Morgunblaðið - 31.10.1971, Blaðsíða 1

VALDA-
RÁNID
MIKLA
Frá þvi haustið 1944 og íram
á vor 1948, það er á hérumbil
þremur o,g hálíu ári, féUu
fimm ríki í Mið- og Suðaustur-
Evrópu sem ránsfengur í hend-
ur kommúnistum, undir því yf-
irskyni að í þeim hefðu verið
stofnuð „Alþýðulýðveldi".
1 hverju einasta þessara
landa var þessu komið fram
gegn vilja yfirgnæfandi meiri-
hluta íbúanna sjálfra. Þrátt
íyrir hátíðlega samninga, sem
Slalin hafði gert bæði í Yalta
og Potsdam og miða skyldu að
því að vernda sjálfstæði Ung-
verjalands, Póllands, Tékkósló
vakíu, Rúmeníu og Búlgariu,
og þrátt fyrir margendurtekin
loforð af hálfu kommúnista um
frjáisar og óháðar kosningar
í þessum iöndum, var hver ein-
asti snefill borgaralegs freisis
og iýðræðis afmáður í þessum
iöndum. Og potturinn og pann-
an í þessari sögu launráða og
svika var hin kommúnistíska
íorusta i Kremi.
Hvernig var þetta hægt?
spyrja menn. Hvaða vélabrögð
gerðu kommúnistum það unnt
að ná algeru einræðisvaidi í
löndum, þar sem þeir voru í al
gerðum minnihluta? Hvaða að-
ferðum beittu Kreml og hand-
bendi hennar til þess að grafa
undan og kollvarpa hverri
stjórn, sem mynduð var í þess-
um löndum upp úr rústum síð-
ari heimsstyrjaldar?
Það er von að menn spyrji.
Og það er gott, að menn spyrji.
Því að skilningur á ofbeldisað-
ferðum þeim, ógnunum, hótun-
um, blekkingum og launráðum,
sem beitt var gegn borgaraleg-
um rikisstjórnum þessara
landa, og stjórnmáiaflokkum
þeim og einstaklingum, sem
ekki vildu fyila flokk kommún
ista, er fyrsta skrefið í þá átt
að vísa af höndum hinni al-
mennu ógnun, sem kommúnism-
inn er öllu mannlegu frelsi. En
rætur þessarar byQtinga-
tækni má rekja aila ieið aftur
til rússnesku byltingarinnar.
Stjórnmálaleg arfleifð þeirra
Lenins og Stalins var íölgin í
þeirri tækni, hvemig fámenn-
ur, harðsnúinn og samhentur
hópur getur kollvarpað borg-
aralegu þjóðskipulagi þrátt
fyrir andúð og mótspyrnu alls
þorra þjöðarinnar og það meira
að segja gegn vilja meirihluta
verkamanna, alveg andstætt
því, sem Karl Marx haíði hald
ið fram, að slík bylting kæmi
sem eðlisbundið iögmá'l, þegar
auðvaldsriki vesiaðist upp af
innri meinsemdum og vesal-
dómi.
Lenin varð fyrstur til að
forma þessa kenningu og beita
henni. Og hún er ákaflega ein-
föld: „Það tjáir ekki að vera
að bíða eftir þeim meirihluta,
sem aldrei fæst, enda er hans
ekki þörf. Allt og sumt, sem
þarf, er harðsnúinn hópur á
ákveðnum stað á úrslitastund.
Þetta lögmál hernaðarfræðinn
ar er einnig lögmál hins póli-
tíska sigurs í þeirri grimmu
baráttu miili stétta, sem
vér nefnum byltingu". Svo
mörg eru þau orð. Þetta lög-
mál kann hver einasti kommún
isti um víða veröld og er reiðu-
búinn til þess að beita því.
Lenin sagði einnig: „Bolsévík
ar áttu stormsveitir i hernum,
sem á úrslitastöðum og úrslita-
stundum tryggðu oss meirihlut
ann“. Hann var þá að vísu að
rita um stjórnbyltinguna i nóv-
ember 1917. En það voru ná-
Jósef Stalín.
kvæmiega sömu aðferðirnar,
sem hann beitti gegn þeim
vinstriflokkum og mönnum,
sem höfðu stutt hann til vaida.
Hann gjöreyddi jafnaðarmönn
um og bændaflokksmönnum
jafn miskunnarlaust og hann
hafði gjöreytt aðalsmönnum og
kapitalistum Rússlands. Stalin
og helztu þjónar hans bættu
síðan allverulega um aðferðir
Lenins.
Ári eftir að Bolsévikar náðu
völdum í Rússlandi gerði Beia
Kun, vinur Lenins, hiiðstæða
byltingu í Ungverjalandi og
tókst að halda landinu í hel-
greipum rauðrar ógnarstjómar
í fjóra mánuði. Ástæður þær,
er til þess lágu, að stjórn Bela
Kuns féll, voru síðan rækilega
rannsakaðar af kommúnist-
um og lærdómar hennar inn-
prentaðir kommúnistum um
víða veröld. Ungversku bylt-
ingarleiðtogarnir sluppu flest-
ir til Moskvu ásamt leiðtoga
sínum. Á meðal þeirra var
Matyas Rakosi, sem sneri aft-
ur til Ungverjalands 1944 til
þess að svikja ungversku þjóð
ina undir ok kommúnismans i
skjóii Rauða hersins. En komm
únistaleiðtogar Póllands, Rúm-
eníu, Tékkóslóvakíu og Búlg-
ariu hagnýttu sér einnig ræki-
lega reynsluna frá Ungverja-
landi. Það var löngu ráðið í
innstu herbúðunum í Kremi, að
næsta tilraun skyldi ekki mis-
heppnast.
Matyas Rakosi hefur gert it-
arlega grein fyrir því í ritum
sinum, með hvaða aðíerðum iýð
ræði og mannréttindi voru af-
máð í iandi hans. Ræður hans
og rit hafa verið viðurkennd-
asta handbók kommúnista um
það, hvernig eigi að koma
kommúnismanum á utan vé-
banda Sovét-Rússlands og for-
skriftum hans var fylgt
af meiri og minni nákvæmni í
öilum fimm leppríkjunum.
Fyrst kom boðorð Lenins um
hinn „harðsnúna hóp“, sem
beitt skyildi á úrslitastund.
Harðsnúni hópurinn sem beitt
var í Ungverjaiandi og hinum
leppríkjunum, var Rauði her-
SÉRA
SIGURÐUR
EINARSSON
inn, sem á árunum 1944—1945
flæddi yfir alla Austur-
Evrópu frá Saxelfi suður að
Dóná. Rússar voru margbúnir
að skuldbinda sig til þess að
virða freisi og sjálfstæði
þeirra ríkja, sem Rauði herinn
'leysti undan oki Nasísta, en
virtu þær skuldbindingar
einskis. Rauði herinn var þvert
á möti miskunnarlaust notaður
til þess að troða kommúnistum
inn í stjórnir viðkomandi landa
og ofsækja, taka höndum og 15f
iáta þá, sem liklegastir yrðu til
þess að veita kommúnistum mót
spyrnu.
Rakosi hefur skýrt þetta
hlutverk Rauða hersins öllum
mönnum betur. Hann segir í fyr
irlestri fyrir ungverska verka-
menn 29. febr. 1952: „Hvert
var h'lutverk Rauða hersins í
sköpun Alþýðulýðveldisins?
Hinn hetjulegi her Sovétsam-
bandsins frelsaði oss und-
an hinni geigvænlegu ánauð
þýzkra íasista og ungverskra
áhangenda þeirra. Hann vernd
aði oss einnig gegn stjórnmála-'
legum afskiptum Vesturveld-
anna“.
Þessi vernd var ríkulega lát-
in i té hinum örfámennu komm-
únistaflokkum, á sama tima
sem aðrir bandamenn Rússa í
styrjöldinni voru að afvopna
og flytja burt heri sína. Hér
skapaðist því ærið ójöfn að-
staða. Kommúnistar gátu örugg
ir farið hverju ofbeldi fram í
skjöli Rauða hersins, en þeir
þegnar landanna, sem annað
stjórnarfar kusu, áttu sífelldar
ofsóknir yfir höfði sér.
Þá fer Rakosi heldur ekki
dult með það boðorð Lenins og
Staiins að beita blekkingunni
sem pólitisku vopni og
þarf ekki að vera niðurlútur
yfir árangrinum. Áður en
kommúnistar náðu til fulls yfir
ráðum yfir stjórnkerfi Ung
verjalands, báru þeir sí og æ
fram hjartnæmar yfirlýsing-
ar um það, að þeir myndu í ö)l-
um greinum virða helgi eigna-
réttarins og persónulegt frelsi
manna. Á sama tíma vinna þeir
af kappi að áætlunum sinum
sinum um algert afnám eignar-
réttar og frelsis, sem og var
framkvæmt jafnskjótt og þeir
þóttust hafa aðstöðu til.
Þá hefur og Stalinistinn og
föðurlandssvikarinn Rakosi
gert manna bezt grein fyrir
kenningunni um gildi „næsta
hlekks í keðjunni", sem er eitt
af hættulegustu vopnum komrn
únista, þegar um það er
að ræða að lama eitthvert þjóð-
félag og ræna öllum völdum á
heppilegri stund. Grípa skal
veikasta hlekkinn í keðjunni
„og ef vér ríghöldum i hann af
öliium mætti, þá höfum vér keðj
una í höndum vorum og örugg-
an aðgang að því að klófesta
næsta hlekkinn". Hlekkurinn,
sem klófesta skal, getur verið
maður, félagsleg samtök eða
stjórnmálaflokkur. Að grípa
næsta hlekkinn er i því fólg-
ið að nota tak, sem þannig er
fengið, til þess að eyðileggja

4
4.
€
i