Morgunblaðið - 19.07.1972, Blaðsíða 10

Morgunblaðið - 19.07.1972, Blaðsíða 10
10 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. JÚLÍ 1972 Tókst að stinga mér í vatn- ið og spyrna út rúðunni — sagði Sigurður á Kvískerjum um björgunina úr jeppanum í Fjallsá Prek og þekking á náttúru- öflunum hefur tvisvar bjargað honum í mannraunum ÞREK og þekking á nátt- úruöflunuin, sem við var að glíma, hefur tvisvar sinnum bjargað Sigurði Björnssyni í Kvískerjum, er lenti í mannraununt, þegar hann sl. laugardag tók þá ákvörðun að synda í land í straun þungu, 1—2 stiga heitu jökulvatni í Fjallsá með dunk á bak- inu fyrir kút og ganga svo 6 km leið eftir hjálp á rúmum klukkutíma og bjarga þannig pólskum samferðamanni. Og eins, þegar hann, 19 ára gamall, barst með fullri stjórn á atburðum í snjófióði 200 metra vegalengd, yfir klettabelti og söng svo fullunt hálsi í heilan sólar- hring ofan í djúpri gjá ntilli jciiuls og hlíðar, eflir Brúin á Fjalisá og jeppinn í ánni tii vinstri. Aðeins hafi minnkað i ánni, svo sást á þakið á honiim í gær. — Ljósm. Br. T. Sigurður Björnsson á hlaöinu á Kvískerjum. að hafa neytt sig til að sofa á meðau hann var óþreyttur, þar til hann fannst og hjálpin barst. Þetta varð fréttamariini Mbl. ljóst, er hann hlustaði á frá- sögn Sigurðf# af þessum at- burðum tveimur heima á Kví- skerjum í Öræfasveit i gaer. Fréttamenn hittu hann úti á túni að slá, því nú var fyrsta uppstyttan um langan tíma. Hann lauk við skákina áður en hann kom heim, en kvaðst aðeins hafa einar stuttar 10 mínútur til viðtals, því nú ætl- uðu þéir bræftur að fara að reyna að ná jeppanum upp úr FjaJlsá, eða a.m.k. að festa hann svo, að mætti ná hon- um súðar. Og á meðan hann útbjó traktorinn í þá ferð, spurðum við hann hvort hon- um fyndist ekki meinlegt að hafa lent á þennan hátt í hrakningum í ánni út af brú, eftir að hafa sullað og ferjað svo lengi í jökulvatn- inu, meðan árnar voru allar óbrúaðar? — Jú, það er ákaflega mein- legt, sagði Sigurður. Þanna var verið að spara fyrir 10 árum, þegar brúin vair gerð og ejkki búið að bæta það enn. Slitgólfið á brúninl var aðeiins undiir hjólumuim. Þar eru rásir, nægilega breiðar fyirir dekk og smáplamki utam við. Eftir þes: 3 stcð'Ugu rigningu var beinlínis slepja á brúar- gólfinu. Jeppinm seeirist og lenti ofan í rásincii með aftur- hjólin. Ekki er óilíklegt að mér hafi orðið á að sitíga á brems- unnar, þó ég viti það eiklki, og eitt hjólið stöðvast. Jeppimin sneriist oig fór slkáhalt ú.t a.f brúnni, gegmium handriðið og í vatmaflauiminn, En uim 5 nietrar hafa verið niður að yfirborðinu — Bíllinn fylltist strax, svo Brúin yfir Fjallsá, sem er þarna rétt undan jökli og vatnið varla 1—2 stig. Ljósm. Eiías Jónsson. Gott var að hafa heitt te uti í miðri jökulánni — f rásögn Pólverjans, sem bjargaðist úr Fjallsá LFOFOI D Dutk'ewlcz, pólski landfræðingurinn, sem bjarg- aðist eftir að bíll, sem hann var í hafði lent í Fjallsá á Breiðamerkursandi s.I. laug- ardag kom til Reykjavíkur síðdegis í gær. Kom hann með flugvél frá Hornafirði og með sömu vél var flutt lík félaga hans, Stefan Jewtucho- wicz. Á flugvellinum náði blaðamaður JVIbl. tali af Dut- kiewicz, sem sagði frá reynslu sinni í ánni þennan laugar- dag. — Við vorum að koma frá skála Jöklarannsókmafélagis- ins við Bre'ðamerkurjökui og þegar við vorum komnir á brúna á Fjallsá, rann bíllinn til og l’enti í árnini. Ég man það fyrst að bíllinn var kominn í ána og þakið sneri upp og vatnið inni í honum hækkaði stöðuigt. Fljótlega var svo lít- ið loft eftir inni að ég varð að íyfta mér upp að þaki til þess að geta andað. — Ég man ekki alveg hvort óg sá eða fann að framrúð- an í bílir.u.m hafði brotnað — en um svipað leyti varð ég var við hönd, en ég vissi ekki hvers hönd það var. Ég man þetta ekki svo glöggt, en skyndil'eiga var ég kominn út úr bílnium. Ég sá félaga minn hvergi og hélt mér því í igfuiggakarminn — ég finn ennþá sársaukann í hendinni — meðan ég reyndi að þreifa fyrir mér inni i bílnwn í von um að finna félaga minn. En sú leit varð árangurslaius. — Þegar við Sigurður í Kvískerjum voruim komnir upp á þakið á jeppan*um reyind Leopold Dutkiewicz um við að rjúfa á það gat, svo að við gætum leitað að vini mínum, en við komumst ekki niður úr.þak'niu. Siigwð- ur ákvað þá að synda til lamds og sækja hjálp, en ég vairð eftir. - Fyrst í stað stóð þakið upp úr vatninu, en smám sam an fann ég hverniig billmn söklk, þar tií þakið var alveg kom'ð í kaf. Þá varð erfiðara að fóta sig, en ég var í stigvél um og það hjáipaði. Við höfð um náð bakpokunum tveim'ur upp á þak'ð, en i þeiim voru myndavélar, minni'9hgeik>ur og hitabrúsi með tei. Það var gott að gieta , drukkið beið þarna í kaldri ánni — teið var svo heitt að það brenmdi á mér varirnar. Til þess að bapa ek'ki bakpokunum stóð ég á öðrum þeirra og stóð álúhur oig hélt hiinum niðri með hönd unum. Og þarna beið ég þamg að til hjálpin barst. Éig gat ekki gert mér neina grein fyr ir hve lamgur tirna þetta var. — Það hvarflaði ekki að mér að reyna að synda tll lands. Ég er syndur, en ég treysti mér alls ekki út í jök-

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.