Morgunblaðið - 18.11.1970, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVBMBIER 1970
a
báöum
áttum
EFTIR FEITHBALDWIN
19
Urúturmn, 21. marz — 19. april.
Þú getur sparað áúyggjulaust.
Nautið. 20. apríl — 20. mai.
Tómstundaiðja er tímafrek 1 dag.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Gerðu eitthvað til þess að hygla að heimili l'ínu.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þig langar til j>ess að vera heima, þótt þér sé hollara að hitta fólk.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Það má gera ráð fyrir auknum útgjöldum.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Reyndu að komast snemma til starfa.
Vogin, 23. september — 22. október.
Það borgar sig að bera eitthvað af byrðum fjölskyldunnar.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þér verður ótrúlega mikið ágengt í dag,
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þú kemur til með að eiga snaran þátt í velferðarmálum.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Reyndu að binda enda á illa framkomu þína, þú ert ekki einn
í heiminum.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Reyndu að taka því, sem að höndum ber, og vera meðal vina i
kvöld.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Þú ert á timamótum og verk þín verða lengi í minnum höfð.
samkva'mi. 1 nokkra daga á eft
ir voru blöðin full af æsifregn-
um um Bell verktakafélagið, og
blaðamenn voru tíðir gestir í
skrifstofunni. Sumir þeirra
veittu Kathleen sjálfri mesta at
hygli og lögðu fyrir hana ótelj-
andi spurningar, sem margar
hverjar voru skólabyggingunni
aigjörlega óviðkomandi. Sumir
reyndu að setja henni stefnu-
mót. Og auðvitað leið ekki á
löngu áður en það barst út á
prenti, hver hún væri. „Einka-
ritari af heldra taginu“ var lýs
ingin sem oftast kom, og hún
var afskaplega mædd, er hún
sagði við Pat: — Hver stúlka,
sem hefur fengið gagnfræða
menntun og hefur efni á silki-
sokkum, er „af heldra taginu"
hjá blöðunum. Eftir því ættu
þessi fjögur háskólaár mín að
gefa mér rétt á að bæta mennta
konu og höfðingjadóttur á nafn
spjaldið mitt.
Ekki var hún riú af heldra
taginu í þess orðs ströngustu
merkingu, en hún var dóttir
Lawson Roberts og það var
strax vel i áttina. Blaðamenn-
irnir komust að því, hvar hún
átti heima og komu þangað á
kvöldin, en þeir hittu bara
Hönnu í staðinn, og hún kunni
á þeim tökin. Einn einbeittur
ungur maður var meira að segja
búinn að bjóða Hönnu út til
kvöldverðar — og það var nú
meiri kvöldverðurinn. Hann
var þungur á svipinn er hún
náði í yfirþjóninn og sagði hon
um að koma bara með eitthvað
alveg sérstakt! Hvernig í dauð-
anum gat hann sett þetta á
kostnaðarreikninginn, ekki sízt,
er hann sá, að hún gat engar
upplýsingar gefið honum. En
Hanna skemmti sér konunglega.
Hún var orðin hundleið á furst-
anum sínum frá Georgíu, sem
auk þess hafði verið svo heppinn
að ná í dóttur olíu-milljónera, og
svo voru nú blaðamenn alltaf
skemmtilegir. Auk þess gat hún
með þessu komið Eliose h.f. á
framfæri og þetta útskýrði hún
fyrir Kathleen sem lét sér fátt
um finnast.
Sum æsiblöðin voru enn með
ýmsar dylgjur og fyrirsagnir
eins og: „Eigum við að leggja
börnin okkar í lífshættu?" Þau
töluðu við ekkju varðmannsins
og sendu einhverja grátkerl-
ingu til þess að veiða upp úr
henni alla söguna um sælulíf
hennar með honum Georg sín-
um og sorgina yfir ótimabæru
fráfalli hans. Grátkerlingin kom
með nákvæma lýsingu af „hreys
inu“, sem ekkjan bjó í — sem
var annars sæmilegasta hús —
en svo skvetti ekkjan kaldri
gusu á æsifregnina með þvi að
segja henni, hve dásamlega Pat
Bell hefði reynzt sér. Hann
hafði nú fyrst og fremst útveg-
að George þetta starf og nú þeg
ar starfið hafði gengið frá hon-
um þá hefði Pat séð um viðhafn
arútför hans og lagt henni
sjálfri til lífeyri.
Alvarlegri blöðin létu sér
nægja hugleiðingar um málið
ásamt velrituðum ritstjórnar-
greinum, þar sem varlega var
til orða tekið og þess gætt að
rekast ekki á meiðyrðalöggjöf-
ina.
En þetta orkaði illa á Kath-
leen, því að hún var þessu óvön.
Henni hætti til að vera stutt í
spuna við fyrstu ísmeygilegu
blaðamennina, en Pat kenndi
henni á þessum tökin. — Það
borgar sig ekki að vera afund-
in. Segðu þeim bara það sem
þeir vilja fá að vita. Vertu al-
mennileg við þá, það er klók-
ast. Maður getur fótbrotið sig á
því að sparka blaðamanni niður
stigann, sagði hann.
Hún brosti því og var aitil-
leg, og Pat bauð vindla og opn-
aði vinskáp í nýju skrifstofunni,
og tók upp nýja flösku. Og all-
ir voru ánægðir með för sína.
Og það slumaði líka í grát-
kerlingunni, þegar nági’annar
frú Georgs settust að henni til
þess að segja henni, að þau
hjónin hefðu lifað saman eins
og hundur og köttur, að Georg
hefði oftar verið fullur en ófull
ur, og að hún gæti verið fegin
að losna við hann og hefði sagt
það sjálf, oftar en einu sinni,
þegar hún hafði áttað sig eftir
fyrstu geðshræringuna. Og lik-
lega mundi hún komast betur af
en nokkru sinni áður. . . . þar
eð vinnudagar Georgs hefðu ver
ið býsna takmarkaðir og oft
orðið að lúta í lægra haldi fyr-
ir þorstanum hjá honum. Og hon
um hafði ekki haldizt lengi á
varðmannsstöðunni. Já, ekkjan
hans þurfti sannarlega ekki að
kvarta. Hún gat gengið að aur-
unum vísum hjá hr. Bell. Son-
urinn — rakinn ónytjungur og
likur föður sinum — sem hafði
valdið henni svo miklum erfið-
ieikum — Hann sat nú vel
geymdur í fangelsi í nokkur ár,
fyrir einhvern misskilning hjá
lögreglunni og dóttir hennar
var gift náunga sem var í
fastri vinnu.
Og svo var þetta hrun skóla-
hússins svo sem ekki neinn
furðuviðburður. Það gerðist sitt
hvað fleira um þessar mundir.
Sprúttsali gleymdi að greiða
skattana sína og bráðlyndur ung
ur maður myrti húsmóður sína,
vegna þess að hún kallaði hann
ónytjung, og tveir stjómmála-
menn lentu í áflogum á hom-
inu á 45—götu og Breiðveg.
Einnig var ókyrrð i Evrópu og
embættismaður nokkur sýndi
sig að halda uppi tveimur eigin
konum og tveimur bílum.
Þegar fram liðu stundir komst
allt í sínar fyrri skorður. Næstu
dagana eftir slysið var Pat mik-
ið á ferðinni, bæði í skrifstof-
unni og utan hennar. En þegar
hann var þar inni, sat hann
með mönnum, sem Kathleen
hafði aldrei áður séð og nú
voru dyrnar fram í fremri skrif
stofuna lokaðar. Og svo talaði
hann mikið i síma, og þá vom
dyrnar líka lokaðar. En öðru
hverju heyrði hún hann öskra
hátt í símann. Það gaf til kynna
að eitthvað væri ekki í lagi, og
honum likaði það ekki. Og svo
vildi til, að hún var inni hjá
honum, þegar hann hringdi upp
mann, sem réð miklu í borgar-
málum, og hún heyrði hann
segja: -— Ég er orðinn þreyttur
á þessu blaðakjaftæði. Þau eru
búin að fá sitt. Nú geta þau
hætt. Allt i lagi, Dan, þú sérð
um það.
Hann lagði símann og sneri
sér að henni brosandi: — Nú fá
um við að vera í friði, sagði
hann.
spurði Kathleen, sem hafði heyrt
þennan voða mann. Dan nefnd-
an, og hafði jafnvel séð hann
einu sinni eða tvisvar.
— Hann getur gert sitt af
hverju, sagði Pat. — Hann þekk
ir til dæmis ýmsa stóra auglýs-
endur.
Hún hætti að forvitnast utn
þetta frekar, því að færi hún
til þess, kynni hún að rekast á
eitthvað, sem hún yrði ekki
neitt hrifin af. En hún vildi
heldur vera hrifin.
Eitt var það, sem hún kunni
sérstaklega illa við þama i skrif
stofunni og það var Jim
Haines, sem var „rekstrar“- íull
trúi. Þetta var magur maður á
fimmtugsaldri, hörkulegur og
dularfullur á svipinn. Hann
hafði hvöss grá augu og upp-
mjótt vaxtarlag og var alltaf
hálf-druslulegur. Hann stóð fyr
ir skrifstofu forstjórans og
varðveitti öll leyndarmál fyrir-
tækisins. Hann var samt sæmi-
lega kurteis við Kathleen og
hafði meira að segja stundum
verið henni hjálplegur, einkum
meðan hún var öllu þarna
óvön. Ekki vissi hún, hvort hon
um líkaði vel eða illa við hana,
en hitt vissi hún, að sjálf kunni
hún illa við hann og vantreysti
honum, enda þótt hún játaði
sjálf, að til þess væri engin sér
stök ástæða. Hún ræddi um
hann við Pat skömmu eftir að far
ið var að fyrnast yfir slysið í
skólahúsinu.
Það var Pat, sém byrjaði.
Hann sagði: — Ég er hraxidur
um, að þú þurfir að vinna yfir
vinnu, Kathleen. Jim verður
burtu í nokkra daga, en þú get
ur sjálfsagt vel séð um það, sem
verður að gera. Það eru nokk-
ur bréf út af samningnum um
sjógarðinn.
Hún sagði: Þú gefur honum
talsvert frjálsar hendur. Þetta
er annað fríið, sem hann fær,
síðan ég kom hingað.
— Ilann var nú veikur I
fyrra skiptið, en þetta er miss-
eristúrinn hans.
-— Túrinn?
Hann brosti. — Hann fer á
fyllirí tvisvar á ári, í svo sem
þrjá daga. ég get alltaf séð,
hvenær þetta er að nálgast. . .
og gef honum þá fri, til þess
að hann geti „bjargað andlit-
inu“.
— Já, en Pat Hún starði á
hann með hryllingi. — Þú get-
ur ekki staðið þig við að hafa
svona mann í þínu brauði!
Hann setti snöggvast upp hálf
gerðan ólundarsvip. En svo kom
aftur sólskinsbros. Hann sagði
hóglega: — Þú skiVir þetta ekki.
Jim er ágætis maður, og mín
Aðalfundur
Sjálfstæðisfélags Garða- og Bessastaðahreps verður haldinn
25 nóvember í samkomuhúsinu á Garðaholti kl. 20:30.
*Efr»i: 1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Matthias A. Mathiesen alþingismaður
flytur ræðu.
Félagsmenn eru hvattir til að mæta.
STJÓRNIN.
Þessir skór eru nýkomnir í svörtu
og brúnu rúskinni og brúnu skinni
SKOVER
En hvað getur hann gert?
'A J. Þorláksson & Norðmann hf.