Morgunblaðið - 16.11.1971, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 1971
AIIU
Hann sneri mér við og í átt-
ina að húsi Melchiors, og ég
dragnaðist með honum, hálf-
máttlaus, en þá kippti hann mér
allt í einu inn í skuggann.
— Sjáðu! Sjáðu, hver er að
koma!
Og inn í daufa ljósblettinn
kom Hank Payne, leit til beggja
hliða og um öxl, eins og þjófur.
Hatturinn var niðri í augum og
trefillinn upp um kinnarnar.
Þegar hann kom að húsinu, leit
hann snöggt við, lét hendurnar
falla, vandræðalega, og virtist í
þann veginn að sjá sig um hönd,
en tók sig þá á og skauzt inn
um dyrnar og inn í forstofuna.
Ekkert hljóð kom að ofan.
— Hann hlýtur að hafa kom-
izt inn, sagði hr. Parrott lágt,
og lagði síðan af stað upp stig
ann með byssu í annarri hendi,
en hélt í höndina á mér með
hinni. — Thews hefur áreiðan-
lega lánað frá sér marga lykla.
Stattu fyrir aftan mig, Liz. Hér
gæti verið hætta á ferðum.
Við komumst upp stigann og
hlústuðum enn. Mér lieið illa, en
hvort það var í úlnliðnum eða
maganum, var ég ekki viss um.
Ég settist niður efst í stiganum
og hélt mér í handriðið.
— Það var rétt, sagði hr.
Parrott. — Bíddu þarna kyrr.
Ég ætla að fara þama inn eftir
ganginum og sjá, hvað Payne
ætlast fyrir. Ef þú reynir að
hlaupa burt, færðu kúlu í löpp-
ina.
— Ég skal ekkert hlaupa,
sagði ég veiklulega, og þagar
hann var farinn, lagðist ég á
gólfteppið, og höfuðið á mér var
eitns og á floti. Eftir nokkra
stund kastaði ég upp.
Þegar ég sat þarna og var
að velta þvx fyrir mér, hvernig
ég gæti þurrkað upp gubbuna,
heyrðist brothljóð og hávaði úti
í endanum á ganginum og ég
kipptist við og sá þá hr. Parrott
stinga sér inn í ibúð Melcliiors.
Hann æpti og einhver æpti á
móti, dyr opnuðust á næstu hæð
og fólk þyrptist að til þess að
gægjast yfir handriðið, lög-
regliuþjónn kom þjótandi upp
stigann, greip mig upp og við
þutum eftir ganginum. Ljósið
kviknaði inni i ibúðinni um leið
og við komum þangað, og ég sá
Parrott rétt innan við dyrnar,
með bysisu sem hann miðaði á
Hank, en hann stóð og haliaði
sér upp að borði, æðisgenginn á
svipinn. Einn maður tíl, líklega
Leatherman, sat klofvega á
gluggafeistunni. Qg alldr þrir
störðu á líkið á gólfinu.
Næsta Wukkutímann sat ég i
stól, ringluð, en ljósið skein
beint í aug.un í mér, og raddir
glum-du í eyrunum á mér, spurn
ingarnar dundu á mér, en fengn
ekkert svar. Ég umiaði bara eitt
hvað og hélt mér dauðahaldi í
stólinn. Loksins fetti einhver
höfuðið á mér aftur á bak og
heLlti einhverju áfengi ofan í
mig. Ég Mfnaði ofurlítið við og
fór að geta greint það sem kring
um mig var — ekki þó svo að
skilja, að það væri mér til
neinna bóta.
Hank sat í hnipri á legubekkn
um og hélt höndunum fyrir and
litið. Hann hélt áfram að tauta
eitthvað um, að sér væri sama,
hvernig þetta liti út — hann
hefði ekki gert það. Hann hefði
aðeins farið á eftir konunni
sinni, af því að hann vissi, að
hún hefði farið hingað, það
hefði hún sagt honum sjáif.
Hann hefði ekki myrt hana, hélt
hann áfram að tauta, þangað til
lögreglumaður sló á öxMna á
honum og sagði honum að halda
sér saman.
Skoðunarlæknirinn laut yfir
Mk MarceUu. Sem betur fór var
borðið á miffli okkar, svo að ég
gat ekki séð, hvað hann hafðist
að. Ég sá hvert blossaljósið eft
ir annað og svo voru menn að
strá duftd á húsgögnin.
Þegar ég sá þetta, hresstist ég
ofurlítið. Sem betur fór hafði ég
haft vit á að vera með hanzka.
Á því sviði gátu þei.r ekkert
sannað á mig. Og bréfið mitt
var þarna he-ldur ekki. Eftir
leitina, sem búið var að gera
þarna, gat það ekki verið þarna,
nema Melchior hefði afritað það
a vegginn með ósýnilegu bleki.
Og ekki var Hank með það.
Það var búið að lieita á honum.
Og auk þess — hefði hann haft
það, hefði hann strax sagt þeirn
frá því til þess að leiða grun-
inn að mér, og sleppa sjálfur.
Nú datt mér annað í hug,
Hver sem kynni að hafa náð í
það, mundi tæpast þora að fara
rneð það til lögregliunnar héðan
af, því að það mundi sanina, að
hlutaðeigandi hefði sjáltfur ver-
IMA
verzlun er
undir gœða■
eftirliti
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Reyndu að láta ekki trufla þitr.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Beyndu að vera með frambærilegar huífmyndir á iuestunni, ef
vel á að fara.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni.
Aðsta*ðurnar kunna að hrúga saman fólki moð sömu hagsmuni
að sjónarmiði.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Á samkomu er ha?Kt að verða marurs vísari.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Reyndu að safna saman hóp af fólki til að vinna sérlega erfitt
starf.
Tflærin, 23. ágúst — 22. september.
I»ú getur treyst á eigin dómgreind og haldið áfram með dagleg:
störf í annríki oc erli þessa dagrs.
Vogin, 23. september — 22. október.
I»ú finnur fulla þörf og starf fyrir allar hugmyndir þínar í dag.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
lltanaðkomandi verkefni laða þig í dag, og það er réttast að
fylgja heim eftir til að kaiina gildi þeirra.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. deseniber.
Ef þö endurskoðar öll áform þín vandlega áður en þú hrindir
þeim í framkvæmd í dag, geturðu komizt hjá misskilningi og leið-
indum síðar meir. $
Steingeitin, 22. désember — 19. janúar.
Það er sjálfsast að tala hreint út til að komast hjá missliilnimíi.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Það er rangt að eyöa tíma til elnskls. Reyndu að halda allar áætl
anir til að burfa eklci að vinna yfirvinnu.
Fiskarnir, 19. fehrúar — 20. marz.
Aðgerðir þínar virðast ætla að fara að gefa eitthvað af sér, en
þú ert þegar búinn að eyða þeim gróða fyrir löngu.
ið heima hjá Me'lchior. Ég áttaði
mig nú ekki þá til fuils á þess-
um ýmsu hliðum á léttinum, sem
ég nú fann til, en hjartað í mér
barðist af nýrri von.
Auk þess mundu þeir nú láta
mig í friði, þeigar þeir hefðu
handsamað sökudólginn. Hank
var sá seki. Hafði hann ekki ver
ið gripinn hérna, hjá líki konu
sinnar, að r-eyna að sfeppa út um.
gluggann? Það var vitað mál,
að MarceMa var hjákona Mel-
chiors og hafði gefið honunx
bæði peninga og skartgripi.
Hvers vegna ætti Hank ekki að
myrða hina ótrúu konu sína og
viðhaldið hennar? Þegar við
höfðum séð hann fyrir utan
hafði hann verið að snúa aftar
á vettvang glæps síns til þess
að eyða einhverjum vegsum-
merkjum.
Skoðunarlæknirinn stóð upp.
— Ég get ekki verið viss fyrr
en ég skoða hana be-tur, sagði
hann. — Hún er búi.n að vera
dauð í háltfan annan klukfeu-
tíma eða meira. Það virðist
helzt sem hún hafi fyrst fengið
höfiuð'högg og síðan verið kyrkt

Á G0LFIN
PARKET:
á stofur og svefnherbergi.
T ARKETT-flísar:
á eldhús, forstofur og böð.
☆
LAKK — LISTAR — LÍM og
CORCOLEUM.
BYGGIR hff.
Sími 52379.
með þesisari rauðu tusku. Ég
veit ekki, hvort befur heldur
orðið henni að bana. Það hefði
getað verið hvort sem heldur
var — það eru fimm djúp sár á
höfðinu. Ég sé ykkur seinna.
Hann greip hattinn sinn, sém lá
á gólfinu hjá Marcellu, setti
hann á höfuðið, klappaði tvisv
ar ofan á hann, og gekk síðan
út og ruddist gegnum mann-
þröngina, sem hafði safnazt
saman við dymar.
— Til hvers sögðust þér vera
héma ungfrú Boykin? Lang-
mede fuliltrúi laut yfir mig, og
héilt í stfóldnn minn báðum hönd
um, svo að stuttu handleggirnír
á bonum umluktu mig. 1 öíiu
uppnáminu hafði ég ekki tek:ð
eftir því, að hann var einn í
bópnum. Ef hann hafði spurt
mig fyrr í kvöld, þá gat ég að
minnsta kosii ekki munað það.
— Ég sagði yður það, f'xii-
trúi, sagði hr. Parrott, sem kom
nú ti.l okkar. — Hún var hjá
mér í íbúðinni minni, þegar
Letherman hringdi. Ég var að
spyrja hana um Paynehjónin,
þótt undarlegt megi virðast.
Ekki að hún gæti sagt mér
neitt. Ungfrú Boykin hefur ekki
reynzt Sérlega hjálpleg, bætli
hann við og leit kuldaiega á
mig.
— Hvers vegna varstu að
ijúga þessu að fulltrúanum?
spurði ég hann í feigubílnum,
er við ókum enn einu sinni að
Brooklyn-brúnni. Ég var heldur
betur.farin út að keyra með hr.
Parrott í seinni tíð.
Klukkan var næstum orðin
þrjú og það giiumdi í hausnum á
IMA
merkir
vörugœðin
AKRAIAKRA
i bákstur | fyrír steik
AKRA I AKRA
brauð | tyrir steík | í bakstur