Morgunblaðið - 19.08.1971, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1971
1
■1
Þorgils Bjarnason,
Ásgarði 133,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju i dag, fimmtu-
daginn 19. ágúst kl. 13,30.
Þeim sem vildu minnast hans
er bent á líknarstofnanir.
Sigríður Jónsdóttir,
börn, tengdasonur og
bamabörn.
Einar E. Vestmann
Fæddur 4. júní 1918.
Dáinn 11. ágúst 1971.
Það er ekki lentgra síðan en
sumarið 1965, að ég kynntist
Einari E. Vestmann, en þá vann
hann ásamt félögum úr röðum
ungtemplara og templara að
undirbúningi Bindin'dismótsins,
sem þá var haldið í Húsafells-
S'kógi. Þests-i kynni mín af Einari
þetta sumar og þau fáu áir sið-
an, sem ég átti þess kost að vera
Útför móður minnar, tengda-
móður og ömmu,
Ragnheiðar Jónsdóttur,
frá Loftstöðum,
Ásgarði 2, Garðahreppi,
er lézt 12. þ.m., fer fram í
Fossvogskirkju fðstudaginn
20. ágúst kl. 1,30.
F. h. bama, tengdabarna og
bamabama,
Ester Arelhisardóttir,
Sveinn Jóhannsson.
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför
móður okkar,
Guðbjargar Hansdóttur,
frá ísafirði.
Sérstakar þakkir til starfs-
fólks Heilsuverndarstöðvar
Reykjavíkur.
Konrán Jakobsson,
Ásta Jakobsdóttir,
Steindór Jakobsson,
Jakobína Jakobsdóttir.
GUÐRfDUR SiGURÐARDÓTTIR AMBURGEY
andaðist í sjúkrahúsi í Columbus Ohio í Bandaríkjunum þann
24. jútr síðastliðinn.
Fósturforeldrar og systkini.
Útför
BERGLJÓTAR EIRlKSSON
sem lézt 13. ágúst verður gerð frá Fossvogskirkju föstudag-
inn 20. ágúst kl. 10,30. Blóm og kransar afþakkað.
Guðmundur Sigurðsson
og böm.
Jón Eiríksson,
Björt Eiríksson,
Einar Eiriksson.
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð við andlát og útför
GÍSLA ARNASONAR
Rósa Davíðsdóttir,
Valborg og Mats Floderus
bamaböm.
Þökkum hjartanlega öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og vináttu við andlát og jarðarför
AGÚSTU guðjónsdóttur
Réttarholtsvegi 45.
Fyrir hönd vandamanna
Guðmundur Guðmundsson.
og starfa með honum, fiyrst í
Húsafelli síðan í Galtalaakjar-
skógi og einnig í sambandi við
starf ungtemplara á Akranesi,
veæða með afar minnisstseð. Ein
ar var ekki maðu.r, sem rekizt
verður á á hverju götu'horni eða
maður getuir búizt við að hitta
á förnum vegi, þess vegna mu.n
hann lifa í minningu þeirra sem
honum kynntust og aðeins þeirra
því minningin er bundin sterk-
um persónuleika Einars, honum
sjáHfum sem manni.
Eíinar var maður með óvenju
mikla Ufsorku og hafði til að
bera krafta, sem fáir geta stát-
að af, enda var sem hann hand-
léki litinn harnar, þegar hann
hélt á sleggju og beitti henni.
Okkur er sáum hanin reka
staura niður í Kaldá forðum,
sem undirsíöður í göngubrú þar,
með vatnið beljandi upp undir
geirvðrtur og aðistoðarmann,
sem hafðl fullt í fangi við að
halda sér og staurunum á rétt-
um kili, meðan Einar lét sleggj-
una ganga, eins og fallhamar
og dró ekki af sér unz allir
staurarnir voru komnir á sinn
stað, líður það seint úr minni.
Honum leizt heldu.r ekki á, þeg-
ar hann kom þar að, sem einn
af okkur, sem þó er vel að
manni, var að reka niður staur
fyrir stóra tjaldinu, greip af
honum sleggjuna og sagði: „Hef
urðu aldrei séð sleggju fyrr.“
Rak síðan st.aurinn niður i tveim
eða þrem höggum og laiuk með
sama hætti við að reka niður
afganginn af staurunum fyrir
tjalidinu. En þetta var aðeins
ein hliðin á Einari. Einar var
einstaklega orðheppinn og sagði
auk þess afar vel frá og var

Þökkum hjartanlega öllum
þeim sem sýndu okkur sam-
úð og vináttu við andlát og
útför
Björns Ingvars
Jósefssonar,
frá Hrappsstöðum.
Sigríður Jónsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barna-
barnabörn.
þá gjarnan með eitthvað
skemmtilegt í pokahominu, svo
oft var gfatt á hjalla í kringum
hann. Þvi var það, að Einar
hafðl gott lag á því að hafa þá
er voru í kringum sig í góðu
skapi og sýndi mön.num gjam-
an fram á björtu hliðamar, með
sinni alkunnu kSrnni, enda sótt-
urrsst við, sem umnum með hon-
um við Bindindismótið, gjaman
etftir félagsskap hans.
Einari var ákatflega annt um
framgang Bindindismótsins og
lagði mikið erfiði á sig, meðan
hann gat heilsu sinnar vegna.
Þegar miótið fluttist á núverandi
stað í Galtalækjarskógi 1967 lét
Einar sig ek'ki vanta þangað
auistur um helgar, frekar en
vant var, þótt hann yrði að
koma ofan af Akranesi, til að
geta tekið þátt í undirbúnimgi
mótsins. Einar var hugsjónamað
ur og hafði brennandi áhuga á
málefnum er vörðuiðu bindindis-
hreyfinguna. Sú starfsemi, sem
Bindindismótið vann að, var
honum sérstaklega kær. Það er
rmikil eftirsjá að Einari og hans
störfum, em ennþá meira sakna
ég Einars, sem góðs félaga og
manns. Og þegar ég gemg um
Galtalækjarskóginn, mun ég
minnast margra stunda, sem við
áttum þar og annars staðar sam
am. f sama stremg veit ég að þeir
félagar taka, sem áttu þess kost
að kynnast Eimari. Þv4 það var
innri maður Einars, sem heillaðl
við nánari kynni.
Mér hefði ekki þótt liklegt
fyrst þegar kynnum okkar Ein
ars bar saman, að hann ætti etft-
ir að hverfa héðan á bezta áldri.
En ekki má sköpum renma og
því skilja lieiðir nú. Mér koma
Minningarathöfn um son okkar og bróður
ÓLAF KARLSSON,
Brekkubraut 22, Akranesi,
fer fram í Akraneskirkju laugardaginn 21. ógúst klukkan 11 f.h.
Ema Benediktsdóttir,
Karl Ragnarsson,
og systkin.
Innilegar jaakkir faerum við öllum þeim, sem heiðruðu minn-
ingu
KJARTANS THORS
oð auðsýndu okkur samúð við fráfall hans. Stérstakar þakkir
sendum við Vinnuveitendasambandi Islands fyrir þann sóma,
sem sambandið sýndi honum með því að annast útförina.
Ágústa B. Thors,
+ Margrét L. Thors, Bjöm Thors,
Hrafnhildur Kjartansdóttir og Sigurgeir Jónsscn,
Sigriður Thors og Stefán Hilmarsson
Elskuleg móð'rr okkar, tengdamóðir og amma og barnabörn.
LAUFEY ARNADÓTTIR,
Austurbrún 6, x
er lézt 12. ágúst verður jarðsungrn frá Fossvogskirfcju föstu- |
daginn 20. þ.m. kl. 13. ^ Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á liknar- konu minnar og móður okkar
stofnanir.
Lára Guðmundsdóttir, Hreiðar Guðjónsson, HANSlNU MAGNÚSDÖTTUR
Asta Árnadóttir, Sigurður Markússon, Isafirði.
Laufey Downey, Wilfiam Downey, Jónas Guðjónsson,
Kristján Ámason, Helga Magnúsdóttir, Ólafía Guðjónsdóttir, Jens Guðjónsson,
og bamaböm. Magnús Guðjónsson, Skúli Rúnar Guðjónsson.
í huiga orð Þorsteins Erlimgission
ar:
„Þegar vetrarþokan grá,
þig vill fjötra inni,
svifðu bu.rt Oig seztu hjiá,
sumargleði þimmi."
vegna þess að það var einmitt
þessi „sumargleði", sem fylgdi
Einari og návistinni við hann,
þamn tíma sem mér hlotnaðist að
vera samflerðamaður hamis. Og
ég veit að þannig vildi hann
hafa það, „sumargleði" innra og
ytra, jafmvel þótt vetrairþokam,
grá, vildi f jötra okkur imni.
Guð gefi þér Einar minm,
korau þimni, börnum og vanda-
mönnuim frið og styrk. Hatfðu
þökk mina og allra okkar, sem
með þér fengum að vera mar.gar
ánægjulegar stundir.
Hreggviður Jónsson.
í DAG fer fram jarðarför á
Akranesi, þar sem maður er
kvaddur á bezta aldri, góður
heimilisfaðir, afburða starfsmað-
ur, vinsæll meðal allra sem
þekktu hann og mest metinn
af þeim, sem þekktu hann bezt.
Vildi hverju göðu máli leggja
lið, og vann þeim heill og
óskiptur meðan heilsam leyfði.
Þessi maður og þannig maður
var Einar Vestmann. Hann var
fæddur á Gimli í Kanada og
fluttist 12 ára gaanall með föður
sínum til Islands. Foreldrar
hans voru: Einar Guðmundur
Vestmann jámsmiður Bjarnason
ráðsmanns á Heggstöðum síðar
í Reykjavík Guðmundssonar.
Kona Bjarna var Valgerður Ein-
arsdóttir, systix Guðmundar refa
skyttu á Brekku á Ingjaldssandi,
en þau systkini voru frá Hegg-
stöðum. Móðír Einars var Guð-
ríður Nikulásdóttur í Brekku-
koti á Akranesi Árnasonar og
Helgu Guðmundsdóttur á Krossi
á Akranesi Guðmundssonar. Vel
væri hægt að rekja ættir þessar
lengra en hér skál staðar numið.
Hvemig fólk er þetta? Lista-
smiðir, afreksmenn til allra
starfa, ötulir fiskimenn og góðir
bændur.
Og alla þessa eiginleika erfði
Einar. Hann var ágætur smiður
sem faðir hans, íþróttamaður á
yngri árum, stundaði þá íslenzka
glímu og var þar vel liðtækur
sem annars staðar, hafði gaman
af veiðiskap og það sem annað
lék í hendi hans.
En þetta á ekki að vera ævi*
saga heldur aðeims kveðja og
þakkir. Þegar undirritaður kom
á Akranes til þess að eiga þar
heima kynntist ég Einari þegar
ég gekk í stúkuna Akurblóm.
Hann vakti athygli mína, hár og
herðabreiður, þreklegur og auð-
sjáanlega þrekmaður. Hann var
einlægur bindindismaður, hafði
séð að áfengi og æska eiga ekki
saman. Var ákveðinn í að vinná
það sem hann mátti til þess að
leiða þá ungu til heilbrigðs lífs.
Hann vildi athöfn meir en um-
ræður; því var hann einn aðal-
maðurinn í því starfi sem hófst
þegar bindindismótin hófust,
fyrst að Húsafelli, síðar að Galta-
læk; þar sparaði hann hvorki
tíma né fyrirhöfn. Þess vegna
ber að þakka honum og vona að
maður komi í manns stað. En
hver getur fyllt það skarð sem
hé.r er orðið? Það er ertfitt. Þeir
sem hafa unnið með honum, geta
ekki skilið, að það sé möguiegt.
En vonum samt og treystum því.
Á þann eina hátt getum við
haldið minningu hains á loft með
því að starfa sem bezt að hans
hjartansmálum. Við söknum
hans en gleðjumst um leið að
Framhald á bls. 24.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför
Ófeigs Ólafssonar,
húsasmíðameistara,
Melabraut 38, Seltjarnamesi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valgerður Anna
Eyþórsdóttir.