Morgunblaðið - 17.10.1972, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, í>RIÐJUT>AGLTR 17. OKTÓBER 1972
17
Hið svonefnda „Axuni guðspjaH Koptiska kirkjan á ævafornar
biblíuþýðingar.
ÞINGHALD í
ADDIS ABEBA
UNDANFARNA daga hafa 170
fulltrúar sjötíu biblíiufélaga í
ölliuim álifuim heiims, setið á al-
þjóðlegu þimigi í höfiuðstað Eþi-
ópiu og borið saimain bæikur sin-
a-r, varðandi útgáfu og dreifimgu
Bi'blií'uinnar á tólif huindruð tumg-
uim.
Það vair vissiu'lega viðeigamdi
á þessu ári, 1972, ,,ári bðkarimn-
ar“, að „bók-bókanna" var ýtt
inm á sjónaireviðið, og henma ■
þannig minnt í hvers kon-
air fjö’miðlium aúlifleisitra landa
heims. Fyrir þvi hefwr verið séð
og það komizt í framkvæmd á
þessu eiinstæða þingi.
Þá hefiur fu'il'itrúa Hims íisilenaka
biblíufélags, Jóhannesi kristni-
boðslækni, gefizt tækifæri til
þess á alþjóðavettvangi, að geta
félagsins að nokikmu, oklkar
gömlu bökmeminitaþjóð til verð-
uigs lafs.
Góðar og giidar ástæðuir lágu
til þess að boðia til þiinghaiids
biblíuifélaga í Eþíópíu. Landið er
vegma liegu sinmar að heita má
miðsvæðis fyrir langferðamenm,
sem kornia fl'uglieiðis úr öllum
áttuim tiil sit'efmuimóts í Afrík'u.
í Eþíópíu noTöamverðri heíur
kristni varðveiitzt síðan á fjórð'U
öld. 1 8. kap. PosÞuiasöiguninar er
hrí'fajndi frásögm um fyrstu
snertimgu kristniboðs og Eþíópa.
GrumdvöJl’juir þjóðarstolts þeimra
byggiist fymst og fremsit á kopt-
isku kirkj'ummi, en húin er eiin
elzta kirkjudeild í heiomd oig á
mairgt gamalia biblíuþýðinga og
fornminja.
Stjórn Sam.bamds bibliíufélag-
anna, sem Hið ísienzka bibiíufé-
Haile Selassie, keisari Eþiópíu,
æðsti valdamaötir koptisku Uirkj-
unrtar þar i landi.
lag er aðili að, hafði fengið leyfi
fyrir þiingihail'di I svomiefndri
„Africa Ha!i!l“, þimghúsi álifummar
í Addis Abe'ba. Þiár haifa iðiulega
verið haldnar ráðstefrjuir varð-
andi hvers kontair vandamál h'inina
mörgu yrnigri rlkja áífunniar, og
ósjaldam umdir forsæti hims a’dna
keisaira.
Eþiópiukeisairi setti hið alþjóð-
lega þing Sameinuðu bibliufélag-
amma. Kummuigt er að homiuim er
það engm launung, að hamn ját-
ar kristna trú án þess að fyrir-
verða siig. Hann fagmaði þing-
haldimiu, bauð það velkomið og
viitnaði tiil orða Biblii'umimar: „Mað-
uriinm lifir ekki af brauði eimi
saman, heldur af séPhv'erj'U orði,
er fram gengur af Guðs miunni.“
Og emmfremur: „Þitt orð er lampi
fóta vorra, og ijós á vegi vor-
um.“ s
Dr. Donald Coggam, eimin af
ágætiustu bislkupum emisiku kirkj-
unnar, forseti Sameiniuðu biblíu-
félágainma, fi'uitbi anidriikt áviairp
og tilkyniniti iát Olivers Beguins,
hims fmábæ'ra framikvæmdastjóra
Sam. bibliuifélaganna. Hann kom
tvívegis ti’l íslainds. Þá lýiati b.'tsk-
upimn í stóruim dráttuim því sii-
aukna verki þeirra, sem af fudl-
kománni alvöru oig ýtrustu getu
hiýða skip'um Krlsts, seim er á
hverjum tíma að „gera allar
þjóðiir að hans lærisveintuim“. —
Það verkefmi eylast mieð áii
hverju, vegma síaiuikinmar fóiks-
f jöligumiar og ört vaxandi lesibrar-
kuminiáttu. En þar fyrir er út-
breiðela Guðs heiva.'ga orð, sigur-
sælasta stamf kirkj'uminiar.
Séra Sverre Smaadahil, ferða-
fulltrúi Sameinuðu bibliiuifélag-
lamma, mömguim hér á lamdi að
góðu kummiur, gaf glöggt yfitlit
fyrir fjölimiðla uim þýðingu og
dreifimgarstarfsemi biblíufélaga
í l'önduim Austur-Evrópu og Kíma,
þrátt fyrir furðulegustu hind -
anir.
Fyrsta útgáfa BibWiuinmjair á
móðurmálinu hefur reynzt fleiri
þjócýuim en Is'end ngu'm heiílaríik
gjöf. Fyrir tveiimur öldum var
Bi'bliiummi snúið á þjóðtungu Kím-
verja. Nú er vel á veg komiin
þýðinig á mú'tima kinversku.
Ólafur Óiafsson.
Sr. Bragi Benediktsson skrifar frá Bandaríkjunum:
Trúarhreyfingin
„Christian Science66
Að þessu sinni ætla ég að
segja frá sérstæðri kirkju-
deild, sem ég hef haft nokk-
ur kymni af á ferðalagi mínu
um Ameríku. Er hún nefnd
„Christian Science" og kirkj-
ur þeirra trúflokka eru kall-
aðar: „The Ohurehes of
Christian Science".
Kennir þessi hreyfing sig
við konuna Mary Baker
Eddy, sem var bóndadóttir
frá Bow, sem er býii í hlíð-
um New Hampsihire. Faðir
hennar hét Mark Baker og
móðir henmar Abigaiil. Mary
Baker Eddy var ynigst af sex
systkinum. Hún fæddis't 16.
júli árið 1821. Hún giftlst
manni að nafni George
Washinigton Glover, byggimga
eftirlitsmanni frá Suður-
Carolina, sem áður bjó í Con-
cord.
Mary Baiker ritaði mikið um
and'leg mál. Hún var heilsu-
lítil mikinn hluta ævi sinnar.
Aðdragandinn að hennar
mikla andlega starfi var ef
til viill afleiðimg af eftirfar-
andi atviki:
Kvöld nokikurt í febrúar
meiddist hún alvarlega, er
hún datt á svellaðri götu, þeg-
ar hún var á ferð með nokkr
um vinum, sem ætluðu að hitt
ast í Lynn. Hún var flutt með
vitundarlaus í næsta hús.
Læknir var sóttur, sem gai
litla von um bata. Hún komst
þó aftur til meðvitundar og
var flut’t heim ti'l sín að
Paradise Road í Swampscott.
Henni var vart hugað líf eft-
ir þetta, svo aðframkomin
var hún. Var þvi prestur til-
kvaddur að biðja henni síð-
ustu blessunar að viðstödd-
um fjölda vina. En svo und-
arlega vildi til, að hún tók
nú að hressast og varð brátt
albata. Segir i ævisögu
hennar, að hún hafi snúið
sér til Guðs í bæn á þessum
erfiðu örlagastundum og stað
næmzt við eftirfarandi orð í
Matteusarguðspjalli, 9. kapi-
tula, 2. versi: „Og sjá, þeir
færðu til hans lama mann,
sem var rúmfastur. Og
er Jesús sá trú þeirra sagði
hann við lama manninn: Son
ur, vertu hughraustur, synd-
ir þínar eru þér fyrirgefn-
ar.“
Mary Baker Eddy hefur
skrifað bók, sem er túlkun á
hinuim ýmsu orðum Ritningar
innar og þar með nokkurs
konar prédikunarsafn henn
ar, sem er notuð tiil jafns við
Heilaga Ritningu við upp-
byggingu messunnar. Hefur
þessi kirkjudeild eniga vigða
presta í þjómustu sinni, held
ur kýs söfnuðurinn sér tvo
menn á þriggja ára fresti,
sem gjarnan eru kari og
kona, til að hafa á hendi þá
þjónustu í kirkjunni, sem
prestur mundi annars veita.
Þessum mönnum er þó öheim-
ilt að fraimkvæma hjónavigsl-
ur og að sjá að öllu leyti um
útfarir, enda þótt þeir gjarn-
an tali yfir moldum hins
látna.
Þ«egar guðsþjónusta fer
fram í kirkjunum, eru alitaf
ákveðnir menn, sem standa
vörð framan við bekkjarrað-
irnar í kirkjunni og bjóða
sérhvern kirkjugest velkom-
inn með þvi að hneiigja sig og
visa honum síðan tii sætis.
Fer messan siðan fram með
þeim hætti, að hinir tveir
kjörnu fulltrúar ganiga fram
við messuupphaf og taka sér
sæti sinn í hvorum stólnum,
sem komið hefur verið fyrir
innan ramma stórs prédikun
stóls, sem stendur fyrir
miðri kirkjunni. Milli þess,
sem sáLmar eru sungnir, lesa
þessir einsitaklingar til skipt-
is upp úr Heilagri Ritningu
og trúarbóik sinni, sem ég hef
áður minnzt á og kennd er
við konuna Mary Baker
Eddy. Er guðsþjónustugjörð-
in að megin stofni fólgin í
þessu. Leikið er á orgel milli
þess, sem iesið er og sálmar
sungnir, sem söfniuðurinn alil
ur syngur, þar sem enginn
þjálfaður kór er við
kirkjuna. Hins vegar er ráð-
inn sérstakur einisöngvari,
sem gjarnan syngur nokkur
einsöngsiög í hverri messu.
Við þá kirkju, sem ég kom
oftast í, var messað kl. 9.15
og kl. 11 á hverjum sunnu-
degi og var sunmudagasikóli á
sama tíma i öðrum h'luta
kirkjunnar. Var séð fyrir
barnaigæzlu fyrir þá, sem
mæta vildu til guðsþjónustu
og áttu unigabörn.
Virtust mér þessar kirkjur
vera vel sóttar og mikil vin-
átta ríkja meðail fólksins, sem
þangað kom, sem bezt varð
séð af vinsaimlegutm samræð-
uim þess að lokinmi guðsþjón
us'tu. Fyrir miðju i sérhverri
þessara kirkna, sem ég kom
í, voru letruð orðin: „God is
love“, þ.e. Guð er kærieik-
ur, og sitt til hvorrar hand-
ar voru skráð orðin: „Ye
shall know the truth and the
truth shalil make you free“
(Christ Jesius) þ.e. þér skul-
uð þekkja sanmleikann og
sannleikurinn rmun gera yð-
ur frjálsa, og hins vegar orð
in: „Divine love always has
met and always wilil meet ev-
ery hurnan need (Marý Ba'k-
er Eddy)“, þ.e. guðlegur kær
leikur hefur alltaf mætt og
mun alltaf mæta sér-
hverri mannlegri neyð.
Auk þess, sem messur eru
fluttar á sunmudögum við
þessar kirkjur, hafa þeir
einnig helgiathafnir á mið-
vikudögum í hverri viku þar
sem annar hinna kjörnu les-
ara sér um athöfnina. Hann
flytur í upphafi nokkur orð
og sálmar eru sungnir, en síð
an gefur hann kirkjugestum
tækifæri til þess að tjá sig og
segja frá andlegri reynslu
sinmi. Standa þeir þá upp i
sæti símu á meðan þeir flytja
mál sitt og ef um stóra
kirkju er að ræða, eru sér-
stakir menn fengnir til þess
að vera með lausa hátalara,
sem hægt er að beina að ein
hverjum þeim, sem tailar svo
að betur heyrist til hans.
Stóðu g.iarnan 6—7 menn
upp í hvert skipti. Finnst mér
athyglisvert, hversu auðvelt
þeir áttu yfirieitt með að tjá
sig og varð mér hugsað til
þess, að margur presturinn
mætti vera ánægður, ef hann
gæti talað svo sannfærandi
og reiprennandi blaðalaust
eins og margt af þessu fólki
gerði. En það er einkenni á
Amerikumönnum yfirleitt, að
þeir eiga afar auðvelt með að
tjá sig.
Höfuðstöðvar þessarar
kirkjudeildar eru í borginni
Boston, þar sem frú Mary
Baker Eddy bjó síðustu ár
ævi sinnar. Þar hafa verið
reistar margar og veglegar
byggingar, sem minna á þessa
trúarhreyfingu. Er þar með-
al anmars prentsmiðja,
sem sér um prentun á öllum
þeim ritum, sem gefin eru út
á vegum hreyfingarinnar.
Auk þess að gefa út trúar-
rit, sem kemur út vikulega,
þá gefa þeir einnig út dag-
blað, sem er almennt talið
mjög gott.
Öðru hverju eru fengnir
fyrirlesarar til að tala í hin-
um ýmsiu kirkjum og var ég
eitt sinn viðstaddur, er frú
Josephine H. Carver frá Bos-
ton flutti einn slíkan fyrir-
lestur. Bar hann yfirskrift-
ina: „How will you relate to
others?“ Talaði hún mikið af
tímanum blaðalaust og ræddi
um kærieika Guðs og hvatti
menn til kærieiksríkrar
breytni. Tók hún síðan ýmis
dæmi úr hversdagslífimu og
sagði frá nokkrum yfirnátt-
úrlegum kraftaverkum, sem
hreyfingin trúir eindregið á
og staðhæfir að hafi átt sér
stað. Endaði hún ræðu sína á
þessum orðum: „The true
creation is not manmade, it
is mindmade," sem mundi
vera útlagt eitthvað á þann
veg, að hin sanna sköpun sé
ekki gjörð af mannavöldum,
heldur sé hún af anda gjörð.
Ég hef nú farið nokkrum
orðum um þessa trúarhreyf-
ingu og læt þetta nægja að
sinni. En ég tel ástæðu ti'l að
skýra einnig frá því, að á
vegum hennar eru rekn-
ir spítalar, þar sem engir
læknar starfa, heldur aðeins
hjúkrunarkonur og sérþjálf-
að lið, sem hyggur sig geta
læknað hina ýmsu sjúkdóma
með fyrirbæn fyrir hinum
sjúku.
Kom ég á einn slíkan
spítala, sem var mjög snyrti
legur og vel um genginn í
alla staði. Flitti ég þar aldr-
aða konu, sem fengið hafði
hjartaslag og verið vist-
uð þar um skeið. Sýndust
mér batamerki á henni vera
heldur lítil.
Missi sjúklingur blóð, telja
þessir menn ekki rétt að gefa
honum blóð úr öðrum og jafn
vel gengur þetta svo langt, að
ekki er talið rétt að leita
læknis, enda þótt um bein-
brot sé að ræða.
Ég tel vafalítið, að suma
sjúkdóma megi gjarnan
lækna með krafti bænar eða
að minnsta kosti hjálpa til
við að lækna þá, en þetta get
ur vart talizt vituríeg aðferð.