Morgunblaðið - 12.09.1972, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUÐAGUR 12. SEPTEMBER 1972
3
3 \
*
■ ■■■ ■ ■ ■ ■ ' ■
■ ■■' ■ : . ■ . ■
•• ,.vr- -v
MMMÉIi
■• •- ÍM .V- - 'W:

■

■|f§Ép
' \-
:

- á gangi um Löngustétt
KVIKMYNDATAKA Brekku-
koKsannáts var samkvæmt
stundarskrámni hálfnuð á
sunnudag. Þá var í fyrsta sinn
kvikmyndað á „Löngnst«tt“ í
Guiunesi, í björtu veðri en
nepju að norðan. Margir ieik-
aranna börðu sér til hita að
gömlum íslenzkum sið, enda
átti það svo sem vel við i
jx-s.su aldamótaiimhverfi.
í Auisitunstrætímu var margt
uim mamtnÍMn. Er óperusöngv-
arínn birtist stuingu kerlingar
saimain nefjum, íkarlartnir litu
upp. en börtnin héldu áfram
að leika sér. Ein af hefðar-
ptíutm hiöfu ðhorga rinnar brá
sér í bakaríið, og tveir spjátr-
ungar ame'ð hiarða hatta spáss-
eruðu stórhorgaralega um
stéttima. Ál.f.gríanur kemur
auga á Garðar Hólim, etn ætl-
ar að halda áfram. Sötngvar-
iinm gefur sig þá á tal við
hainm, og spyr hvort hamei
þekká eig. Jú, og þeir taka að
ræða samam, rifja upp gömul
toynmi og ialla hæglátlega nið-
ur „Stéttima". Það sem gerir
aiDt óraumverulegt er tovik-
miymdavélin, sem í sáfeliu suð-
ar og það fólk, sem gemgur
afturábak á undan þeom tveim
Töku atriðisins iokið Inge, Jón Laxdal, og Háderich labba niður Löngustétt í áttina tii matar-
skúranna. (Ljósm. Mbl. Br. H.)
með ljóskastara í hömdum,
sikrifbiokkir og fleira.
Þetgar búið er að taka atrið-
ið upp 10 sánnum, er Haderich
lokis orðinm ámœigður, emda
bara óvenóulegt, að svo ejald-
„Mig iángar svo að biðja þig að sýngja fvrir mig Álfakónginn.“ — Garðar Hólm og Álfgrímur
ræða saman á göngu sinni um Löngustétt.
an þurfi a@ taka samna atriðið.
Menm varpa ömdimmi léttara,
og meðan kvikmiymdatöku-
memmirmir sitílla upp fyrir
næstu töku, gera memm matm-
um góð skil — sumiir imman
dyra, em í.estir utan.
Tróel.s var glaðnr í bragði,
og sagðist vonast til að svoma
indælis sóiskim hyrfi eklki á
niæstunni. Eftir væri að taka
14 „útimyndadaga“, og þar eð
nú væri farið að haila á haust-
ið, mætti engan notlhæfam dag
misisa. Fjóra daga yrði að
kvilkimymda á Lömigustétt, —
ekki endilega sólskimsdaga,
bara góðviðrisdaga. Þau atriði
sem þar eru tekin muniu í allt
taka stundarfjórðung, þegar
mymdin verður fullunnim.
Duna, dóttir skáldsimsv
sagði, að ekki væri með ö-llu
útséð um hvort tötou kvik-
mymdarimmiar yrðd lokið þetta
árið. Nú væru kartöflugrösin
í Brekkukoti orðin svört, og
a.lt fiarið að taka á sig heust-
b!æ. „Ætli þetta emdi ektki
með að verða triJljómafyrir-
tæiki hjá þeim blessuðum.“
TróeCs var þó ekki svo svart
sýmm. Það gæti verið að það
þyrfti að gera eimhverjar
breytimigar á hamdritimu, en
það væri þá enginm stórglæp-
ur og ætti sér mörg fordæmi
í þeirn atriðum, sem þegar
hefðu verið fest á fitmu.
Þegar memm höfðu gert sér
matimm að góðu, var hafizt
handa um að talka mymdir
inmd í bakaríiniu. Þar hémgu
nýbakaðar kringiur í spottum
uppi um veggi, og dýrindis
piparkökur og vínarbrauð
voru á hiUunum. Fjöldi
manms var bak við búðarborð
ið, em aðeims ein stúlka fram-
an við það. Taflið þeirra Jóms
Laxdal® og Haderichs var á
síðustu stumdu fjarlægt af
borðimu, enda tæpast að um
aidamótin hafi verið uppi sá
sikákáhugi, sem mú er hér
rikjamdL
Þegar við héldum brort, sá-
um við hvar Björm var að
leggja sdðustu hömd á teikm-
ingu, sem hanm krotaði á
pappakaasa, í hormimu fyrir
utan matarskúi’inm. Ágúst
Guðmumdsson, yfii’smiður,
horfiðá á með atihygli. „Þetta
er sáðasta leikmyindateifcning-
im fyrir kvikmymdina, af comp
toir Gúðmúndsens, og þar
sem allur pappdr er nú orðinn
uppurinm, verður maður bara
að mota það sem hemdi er
næst,“ sagði Björm um leið og
hamm reif pappakasisamm sumd
ur til að gera hanm meðfæri-
legri. — GBG.
Hefðarpíur,
spjátrungar
og almúginn
Lítið má út af bera
— 111 þcss að hitni í kolunum
— Spjallað við Guðmund
Kjærnested skipherra á Ægi
Giiðniundur Kjærnested, skipherra, ásamt dóttnr sinni, Mar-
gréti, skömntu áður en Ægir lagði nr höfn.
„ÉG VEIT ekkcrt nm hvort
við förum að gripa til harð-
ari aðgerða gegn landhelgis-
brjótumun á næstunni. l»að er
algjörlega á valdi stjórnvalda
að ákveða slíkt,“ Þaimig fór-
nst Guðmundi Kjærnested,
sklpherra á Ægi orð, er Mbl.
hittí hajm að máli niðri á
Ingólfsgarði S gær, er varð-
skipið var að láta úr höfn.
Ægir kom til Reykjavikur á
laugardag til þess að taka
vistir og hélt aftur á miðin
kl. 2 í gær.
— Nú hefiur forsætisráð-
herra nýlegia lýst þvd yfir i
sjórwarpimu, að togari yrði
fiekimm naast þegar tækifæri
igasifist.
— Jú, það mun vera rétt.
Viö höifum alltaf búizit við að
til sidikna aðgerða yrði grip-
ið, oig enun alveg meiðubúnir
til þesis.
Annars höfum við verið að
þreyta brezku fiogamana á
undamiförmum döguari. enda
höfum við nægam tlima fyrir
okkur. Veturimm er fraimumd-
an, og vajfailauist kiemur hamn
tit með að verða fiogurunutn
þunguir .S skaiuti.
— Býstu við að toganairmir
sceki miðim i vetur þótt þeir
geti ekki leitað haifnar, og
verði stöðugt fyrir ágangi
varðskipamma.
— Það er máttúriega mögu-
leiiki að þeitr gutíi eitithvað við
þetta með rikisstyrk. En ég
held, að það sé útitokað að
breakir t ogaraisj óonenm ráði
siig tM þessara startfa upp á
aiflaMut edmiaii samam.
— Nú 'hetfúir verið mikið
reett «n þá staðbætfim'gu skip-
stjórans á Wyre Conqueror,
að þið hatfið reynt að taka
togarann, og m. a. sett bát á
fitot með fiimim mönmum innan
borðs, sem áfitu að reyna að
koma&t uim borð. Er þetta að-
eins huigarb'urður ski'pstjór-
ams?
— Já, þefita á efcki við nein
rök að styðjast. Við sigldum
að fiogaramum, og skipuðum
'honum að hætta veiðum og
koma sér i burfiu af svæðinu.
Ægir var filóðdýstur, og afitan
á dieggi stóðu þriír messastrák-
ar og einn kokkur. Togarinn
hefúr Mklega álitíð sem svo,
að þarma væri „árásarlið" að
umdibbúa aðgerðir. Hásetarm-
ir vom hins vegar allir sof-
amdi, mema þeir sem voru á
vatet uppi í brú.
Ef við hetfðum hims vegar
sefit út bát, þá hefðum við
iheldur ekki Játið við það sitja,
hieldur hefðum við þá tekið
togaranm.
— Býsfcu við, að á næstunmi
tEatrl að hifina eitfihvað í kolun-
uim í deilunn'i?
— Það getur vel farið svo.
Það má atfskaplega látið út aí
bera, eins og dæmið um Wyre
Oomquérör sýnir glöggt. Við
erum viðbúnir öMu siliiku, og
ekki „hræddar rottur“, eims
og látið hetfur verið að liggja
í einu brezku blaði. — GBG.