Morgunblaðið - 22.07.1970, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 212. JÚLÍ 1970
17
Starfsmerinimir hennar Jóaiu eru kátir, Gurami, Kiddi og
Rikki.
Heimalningurinn þarf líka að fá.
Það þarf að gefa búpeningn um.
f garðlandinu. Hér ctr nú starf sglaðmni fyrir að fara.
búnir til þess að fá í sig nest
ið fyrir næsta skipti.
— Við förum stundum í
leplaiferðir, þá £á allir epli í
pokann sinn. Eða þá, að við
förum í appelsínuferðir. Þá
fara allir og fela appelsín-
ur einhvers staðar í þúfu eða
þá á öðrum góðum stað. Þá
verða þeir að sitja á góðum
stað nserri appelsínunni, sivo
að hún týnist ekíki. Hinir
koma svo og leita, og að því
loknu eru appelsínurnar borð
aðar, og allir skemmta sér
bráðvel. Þetta tekur stundum
hálfan dag, og er mikilll spenn
ingur við það. — Við för.um
líka í fjósaferðir í Skáilholt.
Þá fá börniin að fama þar í
fjósið, og skoða gripina. Það
þykir þeim mi'kið varið L Við
förum líka oft á fiðrildaveið-
ar, veiðum fiðrildi eða randa-
fl-ugur í box. Ég safha þeirn
segir Jóna íbyggin, og börn-
in sækja ólm um leyfi til að
fá að fara í veiðiferð fyrir
Jónu. — Svo e.ru það nú síla-
ferðirnar í lækinn, þegar
börnin veiða síiin fyrir mig.
— Við- förum iíka stundum
í pylisuferðir upp í fjall. Börn
in fara á undan með fóstr-un-
um, og svo kem ég á eftir
með pylsiurnar, og það þykir
engum neitt verra.
— í haust fórum við líka
í grasaferð, og börnunum
þótti það fjarslka gaman, en
það komu nú kannski ekki all
ir með rétt grös. Núna ætl-
um við að fara aftur, og þá
ætla allir að þekkja mörg
grös.
— Við vitum um marga
minka, gellur þá einn stráik-
urfinin til ... já og ég líka,
og ég lika, segja þeir, hver
af öðrum . . . Já, og ég veit
um einn rauðan, mjótt dýr
með glyrniur . . og svo koll
af kolli og sagan blikar í
haukfrán'um augum ungra
veiði.gairpa. Og fyrirætlanirnar
með þessa vondu skepnu,
minkinn. . .
— Ég fæ alltaf mylsnu hjá
Harðfisksölunni ti'l að 1-áta
svona hjá grunsaml'egum hol-
um segi.r þá Jóna, og svo
sitja veiðimennirnir við hol-
urnar og bíða eftir óargadýr^
un. um. Hann Jónas fær mink-
inn, ef hann næst.
— Svo förum við í kirkju á
hverjum sunnudegi úti í Skál
holti. Hann séra Guðmundur
Óli Ólafsison segist hlakka til
allan veturinn að fá okkur
hingað á sumrin. Við sytiigj-
um öll með í messiunni, og það
tekur vel undir í Skálholts-
kirkju og hvelfingum henn-
ar. Og nú taka strákarnir
aliir lagið: Sjáið me.r'kið —
Kristur kemur — fullum
hálsi, og litla forstofuher-
bergið, þar sem við eruim
stödd, bristist og skelfur, en
það gera állar góðar vistar-
verur, þegar mtönnum er
þörf á því að taka lagið þar.
Það kemur bein.t frá hjart
anu. Og svo eitt lag til: Ó
María, mig langar heim. . . Og
þið ættuð bara að sjá, hvað
litlu söngfugla.rnir eru sætir
að kyrja þetta fyrir okkur!
— Eftir helgina á að úthýta
garðlöndum. Umsóknir hafa
þegar borizt allmargar. En . .
aðeins þeir, sem hægt er að
treysta fá garðholu. Búið er
þegar að setj.a niður það, sem
á að borða í Laugarási, en
bör.nin eiga að fá að hafa sitt
igrænm'eti heim með sér, og
það verður gaman fyrir
mömmurnar og pabbana að fá
nýtt í soðið, sem börnin hafa
ræktað sjálf. . . og búbótin!
Stráikarnir í Laugarási eru
fleiri, um 75 alls. Stelpurnar
eru ekki nema 45, og fer því
minna fyrir þeim, en þær fara
ekki varhluta af neinu gagni
og gamnni, það er greinilegt.
Valdís a.f Brávallagötu og
KrliiStíin Sif rrueð togl, úr Hlíð-
unum, eiga að ver.a í vinnu
þenmian dag að sjá um um-
gengnina, og það hefur þeim
f.ariz,t prýðilega úr hendi. Þær
segjast ekkert vera mjög
lengi að gera ver'kin sín vel.
Annars er manni aldrei; treyst
fyrir neinu. Þá er auðvitað
ekkert gaman lengur, eins og
allir vita. En hvað e.r skemmti
legr.a en að vera traustsins
verður?
— Þær eru búnar að raða
upp öllum stígvélunium og
strigaskónum fyrir stelpurn-
ar, og svo ætla þær kannski
að sópa dálítið og taka f.ram
óhreinu handklæðin. Þær
eru líka svo stórar, níu og
tíu ára gamlar.
— Mörg börn hafa komið
þarna með erfiðileika í matar-
æði, svo sem matvendni, eða
,,erfiða melti.ngu", og þeim
snarbatnar, meðan þau hafa
staðið við og vonandi lengur.
Engum er þröngvað til neins,
en allt gert tilvin.nandi og
girnilegt.
— Innsti salurinn í matsöl-
u.num heitir La.ugarásbíó. Þar
eru oft haldmar bíósýningar
til skemmtunar fyrir börnin.
Strákarnir stóru, sem grípa
tiil hendinni við öl.l störf uta.n
húss og innan, þeir Óli og
Atli, sem eru 14—15 ára, gæta
barnanna í Laugarásbíói, og
oft í borðstofunni. Það er
orgel í Laugarásbíói og fóstr-
urnar geta leikið á það. Þaí
er líka hljómsveitin Glerbrot,
sem leikur á heimatilbúin
hljóðfæri, gítara, pott'hlemma
og fleira. Ekki svo viblaust.
Nóg að gera fyrir ímyndunar
aflið. Allir keppa að því að
vera gjaldgengir skemmti-
kraftar í Laiugaráisbiói.
— ÓIi og Atli þjálfa ífót
bolta og leikjum, stinga upp
garðinn, bera farang.ur, máia
hús, smíða og margt fleir.a, og
liggja reyndar hvergi á liði
sínu.
f eldihúsinu eru Ásta, Elfa
að Hu'lda að hjálpa starfs-
stúlkunum, og þeim þykir
mjög gaman að vera „stóru
stúlk'urn.ar,“ enda skín stoltið
út úr litlu andlitunu'm þeirra.
Seimna. . . það er langt þang-
að til, þá ætla þær að láta
sín börn fá að koma hingað
Mka. Þá eiga þau líka gott,
eins og þær núna.
M. Th.

Þakkar-
ávarp
ÉG VIL með þessum fáu orðum
þakíka mínum gömlu sóknarbörn
urn í Sauðlauksdals- og Brjáns-
lækj arsóknum og einnig oddvita
og sveitarstjóra Patrefcshreppa
fyrir alveg sérstaklega innilegar
og höfðinglegar móttökur, sem
íið hlutum í heimsókn okkar til
þeirra dagana 4.—6. júlí s.l.
Mun þessi ferð ekki einungis
verða okkur hjónunum ógleym-
anleg heldur og einnig öllum
hinum, Kirkjukór Áspresta'kallls,
kvenfélagskonum úr Áspresta-
kalli, söngstjóra og öllu-m öðrum
úr ferðahópnum.
Minnisstæðar verða okkur
móttökurnar í Haga hjá Barð-
strendingum, hin fjölmenna
guðsþjónusta í Sauðlauksdal,
hinar höfðmglegu móttökur í
Fagrahvammi og á Patreksfirði.
Þakkir vil ég færa Látrabænd-
um, þeim Ásgeiri ErlendssynL
Daniel Eggertssyni og Þórði Jóns
syni fyrir þann þátt, sem þeir
áttu í því, að við fenguim svo
blessunarlega notið fararinnar út
á Látrabjarg.
Heimsókninni á Breiðuvíkur-
heimilið og í Areiðuvíkurkirkju
verður heldur ekki gleymt, hve
húsráðendur þar og starfsfólk
lögðu sig fram, til þess að við
fengjum sem bezt notið komunn
ar þangað.
Með árum bætizt í safn hinna
ljúfu minninga, sem maður á, og
alltaf sannfærist maður betur og
betur um það, að öll erurn við
bræður og systur, og viljum
auka á gleði hvers annars. Guð
blessi y'kkur öll.
Grimur Grímsson,
- Sigurðarþáttur
Framhald á bls. 20
heldur hafa fl'estir a.f meirihátt-
ar togarasikipstjórum okkar hér
heima jafnan verið mjög bind-
indissamir, þó að fæstir, eða
kanmslki enginn, hafi verið
stúkumenn. Þær undantekning
ar, seim er um að ræða, bæði hér
heima og úti, eru ekiki fleiri en
það, að þær statðffiesta aðeins regl
una.
Þetta er svo sem ekki nemna
ein sönimun þess, sem aliir vita,
að Bakk.us er slæmur féla-gi þeim
sem ætla aér að komast „áffiram".
JOHNS - MANVILLE
glerullareinangrunin
Fleiri og fleiri nota Johns-
Manville glerullareinangrunina
með álpappírnum, enda eitt
bezta einangrunarefnið og
jafnframt það langódýrasta.
Þér greiðið álíka fyrir 4" J-M
glerull og 3" frauðplasteinangr-
un og fáið auk þess álpappir
með. Jafnvel flugfragt borgar
sig. Sendum iwn land altt —
Jdn Loitsson hf.