Morgunblaðið - 03.09.1970, Blaðsíða 19

MORGUNB'LAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. SBPTEMBER 1970
19
— Á slóðum
Franiliald af bls. 10
hljómsveit en að öðru leyti eigum
við fátt sameiginlegt með þeim,"
segir Hopper. „En við í „The Soft
Machine" erum staðráðnir í því
að spjara okkur fjárhagslega án
þess að leika gróðavænlega
músík."
I hljómsveitinni fjölgaði nýlega
um einn, er Elton Dean bættist í
hópinn. Hann leikur á alton-saxa-
fón og hljóðfæri sem nefnist sax-
elló, ekki mjög frábrugðið sópr-
an saxafón.
Orgelleikarinn. Ratledge verður
að teljast höfuðpaur hljómsveitar-
innar. Hann markar stefnuna í
mús k hljómsveitarinnar og sem-
ur mest af efninu, er hljómsveitin
flytur. Hann er undir sterkum
áhrifum frá 20.-aldar tónskáldinu
Oliver Messiaen og framúrstefnu-
tónskáldinu Tom Riley.
i samanburði við flestar pop-
hljómsveitir nútímans hlýtur „The
Soft Machine" að flokkast undir
framúrstefnu. Ratledge ber þó á
móti að svo sé, og segir að sé
músik hljómsveitarinnar borin
saman við verk nútimatónskálda
eins og Karlheinz Stockhausen og
John Cage þá muni menn sann-
reyna að svo sé ekki.
Sigild tónlist vakti fyrst áhuga
THESOFT
MACHINE
Ratledge á músík, en hann fékk
góðan skammt af henni strax ung-
ur að árum, þvi að faðir hans var
ákafur hlustandi hennar. Hann var
orðinn 17 eða 18 ára þegar hann
fékk áhuga á jazz. Hann byrjaöi
þá að hlusta frá öfugum enda —
„ég byrjaði á avant-garde fyrst,
þar eð ég gat borið hann saman
við ýmislegt, er var að gerast í
nútímatónlist, en fikraði mig aftur
á bak."
„Músík okkar", segir hann enn-
fremur, „er framleiðsla fjögurra
manna með ólika fortíð og ólíkan
tilgang, sem fyrir tilviljun hafa
gaman af því að leika saman".
Hann hefur ekki svo ýkja miklar
áhyggjur af því, hvort hljóm-
sveitin kemur til með að njóta
hylli fjöldans, „en mér dauðleidd
ist að leika fyrir hálftómu húsi . . .
Viðbrögð okkar fjögurra eru afar
mismunandi eftir hljómleika; stund
um kem ég af sviðinu i öngum
mínum á sama tíma og Hugh, Rob-
ert og Eaton eru himinlifandi með
frammistöðuna". Stundum undrast
hann hvernig þeim tekst að ná til
svo ungra áheyrenda og raun ber
vitni — með þessa hörðu og
flóknu músík. Fyrir kemur að það
hvarflar jafnvel að honum að
áheyrendur njóti hennar á röngum
forsendum — þó að hann sé ekki
viss um hverjar þær eru.
Athugasemd
MBL. hefur verið beðið að
birta eftirfarandi athuga-
semd:
SNEMMA í vor fór stjórn
FINNE þess á lei't við sendiherra
íslands í London, að némsmönn-
um yrði gert kleift að kjósa í
bæjarstjómarkosningum í maí
án þess að þeir þyrftu að fara
til London. Barst svar þess eðl-
is, að þetta væri ekki í verka-
hring sendiherra og hefði hann
vísað beiðni okkar til dómsmála
ráðuneytisins. Ilann kvaðst fús
að verða við óskum okkar ef
samþykkt dómsmálaráðuneytis-
ints fengist. Löngu síðar barst
okkur skeyti þar sem okkur var
tilkynnt að samkvæmt lögum
væri ekki hægt að koma því við
að leyfa námsmönnum að kjósa
í Manchester. Svöruðum við
ekki því skeyti þar eð við töld-
um ekki ástæðu til slíks.
Vegna prófanna og þess að
sum okkar sóttu auk þess fyrir-
lestra fram í lok mai þótti mörg
um nóg að gert og sættu sig við
að sleppa að kjósa.
Laugardaginn 23. maí hringd-
um við undirrituð til sendiráðs-
ins þar eð þessi helgi var sá
eini tími er við gátum farið að
kjósa. Töluðum við þar við tvo
menn, sem báð'r gáfu okkur þær
upplýsingar, að sendiráðið væri
lokað allan laugardaginn 23.
sunnudaginn 24. og mánudaginn
Í5. maí vegna ensku verzlunar-
maninahelgarinnar. Þótti okkur
þetta undarlegt og bringdum í
S'endiherrabústaðinin þar sem
þessar upplýsingar voru stað-
festar af tveim íslenzkum ung-
mennum. Sendiherrann var ekki
við.
Sun:nudagsmorgun.inin 24. maí
sendum við skeyti til yfirkjör-
stjórnar og fórum þess á leit að
okkur yrði gert kleift að kjósa
á sunnudag eða mánudag. Um
hádegi á umræddum mánudegi
bárust okkur skilaboð þess efn
is að sendiráðið væri opið fyrir
okkur þann dag og að skeyti
með þessum sömu skiiaboðum
væri á leiðinnd frá utanrikisráðu
meytinu. Að þessum upplýsing-
um fengnum brugðum við skjótt
við og ákváðum að fara með
fyrstu lest, sem var kl. 3,30. —
Hringdum ,við samt í þvi skyni
að láta sendiráðið vita hvenær
við kæmum. Var símaruum ekki
svarað hvorki í sendiráðinu né
heima hjá sendiherra. Þetta var
kl. 2. Hringdum við aftur rétt
fyrir brottför á báða staðina en
fengum þá heldur ekkert svar.
Þar eð okkur hafði þá borizt
skeyti frá utanríkisráðuneytinu
sent frá Reykjavík kl. 12,15 töld
um við samt óhætt að fara til
London.
Klukkan sex komum við svo
til London og hringdum þá
strax í sendiráðið. Náðum við þá
tali af húsverði, sem bar, að eng
inn íslendinigur hefði komið í
sendiráðið á sunnudag og mánu
dag. Vissi hanm ekkert um sjsip-
un utanríkisráðuneytisims. Fór-
um við þá til bústaðar sendi-
herra, knúðum dyra en náðum
ekki tali af neinum. Hringdum
við þá aftur í húsvörðimn, sem
benti okkur á að hringja í sendi-
herrabústaðinn þar eð vel mætti
vera að einhver væri heima
enda þótt dyrabjöllunni væri
ekki svarað. Fórum við að ráð-
um húsvarðar og reyndum að ná
símasambandi við sendiherra.
Tókst það ekki.
Klukkan sjö settum við miða
inn á gang sendiherra, þar sem
við skýrðum frá komu okkar og
erindi og því að við kæmum
strax aftur er við hefðum lokið
við að borða.
Rúmum hálftíma síðar kom-
um við aftur og glaðniaði þá yfir
okkur er við sáum, að ljós hafði
verið kveikt inni í sendiherra-
bústaðnum og bersýnilegt var að
gengið hefði verið um í húsinu
þar eð miði sá er við höfðum
sett inn á gang hjá sendiherra
hafði ýtzt upp að vegg. Reynd-
um við þá að hringja bæði á
dyrabjöllu og símleiðis minnug
heilræða húsvarðar en árangurs
laust.
Hringdum við þá í húsvörð í
sendiráðinu og spurðumst fyrir
um beimilisfang sendiráðsritara.
Sagði húsvörður okkur að sendi
ráðsritari væri búinn að vera
í viku í sumarleyfi og væri ekki
í bænum. Báðum við húsvörð þá
leyfis að bíða í sendiráðimu þar
til okkur tækist að ná fundi
sendiherra (því myrkur var að
skella á og okkur orðið kalt).
Húsvörður hafnaði því en
bauð okkur að koma kl. 10 á
þriðjudagsmorgun.
Hringdum við þá heim til fs-
lands og báðum ættingja að
spyrjast fyrir um hvernág stæði
á skeyti Utanríkisráðuneytisins.
Við svo búið fórum við á braut
arstöðina. Var þá klukkan um
11. Þaðan hringdum við sleitu-
laust til sendiherrabúistaðarins.
Klukkan 11,15 vorum við köll
uð upp í hátalarakerfi brautar-
stöðvarinnar og beðin að hafa
samband við stöðvarstjórann. —
Hann sagðist hafa skilaboð frá
Utanríkisráðuneyti íslands þess
efnis, að ef við hefðum ekki lok
ið erindi okkar við sendiherra
þá biði hann okkar nú. Af skilj
anlegum ástæðum vakti þetta
furðu okkar því við vorum ein-
mitt að hringja í sendiherra þeg
ar uppkallið kom en án árang-
urs. Þó gerðum við ein.a tilraun
enn og stóð nú ekki á svari'.
Þórunm Thors talaði fyirst við
sendiherra og tjáði honum er-
indi okkar og skýrði frá upp-
lýsimgum okkar frá Utanríkia-
raðunieytinu þess efnis að sendi
ráðið yrði opið þennan dag. —
Sendiherra segir: „Já, ég var nú
að tala við hann Gylfa“. Hann
segir síðan að þetta sé allt ein-
hver misskilningur og kveðöt
hafa talað við Utaniríkisráðuneyt
ið á sunnudeginum og þeir hafi
þá í sameiningu ákveðið að hafa
lokað á mánudeginum. Er Þór-
unn spyr hann hvort ekki gildi
íslenzk lög í íslenzkum sendiráð-
um þar eð þetta sé ekki íslenzk
ur frídagur svarar sendiherra:
„Nei, góða min, við erum í Bret-
landi og verðum að haga okkur
eftir því og ég verð að gefa
mínu starfsfólki frí“.
Aðspurður hvort hann hafi
ekki fen.gið nein skilaboð eða
hvort ekkert skeyti hafi borizt
þess efniis að við fengjum að
kjósa þennan dag, svarar sendi-
herra neitandi. Ennfremur seg-
ist hann hafa farið í sendiráðið
í dag og þar hafi ekkert skeyti
verið. Þórunn segir, að við höf-
um hringt í sendiráðið í dag.
Gripur sendiherra þá fram í og
segir að þar hafi enginn verið
allan daginn því húsvörður sé
í Brighton ásamt konu sinni.
Þegar honum er tjáð að við
höfum talað við húsvörð segir
hann: „Nú er hann kominn“.
Guðmundur segist og hafa ve.r-
ið heima allan daginn og er hon
um sagt að við höfum oft hringt
ti-1 hans um daginn.
Segist sendiherra hafa verið
úti í garði og því ekki heyrt í
símanum og spurði hvers vegna
við hefðum ekki hringt dyra-
bjöllunini því til hennar heyrist
úti í garð. Spyr Þórunn þá hvort
hægt sé að kjósa nú þó orðið
sé áliðið því síðasta lest fari
ekki fyrr en klukkan 1 til Man-
chester. Þá sagði sendiherra okk
ur, að „hann sé nú dálítið illa
staddur því sendiráðsritari sé
ekki í bænum og hann þurfi tvö
vitni til þess að kosningin sé lög
leg (og það taki tíma að ná til
þeirra). Þar að auki séum við
svo mörg að það taki að minnsta
kosti ein.n klukkutíma og fimm-
tán mímútur. fyrir okkur bara að
kjósa auk ferða svo ef við kjós-
um missum við af umræddri
lest.
Tók Dóra S. Bjarnason nú við.
Skýrði sendiherra Dóru frá því
sama og hann hafði sagt Þór-
unmi. Kvað Dóra námsmenn
vilja koma samt þar eð við höfð-
um þegar eytt heilum degi í að
reyna að kjósa, en bað sendiherr
ann jafn.framt að skjóta yfir okk
ur skjólshúsi og aðstoða okk-
ur við heimferð þar eð mið
ar þeir er við hefðum keypt til
Manchester féllu úr gildi kl. 1
um nóttina og við hefðum ekki
handbært fé nema fyrir einum
miða og hrysi okkur hugur við
að eyða nóttinni á járnbrautar-
stöðinni. Sendiherra kvaðst
hvorki hafa ráð á húsnæði né
peningum okkur til hjálpar og
bætti því við að sendiráðin
hefðu afskaplega takmörkuð fjár
ráð. — Kvöddum við því sendi-
herra og héldum heim.
Það vottast hér með að við-
lögðum drengskap að frásögn sú
sem héir fer á undan er sönn og
er okkur með öllu óskiljanleg
ummæli sendiherra í viðtali við
Morgunblaðið 21. ágúst síðast-
liðimn.
Dóra S. Bjarnason,
Jóhanna Stefánsdóttir,
Gunnlaugur Jónsson,
Þórunn Thors,
Einar Valur Ingimundarson.
Verzlunarstjori óskost
Eigendur að rhatvöruverzlun með kvö dsöluleyfi í útjaðri bæj
arins vilja ráða verzlunarstjóra nú þegar.
Upplýsingar í síma 21521.