Morgunblaðið - 01.07.1971, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. JÚLl 1971
23
Oddgeir Jóhannsson
frá Hlöðum — Minning
„Deyr íé,
Dieyja íraandur"
Gtamall útvegsbóndii, Oddgeiir
Jóhanmissan, HEö5uim á Greini-
vilk er diáimmi. Uim aiM iamigit skieið
haifði hamm mneð aðstoð edigám-
toomiu oig somar, hiáð sóma gfcruu
við Eilo kerlingu á eigin heim-
Sllli, em amidaðist 22. júmi s.1 á
sjúlkiraihiúsiimiu á Atouineyriii, eifitáir
stutta tegiu þair.
Oddgeár viar fœddiur 23. ototó-
Iber 1880 á örreytiistootS, á aiust-
uiriströnd Eyjafjarðar, Saiurbrú-
argerði í Grýbulbatotoahreppi, þar
setm síröndim er sæfoiröitt í sjó
tfiraim, oig ektoert rastotariemidl
Túntoraglimm torimig uim bæimm
hefiur semmiiiieiga igietfiið atf sér 1
toýrfóður, iiMa mælt, emigii etotoert.
En þar bjiuigigu foreildnar hams,
hjióniim Kriistím Björg Silgurðar-
döttir, ættuð úr Þimigieyjar^þimigi,
og Jóhamm Rumðlifiur GiisQiaaon,
frá KúgiM í Þcxrvalldsdall i Eyja-
fjarðarsýislu.
Þótt sjáivargatam í Saurbrúar-
igierði vaærí eiim brattasita ag erfiið
asta á Isiamdii, mium þó
aðalhjörg búsins hatfia verið
sótt í djúpam oig fiiistoisæiam ál
fjarðarims fraim umdarni.
Þeim hjónium varð tveigigja
bamia aiuðið, misstu ammiam
dremigimm umigam, em húm Kristím
átti tvær áætur fiyrir gfifitiinigiu.
Þá ðiu þaiu upp tvö fósrtjurböm.
Lesandi góður, stígðu á kllæðið
með mér. Fljúigðu með mér svo
siem 80 ár imm í iiðimrn támia. Það
er alduirimm hams Oddgeíirs á
Oiöðum, ag víð sikuliuim iíta tiii
uimfoviemfiis.
N'íumdi tuigiur 19. aidairiimm-
ar er harðær, ag fyrdr morðam
fiuliur atf hatfís sivo tti hviert ár.
„Það sumrar svo seiimt á stumd-
iuim‘‘ þemmam ártuig. Misiimigasum
ari'ð var 1882, vanmiært fióik var
veiitot fyrir þeirni, og öðrum um-
fierðapestuim, siem hr jáðu það.
Hauistlek híbýii fóltosiims voru
saggafiuiil ag toöld iamigam vietur,
ag mægði vart eim kýr umdir
paíliii tiil uipphitumiar. Hér er nóg
sagt, em ýmsiu sieppt, enda freíst
uiðu þess mamgir á þesisium tíma,
að vfirgefa lamd siitt og fflytjast
tii álifiuemar í vestri. Um sáðustu
tuigskipti aldarimmar birtt í ioÆti.
Veðurfiar fór batmamdi í
iandinu. Verziumám varð þjóð-
ámmJi foagstæðari'. Sjiáifstæðis-
toenmid þjóðarámmar óx. Jörðim
itók að gróa. Það setti iítaa að
gömiu kaii þjöðarimmiar.
Það sityrktist saimibamdið milli
iamids ag þjóðar, þá fór lilka að
draiga úr þjóðf'iutniimiguim íslemd
iniga. Það hvarflaði ekki að hom-
umn Oddgoiri að fflytjast til Am-
eríku og fátæktin gerði hann
aldrei að vanams miægj'usemdar-
marnnli.
Mínar hjartans þakkir til
allra, sem sýndu mér vinsemd
á 75 ára afmæli minu, dætr-
um, tengdasonum, barnabörn-
um og systrum, sömuleiðis
fjölskyldum Stefáns Berg-
mans og frændfólki í Kefla-
vík og tryggum vinum og
venzlafólki.
Friðrika Jóhannesdóttir.
Við þökkum hjartanlega ætt-
ingjum okkar og öðrum góð-
um vinum fyrir gjafir, hlý
handtök og árnaðaróskir á 60
ára hjúskaparafmæli okkar
3. júní sl.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður H. Jónsdóttir,
Valdimar Jóhannsson,
Héraðshælinu, Blönduósi.
Föðuir simm miisstá Oddgeiir 15
ára giamial, og tðk þá þegiair að
sér fypiirvámmiu og forræði heim-
iáásiimis, móti móður sámmii.
AmdLegt og efmategt sjáltfstæði
var tatomark hans. Þótt fjöl-
sikyldam hefði iiiifað þanna, var
emigiim aðsitaða tii athafmiair,
hvorki tli Landis mé sj'ávar.
Hamm réð sig tii handtfæra-
veiði upp á háltfam hLut, svo sem
'títt var þá.
Hanm varð fflijött afiliasæl! ag
eftimsóttuir í stoiprúim.
Tveáir miágrammair, Oddgeir, ag
Bjiörm Jóhanmisson firá Noffli,
voru samstoipa miototouir áir, stóðu
mlikiið við fiæri sim og toepptu
mjöig um beztu h'Lutarsætimi.
Þagaír of Lamigt þóttt geng-
dð, sörndu þeLr, merktu sarruam og
stoiptu jatfht í veirtíðairLotoimi.
Þetta stóð þar ttt Leiðiir sfcildu
við steipshiláð. 19 ára fflyzt Odd-
geir að Svæði við Gremiválk, em
er þar stutt.
Hanm kaupir ffljóttega miýtega
byggt tímburhús á vikurbakk-
aniuim, þá vonu þarma önfá íbúð-
arhús og sjóbúðimar við vák-
iima, fLast hús itorfbygigð.
Nú var hin eigimtega véibáta-
útgerð að hetfjast við Eyjafjörð.
Oddgeir hóf útgerð með véLbát.
Til að byrja irueð í feLagi við
Stetfián Stefámsson i Miðgörðum,
þeár uæðu sáðar sviálar. ÞeLr
stoiptu 1911, en héildiu þó áifiram
eiigám vélbátaútgerð um tuigi ára,
hvor á sámiuim báti. Báðum farrn-
aðist þeim vel, og toomu upp af
myndarbrag sámum stóru bama-
hópum. Oddgieir getok i hjóna-
bamd 12. nóv. 1905. Birúður hans
var Aðaiheiður Kristjánsdóbtir
frá Végeirsstöðum í Fnjóskadal
og lifir hún rmamn sdnm heima
á Hllöðum.
Þau hjón eLgmiuðust 12 börm,
miisstu eitt mmigt, 11 hatfa stoapað
sér örlög meðai þjóðariinmar, alLt
mjög diugamdi fólto í Qáifimiu.
Hún AöaLheáiður var mikii
vertotoona, glæsliteg tooma I
sjón, sámm giiæsiLeito ber
húm enm, hállf niræð.
Eimhverjiu siminii var talað uma
fegurð ag kveniþotóka dætra
foemmar. GamaQi maðuir Lagði eíkk-
ert tíl máia, em saigði að Lotoniu
samtali: ,,Þið hefðuð áibt að sjá
hamia möramu þeirra, þegar búm
var umig.“
1 ætt AðaLhei-ðar, kanmski
begigja hjón'anma er mitoii sönig-
hneiigð og músítogáfa. Það var
suinigáð mar.gmaddað á HLöðum,
meðarn börmim voru emm í föður-
garði. Það var sumigið i eLdfoúis-
LniUu Það var sumigið í beittmiga-
stoúruiniuim og það var suirugíið á
sj'ónium.
Hianin Magnús Jómsson óperu-
söngvará, er dóttursomiur hjónr
amma á HLöðum, Hákom, eim-
sönigvari þeimra Fóstbræðra
er somiur þeirra og Jóhamm Kom-
ráðssom máfrasmdi henmar Aðai-
heiðar.
Á alla þessa memm hefiur þjóð-
im hliusta'ð.
Það var kammsiki stundum
þrömigt á gömLu Hiöðum, þegaæ
sjómenmiiirmflr voru í Landi, uim
20 manns. AlQir rúmuðust þó
áiretostriaLaust.
Það var 1911 sem hanrn Odd-
geár toeypti simm gamla Hátoom.
SeLdti himm ynigri 1940. Báðir
þessir bátar voriu atfla- og happa-
stoip, Lenigst umdiir stjórm hams
ag eiizta somiar hams, Adolifs.
ÁrLn 1929 ag 1930 byggðu
þau hjón stórt sbemhús. Það sem
nú stemdur.
Það er sbumdum anmiað heirn-
ili afitoamenda þeirra, sem í dag
eru afurQátið á anmað hundrað á
lifi.
Aðalheiður, í dag, 28. júmá er
maður þimm borimm til rnoldar ag
lagður til hinztu hváiiu í Greni-
vátouirkárkj'Ugarði, kvaddur af
frændaMði ag öQl'um vimum, fjær
og nær.
HLjóð biðjum við fararheilLa
hvarjiuim sem hverfur út fyrir
atokar skamma sjónhrimig.
1 dag ert þú enm dirottnimg
ásbarimnar, umvafim hLýjiu hugar
þeLi ásrtvima ag virna þimma.
Ég mámmiist mamms þáns, flátæik
tegium arðum, fyrir sjáLfstæði
hans, fyrár hófsemi og hyggju i
aiQri harus aithötfn, traustieiitoa í
Viðstóiptum og vöruvömidiun.
Var foamm eitoki eimm af mömm-
umium, sem óatfviitamdi sQtöpuðu
og studdu sjáilfstæði þjóðarimnar.
Meðtatobu svo kæra kveðju
atokar hjóna.
Egíll Áskelsson.
Minning;
Einfríður María
Guðjónsdóttir
Fædd 20. aprU 1888.
Dáin 24. júni 1971.
HÚN fæddist að Bjargi á Grims-
staðaholti, dóttir hjónanna Helgu
Sigríðar Auðunsdóttur og Guð-
jóns Einarssonar, útvegsbónda.
Einfríður missti föður sinn 3ja
vikna gömul og stóð þá móðir
hennar ein uppi með 3 böm.
Einfríður byrjaði að vinna á
bókbandsstofu Isafoldar 4. okt.
1904, þá 16 ára gömul. Fyrst
framan af vann hún við ílagn-
ingu í pressu, en siðar við bók-
band, sem fullgildur sveinn og
við það vann hún síðan í nær
60 ár og alltaf á sama stað. Hún
var mjög rösk og dugleg við
vinnu og húsbóndaholl var hún,
enda voru húsbændur hennar
mjög rausnarlegir við hana eftir
að hún hætti störfum og skal
það þakkað hér.
Alsystkini hennar voru þau
Sigurður bakarameistari á Siglu-
firði og Guðrún, gift Theódór
Antonsen mætum manni. Mörg-
um árum síðar eignaðist móðir
hennar son, Karl A. Jónasson,
vélsetjara, sem vann alltaf hjá
Morgunblaðinu. Hann missti ung-
ur föður sinn og aðstoðaði Ein-
fríður móður sína við uppeldi
hans. Enda átti hún alltaf skjól
á heimili hans alla tíð, eftir að
hann kvæntist og stofnaði heim-
ili. Sem dóttir hans á ég margar
góðar minningar um Friðu
frænku og alltaf átti maður hauk
í horni þar sem hún var. Hún
kom alltaf færandi hendi og var
ávallt rausnarleg. Sama sagan
endurtók sig eftir að ég giftist
Einfríður í ísafold
Á MILLI þeirra bókbandsmeist-
aranna Þórðar Magnússonar og
Gísla Guðmundssonar á þessari
mynd er Einfríður Guðjónsdóttir,
bókbindari, en hún verður til
grafar borin i dag. Myndin er
tekin á áttræðisafmæli Isafoldar-
prentsmiðju í júni 1957. Þá höfðu
Gísli, Þórður og Einfriður starf-
að hjá ísafold í samtals 184 ár
(Gísli í 70 ár, Þórður í 60 og
Einfríður í 54 ár).
Einfríður réðst til starfa hjá
Birni Jónssyni, ritstjóra og eig-
anda Ísaíoldar, 16 ára gömul
(hún var fædd 20. apríl 1888) og
Dugleg
og samvizkusöm stúlka óskast til símavörzlu
skrifstofustarfa við heildverzlun í miðborginni.
og almennra
Tilboð auðkennt „Framtíð — 8000" sendist afgr. blaðsins.
Upplýsingar um fyrri störf óskast.
hætti störfum 57 árum síðar og
þá hjá þriðju kynslóð ættmenna
Björns. Hún var þá komin á
áttræðisaldur.
1 fjölskyldum gera menn sér
oft titt um heimamenn, eins og
þeir væru allur heimurinn. I
þeim heimi var svo sannarlega
Einfríður, samvizkusöm og trú-
föst, brosmild, hýr og kát.
Starfsævinni fórnaði hún hjá
einu og sama fyrirtæki og er
hún lézt, 83 ára gömul, hafði
hún enn fótavist, þótt heilsan
væri tæp. Slíkri konu er aðeins
hægt að votta virðingu með
miklu þakklæti fyrir margra ára-
tuga kynni.
P. ÓI.
og eignaðist börn, alltaf var
Friða að koma og gleðja bömin
mín með gotti í poka eða ein-
hverju öðru. Þau vissu, að Fríða
frænka var alltaf með eitthvað
í töstounni sinni.
Einfríður giftist aldrei, en ól
upp 2 systurdætúr sinar, Sigríði
og Friðu, sem dóu báðar úr
berklum fyrir mörgum árum og
olli það henni mikilli sorg.
Systkini hennar svo og hálf-
bróðir eru nú öll látin.
Hún reyndist systkinabörnum
sínum og þeirra börnum ákaf-
lega vel.
Fríða frænka var mikil hann-
yrðakona og falleg var vinnan
hennar, og munu þeir fáir
ættingjar hennar sem ekki eiga
eitthvað af handavinnunni henn-
ar.
Rétt fyrir jólin árið 1968, er
Fríða var á 81. aldursári, varð
hún fyrir þvi óhappi að lær-
brotna og dvaldist hún allt árið
1969 á sjúkrahúsum, en á fætur
komst hún, því að hún var vilja-
sterk og ósérhlífin.
1 ársbyrjun 1970 fór hún svo
á Elliheimilið Grund og þar lézt
hún, eftir stutta legu.
Elskulega frænka mín. Þessf
kveðja á að vera þakklætis- og
minningarkveðja til þín. Ég veit
ekki hvort þú hefðir viljað að
ég skrifaði þetta, en vegna min
og barna minna get ég ekki lát-
ið það vera, þvílíkan kærleika og
velvild sem þú sýndir okkur
ávallt.
Blessuð sé minning þín, kæra
frænka.
Elin Karlsdóttir.
LÁTIN er í hárri elQii Emfríður
Guðjónisdóttír bókbindari. iVHig
Larugar tii þess að miiininiaisit þess-
airar Látinu heiðursikoinu með
ruokkrum liniuim. Eiinifríður var
fiædd 20. apríl 1888, foreldnair
herniar vonu HeLga Siigriður Auð
unsdóttir, og Guðjón Eimanssöm
útvegisibóndi, Bjangi á Grimsstaða
hol!t,i. Faðir henuar lézt þfigar
húin var aðeiins 3ja vikna görnuil,
Og féli það þvi í henmar h'Luit á
uippvaxtaráruinum að vena móð-
ur simni stoð og stytta í lífsibar-
áttuflrmi, og síðar meir að hjálpa
tii Við uppeLdi háltfbróður síms,
Karlis. Fríða hugsaði um foáOif-
bróður simn, Karl A. Jónassom,
atf mikLum kærLeik, og stuðLaði
að þvá að foamn fór í premtnám
er varð svo tíl þess að harun gerð-
Framhald á bls. 24
LOKAÐ
í dag kl. 1—4 vegna jarðarfarar.
Davíð S. Jónsson og Co. hf.