Þegar við spurðum Sólveigu
Haininiesdóttur, sem sr húsrnóð
ir mieð þrjú börn á aldrinuirn
1—7 ára, hvort efcki væri erf-
itt að sækja sömgsefimgar reglu
suimiarfríið númia — var að
ljúka tímanuim á sikurð’stofu
Fæð'inigia'dleildarininiar. I mám-
iirru vinimum við á vöktum og
Sólveig hjúkrunarkona og Bryndís hjúkrunarnemi.
Rúnar Einarsson
lega oig þurfa niú að æifa upp
í 5 kvöld í vifciu, svaraði hún:
— Það er allitaf verið að
tala um a'ð það sé dugnaður
í okikur að fara á sömgæfinig-
ar frá búi og börnum, en þetta
er ofckar upplyfting og
ámiæigja. Það eru æxtingjarnir,
sem sýnia duigmað við -að sitja
yfir börnuirjuim kvöld eft-ir
kvöld. Ef þeir kæmu ekki til
hjálpar væri þetta ekki hægt.
Ferðin á sonigimiótið verður
sumiarfrí Sól-veigar eims og
flestra ainma-rra í kórnum.
— Svomia fierð er bæði gagn
leig oig skemmtilag, sagði hún.
— Þarna fcomia beztu kórar
þeirra landa, sem hlut eiga að
mót.'niu og því verð-um við
að igiera þatö, sem við getum,
til að stamdia öklíur.
SYNGUR FYRIR
SJÚKLINGANA
Sólvei/g er hjúkrumarkoma
og ein sú yn.gst>a í kórnum
Bryndis Gestsdóttir, 19 ára, er
að lœra hjúkrun. Hú,n er á
öðru ári í náminu.
— Éig var swo heppim að fá
Kristinn SigTirjónsson
mér hefur tekizt að láta æf-
imganniair ekki reikast á vakt-
irmar. í framtíðdin'ná mun ég
giera það som ég get til að
halda starfiin/u í kórr.um
áfram.
Bryndís hlakkar mdkið til
ferðlariintnar, því hún hefur
ekiki farið utan með kórnium
fyrr — hanm var nýkomirm úr
síðiuistu utiamförinmi, þegiar hún
byrjaði að syngja.
Því miá bæta við, að Bryn-
dís brosti við og svaraði ját-
amdi, þeigiar við spurð'ií.m hana
hvort húm synigi eto'ki stuind-
um fyrir sjúkliinigiana.
SANNFÆRIR MANN
UM ÞÝÐINGU KÖRSINS
Sveimm Röginivaldssiom byrj-
aðd í kórniuim þagai' hamn var
í 5. befcfc í menintaskóla og
bef'ur sunigið þar síðam, eða í
6 ár. Nú er ham,n vfð háskóla-
niám m,eð emsku siem aöal-
grein.
— Ég hafði i.iikimin áhu'ga
á sönig, sagðd Sveimm — hafði
sumigdð í skólanum og lamg-aði
til að fcoimast í góðam kór —
og fór í Polýfomkórinm, Síð-
an hef ég verið mieð í öll-
um þeim verfoum, sem kórinm
hefur flutt.
— Og hvert þeirra finntst
þér skemimitileigiast?
— Það verk, sem mér þótti
stór'kO'Stlegai -1, var H-moll
miessam eftir Bacih og Jóla-
óratioríia Baohs er mé-r einmig
kær, eu hainia höfuim við flutt
mokfouð oft. Anmars held ég
upp á flaist af þeirri kirkju-
leigu tómlist, sem kórinm hefur
suinigiS, cig ég ihallaet að því,
að hiainin eigi að flytja sem
nmest af kirkijutómliist.
— Ertu þá ekfci áneegður
irueð efndisskrá'nia nú?
— Jú, mér finnat hún mjog
skermmtileig og er afar ániaegð-
ur mieð að vera að f'ara út
með nýjia ver'kið eftir Pál P.
Pál'-isiom. Það er svo mikil
breidd ag „dýniamiik" í því,
frá því allra veikasta í það
alira sterkasta. — É.g er fiarin
að hlaifoka mikið til ferðarimn-
ar, því svoma mót er afar lær-
dómsríkt og siainmifærir mamm
um, hve imufciis viFðd stai'f kórs
inis ar hér morður á hjara ver-
aldiar oig' gerir imammi emm bet-
ur ljósit, hvað stjórnandin-n,
Inigólfur Guðibriamd'ssom, hefur
orðdð að leg'gj a af mörkurn til
þess að halda kórnum saman
við svo erfiðar aðlstæður.
„AÖeins veikar“ scgir stjórnandinn, Ingólfur Guðbrandsson.
(Ljósm. Mbl.: Kr. Ben.)
EFNT vatr til mokkuð nýstárlegra
tómleika í Norræma húsirau ó
sunmudagimn var. Au'glýst var að
þar léki bamdarísfca tómskáMið
Hiairold Clayton eigin verk, og
hæfist^eikurinn kl. 4. Hins veg-
ar byrjaði konsertimn hélftíma
síðar, því að tónskáldið svatf ytfir
og efcfcí lék hamm „eigin
‘ í venjulegum skilningi.
Hawn byrjaði á að skýra frá
því, að hann hefði ekfcert
álkveðið prógiram, miumdi leifca
af fimgrum fram eins og andimn
inmlblési.
CJayton hetfur maingra ára
reyn'slu í sMkum hljóðlfæmleik.
Hanm hefur leikið fvrir flokka
nútímadansara.
Fyrsta „impróvísasjónin“ var í
nokfcuð hefðbundnum stíl, með
bMðum hljómum. Ö-nmiur „im-
próvísaisjónin“ var mæstum öll
leifcim beint á hörpu píanósins —
em svo sem kunimi'gt er, hatfa
Band'aríkjam'enn með þá Cowell
og Cage í farar'broddi hál'frar
addar sögu að bafci i svoleiðis.
GRAMS
si'g,
verk'
Þriðja ,impróvísasjónin“ var
bæði leikin á hljómborðinu og
inni í hljóðtfæri’nu.
Clayton var fumdvis á margiar
skemmtiiegar huigimyndiir, en
stundum vair leikurinm otf larug-
direginin, á meðan beðið va:r eftir
að mýtjax thugdejttur yrðu ti'l.
öm þróum eða geigmtfærslu tón-
hendiniga var etoki að ræða.
Á eftir fengu áheyrendur a@
heyra tvö segulbönd. Á öðru lék
Ciayton (af finigrum fram) á
slaghljóðfæri ýmis og högig-
myndir ikumningja síns, en á hinu
„impróvíseraði" hamn á orgel.
Það er hægt að graimsa í svo
mörg'u á orgeli, að óhjáfcvæmi-
Lega varð af því hið forvitmi-
legasta hljóðagrams! Ég held, að
þeir, sem efcki höfðu búizt við
að beyra neinn nútíma Fosteir,
og sátu til enda, hafi bara haift
giamiain af þessari tilbreytni.
Þorkcll Sigurbjörnsson.