Morgunblaðið - 12.01.1972, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUOAGUR 12. JANUAR 1972
Tveggja Hólmara
minnzt
FYRIR jólin létust í sjúkrahústnu
S Stykkishólmi tveir mætir borg-
arar Stykkishóims. Höfðu þeir
átt við vanheilsu að striða um
sikeið og þá sérstaklega aimar
þeirra. Þessir merm settu hvor á
sina vísu svip á bæinn, þeir voru
aldamótameim, höfðu báðir
kyn/nzt þvi að vinma hörðum
höndum sér og sinu til lífsbjarg-
ar, og í æsku var ekki mulið
undir þá eins og sagt er. beir
urðu því snemma að sjá um sig
sjálfir.
Lárus Eliasson, fyrrum hafinar-
vörður, var fæddur að Klettakoti
í Fróðárhreppi 27. nóv 1893, en
þar bjuggu þá foreldrar hans,
Anna Jónasdóttir og Elías Elias-
son. í bemsku fluttust þau svo
inn í Helgafellssveit þar sem
foreldrar hans hófu búskap á
liitlu býli í Helgafellslandi, sem
Gata nefndist. Frá þeim tima var
sevi Lárusar tengd Helgafells-
sveit og Stykkishólmi. Skömmu
eftir að þau fluttu þangað lézt
móðir Lárusar, og var hann þá
tekinn í fóstur af Jónasi á Helga-
fehi og konu hans.
Árið 1919 kvæntist hann svo
unnustu sinnl, Ástu Pálsdóttur,
Guðmundssonar frá Höskuldsey,
og hófu þau búskap í Stykkis-
hölmi og bjuggu þar æ síðan og
á sama stað. Lárus stundaði sjó-
inn þaðan með mági sánum,
Ágústi Pálssyni, og gerðu þeir
út báta úr Hólminum. I>au Ásta
og Lárus eignuðust 7 mannvæn-
3eg böm, sem öll eru uppkomin
og gift.
Lárus var vinfastur maður og
vinmargur. Loforð hans efaði
enginn og öll störf sín innti hann
af hendi af sérstakri árvekni og
skyldurækni. Hann hugsaði meir
um það að störf hans kæimu að
gagni en hvað hann bæri úr být-
um og ekki var hann að telja
Konan min,
Konráðína Pétursdóttir,
andaðist að Hrafnistu 11. þ.m.
Guðmundur Þórarinsson.
Minningarathöfn um
Pétur Siggeirsson
frá Oddsstöðum,
sem lézt að Hrafnistu 10.
janúar, fer fram í Fossvogs-
kirkju laugardaginn 15. janú-
ar kl. 10.30 f.h.
Aðstandendur.
mínútumar, sem í störfin fóru.
Lárus var myndarmaður að
hverju sem hann gefck, þéttur á
velli og þéttur í liund, heimilis-
faðir ástríkur og þau hjóm ynd-
isleg hedm að sækja. Það þekikir
undirritaður vel af reynsliu. —
Vinnudagur Lárusar var orðinn
langur, en eniginn uppgjafartónn
fyrr en veikindin tóku í taumama.
Hann var hress og glaður, er
ég heimsótti hann á sjúkrastof-
una sama daginn og hamn lézt.
Guðmundur Finnsson, fyrrum
bóndi í Grunnasundsnesi, var
fæddur að Frakkamesi á Skarðs-
strömd í Dalasýslu 30. des. 1888.
Þar bjuggu þá foreldrar hans,
Helga Sigríður Jónsdóttir og
Flrnnur Finmsson. Hann var ekki
gamall, er hann fór úr foreldm-
húsum og varð að sjá um sig
sjálfur. Stundaði hann þá jafnt
sjómenmsiku og landbúnaðarstörf.
Reri margar haustvertiðir I
Bjameyjum. Árið 1927 kvæntist
hann Háhdóru Isleifsdóttur, Jóns
sonar frá Tindi í Stramdasýslu
og hófu þau búskap í Nesi við
Stykkishóllm, þar sem þau
bjuiggu til ársins 1957 að þau
flutitu í Hólminn og þar átti
Guðmundur heima til dánardæg-
urs.
Þeim hjónum varð 4 boma
auðið. Eitt misstu þau 2ja ára
og efhilegan uppkominn son
misstu þau 1957. Tvö böm þeirra
eru á Mfi, Kristján útgerðarmað-
ur og hreppstjóri í Riifi og Lára,
búsett í Reykjavík.
Guðmumdur Fimnsson var
traustur maður og tryggur. Hús-
bændum sínum hollur og vand-
aði hvert sitt verk. Hann var
fródleiksfús, mikill bókamaður
og ias mikið, enda var ekki miík-
ið um bóklestur í æsku hans.
Hann mumdi vel það sem hann
las og hafði gamam að ræða við
menn og deila þeim atf fróðleik
simum. Átti ég með homum
marga ámægjuxika stund.
Nú fer þvi ekki á milli mála
að þessara góðu drengja verður
ienigi minnzt með hiýhu'g og
þaikklæti. Og margir satana hér
vina í stað.
Það sýndu bezt hinar fjöl-
mennu útfarir, þegar þeir voru
kvaddir hinztu taveðju í sófcnar-
kimkjunni í Stytakishóilmi.
Ámi Helgason.
Anna Guðrún
Sveinsdóttir — Kveðja
30. desember andaðist að heim
ili sínu Smáraflöt 38, Garða
hreppi, Anna Guðrún Sveins-
dóttir.
Anna var fædd í Amardal 2.
apríl 1921. Hún var dóttir merk
ishjónanna Hólmfrtðar Krist-
jánsdóttur og Sveins Sig-
urðssonar. Ung giftist hún eftir-
lifandi manni sinum Daníel
Jóhanssen, og eignuðust þau 4
böm, Sigurð sem nú er skipa-
smiður, Kristján Hafstein jám-
smið, Hólmfríði og Ömnu
Soffíu, sem báðar dvelja í föð-
urhúsum.
Við sem nutum þess að kynn-
ast Önnu og heimili þeirra hjóna
munum ávallt minnast þeirra
tima með sérstöku þakklæti. Allt
af varst þú boðin og búin til að
lina þrautir meðbræðra þinna,
ávallt gátum við vinkonur þín-
Hjartans þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför mins hjart-
kæra eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa okkar,
Bergsveins Jónssonar.
Magnúsína Bjarnleifsdóttir,
Erla Ólafía
Bergsveinsdóttir Benum,
Jörgen Benum,
Elín Bergsveinsdóttir
Corbin,
Robert Corbin
og barnabörn.
Innilega þakka ég öllum, sem á einn eða annan hátt, sýndu
mér og öðrum aðstandendum hlýhug, vináttu og samúð við
andlát og jarðarför eiginkonu minnar,
KRISTÍIMAR SIGTRYGGSDÓTTUR.
Hallur Pálsson.
Þökkum auðsýndan vinarhug við andlát og útför
MAGÐALENU JÓNfNU BALDVINSDÓTTUR
frá Garðshorni.
Gupð blessi ykkur öll.
Sigurlaug, Guðrún og Anna Guðmundsdætur,
________ tengdahörn og barnaböm. _______
ar sótt góð ráð til þfn,
þú þreyttist aldrei á því
að taka á móti okkur og hjálpa
ef með þurfti. Oft nutum við
glaðra stunda og igóðra saman.
Við áttum þvi Jáni að fagna að
búa í nágrenni við þig um ára-
bil. Aldrei féll skuggi á þær
samverustundir. Þú hafðir þann
stóra persónuleika til að bera að
öllum leið vel í návist þinni
bæði I gleði og sorg.
Nú þegar við sjáum á bak til-
veru þinni hér á jörð, þá finnst
okkur svo djúpt skarð höggvið
í vinkoniuhópinn, við skynjum
ekki af hverju þú varst hrifin
frá heimili þínu og vinum, svo
fljótt og óvænt, en við horfum
á móðuna miklu og reynum að
skilja að kona sem þú, munt fá
mörg og fögur verfcefni í æðri
heimi til leiðbeiningar þeim er
þrá hið fagra og rétta. Guð gaf
og guð tók, við verðum öll að
sætta ofckur við gjörðir almætt-
isins. Sárasta sorgin og söknuð-
urinn eftir burtför þína, vina,
er hjá þínum elskulega eigin-
manni og börnum þímim,
en huggun þeirra sem allra er
þekktu þig bezt, er sú fullvissa
að verkin þin Iifa og minningin
um ástrika eiginkonu, dásamlega
móður og einlæga vinkonu verð-
ur ávallt jafn skýr í hugum okk
ar ídlra, sú minning máist
aldrei. Guð gefi að Island ætti
sem flestar slíkar dætur. Við
biðjum þann Guð sem þú trúðir
á og treystir að vaka yfir eftir-
lifandi eiginmanni þínum, börn-
um þínum og heimiIL
Fátækleg orð eru svo smá eft-
ir alla okkar samveru en af ein-
lægum hug sendum við þér
þakkir og kveðjur. Guð blessi
otakur öllum minningu þlna.
Vinkonur.
1 minningu Ástu
Sigurðardóttur
Tilfinningatúlkur. — Stilisti. —
Ég þekkti aldrei skáldsystur
mána að pensóniulegra leyti en
þvi að lesa verk henmar. Sá hana
rétt í svipmynd fyrir tuttuigu ár-
um, þegar ég birti miíma fyrstu
sm'ásögu. Ég rakst imm á veit-
imigastofu, þar sat Ásita vdð borð
ásamnt kummimgjum sámum, og
kallaði þegar húm kammaðist við
höfumdimm: „Þesisari komu larngar
mig að kynmast." Kamnski hefði
eitthvað breytzt.
Ásta Sigurðardóttir sat aldrei
gjalxJkera, ritara, formamms eða
varafonmonmsisitól í sárnu félaigi,
Rithöfúmdafðl. íslamds. Húm hlaut
heldur aldrei listamammalaum eða
viðurkemmim'gu úr rithöfumda-
sjóði rtkisútvarpsimis. Hvornt eiitt-
hvað hefði breytzt, veit ég etaki.
Líkt og ljóðperla á dögum Jón-
asar eða tóniist Beethovems með-
an hanm litfði var humdsuð eru
stíliseraðar frásagnir emm í dag
heygðar baki flatneskjulegra
iamghunda og amdlaiusra orða-
leikja Þvi fer sem fer.
Vissulega miumu visindamenm
fraimtíðarimmar í bókmenmtum
velta vömgum yfir verfcum Ástu
og ammarra. En sfcyldu þeir ekki
llka eiga eftir að hrista haus út-
af „velgjörmimgum" þeiirra jarð-
nestau máttarvalda, sem aliar
stiumdir eru svo ömmum kafim við
að vegsama ektaert líika, að þeim
sést yfir dálítið iexikon, sem verð
ur til af sjálfu sér í gleði eða
kvöl fólfas með reism í sálimmi.
Nýársmorgum 1972.
Guðrún Jacobsen.
Nauðsyn rakagjafar
Blaðinu hefur borizt eftir-
farandi frá Sambandi ís-
ienzkra rafveitna:
Sá misistailmmigur hefur kornizt
á fcreik, að rafhitum gefi þurrt
loft. Rataastig loftsins í híbýlum
er að mestu háð hitastigi þess
lofts, sem taemur imm í húsið
til lotftsfcipta. Þegar kalt loft, t.
d. -*- 10°C kalt, með um 80%
rataa (þ.e. með vatmsimmihaldi 1,3
g/m3) kemur imm og hiitmar upp
í 20°C, eða um 30°C, feHur raka-
stigið niður í 10%. Hafi hitastig
útiiotftsins hins vegar verið 10 °C
með sama rataast., 80% (þ.e. með
vaitnsiimmihaldi 6,2 g/m3), lækkar
það aðeims í 45%. Þanmig er
þurrt loft fyrst og fremst vamda-
mál á vetuma, þegar kalt er.
Það ratoastig, sem toft þarf að
hafa til þess að virtaa þægilegt,
er háð hitastiigi toftsims.
Rakastig hefur ékki aðeáms
áhrif á veMiðan mamma, heldur
er það heilsutfarslegt atriði. Slám-
himma í mummi og nefi tiaipar
mótstöðuafli sínu gegm sýklum
þegar rakastigið verður mjög
lágt. Því hefur t. d. verið haldið
fram, að kvefpesitir stafi oft
meira af þurru tofti em kuilda.
Þá má og á það bamda, að stat-
ísta hleðsla t. d. inmi í íbúðum og
þar með rafmögmum í teppum og
fötum fer mjög vaxamdi með
lækkandi ra'kasitigi, og oft er það
eina leiðin til að tosma við sláka
rafmögmum að halda hsefilegu
rakastigi.
Áður fyrr vou á mankaðnum
sérstök leirker, sem féllu imm á
miMd ritfja miðstöðvarofnamma, til
þess gerð að setja í þau vatn til
að bæta rakastigið. Þurrt toft var
þvi vandamaál hér áður fyrr, og
er enmþá, emda þóitt ekki sé urn
rafhitun að ræða.
Ástæðan fyrir himium útbreidda
misskilmdmjgi, að rafhitum gefi
þurrt toft, kamm að vera sú, að
þegar hitumankerfim hafa efcki
getað fulinægt hitumarþönfimni,
er aligemigt, að fólk bregði upp
lausum rafmagmsofmum. Þetta
gerist þegar kalt er, em þá er
vamdamnálið með þurrt loft edm-
mitt fyrir hemdi. Fyrir missikilm-
imig hefur skuldinmi verið skelit
á rafmagmsoifniama í stað kuildams.
Eins og nú hefur verið bent á,
er það röng ályktun að raf-
magnshitun gefi þurrt ioft.
Gísli Jónsson.
I
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ÉG treysti mér ekki til þess að biðja bænar í heyranda
hljóði. Þess vegna hef ég ekki viijað taka að mér kennslu
i sunnudagaskóla né sinna öðru kirkjulegu starfi. En
hvernig á ég þá að kenna börnum mínum að biðja?
BÆNIR í heyranda hljóði eiga að sjálfsögðu oft rétt
á sér. En Jesús kenndi mönnum gildi bænar í einrúmi.
„Þegar þú biðst fyrir, þá gakk inn ; herbergi þitt, og
er þú hefur lokað dyrum þínum, pá bið föður þinn,
sem er í leyndum, og faðir þinn, sem sér í leyndum,
mun endurgjalda þér“ (Matteus 6,6).
Þó að þér getið ekki beðið upphátt í annarra áheyrn,
<er ekki þar með sagt, að þér getið ekki kennt börn-
um yðar að biðja. Vel má vera, að Drottinn heyri á
ljósari hátt einlægar bænir, sem þér biðjið einslega,
en margar bænir, sem beðn.ar eru opinberlega.
Sumt fólk getur ekki hugsað sér að taka til máls á
mannfundum, og Guð dæmir yður ekki, þótt þér séuð
ekki fær um að tjá yður upphátt í návist annarra. Ef
til vill er þetta ein ástæðam til þess, að hann hvatti
menn til að biðja í einrúmi, til þess að allir — og
jafnvel þeir, sem áræða ekki að tjá hug sinn fyrir öðr-
um, geti átt hlutdeild í stórkostlegustu iðju, sem til er
— bæn.