Morgunblaðið - 03.09.1971, Blaðsíða 22

1
22 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. SEPTEMBER 1971
Lúðvík Kristjánsson
frá ísafirði — Minning
I SÍÐASTLIÐNUM júrámánuði
voru 39 ár liðin síðan verðandi
síldaráhöfn á togarannm Arin-
bimi hersi hittist í Lögskráning-
arstofunni í Reykjavík. Flestir
voru menm þessir gamlir sfcips-
félagar. Ég var einn af þeim fáu,
sem ekki hafði verið þar í skip-
rúmi áðuzr. í>egar lögskráningar-
maðurinn innti eftir heiti minu
og öðrum upplýsingum og ég
hafði leyst frá skjóðunni, tekur
sig scumtímis út úr hópnum mað-
ur innam við miðjan aldur, stór
og vörpulegur, gengur til min,
réttir mér hönd og segir alúð-
lega og brosandi: „Sæll vertu og
velkominm, alnafni, ekki hafði
mig grunað, að hann væri tii.“
Ég tók kveðjunni eims og ég
hefði hitt þama fyrir gamlan vin
og sagði um leið dálítið kankvís,
að enn væri einn alnafninn, en
að vísu vestur í Kanada. Og að
sjálfsögðu værum við a:liir kall-
aðir Lúllar.
Lúðvík Kristjánsson frá ísa-
firði lézt 27. ágúst sáðastliðinn
og verður útför hans gerð í dag
frá Dómkirkjummi í Reykjavík.
Lúðvík var fæddur á ísafirði
25. nóv. 1894, og voru foreldrar
hans Jónína Jónsdóttir frá Ósi
í Steingrimsfirði og Kristján,
sonur Kristjáns Amgrimssonar
jámsmiðs á ísafirði. Lúðvík ólst
upp i foreldrahúsum, en þá er
aldur og þroski leyfðu gerðist
hann sjómaður sem faðir hans.
Vorið 1920 iauk hann skipstjóra-
prófi við Stýrimannaskólann.
Hin nœstu ár var hann á ýmsum
skipum vestra, og þá um skeið
skipstjóri á póstbátnum Braga,
en leiðir hans lágu um Djúpið,
Fjörðu og Strandir. Siðar réðst
Lúðvík í skiprúm tiil skólabróður
sins, Sigurður Eyleifssonar, sem
t
Magnús Kristinsson,
framkvæmdastjóri,
Innri-Njarðvík,
lézt 1. september í Land-
spitalanum.
Anna Emilsdóttir
og börn.
t
Útför eiginkonu minnar, móð-
ur, tengdamóður og ömmu,
Magnísína Magnúsdóttur
frá Múia, Grindavík,
fer fram frá Grindavíkur-
kirkju laugardaginn 4. sept-
ember kl. 14.
Þorsteinn Simonarson,
börn, tengdabörn
og bamaböm.
Ferð verður frá BSl kl. 1.
þá var orðinn skipstjóri á togar-
anum Ariinbimi hersi, og var
hann þar 2. stýrimaður, þangað
tid sjómennsku hans lauk haustið
1933. Ekki du'ldi.st þeim, sem
þekktu þá Lúðvík og Sigurð, að
með þeim var ætáð einlæg og
traust vrnátta. — Eftir að Lúð-
vik hætti að stunda sjótan gerð-
ist hanm verkstjóri hjá Veiðar-
færagerð Islands og v£inn hjá
þvl fyrirtaaki um aidarf jórðungs-
skeið, eða þangað til það hætti
störfum. Síðan vann hann fjög-
ur ár hjá Rafgeymaverksmiðj-
unni Pólar. Að síðustu varð
hann vaktmaður í Verzlunar-
banka Islands, unz starfsþrek
hans þrnuf fyriir 3 árum.
Lúðvík lét sér mjög annt um
að rækja öll sta störf, hvort
heldur voru á landi eða sjó, af
stafcri kostgæfni og samvizku-
sernL Það var engtan sviikinm,
sem naut handaverkanna hans.
Hirðusemi og snyrtimennska
nafna, en svo kölluðum við jafn-
an hvor amnan, var fágæt, og
gætti þess jafnt á vimmustað
hans sem í heimahúsum. —
Nafni var sérlega óhlutdeiilinn
um amnarra hag, dómmildur og
varfærinn í orðuan, jafnvel þótt
honum misllíkaði við menn.
AJdrei vissi ég hann bera menn
út á hræsibrekku. Bágt átti
nafni með að þola brigðmæli,
því að svo var honum farið, að
loforð hans, hversu smávægilegt
sem þau vörðuðu, reyndust ætíð
sem handsal. Etana kærust um-
ræðuefni hans voru minntagam-
ar, sem hann átti frá veru sinni
á sjónum, og þá ekki sízt að hafa
sem nánastar spumir af gömlum
skipsfélögum staum. Með nafna
leyndist húmor og varð hans
einkum vart, þegar skopleg
atvik bar á góma, ýmist sem
hanm átti þátt í eða hafði verið
áheyrandi eða áhorfandi að.
Lúðvík kvæntist 22. nóv. 1925
Soffíu, dóttur Jóhannesar verzl-
unarstjóra á Isafirði og konu
hans Hólmfríðar Þorsteinsdóttur.
Haustið 1930 fluttust þau hjónin
ásamt Jóhannesi til Reykjavíkur
og settust ári síðar að í hústau
við Seljaveg, 29, er Lúðvik hafði
þá látið reisa, og í því átti hann
heirna æ síðan. Var Jóhannes
lenigst af á heimili tengdasonar
sfos, unz hann lézt 1943, en þé
var Soffía dóttir hans dáin fyrir
tveimur árum. — Árið 1938 tóku
t
Innilegar þakkir til allra ætt-
ingja og vina, fyrir auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för,
Garðars Björns Pálssonar,
frá Garði í Fnjóskadal.
Biðjum ykkur blessunar
guðs.
Vandamenn.
Soffía og Lúðvík kjördóttur, er
var láitin heita Jónína Maria, en
misstu hana, þegar hún var að-
eins á öðm ári. Aftur tóku þau
kjördóttur, er skirð var Soffía,
en frá henni dó móðir hennar
sem komabami, 6. des. 1941. —
Nokkru síðar réðst Klara Guð-
mundsdóttir frá Hafnarfirði til
nafna og áttust þau 1. ágúst
1944. Hjá þeim ólst Soffia litla
upp og síðair Svava, bam hennar
af fyrra hjónabandi, til átta ára
aldurs, unz hún fluttist til móð-
ur sinnar, sem gift er John
Taylor í Texas í Bandaríkjunum.
Varð nafna miki'l eftiirsjá að
Svövu iiitlu, því að hún hafði
verið mjög elsk að afa sínum
sem og fósturmóður sinnL
Bkki var naifna margskiptinn,
en að sama skapi heimakær og
lét sér umhugað um að hlúa að
heimili sínu í smáu sem stóru.
Báðar voru koour hans honum
einkar kærar og áttu það sam-
eiginlegt að skapa fagurt mann-
líf á heimilinu, með rósemi og
látleysi. Eftir að nafna brast
heilsa, reyndi mjög á Klöru konu
hans að gera honum lífið svo
léttbært sem frekast var kostur
á. Hún hafði fyrr sýnt í sambúð
þeirra, að eigi staorti hana hlýtt
þel, fómfýsi og sikilningsrika
mannsl'und, og meðan nafni
þreytti sína siíðuistu og erfiðustu
glimu, naut hann þess ékki sízt.
Fyrstu 12 árin í búskap okkar
hjóma vorum við í sambýli við
nafna og hans fóilk, og minnis-
umst við með ánægju veru okk-
ar þar. Ef til vih er mér mtanis-
stæðast í fari nafna, hversu elsk-
ur hann var að bömum og hve
hann lét sér annt um að hafa
úr þeim angur og gleðja þau.
Honium voru töm gamanyrði við
böm, og oft bætti hann þeim
í munni, en þó ætíð við hóf.
Bamgæzka hans náði jafnt
til barna húsíeigjendanna sem
barna á hans eigta heimiíli.
Um leið og ég og fjölskylda
mta þökkum nafna að leiðarlok-
irai vfosemd hans og langa og
góða sarnbúð sendum við Klöru
kornu hans öðrum aðstandend-
um hugheilar samúðarkveðjur.
Lúðvík Kristjánsson.
t
Þökkum af alhug samúð og
vináttu við andlát og útför
eiginmanns mins,
Péturs Einarssonar,
Ásvallagötu 57.
Sérstakar þakkir færum við
hjúkrunarliði og læknum á
Landakotsspítala og Reykja-
lundi fyrir frábæra umönnun
í hans miklu veikindum.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðný Sigurðardóttir
frá Flatey.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu, er sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
KRISTINS JÓNSSONAR,
forstjóra.
Alveg sérstaklega vottum við stjórn og forstjóra Flugfélags
Islands alúðarþakkir fyrir virðingu þá og rausn, er minningu
hans var sýnd, með því að félagið annaðist og kostaði útförina
Ástþrúður Sveinsdóttir,
Sveinn Kristinsson,
Sigurður Kristinsson,
Arnheiður Kristinsdóttir,
Bryndís Kristinsdóttir,
Unnur Kristinsdóttir,
Jón Kristinsson,
Kristján Kristinsson,
Bergþóra Kristinsdóttir,
Edda Guðlaugsdóttir,
Þórey Guðmundsdóttir,
Öm Ragnarsson,
Þórður Óskarsson,
Orri Vigfússon,
Uri'.tir Steingrímsdóttir,
Oddný Dóra Haldórsdóttir.
Ólafur Sigurðsson
frá Efri-Rauðalæk
VIÐ mannanna börn erum mis-
jöfn og margbreytileg. Frá sum-
um stafar hlýju og góðleik hvar
sem leið þeiira liggur, sterk þrá
til að gleðja aðra, svo allt verð-
ur bjart og fagurt í návist þeirra.
Slíkir menn eru ógleymanlegir
öllum, sem þeim kynnast, og er
gott að eiga að förunautum í
þessari skömmu jarðvist okkar.
Einn þessara sjaldgæfu manna
var Ólafur Sigurðsson.
Hann var fæddur að Efri-
Rauðalæk í Holtum, 22. júní árið
1887 og var því á 85. aldursári.
Ólafur var sonur merkishjón-
anna Guðrúnar Bjarnadóttur og
Sigurða.r Ólafssonar, sem þar
bjuggu um langan aldur. Þar ólst
hann upp í stórum systkinahópi
á mannmörgu heimili. Við Efri-
Rauðalæk kenndi hann sig ávallt
síðan. Þar dvaldist hann til full-
orðinsára, eða meðan foreldrar
hans lifðu. Eftir andlát þeirra
fluttist hann til Reykjavíkur og
átti þar heimili eftir það, hjá upp
eldissystur sinni, Ingveldi Jóns-
dóttur og manni hennar, Guð-
mundi Gíslasyni, bifreiðastjóra,
er lengst af hafa búið á Brávalla
götu 50 hér í borg.
Um hríð stundaði Ólafur vega
vinnu á sumrum, en byrjaði að
vinna í frystihúsinu Herðubreið
árið 1926, er hann flyzt til Reykja
víkur, og síðar byrjar hann að
starfa hjá Afurðasölu S.Í.S. og
vann þar til ársins 1968, er hann
varð rösklega áttræður að aldri.
Ólafur var með afbrigðum tsrúr
og dyggur starfsmaður og vel lið
inn af vinnufélögum sínum. Fáa
hef ég þekkt, sem voru grand
varari í orði, og aldrei heyrði ég
hann hallmæla nokkrum manni.
Ævinlega hafði hann afsökun á
reiðum höndum ef haUað var á
einhvern. Tryggð hans var ein-
stök og þeir sem einu sinni öðl-
uðust vináttu hans, — urðu vin-
ir hans ævilangt.
Eins og fyrr segir var Ólafur
Holtamaður og þar lifði hann og
starfaði allt til fuillorðinsára. Við
þá fögru sveit og fólkið, sem þar
bjó, batt hann ævarandi tryggð.
Oft fór hann „austuri* þegar hann
átti frí frá störfum og dvaldist
þá í góðu yfirlæti hjá vinum og
ættingjum. Ævinlega var hann
glaður og reifur þegar hann kom
úr slíkum ferðum. Innst inni var
hann alltaf sami Holtadrengu.rinn
til síðustu stundar. Það var að-
eins eins og hann hefði lagt upp
í stutta kaupstaðarferð til Reykja
víkur og bráðum kæmi hann aft-
ur heim.
Oft kom Ólafur á heimili okkar
hjóna og var þar jafnan aufúsu-
gestur. Honum fylgdi hlýja og
velvild til alls og allra. Aldrei
sá ég hann glaðari heldur en þeg
aur börn voru í návist hans, enda
löðuðust þau mjög að honum.
Hann hafði jafnan smá glaðn
ing meðferðis til að gleðja þau.
Talaði við þau á máli, sem þau
skildu, tók þátt í áhugamálum
þeirra, og gaf sér tíma til að
hlýða á barnalegt hjal þeirra. —
Jafnvel óróasíggir urðu ótrúlega
hljóðlátir í nftvist hans. Það var
eins og þeir vildu ekki gera hon
um neitt til miska.
1 dag er ólafur Sigwðsson
kvaddur hinztu kveðju. „Holta-
drengurinn" er kominn heim.
Far þú í friði. Blessuð sé minn
ing þín.
Klemenz Jónsson.
Atvinna óskast
Lögfræðingur, sem hefir unnið sem fulltrúi úti á landi s.l. 3 ár,
óskar eftir atvinnu. Er vanur hvers konar skrifstofu- cg lög-
fræðistörfum.
Upplýsingar í síma 43195 eða 42799 næstu daga.
NÝJUNG
f RÚSSKINNSHREINSUN.
Höfum fengið ný efni sem mýkir og vatnsþéttir skinnið.
EFNALAUG VESTURBÆJAR,
Vesturgötu 53 — Sími 18353.
Góð íbúð óskast til leigu
Ég óska eftir góðri íbúð 2ja — 3ja herbergja á I. eða II. hæð.
MAÍRA T. MAACK,
Ránargötu 30 — Sími 15528.
Sendisveinn óskast
Röskur sendisveinn óskast strax.
H/F OFNASMIÐJAN
Sími 21220 kl. 2—4.