Morgunblaðið - 23.01.1971, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1971
EFTIR FEITH BALDWIN
borðið. Hún sagði: — Þú hefur
sjálfsagt séð blöðin?
— Já, ég sá þau, sagði Kathleen.
— Þetta er alvarlegt mál, sagði
Hanna. — Sjálfsagt verða réttar-
höld, eða það segja að minnsta
kosti allir. Skyldir þú verða
kölluð fyrir?
Kathleen svaraði náföl: — Það
vona ég ekki. Ég sé ekki neina
ástæðu til þess.
— t'-að gaeti nú vel komið til
mála, sagði Hanna hugsi. Og
Kathleen sá í anda sjálfa sig í
vitnastólnum. „Staða yðar hjá
fyrirtækinu?" mundu þeir spyrja
og hún mundi segja: — Ég var
einkaritari hr. Bell. Þá mundu
þeir segja: „Þér vissuð talsvert
um rekstur fyrirtækisins?" „Nei,
ég vissi ekkert um það mundi
hún segja. Og ef þeir gengju hart
að henni, gátu þeir spurt: „Hvert
var samband yðar við hr. Bell?“
Ef til þess kæmi, yrði hún að
standa sig!
Stundum var það erfiðara að
hafa á réttu að standa en röngu.
Hún gat farið með blaðið til
Pats, hún gæti bent á fyrirsagn
imnar og sagt: — Þarna er ástæð
á fyrirsagnirnar, og var sam-
stundis gripin hryllingi. Neðan-
jarðarbrautin, sem Pat hafði
tekið að sér .... þar hafði orð
ið hrun og eldsvoði. Og menn
að deyja eða þegar dánir.
XIX.
Kathleen sortnaðd fyrir augum,
er hún gekk niður tröppurnar að
brautinni. Það var ekki mjög
mannmargt á stöðinni. Hún settist
og opnaði blaðið með skjálfandi
höndum. Hún hafði lesið fyrir-
sagnirnar og svo greinarnar.
Hún .as um allt ofboðið og óp
mannanna, sem voru innibyrgðir.
Henni varð svo iht, að hún þorði
ekki að hreyfa sig. Feit kona
með netpoka fullan af bögglum
settist við hliðina á henini og
teygði úr fótunum. Fætumir á
henini voru svo digrir, að þeir
bunguðu út úr skónum.
Hún sagði glaðlega: — Það er
gott að geta sett sig niður, og
Kathleen jámkaði þessu ósjálf-
rátt með hugann fullan
hryllings. Konan leit á blaðið,
alls ófeimin, yfir öxl hennar. —
Hræðilegt! Svona ætti ekki að
geta komið fyrir. Maður verður
eitthvað skrítinn innan um sig,
að hugsa til þess arna.
Sonur minn er járniðnaðar-
maður. Það líður varla
ÓÐAL
VID AUSTURVÖLL
Annað heimili þeirra,
sem telja góða þjónustu og
bragðgóðan mat á þægilegum
veitingastað Vera ómissandi.
Ljúffengir réttir og þrúgumjöður.
Framreitt frá kl. 11.30 15.00
og kl. 18—23.30.
Borðpantanir hjá
yfirfram reiðsluman n i
Sími 11322
svo dagur, að ég biðji ekki
fyrir honum, hvað sem ég
er að vinna, hvort það er við
hreingermingar eða bakstur eða
bara á gangi úti. Hann er nú
aftur farimn að vinna og það er
mikil hjálp fyrir okkur, með sex
minni krakka að fæða, en þegar
ég hugsa til hans, svona hátt
uppi ...“
Kathleen sagði máttleysislega:
— Það hlýtur - að vera hræði-
legt . . . En röddin dó út. Feita
konan sneri sér við og leit á
hana. — Er yður illt? sagði hún.
— Það er ekkert, sagði Kath-
leen. — Þetta lagast. Ég þarf að
sitja kyrr og hvíla mig.
Konan lagði höndina á hné
henni. Höndin var álíka feit og
allur líkaminn, sem var strengd-
ur í mittið og fæturnir. Hún var
heldur ekki vel hrein. Breiður
giftingarhringur var á ein-
um fingrinum. Hún sagði með
samúðarskríkju: — Nýgift, sjálf-
sagt. Já, ég veit alveg, hvernig
þetta er.
Lestin þaut áfram eftir braut-
inni og konan stóð upp. — Ertu
viss um, að þú viljir ekki heldur,
að ég sé hjá þér? En Kathleen
hristi höfuðið og sagði? — Nei,
mér líður ágætlega, en það er
sama sem þegið.
Hún horfði á konuna flýta sér
burt, stirða og ankannalega, og
netpokinn barðist í síðuna á
henni. Lestin ók aftur af stað en
fólkið var tekið að hreyfa sig og
leita útkomu. Kathleen gekk aft-
ur eftir vagninum þar sem loftið
var Datra. Hún skildi blaðið eft-
ir þar sem það var komið.
Hún tók sér leigubil heim, og
var nú nokkru hressari en þó
illilega slegin. Þegar Hanna kom
heim og fleygði frá sér hattinum,
bölvandi yfir hitanum í veðrinu,
var Kathleen búin að ná sér aft-
ur. Þær ætluðu út um kvöldið.
Sammy ætlaði að halda sam-
kvæmi fyrir starfsfólkið. Hanna
hékk i dyrunum ínn til Kathleen
meðan Amelia var að leggja á
an!
En hún yrði bara ekkert
hreyKin af þvi.
En nú bættist fleira við: —
Þessi óhugnanlegu viðtöl við
ekkjur dánu mannanna og mynd
ir af börnum, sem héngu i pils-
földum þeirra, niðurlút og biðj-
andi. Svo voru aðrar myndir,
sem teknar voru af jarðarför
inni og myndir af Pat ásamt fár
ánlegri lýsingu á íbúð hans —
„dæmigert óhóf,‘ og svo ævi-
saga hans sjálfs og föður hans
. . . og viðtal við móður hans. —
Þetta hefur Moliy aldrei sagt!
sagði Kathleen, stórhneyksluð.
Og loks var minnzt á „fallega
systur í fínum skóla.“
Heil vika leið áður en hún gat
hert síg upp í það að heimsækja
Molly. Og þegar hún loks gerði
það, varð hún fyrir töfum áður
en hún gæti hitt hana. Ókunnur
maður við dyrnar spurði hana
spjörunum úr. Hver væri hún og
hvað væri erindi hennar? En
svo kom Moliy fram og skipaði
honum reiðilega að hleypa henni
inn.
Molly leit illa út, andlitið var
tekið. Hún drö Kathleen inn í
stofu og hélt fast í hönd henn-
ar. Hún sagði afsakandi: — Eft-
ir að þessi vitlausa blaðastelpa
komst hingað inn, þá leigði
Pat þennan mann til að halda
fólki frá mér.
Kathleen sagði: — Ég hefði
viljað koma fyrr, en missti bara
kjarkinn.
— Ég skil, en þakka þér fyr-
ir, að þú skyldir koma yfirleitt.
Molly andvarpaði: — Ég trúi
nú ekki öllu því, sem verið er
að gefa i skyn. Því að þeir
þora ekki að segja það berum
orðum. Ég trúi þessu ekki, Kath
leen. Trúir þú því?
Hún leit bláu, rauðahvörmuðu
augunum beint á Kathleen. Hún
reyndi að segja: — Vitanlega
ekki! Og hún kom upp orðun-
um, og af sannfærðingu, að því
er hún sjálf hélt. En Moliy
hristi höfuðið.
HELGI DAGA
nefnist erindi, sem Sigurður
Bjarnason flytur i Aðvent-
kirkjunni Reykjavík sunnudag-
inn 24. janúar kl. 5.
Anna Johansen syngur
einsöng.
Allir velkomnir.
— Þú segir þetta bara til að
hugga mig. Þú trúir sögunum.
Og þú hefur ástæðu til þess.
Augun fylltust aí tárum. — Ég
er svo hrædd um hann Pat,
hann getur hvorki sofið né borð
að. Hann er á ferð um húsið á
nóttunni.
— Já, ég vorkenni honum lika
mikið, sagði Kathleen, — og ykk
ur öllum.
Móðir Pats sagði dræmt: —
Það verða réttarhöld. Það hlýt-
ur að verða, ekki sízt í þessum
pólitisku æsingum, svona rétt
fyrir kosningar. Það kann að
dragast eitthvað.-En þú skalt sjá
til. Það verðai í síðasta lagi í
haust.
Kathleen gat lítið gert eða
sagt. Hún stóð þó nógu lengi við
til þess að drekka te, sem Molly
bauð henni, en fór siðan. Henni
var illa við að faia, þvi að gamla
konan var svo einmana og yfir-
gefin, rétt eins og krakki. Kath-
leen faðmaði hana að sér og
kyssti hana. — Ef ég get nokkuð
gert fyrir þig þá .. .
Smám saman tók að kynra, og
hún heyrði ekkert frá Pat, nema
hvað stöku smnum var minnzt á
rannsóknina, sem í vændum var.
Foreldrar hennar skrifuðu henni,
þau höfðu heyrt fréttirnar, en
sem betur færi væri hún laus
allra mála. — Ég sárskammast
mín, skrifaði faðir hennar. —
Heldurðu, að það komi til mála,
að þú verðir kölluð fyrir rétt?
Ég skal koma eiins og skot, ef
þú vilt. Hvenær á þetta að
verða?
Hún simaði tii hans, að réttar-
höldin væru enn ekki ákveðin,
og bað hann að gera engar breyt
ingar á ferðaáætlun sinni.
Þau ætluðu að vera kom-
in heim í október og ef þá . . .
En hún var sífellt að hugga
sjálfa sig með þvi að segja: —Ég
vissi ekki neitt um neitt! En ef
þeir nú gizkuðu á, að hún hefði
getið sér til um eitthvað?
Hún mundi eftir bréfinu, sér-
reikningnum í bankanum og sím-
talinu. Ef þeir nú spyrðu hana
eftir hverju hún gæti munað?
Eitt kvöldið spurði Paul:
— Þú ert með áhyggjur út af
þessum réttarhöldum, er það
ekki? Ég heyri, að þau muni
fara fram í sejftemberlok.
— Vitanlega hef ég áhyggjur,
sagði hún hvasst
— Þú heldur, að þú verðir
kölluð fyrir?
— Verður ekki öllu skrifstofu-
fólkinu stefnt? sagði. hún. — það
þætti mér að minnsta kosti lík-
legt. Ég er farin að fá æðis-
gengin bréf frá Jim Haines.
Nú hafði Jim fengið tækifærið

Hrúturinn, 21. inarz — 19. apríl.
GóSir dagar ganga í hönd, og er vel um það. Nóg er búið að
ganga á.
Nautið, 20. apríi — 20. inaí.
Þú þekkir ekki nægilega vcl til í máli, sem verið er að reyna
að fá þig til að scgja álit þitt á.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þú hefur gert rétt í að einbeita þér i nýja átt á nýja árinu,
og haltu fast við þetta verkefni.
Krabbimi, 21. júní — 22. júli.
Varla er nógsainlega hægt að lofa fyrirhyggjuna. En betur má
ef duga skal.
Ljóiiið, 23. júlí — 22. ágúst.
Farartálmi hefur verið ærið hvimleiður undanfarið, og er vel
þess virði að reyna að losa sig við hann.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Margt er smátt, sem þú hefðir betur hugað að fyrr en núna
og þó er það ekki alveg of seint.
Voffin, 23. september — 22. oklóber.
Metnaðargirni þín cr alveg að tröllríða þolinmæði þeirra, sem
hún bitnar á.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Ef þú ert dáiítið leiður á því, sem þú hefur starfað undanfarið,
er aiveg leyfilegt að leita ásjár hjálpsamra manna.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Sums staðar er þörf á meiri smámunasemi, þ. á m. hjá þér.
Er ekki rétt að taka málið til endurskoðunar?
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Ef þú crt ekki tilbúinn að svara strax spurningu, sem verður lögð
fyrir þig í dag, þá skaltu endilega fá frest, fremur en að svara að
óhugsuðu máli.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Skammt er stórra högga á milli þessa dagana, en það hlaut að
koma að þessu, og sættu þig við það, því að það verður aldrei aft-
ur tckið, sem orðið er.
I'iskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Fótur cr uppi og fit vegna smábreka þinna. Þér er ráölegast
að venda þínu kvæði í kross og vanda þig vel á næstunni.